Een maatschappij of een gemeenschap is pas leefbaar voor al zijn leden als er regels of wetten zijn waar men zich dient aan te houden .Een wet is dus een leefregel opgesteld door de meerderheid van de leden van deze maatschappij, tenminste in een democratisch georienteerde gemeenscchap. Een wet heeft als doel dat alle leden van deze maatschappij een zelfde handelswijze hebben die het in stand houden van deze maatschappij beschermen, en bijgevolg ook alle leden van deze maatschappij beschermen.
Als nu onze maatschappij, in dit geval Belgie, op financieel en economisch vlak sterk bedreigd wordt, dienen er maatregelen genomen te worden. Deze maatregelen zijn dus voor het algemeen belang, niet voor het belang van het individu.
Wie bepaalt welke maatregelen er dienen genomen te worden ? Een kleine groep mensen (politici), ve Ook de werkomstandigheden zijnrkozen door de bevolking, bepaalt op grond van adviezen verstrekt door verschillende instanties, zoals economen en financiele instellingen. Deze maatregelen worden dus met de beste bedoelingen en na ernstig overleg uitgevaardigd en in een wet gegoten.
Wij zien dus dat een wet het algemeen belang dient en ons, Burgers, beschermt. Deze wet wordt in princiepe ook door ons opgesteld, via de door ons verkozen politici. Hoe komt het dan dat een op deze wijze tot stand gekomen wet of maatregel telkens op zoveel tegenstand stoot.
Ik neem als voorbeeld: de verlenging van de pensioenleeftijd tot 62 jaar. Ik ben zelf 60 jaar en zou indien mijn werkgever het zou toelaten gerust tot mijn 65 jaar willen werken, want ik doe mijn job graag. Maar mijn werkgever wil dit niet, de kostprijs is voor hem te hoog. Ik vertmoed dat veel onder jullie hetzelfde meemaken. Met deze maatregel is er op het eerste zicht niets mis mee. Tenslotte leven wij allen veel langer als 50 jaar gelden, en zijn wij over het algemeen genomen ook gezonder.Ook de werkomstandigheden zijn fel verbeterd.
Toch is er veel verzet tegen deze maatregel, ondanks de vele argumenten pro. Hoe komt dat ? Wel als men een wet uitvaardigt waarop al onmiddellijk enkele uitzonderingen worden gemaakt, nl het uitsluiten van enkele groepen, zoals politie en leger, dan vraag je gewoon om verzet. Zoiets als waarom zij en niet ik. Ik ben akkoord dat men zich bezint over mensen die een zwaar beroep uitoefenen (zowel fysiek als mentaal). Ik ben er echter van overtuigd dat binnen elke werkgroep er mogelijkheden zijn om werknemers die gezien hun leeftijd en/of hun gezondheid hun job niet meer met enthousiasme kunnen uitvoeren, een andere minder belastende taak kunnen geven. Bij politie en leger is dit zeker een mogelijkheid.
Onze beleidsmakers beseffen dit maar al te goed, maar het ontbreekt hun aan politieke moed om de werkgevers hierop te wijzen. Toch willen zij de werkgevers stimuleren om oudere werknemers aan te nemen door de kostprijs van deze werknemer voor 50% op zich te nemen. En voila daar is het achterpoortje. De werkgever ontslaat zijn werknemer op 55 jaar met de belofte om na één jaar hem terug aan te werven aan de helft van de prijs. En dan zijn wij verbaasd dat ondanks alle maatregelen de staatskas even leeg blijft.
