Op vrijdag 27 september meldden edelvrouwen, prinsessen, een markies, hofnarren, kasteelspoken, ridders en ander schoon volk zich aan de poorten van het slot "De Valk" in het verre Laarne. Iedereen installeerde zich in de slaapvertrekken: de wille kamer, de stille kamer en het boudoir van jonkvrouw Erna. Van allen eiste de plaatselijke landvoogd absolute stilte tussen 22 en 7U, een gebod waar eenieder - gewillig als steeds- zich onmiddellijk achter schaarde. In de rest van het slot was het echter toegelaten zich op velerlei wijzen en de klok rond te laten gaan, wat dan ook met overgave gebeurde tijdens ons verblijf in slot "De Valk". Op vrijdagavond legde de spaghetti van slager Manen de noodzakelijke fond voor een gevulde avond met aangenaam vertier aangeboden door Pat, Lut en Loren Sophia. Verplichtingen deden markies Pascale en Monique helaas vroegtijdig naar huis afreizen. Zo misten ze de après-kwis-babbel die tot diep in de nacht zijn beslag kreeg. Nauwelijks ontwaakt des morgens vroeg diende Mieke ons ontbijt uit de klauwen van de Groene Struikrovers te redden, maar eens dit euvel verholpen kon iedereen zich zijn boterhammekes laten smaken. Volledig binnen schema maakten we rond halfelf kennis met Inspecteur Foppema en madame Chlorine, patrones aller wc-dames, vandaag dus ook van Nele en Rita. De raadsels van Foppema leidde ons naar de ingrediënten van 3 desserts, die ter plaatse gerealiseerd werden door het witte, zwarte en rode team onder het toeziend oog van 3 detectives uit de kookploeg. Dit alles nam de nodige tijd in beslag ('t was dan ook goed gedaan), maar gelukkig was Pat zo voorzienig geweest om thuis al soep klaar te maken voor zaterdagmiddag. We lieten ons die goed smaken, vergezeld van een boterham met een dikke lok échte boter van een goed huis, Valerie zal het bevestigen. Klokvast en vastberaden stapten wij om 13u15 den hof af van het slot "De Valk", om onder leiding van twee hofnarren door beemd en gaard naar de paardenmelkerij te wandelen. Onder de baan vervoegden Lieve en Jannes, Pascale, Monique en Veerle onze rangen. In't Kattenheye werden wij goed ontvangen met een glaasje paardenmelk en paardenmelklikeur. Geweldig gezond, al maakt paardenmelk naar verluid ook jaarlijks slachtoffers - vooral onder 50-plussers. Na een uitgebreide kennismaking met de ponykleurterklassen en de rest van de paardenmenagerie reden we met het toeristentreintje terug naar ons weekendhuis, langs landelijke wegen met chique huizen. Voorwaar, er staat méér dan één kasteel in Laarne. Aan het echte hielden we even halt voor een groepsfoto, genomen door page Jannes. Thuisgekomen was Daisy er al met de kippenkoteletten. Zij belandden in een badje van sojasaus, gember, look, chilivlokken en nog wat geheime ingrediënten om even te marineren. De culinaire bedrijvigheid was op kruissnelheid: de kip marineerde gestadig, er werden wortelen geblacheerd, aardappelen gezevendeeld, groenten in julienne versneden en den boeké: onbehandelde cederhouten planken werden gedrenkt in bier. Jaja, de kampkeuken van de gidsenzusjes is niet zomaar koken - het is een allesomvattend totaalspektakel. Daar staan onze koks Vera, Anneke, Myriam, Erna en Daisy garant voor (Saar was er helaas niet bij deze keer). Na alle voorbereidend werk werd de kip op het cederhout gedrapeerd en het geheel werd op de barbecue geplaatst - eens het hout verast zou de kip klaar zijn. Deze ongewone procedure eindigde in een 4-sterrenmaaltijd gelijk ge ze nergens anders kunt eten. Erna zorgde voor feestelijke hapjes en drankjes en wij trakteerden op onze beurt met een uniek felicitatielied voor haar 50ste verjaardag. Ook Rit en Renaat en Goedele kwamen langs. De avond viel onder een gelukkig gesternte. Onder diezelfde sterrenhemel begaven wij ons op het terrein voor het avondspel van Marieke - een spannende versie van het ballonnetjesspel. Katrijn was onherkenbaar maar herkende onder haar sublieme vermomming helaas ook de ballonnen niet. Mia en Pat zochten de schommel op omdat hun klein/groot figuur hen toch onmiddellijk zou verraden. Uiteindelijk kende het spel enkel winnaars, aangezien de winnende ploeg de kaarsjes van de tegenploeg aanstak. Monter en fris keerde iedereen terug naar de living. Daar wachtte ons een gevecht tegen de moegte. Alhoewel we nog heel graag heel lang hadden verteld, met een grap en een grol de genoegens en beproevingen des levens besproken...de vermoeidheid sloeg toe en één na één moesten we ons gewonnen geven. Gelukkig hadden we nog een dag. De ochtendstond bracht alweer een super ontbijt in de mond en dat was pas het begin! Carla en Mia trakteerden met een hoogst-originele wellness-sessie vol ongekende sensaties: handmassage met scheerschuim, het met de voeten bevoelen van allerlei texturen, zweven in een slaapzak...Er is blijkbaar veel veranderd in het kleuteronderwijs sedert juffr. Coppens. De voormiddag was zó om. Tijd alweer voor eten en drinken, deze keer stonden zelfgemaakte juliennesoep en croque monsieur op het menu, doorkruist door een stukje levensverhaal van Ann en Rita en rustig kabbelende genegenheid all around. We hoefden de einschoonmaak niet zelf te doen, wat ons de gelegenheid gaf wat langer in het zonnetje te keuvelen, terwijl onze financieel beheerders, Mieke en Monique, de afrekening maakten. Niet lang werk deze keer, onze all-in prijs is indexproof en welzijnsvast. We hadden nog wat over om te verteren bij Bruce. Daar maakten wij ons gedienstig als restverwerkers van het receptiegerief van Lebbeke Bruist. Passeerden de revue: pekelharing, kipkap, beenhesp, paté, ballekes, roomsoezen, petit fourkes, pistolets en meer - te veel om te onthouden, zelfs te veel voor op te eten. Er werd gedeeld met gans't café. Moe en voldaan keerden wij terug naar huis. We waren de Minnestraat nog niet uit of onze kasteelkoets was al terug in een pompoen veranderd. Schoon liedjes duren immers niet lang, deze keer iets meer dan 2 dagen.
Op vrijdag 27 september meldden edelvrouwen, prinsessen, een markies, hofnarren, kasteelspoken, ridders en ander schoon volk zich aan de poorten van het slot "De Valk" in het verre Laarne.
