Vandaag brachten we een bezoek aan Pisa. Het plan was om de
stad al geocachend te verkennen. Deze
tocht bracht ons eerst langs een oude stadsmuur, waarna we terechtkwamen op de
Campo dei Miracoli (veld der wonderen) waar de wereldberoemde Toren van Pisa
staat, alsook de kathedraal, de doopkapel en het museum van Sinopie. Stuk voor
stuk mooie gebouwen, alhoewel de kathedraal voor een groot deel in de steigers
stond en de toren van Pisa een heel stuk kleiner is dan ik me had voorgesteld!
Hij paste zelfs tussen mijn armen ;-)
De multicache vertrok aan de Universiteit en bracht ons via
de rivier de Arno en de Ponte di Mezzo eerst naar de overkant (verkeerde
coördinaten ingegeven), daarna via de Piazza Garibaldi naar verschillende
plekken zoals de Piazza dei Cavalieri, waar in het midden van het plein het
beeld van Cosimo I staat en daarachter Palazzo della carovana waar nu de Scuola
Normale Superiore (=centraal punt van een bekende universiteit) is gevestigd.
Verder op dit plein was er nog Palazzo del orologio.
Verder passeerden we nog de Piazza delle Vettovaglie, het
hartje van de stad, waar net een marktje stond. En zo kwamen we uiteindelijk
terug in de buurt van ons vertrekpunt om de final cache te pakken. Op deze
manier hadden we de meest interessante plekken in Pisa gezien.
We wilden eerst nog wat verder rondlopen, maar wegens de
hitte en de vermoeidheid in de pootjes van onze viervoeter hebben we het
hierbij maar gelaten en zijn we teruggekeerd naar de camping, waar we Arres
eerst met een natte handdoek hebben afgekoeld. En dat deed deugd denk ik, want
hij bleef braafjes liggen in die natte doek gerold. En vervolgens lonkte het
zwembad om onszelf nog eens op te frissen.
Vandaag brachten we een bezoek aan Firenze zelf. We hadden de keuze om de bus te nemen of met de fiets. Het fietspad volgt een stroom "Arno" hier achter de camping, dus fietsen afladen, hondenkar aankoppelen en zo naar Firenze centrum. De fietsen met de kar legden we goed vast met wel 3 extra sloten. Zagen we toen we te voet verdergingen dat we voor een of ander politiegebouw stonden.
Met de GPS gingen we op pad naar het centrum, via een omweg om nog enkele cachkes te zoeken.
In het centrum zelf was het over de koppen lopen. Gevolg hiervan waren dus ook ellenlange wachtrijen om gebouwen zoals de Dom te bezoeken. Deze laatste hebben we dus enkel langs de buitenkant gezien, we wilden geen uren verliezen in een wachtrij. Een andere kleine kerk konden we wel binnen bezoeken.
De Dom van Firenze is in mijn ogen één van de mooiste die ik ooit heb gezien, ik vind ze zelfs mooier dan het Vaticaan, althans langs de buitenkant. Maar als het kerkje wat we wel van binnen hebben kunnen bezoeken een maatstaf is voor de Dom dan moet ze wel heel mooi van binnen zijn. Nee nee mijn interesse heeft niks met religie te maken maar alles met de bouwkunsten en de historische beelden en schilderingen die te zien zijn in deze gebouwen. Want in een ver verleden wou ik werfleider worden restauratiewerken, maar dan moest ik blijkbaar eerst architectuur volgen en dat deed ik niet graag.
Dus heb ik voor een carrière gekozen, eentje waarmee ik uiteindelijk al veel van de wereld heb gezien.
Via de cachkes zochten we dan minder toeristische, maar ook mooie plekken op en op deze manier kregen we toch wel een mooie indruk van de stad.
Ergens halfweg hebben we Arres nog eens in de rugzak moeten stoppen. Hij was met zijn pootje ergens blijven hangen waardoor een nagel was gescheurd en hij bleef bloeden en vervolgens begon te manken.
Op terugweg richting de fietsen vonden we nog een klein gezellig cafeetje waar we iets dronken en ineens gegeten hebben alvorens de terugrit naar de camping aan te vangen.
Blijkbaar is de maand juni een zeer feestrijke maand in Italië. Vandaag was het feest van San juan met allerhande festiviteiten met onder andere een groots vuurwerk. Dit is al het vierde vuurwerk dat ik zie hier in Italië.
Vandaag hebben we onze trip van Lago Trasimeno naar Firenze aangevat, op aanraden van een Belg die al jaren, lees 30 jaar, naar dezelfde plaats op verlof komt, om via een alternatieve weg te rijden zodat wij een heel mooie zicht krijgen van de chianti streek.
We volgende de Chiantigiana naar Castellina in chianti, deze zeer bochtrijke weg leidt je langs mooie valleien en bergtopjes, een droom voor elke motorliefhebber om hier door de bochten te scheuren.
In Castellina in Chianti hebben we een kleine stop gehouden om een wat rond te wandelen en hebben we ook kennis gemaakt met een koppel uit Gent Brugge. Zij hebben ons een zeer goede tip gegeven om op nog een andere manier met de mobilehome op
verlof te gaan; dit voor de landen Italië, Frankrijk, Engeland en Spanje, nl het zogenaamde agritoerisme.
In Castellina hebben we dan ook bij een plaatselijk wijnboer een paar litertjes chianti in gedaan.
Onderweg is alles zijn gangske gegaan, zoals gewoonlijk op 20 min rijden mijne vaste pitstop, een half uurke slapen. Mijne co-driver heeft dan al heel goed gepit, al beweert ze dat ze just is weggeknikt.
De camping, allee zo staat het vermeld in de gids van ACSI, met zwembad voor volwassen en een ploeterbad voor de kleintjes, heeft dus geen van alle en is in onze ogen meer een camperplaats. Ze hebben nog steeds geen toelating om een zwembad te plaatsen.
Het sanitair bij aankomst liet te wensen over. De sanitaire blok heeft het uitzicht van de sanitaire voorzieningen op een autosnelweg, alleen zijn die op de snelweg iets beter onderhouden. Maar 's morgens zag het er wel een stuk beter uit. Zou het liggen aan het feit dat er zoveel Engelsen op de camperplaats staan?
Maar ik moet toegeven dat ze wel heel stil waren eens het donker werd. Van de nacht om half vier schrokken we wakker van de hevige wind die aan de luifel aan het rukken was. Snel het bed uit want er was een onweder opkomst. Uit da bed da ging redelijk snel maar de luifel oprollen was een ander paar mouwen. Ik had nl de palen iets te goed vastgezet en kreeg bijna de verankering niet meer los.
Greet had ik de opdracht gegeven om aan de luifel te gaan hangen. Zodat hij ni dubbel zou slagen. Na wat gevloek van ondergetekende eindelijk de verankeringen los gekregen en bij het vallen van de eerste druppels konden we de luifel oprollen. Dit was effen een zeer spannend moment. Daarna nog een dik onder half uur wakker gelegen.
Wat resulteerde dat ik niet ben kunnen gaan lopen van de morgen.
In 219 BC begon Hannibal, de zoon van Hasdrubal,de gevechten tegenbezetter van Sagunto in het Carthaginiaans
rijk door een beleg en de vernietiging van Sagunto. De romeinen stelde zeer
hoge eisen die voor Hannibal onmogelijk waren, hij moest zichzelf en al zijn
trawanten overdragen aan de romeinse bezetter. Dit was de start van de tweede
Punische oorlog.
Hannibal vertrok met zijn troepen over de Pyreneeën over de
Alpen richting Rome om paal en perk te stellen aan de romeinse heerschappij.
In de morgen van 24 juni 217 BC Consul Flaminius gaf zijn
troepen de opdracht om de Carthaginians te achtervolgen en te vernietigen en
dit in een gebied rond Tuoro, aan het meer van Trasimeno. Wat consulFlaminius
niet wist, dat Hannibal zijn troepen de opdracht had gegeven om op de
bergtoppen rond Tuoro, zodat het leek dat ze verder weg zatten; eigenlijk
hadden zijn troepen zicht weggestoken onderaan de bergen op zo een manier dat
ze een kleine vallei open lieten langs waar de troepen vanConsul Flaminius het slagveld konden
optrekken eenmaal in de openvlakte rond Tuoro gaf Hannibal het order tot
aanvallen, dit gebeurde zosnel dat de romeinse soldaten niet de kans kregen om
hun normale slagorder aan te nemen en werden dus verplicht om in een open
slagorder te vechten. 15000 romeinse soldaten enConsul Flaminius werden tot aan het meer
gedreven en aldaar afgeslacht. Gedurende drie dagen werd de rivier die door het
slagveld liep rood gekleurd van het bloed . Hierdoor werd deze rivier omgedoopt
tot Sanguineto, de Bloedrivier. Door deze nederlaag begonnen de mensen van in
Rome in een depressie te raken en verloren ze alle zelf respect over zich Door
deze crisis werd de dictator Quintus Fabius Maximus door de bevolking
aangesteld als hun nieuwe opperbevelhebber van het romeinse leger. De daarop
volgende 15 jaar van oorlog tegen Hannibal hadden dan ook grote gevolgen voor
zowel de politieke, als de sociale en op
economisch gebied. Boeren die na de oorlog terugkeerden naar hun velden konden
de achterstallige pachtgelden niet meer betalen en waren verplicht om alles te
verkopen. Hierdoor kwamen alle gronden in handen van enkelingen. Dit is nog
steeds het geval in het zuiden van Italië. De overwinning op de Carthesiers is
het begin van de imperialistische en politieke expantie van Rome welke leidde
in de tweede helft van de tweede eeuw BC tot de enorme uitbreiding van hun
rijk, welke later bekend zou worden als het Romeinse Rijk.
Met deze gegevens als achtergrond hebben de mensen van Tuoro
een mooi spektakel gebracht met mooie nagemaakte kledij en kampementen, van
zowel de romeinen als van de cathesiërs . Er werd ook verteld over het leven
uit die tijd met de gladiatoren gevechten, welke verschillen er waren tussen de
gladiatoren. Ook zagen we de voorbereidingen van de zogenaamde slag van
Trasimeno, die dan de volgende dag zou worden uitgebeeld. Maar daar gaan we
niet naar toe.
Tot zover een klein beetje geschiedenisles,
O ja, de organisatoren waren verrast dat er buitenlanders
stonden te kijken naar het spektakel en er werd ons dan ook door een van hen,
wat er werd verteld, vertaald naar het engels, waarvoor onze dank.
Vandaag mijn dag begonnen met een rondje lopen heb 51
minuten gelopen op overwegend zandwegen tussen de velden. Eigenlijk veel te
laat vetrokken want het was bijna middag eer dat we konden een rondje maken in
de omgeving vooral om een nanocache te gaan zoeken, die trouwens nog steeds
onvindbaar is voor ons. Na het middageten hebben we de veerboot genomen naar
isola maggiore waar we die avond naar een pianoconcert zouden gaan luisteren en
dan met de moonboot terug naar de camping zouden gaan, ware het niet dat wij
na een uurtje al heel het eiland rond waren, met het zoeken naar een cache die
hier verstopt lag inbegrepen. Dus rond4u maar een terrasje opgezocht, der zijn der maar 4 dus veel zoeken was
daar ook ni aan. Rond 17u kregen we honger maar de keuken ging pas open om
18,30u dus net voor de aanvang het concert. Dus op zoek naar een andere
plaatsje waar we wel konden eten en dat vonden we aan de pier. Na het eten richting
het pianoconcert welk begon om 19,45; rond 19,30u begint het daar te waaien en
te donderen met de nodige regen erbij dat we besloten om niet naar het concert
te gaan en terug te keren naar de camping. Waar we nog eens probeerde de
onvindbare nanocache te vinden zonder resultaat.
Gisteren aan gekomen aan het meer van Trasimeno, hier gaan we een paar dagen blijven staan. Op de weg van Perugia naar hier eigenlijk niks voor gevallen. Enkele op de camping even iets te fel afgedraaid en met de achterkant tegen een vangrail. dat wordt een stukje van de sierstrip aan de zijkant vervangen. Voor de rest een pintje weze drinken, voor Greet was dat een ijsje. Daarna een kleine wandeling in de omgeving gedaan. Het is hier redelijk rustig en het water ziet er wel aanlokkelijk uit.
Voor vandaag was er het één en het ander geplant, voor eerst ben ik zelf eerst een 50 tal min gaan lopen en dan was het op zoek naar een nano cache net buiten de camping, deze werd jammer genoeg niet gevonden ook niet bij de tweede poging. Dan hebben we de veerboot genomen naar een eiland in het meer en daar weer eerst een cachke gaan zoeken maar deze keer wel gevonden door Greet. daarna was de planing om naar een openlucht pianoconcert te gaan maar dat was pas om 20u en de volgende boot vertrok pas terug om 22u30 en dat was dan uiteindelijk wel wat laat plus het was langs alle kanten aan het donderen en weerlichten, dat we toch maar besloten om terug te gaan naar de camping.Op het eiland zitten er redelijk veel fazanten die blijkbaar met rust worden gelaten, want die beesten hebben niet snel bang
Ergens halfweg in de voormiddag vertrokken richting Lago
Trasimeno waar we reeds omstreeks de middag aankwamen dus over deze reisweg
valt alleen te vertellen dat hij zeer snel voorbij was. Hier gaan we enkele
dagen rust nemen en eens kijken hoe de reis verder gaat gaan.
Een mooi plaatsje gevonden met wat zon en schaduw waardoor
het redelijk fris blijft in de mobilehome en het slapen ook zeer goed gaat of
ligt het meer aan de wijn? Over de wijn gesproken de fles die ik nu heb
gevonden is naar mijn smaak goed te pruimen.
Vanmorgen zijn we terug naar de camping gereden nabij
Perugia waar we eerder deze week reeds een keer overnacht hebben. Deze keer
echter om het oude stadsgedeelte van Perugia te bezoeken. Vlak bij de camping
konden we de bus nemen tot aan de minimetro. Deze namen we vervolgens om in het
historisch stadscentrum te geraken. Wie nu denkt dat een metro altijd
ondergronds is en een chauffeur heeft, is bij deze mis. De minimetro bestond
uit 1 klein wagonnetje zonder machinist, enkel met passagiers. De wagon reed automatisch
verder over een spoor, vergelijkbaar met een monorail . Deed stops aan de
verschillende stations. Half weg dook hij in een tunnel zodat de helft van de
rit toch nog ondergronds doorging. Op het einde werden de wagons automatisch
gekeerd op een soort platform om de terugweg aan te vatten.
In de stad zelf hebben we eerst wat rondgelopen en de 2
cachen die er liggen gaan pakken. Bij het stappen naar de 2de cache
kwamen we per toeval in een soort ondergrondse gangenstelsel dat in een grote
poort uitkwam. Het ging hier om oude
straten dat vrij recent terug opengemaakt was, de straatnaamborden hingen er
nog. Het geheel was tamelijk goed bewaard gebleven ondanks dat er in de
middeleeuwen een of ander pauselijk paleis boven opgebouwd geweest is.
Nadien liepen we nog verder door de straten, zagen we nog mooie oude gebouwen
en steegjes, alsook de basiliek, die langs de buitenkant enorm lelijk was,
vergeleken met andere kerken of basilieken die we al eerder hebben gezien, maar
aan de binnenkant bewees dat men niet altijd op het uiterlijke mag afgaan. Fotos
mochten, zoals gewoonlijk in kerken, hier ook niet worden genomen.
Na dit stadsbezoek keerden we met minimetro en bus terug
naar de camping.
Orvieto is gelegen op een bergtop en is vooral bekend om
zijn grotten die door de plaatselijke bevolking werden uitgegraven om zo aan
stenen te komen om hun vestiging en ook hun huizen te kunnen bouwen. Bijna
onder elk huis is een tunnel die leidt naar een grot die door de eeuwen heen
steeds een ander bestemming heeft gekregen zoals o.a. het persen van olijven, het
kweken van duiven en de laatste bestemming waren de schuilplaatsen voor de
plaatselijke bevolking tijdens WWII.
In Orvieto ben ik maar eens naar de kapper gegaan en heb dan
voor den eerste keer in mijn leven mij laten scheren, achteraf was mijn kin
gelijk een babyvelleke.
Een zeer mooi middeleeuws stadje op een uurtje rijden van
Assisi. Hier hebben we een multicache gelopen die eigenlijk tijdelijk niet beschikbaar
was, omdat de finale verdwenen was. Desondanks was het lopen van deze multi de
moeite waard, dit zal ik ook aan de co melden.
In dit mooie dorpje, hetwelk tot nu toe nog niet bekend is
bij het grote publiek, zijn verschillende mooie dingen te zien. Vooral de kerk
is prachtig van binnen met zeer mooie muurschilderingen en dito versieringen.
Dit middeleeuws dorpje heb je op een halve dag gezien.
Voor mensen die niet zo goed kunnen klimmen is er een
aaneenschakeling van roltrappen tot boven aan het fort, daarna is het een zeer
mooie wandeling terug naar beneden.
Deze stop was niet voorzien maar door de aanhoudende
problemen met de ijskast zijn we naar hier gereden om een plaatselijke camper
verdeler te gaan opzoeken om ons probleem voor te leggen en te zien of hij er
iets aan kon doen. Jammer genoeg kon hij ons niet verder helpen maar heeft wel
het adres geven van een collega van hem op een 10 km. Daar naar toe gereden om
te horen wat het kon zijn. Deze mensen hebben ons enkele raadgevingen geven en
als het dan nog niet lukte moesten we s anderendaags terugkomen en ja hoor, we
zijn teruggegaan. Na bijna twee uur testen en bellen moest deze heer ook toegeven dat hij
ons uiteindelijk niet kon verder helpen. Nu weten we wat ons te doen staat
steeds een plaats vinden met 220v stroom en anders de stroomgroep opzetten.
In Assisi aangekomen hebben we een plaatsje gevonden op een
camperplaats op zon 8 min wandelen van het centrum. Hier was geen stroom voor
handen en moesten we naar onze mening veel te veel betalen voor een
camperplaats die de naam niet waardig is. Voor het lozen van water , de wc en
het bijvullen van de watertank moest je nog eens 5 extra ophoesten, dit hebben
we niet gedaan natuurlijk, hadden net geloosd en bijgevuld.
Assisi is een zeer mooie oude stad waar weeral, zoals in San Marino, de winkeltjes de
bovenhand krijgen boven het culturele aspect. Al deze winkeltjes deden mij
denken aan de kraampjes in Scherpenheuvel.
Hier was het echt over de koppen lopen omdat er dat zelfde
weekend een nationale schuttersgilde kampioenschap bezig was, welke door de RAI
werd opgenomen. Al de verschillende gildes waren dan ook getooid in hun
traditionele klederdracht.
In Assisi zijn nog zeer veel gebouwen te vinden uit de tijd
van de Romeinen, die door de christenen van weleer, werden omgebouwd tot hun
eerste gebedshuizen om dan later de meest bombastische kerken op te bouwen.
Aangekomen in Gubbio in de late namiddag, daar op de
camperplaats van de lokale camperclub gestaan, een eenvoudige plaats maar zeer
goed gelegen om de stad te bezoeken. Kennis gemaakt met een iets ouder koppel
uit Zwitserland.
s Avonds effen het dorpje ingetrokken blijk dat er een
theaterstuk van de plaatselijk lagere school in het eeuwen oude romeinse
amfitheater. Dat zelfde weekend was er ook nog een soort van kitefestival.
s Anderendaags zijn we dan naar basiliek getrokken die hoog
over Gubbio kijkt, deze klim was voor sommige onder ons net iets te zwaar. Er
werd besloten om 1 rugzak over te laden in de andere en onze ouderling werd dan
in de lege rugzak gestoken om zo verder mee naar boven te gaan. Eenmaal boven
zijn we gaan zoeken naar onze eerste cache in Italië (onze tweede op deze reis)
die na wat rond zoeken en het nalezen van de logs, gevonden werd.
In Gubbio is boven op het oude ziekenhuis, we spreken over
een ziekenhuis vanuit de middeleeuwen, door de destijdse wol-gilden een
droogzaal gebouwd waar de geverfde wol te drogen werd gehangen, dit zou uniek
zijn in gans Europa.
Gubbio is ook de tweede verblijfplaats geweest van de
heilige Francesco die destijds is moeten vluchten uit Assisi (onze volgende
halte)
Vandaag hebben we de etappe van San Marino naar Gubbio. Deze keer hebben we gekozen om niet langs de snelweg te gaan maar de iets kleinere wegen te nemen, deze zijn dan ook gratis he. Onze route bracht ons vlak naast de Adriatische zee en ja hoor, de roep van het water was veel te groot en ik heb mij laten gaan. Ben gestopt langs de kant iets gegeten en dan het heerlijke warme zeewater in. Na dik een uurtje zijn we dan verder getrokken richting Gubbio. Hier aangekomen hadden we eerst gekozen voor een camping maar deze lag op 5km van Gubbio af en dat was wel wat te ver. Dan zijn we maar naar een camperplaats gereden. Deze is gelegen op 10 min wandelen van het stadscentrum Gubbio. In het plaatselijke romeinse amphitheater was van den avond een opvoering van een schooltoneelstuk. Morgen brengen we een bezoek aan het historische stadsgedeelte.
O ja vandaag twee doelstellingen bereikt, San Marino staat op mijne geocachekaart nu en ik heb in de Adriatische zee gezwommen!!!!!
A ja ook nog een souvenier van de Adriatische zee, we zijn alle twee een klein beetje verbrand op onze schouders.
Rond 10u hebben we de bus genomen aan de camping, voor 2 heen en terug de man. 40 Jaar geleden was ik ook in San Marino, maar het San Marino van toen is niet meer het San Marino van nu, voor de meeste vrouwen is het daar een paradijs om te shoppen en zeker ook voor de airsoftfanaten. Als er geen 15 winkels waren waar men enkel en alleen airsoftwapens en uitrusting verkochten dan was er geen enkele winkel. Het enige wat ik mij nog herinnerde was het paleis en voor de rest herkende ik het niet meer terug. Voor ons was dus het bezoek aan de oude stad San Marino een tegenvaller, de commerce had de bovenhand gekregen. Jammer, maar zo gaat het nu eenmaal. De camping was zeer goed gelegen, we hadden zicht op de oude stad. het uitzicht was dan ook zeer mooi. Het zwembad was er heerlijk. Na onze uitstap naar de oude stad hebben we nog snel ne frisse duik genomen en ons een beetje laten afkoelen. Voor hen die mss ooit ook op deze camping zouden komen "Camping Centro Vacanze San Marino". Als je de bus neemt naar de oude stad is dat geen probleem, de bus vertrekt aan de camping, alleen bij het terugkomen moet je wel opletten dat je de juiste bus neemt . Wij vertrokken met de bus lijn 5 en om terug te komen moesten we blijkbaar de bus lijn 7 nemen en dat wisten we niet, maar met de lijn 5 gaat het ook wel. Op zijn Italiaans dus.
Heerlijk geslapen en met een lekker zonnetje opgestaan, het ziet er goed uit voor vandaag de dag aangevat met een toerke lopen,5 km om te beginnen he.
Ondertussen is Greet naar den bakker om wat brood. Na het ontbijt en de nodige douche zijn we dan vertrokken voor een wandeling in de omgeving. Op de middag begon het te donderen en te bliksemen dus maken dat we terug op de camping waren. Daarna heeft het ongeveer 2,5u goed geonweerd. Gelukkig waren we van de voormiddag al gaan wandelen. Voor de rest dan maar binnen gezetten en de foto's aan het uploaden geweest. zodra dat klaar is zal ik hier de linken wel plaatsen zodat ook jullie kunnen genieten van al het moois dat hier te zien is.
Straks gaan we het plaatselijke restaurant eens bezoeken.
Zoals verwacht heeft het bijna de ganse dag geregend, ik moet nog steeds den eerste keer meemaken dat het niet regent in Oostenrijk als ik door dat land rijd.
Aangekomen op onze tweede bestemming San Cristoforo is het dan toch eindelijk gestopt met regenen, na het installeren van de camper hebben we een kleine wandeling gedaan rond de camping en in het dorp, ook hier hebben we het plaatselijke huis van vertier eens gaan bezoeken en een klein half litertje rode wijn tot mij genomen.
De vooruitzichten voor morgen zijn precies iets beter alleen hoop ik dat het niet gaat onweren bij de voorspelde warmte.
Dit keer is het ons toch eens gelukt om op tijd te vertrekken. De eerste dag van onze reis is verlopen zonder veel problemen, op een enkele file na. Aangekomen op onze eerste stopplaats Pforzheim in Duitsland, deze tamelijke grote stad heeft een mooi park en een zeer grote biergarten. Waar ik dan, zij het met totaal geen tegen zin, een lekker glaasje bier naar binnen heb gekapt. Om 4u in de ochtend gingen de hemelsluizen open met veel klank en lichtspel. Rond 8u zijn we dan opgestaan en ons klaargemaakt om de volgende etape naar Trento, eigenlijk is het naar San Cristoforo, in zuid Tirol aan te vatten. Hopelijkstopt het met regen want das ni leuk om in te rijden.
