Er is weinig dat ons bindt aan paters en dommen* (een sporadische Westmalle Trippel niet te na gesproken), maar toch streken wij het laatste weekend van september in Jeugdcentrum Verbrugghen, een kamphuis van de abdij van Affligem neer. Alhoewel de locatie op het eerste zicht niet helemaal aan onze strenge kwaliteitseisen voldeed en een eerdere optie door de bevoegde pater hemeltergend vernegligeerd geweest was, beslisten we om toch maar met de Gidsenzusjes naar Hekelgem af te zakken voor het mini-kamp van 2009. De nabijheid van het kamphuis en het feit dat het één van de weinige groepslogementen was in onze buurt waar we nog niét geweest waren hakten de knoop door. Deze keer verzorgde Myriam de contacten met de verhuurcentrale van de abdij - uit die eerste huurpoging was gebleken dat mère superieure geen handeling heeft met paters. Myriam, al drie decennia in dienst bij de broeders van liefde, had meer succes. Ze loodste ons zonder veel complimenten naar een contract voor 3 dagen (2 nachten) in Jeugdhuis Verbrugghen, Brusselbaan 2 te Hekelgem. Maanden vooraf was het kampthema "rebellen" al gekozen. Een thema dat ruimte gaf voor veel interpretaties, zodat zowel de (zeldzame) rustige als de (talrijke) wildebrassen onder ons er zich zouden kunnen in uitleven. Vanaf 17U werd het anders zo rustige dorpje Hekelgem opgeschrikt door punkers van veelal middelbare leeftijd, gekleed in de vroege Vivien Westwood** en getooid met opzienbarende coiffures. Kregen we het contract voor dit verblijf al moeilijk vast, voor een volgende keer mogen we het allicht helemaal vergeten ! Al zijn we niet overdreven devoot, toch zijn we gezegend, want eens temeer mochten we ons in heerlijk nazomerweer verheugen.
Tegen zonsondergang waren ze allemaal binnen: Mieke, Monique en Mère Superieure als voorpost om het kot Pat-proof te maken indien nodig, de voiture van Mia, Carla, Erna en Myriam, Saar en Valerie, Pascalleken, Daisy, Pat en Lut. Goedele, Rit, Lieve, Ann, Marieke en Joppe werden later op 't weekend nog verwacht. Nog geen uur na aankomst hadden wij ons gewone leven al helemaal achter ons gelaten. Een partner onzes moest zich uitvoerig identificeren vooraleer zijn GSM-oproep bij zijn echtgenote een belletje deed rinkelen. Ondergedompeld zijn in de Gidsenzusjes-sensatie kan ernstige gevolgen hebben !
De spaghetti van de Manen deed het ook dit jaar weer prima als smaakmaker van een ook op culinair vlak exquis weekend. Buiten werd even later de haard aangestoken en het reuzenscrabblespel bovengehaald. De kruiselingse aanvulling van "vunziger" met "den" verhitte de gemoederen danig. Te onthouden voor volgend jaar: geen spelletjes spelen zonder een gehomologeerde versie van de spelregels binnen handbereik te hebben. Mogen wij met het volgende artikel uit het Scrabble-reglement de strijd definitief in het voordeel van de strekking-Carla beslechten ?
"Wanneer men door één plaatsing twee of meer woorden vormt, tellen alle woorden mee. De gemeenschappelijke letter wordt bij ieder woord meegerekend (eventueel met de volle bonus)"
Zorgde de interpretatie van de scrabble-regels al voor enige turbulentie, de mededeling van Mère Superieure rond de omkering van de volgorde van de avondplanning voor zaterdag deed dat nog meer. Mère Superieure achtte het in haar oneindige wijsheid raadzaam om eerst te eten alvorens met de receptie van Pat en Lut te beginnen. Beiden (en zij niet alleen) waren even met stomheid geslagen, maar gingen gesteund door de rest van de groep zodanig in het verweer dat Mère moest capituleren. Tja, een genie heeft al eens een idee dat niet direct door iedereen gesmaakt wordt. Zie ook de Triplex-constructies van De Cock J.***, eenieder inmiddels welbekend. Maar zijt ge daarom slecht ?
De nacht kwam en leidde iedereen vroeg of laat toch naar bed. Spijtig dat er alweer een avond om was.
Bij 't kraaien van de haan trok het Boterhammentrio al op de baan op zoek naar de krokantste pisolékes, de zachtste sandwichen en een selectie van het fijnste brood, want uiteraard is alleen het beste goed genoeg voor de Gidsenzusjes. Wie schetst de verbazing van het Boterhammentrio wanneer zij bij hun terugkeer de voltallige eenheid aan de ontbijttafel troffen, monter en fris ? Daar en dan werd het bewijs geleverd dat de jarenlange doorgedreven inspanningen van Mère Superieure en haar volgehouden goede voorbeeld niet tevergeefs zijn geweest! Al kan het natuurlijk nog altijd beter. Dat een onschuldig product als confituur zo vroeg op de dag al vrijwel collectief tot zo'n onkuise gedachten kan leiden is bijvoorbeeld nog een ernstig te geselen kat.
De kooksessie pakte deze keer uit met een klassieker uit de armemensenkeuken: ajuinsaus - wat zich uitstekend laat combineren met paardeworsten, kipkap of (in ons geval) haring. Saar wordt bij deze uitgeroepen tot beste leerling van de klas. Mieke moet blijven proberen. Met "Lammekeszoet**** in papillot" leerde Erna ons een andere creatieve toepassing met haring kennen. Vergezeld van een stevige pellepetat werd ons alweer een heerlijk avondmaal voorbereid. Speciale dank gaat naar moeder Wisken, wiens recept voor ajuinsaus de basis legde voor dit culinair genoegen. Een bijzondere vermelding gaat ook naar Pat, die alweer een "gralijke goei grien" soep uit haar mouw schudde.
Elders waren Lut en Pat met een paar handlangers aan de voorbereidingen van hun flink uit de kluiten gewassen receptie bezig. Dat zag er goed uit om zo voor 't eten te komen. Op de achtergrond werkte Anneke in alle stilte aan een Geheime Missie... Marieke en Joppe kwamen gedag zeggen. Kleine Joppe ging van hand tot hand en gaf geen kick. Wat een dapper ventje, en zo snoezig bovendien. Grat zijn moeder !
Na de smoskes trokken we spoorslags naar de abdij, waar we een gids van Toerisme Afflighem verwachtten. Toerisme Afflighem had het wijs geacht om twéé gidsen mee te sturen, voortgaand op de schets van de doelgroep die bij aanvraag meegegeven werd. Vooral die episode met de scheetzak in St Niklaas moet indruk gemaakt hebben. Soit, Leo en André hebben hun werk uitstekend gedaan. Ze vermochten ons te boeien met de historie van de hop en wat hen nog meer tot aanbeveling strekt is de lumineuze inval om de lengte van de tocht te halveren ten gunste van de afspanningstijd. Dit alles natuurlijk enkel om Monique haar pas geopereerde heup te sparen, een nobel streven waar wij ons met z'n allen solidair bij aansloten. Zelfs Pat, al had zij wellicht nog veel meer willen weten over de hop, St Rochus en de vette pastorie. Op de terugweg boden wij onze diensten aan als decoratieve elementen op een trouwfoto. Jaja, de gidsenzusjes zijn nooit te beroerd om een goede daad te stellen, zoals het kleuren van iemands huwelijks-dag.
's Avonds stuikten Pascalleken, Rit, Ann, Goedele en Jannes toe en deden wij ons met z'n allen weeral medisch geheel onverantwoord te goed aan de gulle tractatie van Pat en Lut, aan de lekkere maaltijd van de vaste cateringcrew Myriam, Erna en Daisy en aan om-en-bij de 100 streepkes op de drankenlijst. De geheime missie van Anneke kwam voor de pinnen, kleurde de 50ste verjaardag van Pat en Lut en sloeg ons met een ontroering die geen TL-licht verdroeg. Bij het haardvuur ontpopte zich een tater-, zang- en dansstonde met inzet van alle zintuigen en lichaamsdelen, slechts onderbroken door een verkenning van de vijvers en het andere natuurschoon op het terrein. Een initiatief dat beter binnen de dagprogrammatie van het weekend tot zijn recht ware gekomen, maar kan een mens aan alles denken ?
Tot op heden zijn de vijvers niet gevonden, maar wellicht zijn de expeditieleden wel al over die teleurstelling heen. Over de schrik die Pascalleken ons liet pakken echter ... Dat kwam zo. Pascalleken was diep in de nacht in haar bed gesukkeld op het eerste verdiep van een stapelbed toen zij -naar wij vermoeden- naar de wc is willen gaan en vergeten was dat zij boven in dat stapelbed lag, waardoor zij in de grond gedonderd is - zo hard en luid dat iedereen in de kamer het ergste vreesde. Er zijn veel gevallen bekend van ongelukkigen die van minder 't vas af waren en zo op 't eerste zicht zag het er geweldig bangelijk uit - bloed uit de mond - geen beweging ...Dra kwam de verlossende bevestiging van Pascalleken dat ze wél nog bewoog en op een geruststellende manier overal pijn had. Gelukkig maar !
Op zondagochtend reed een lichtjes gewijzigde versie van het Boterhammentrio tot in het verre Essen om aan koffiekoeken en aanvullend proviand te geraken. Een stevig ontbijt zou immers nodig zijn om de geplande Zumba-sessie aan te kunnen. Het moet gezegd, er is de Zumba veel eer aan gedaan door onze equipe! Vooral Zumba-rebel Mieke, die geheel in het thema met een punk-sporttenu aan de aftrap kwam om zich vervolgens met overgave een gepersonaliseerde zumba-interpretatie eigen te maken vond ik héél straf ! Zumba-leidster Anneke oogste veel bewondering - hoe doet zij dat toch, die sjimmies en zo. Voorlopig gaat alleen de Elvis ons een beetje af.
Na zoveel inspanningen was het al lang terug tijd voor aperitief en kwamen we nog even op adem met Marjolijn, wellnesscoach afgetapt van internet. Onmiddellijk inspireerde deze Carla en Valerie tot het soort nonsens dat Ons Heer zou doen blozen. Zij maakten het vast voornemen om in het spoor van Marjolijn een eigen wellness-sessie te ontwikkelen tegen het weekend van volgend jaar. Ge zijt gewaarschuwd !
Een gevarieerde dis met allerlei combinaties van overschotten rondde het gastronomisch weekend af. Om het weekend te rekken wordt er getalmd en getreuzeld met inpakken en wegwezen. Maar het einde kwam onafwendbaar dichterbij.
Luttele tijd later bezetten wij het terras van de Sportman en worden de laatste resten verorberd.
Het heeft allemaal weer zò geweldig gesmaakt !
Een dikke merci aan alle aro-maten !
*Dom = Benedictijner monnik **Vivien Westwood = Deze Britse modeontwerpster brak door met de opkomst van de punk halfweg de jaren zeventig. Ze groeide in geen tijd uit de modegoeroe van een hele generatie jongeren. Na het einde van de punkperiode ontwierp ze zich een internationale reputatie bij elkaar en ook nu nog geldt ze als een alom gerespecteerde topontwerpster, die niet moet onderdoen voor haar mannelijke collega's. Prototype van een rebelse "self-made woman". ***Jan De Cock= (Etterbeek (deel Brussels Hoofdstedelijk Gewest), 2 mei1976) is een Vlaams beeldend kunstenaar die installaties maakt. Hij beperkt zich niet tot één discipline maar zoekt grenzen op tussen beeldende kunst, fotografie en architectuur als een vorm van Gesamtkunstwerk (en om te weten wat dàt is: zie Wikipedia) ****Lammeke zoet: is een soort van haring of een verwerkingsvorm van haring, verschillende bronnen zeggen verschillende dingen (of 't is een jonge haring, of 't is een zoete haring of 't is een op zijn geheel gerookte haring of 't zijn al die dingen gelijk)
