Sfeerbeeld van de sjordag op de gidsen - 16 augustus 2009
De sjordag is inmiddels een vaste waarde in onze jaarplanning. Om 09.15U is enkel Pascalleken op post en dat met 43 km van de dodentocht in de benen. Dat is de echte gidsenzusspirit ! Het ontbijt loopt langgerokken uit tot ongeveer 11U - tijd om met het aperitief en het middagmaal te beginnen én het fornuis te fabriceren. De scoutsmeisjes van nu stellen bereidwillig hun infrastructuur en materiaal ter beschikking, zodat wij ons hart nog eens kunnen ophalen aan de authentieke buitenkeuken. Hoeder van het keukengebeuren is Pat, want alleen zij is groot genoeg om zonder maleuren boven de kookpotten uit te komen om er zich van te vergewissen of alles wel "zocht" is. Bovendien weet Pat heerlijke witte saus te maken. Zij wordt bijgestaan door keukenknechten Mieke, Monique, Carla en Erna die de petatten schellen en de bloemkool kuisen - ondertussen wordt het vuur opgezet en aangestoken door vuurmeesters en sous-chefs: Anneken, Valerie, Pascalleken, Lut, Saar. Ondertussen komt Marieke langs met Joppe (beiden zien er geweldig uit 4 weken na de bevalling) en ook Lieve en Jannes komen gedag zeggen (ook zij zien er geweldig uit - 2,8 jaar na de bevalling). Hebben wij de scoutsmeisjes de weg naar gemengde werking getoond met al die jongens in ons nageslacht ?
Op het menu staan - gelijk altijd - bloemkool in witte saus met petatten en sosissen. Ook deze keer was de "plâ" weer geweldig geslaagd. Het water voor de afwas wordt niet op het vuur gewarmd, maar in de waterkoker. Een mens moet immers mee met zijn tijd. Inmiddels is Mia er bij gekomen, recht van het werk. Bij wijze van siësta houden wij een korte vergadering over het mini-kamp, de babyborrel, de aandachtspunten voor de sjordag volgend jaar en het e mail adres van Pascalleke: PASC0_38@hotmail.com. Vervolgens ben ik even van het toneel verdwenen om de 80ste verjaardag van Francine van Floris (gewaardeerde buurvrouw) te vieren. Terugkerend tref ik het gezelschap aan op de rand van moreel verval (als de kat van huis is...). Boezem en bijhorende ondersteuning werden aan een kwaliteitstest en staatopname onderworpen, maar tot daar aan toe. Dat luidop de mogelijkheid geopperd werd om het andere geslacht toe te laten tot het mini-kamp echter.... Tot op heden worstelt mijn afschuw voor elke vorm van discriminatie met de diepe overtuiging dat mannenvolk op mini-kamp onvermijdelijk het einde der gidsenzusjes zal inluiden. Een dilemma, voorwaar ! En zo werd het weer avond en rondden we af op het terras van Bruce, alwaar nog een boom werd opgezet over het profiel van "de ware". Als iemand onder u dat gedetailleerd kan beschrijven: aarzel niet om ons daaraan deelgenoot te maken. Volgend jaar staat er alweer een sjordag op het programma - de bloemkool in witte kool met petatten en sossissen zullen niet mankeren. Jullie toch ook niet ?
