|
23 juni 2015.
Vandaag hebben we onze trip van Lago Trasimeno naar Firenze aangevat, op aanraden van een Belg die al jaren, lees 30 jaar, naar dezelfde plaats op verlof komt, om via een alternatieve weg te rijden zodat wij een heel mooie zicht krijgen van de chianti streek.
We volgende de Chiantigiana naar Castellina in chianti, deze zeer bochtrijke weg leidt je langs mooie valleien en bergtopjes, een droom voor elke motorliefhebber om hier door de bochten te scheuren.
In Castellina in Chianti hebben we een kleine stop gehouden om een wat rond te wandelen en hebben we ook kennis gemaakt met een koppel uit Gent Brugge. Zij hebben ons een zeer goede tip gegeven om op nog een andere manier met de mobilehome op
verlof te gaan; dit voor de landen Italië, Frankrijk, Engeland en Spanje, nl het zogenaamde agritoerisme.
In Castellina hebben we dan ook bij een plaatselijk wijnboer een paar litertjes chianti in gedaan.
Onderweg is alles zijn gangske gegaan, zoals gewoonlijk op 20 min rijden mijne vaste pitstop, een half uurke slapen. Mijne co-driver heeft dan al heel goed gepit, al beweert ze dat ze just is weggeknikt.
De camping, allee zo staat het vermeld in de gids van ACSI, met zwembad voor volwassen en een ploeterbad voor de kleintjes, heeft dus geen van alle en is in onze ogen meer een camperplaats. Ze hebben nog steeds geen toelating om een zwembad te plaatsen.
Het sanitair bij aankomst liet te wensen over. De sanitaire blok heeft het uitzicht van de sanitaire voorzieningen op een autosnelweg, alleen zijn die op de snelweg iets beter onderhouden. Maar 's morgens zag het er wel een stuk beter uit. Zou het liggen aan het feit dat er zoveel Engelsen op de camperplaats staan?
Maar ik moet toegeven dat ze wel heel stil waren eens het donker werd. Van de nacht om half vier schrokken we wakker van de hevige wind die aan de luifel aan het rukken was. Snel het bed uit want er was een onweder opkomst. Uit da bed da ging redelijk snel maar de luifel oprollen was een ander paar mouwen. Ik had nl de palen iets te goed vastgezet en kreeg bijna de verankering niet meer los.
Greet had ik de opdracht gegeven om aan de luifel te gaan hangen. Zodat hij ni dubbel zou slagen. Na wat gevloek van ondergetekende eindelijk de verankeringen los gekregen en bij het vallen van de eerste druppels konden we de luifel oprollen. Dit was effen een zeer spannend moment. Daarna nog een dik onder half uur wakker gelegen.
Wat resulteerde dat ik niet ben kunnen gaan lopen van de morgen.
tot zover het relaas van deze dag.
Foto's Chianti.
|
