Inhoud blog
  • dag 36 en 37 einde van de reis
  • dag 35
  • dag 34
  • dag 33
  • dag 32
    Zoeken in blog

    Mijn favorieten
  • bloggen.be
  • fietsen123
  • fietstoeren.be
  • vakantiefietser.be
  • van gent naar compostela op 28/04/2012
  • Blog als favoriet !
    fietstocht naar Compostela in 2009
    coolens gerda
    01-06-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dag 32
    dag 32      83,50 km tot  Oliveira

    Vandaag vertrokken om 8u30 richting Fisterra . Het blijft stralend weer en ik heb zin om terug te fietsen. Een paar dagen geleden had ik eventjes genoeg van het klimmen , maar nu heb ik het gevoel dat ik het terug aan kan . Onderweg ben ik bij een fietswinkel gestopt om mijn remblokjes te vervangen en de fietsuitbater heeft het onmiddellijk gedaan. Terwijl hij mijn fiets in orde zette kwam  " de guardia civil" af. Blijkbaar waren ze geinteresseerd in mijn tocht en een van die mannen stelde mij vragen over mijn reis in behoorlijk Frans . Het was een gemoedelijk gesprek en hij vertaalde alles aan de fietsmaker. Op het einde , wanneer ik vroeg wat mijn schuld was, heeft hij alleen de remblokjes aangerekend zonder het werk erbij. Ik ben vertrokken als een gelukkige vrouw.
    De weg die ik vandaag afgelegd heb is wel lastig , niet alleen door het gestaag klimmen , maar ook de warmte speelt een rol.
    Ik stop wel regelmatig onderweg om wat te drinken want dit kan anders gevaarlijk zijn.
    Na 53 km fietsen ben ik beland in Noia , waar ik in een mooi park gepicknickt heb. Nadien heb ik mijn tocht verdergezet.
    Nu heb ik tweederde van de tocht gedaan en het moeilijkse is achter de rug. Morgenvoormiddag denk ik in Finisterre te zijn en daar wil ik genieten van het strand en de omgeving. Ik blijf daar overnachten en woensdag keer ik terug naar Compostela. Ik moet er nog "eens over slapen "
    of ik terugkeer met de bus of met de fiets.
    Deze avond ben ik gestopt bij een albergue waar reeds veel pelgrims overnachten. Ik ben wel de enige fietser .Van zodra ik toekwam vroeg iemand mij om mijn fiets te lenen . Hij  moest 3 km verder zijn inkopen doen. Ik heb de indruk gegeven , dat ik doof was langs die kant.
    Mijn trouwe metgezel , leen ik niet uit.
    Mijn slaapplaats is vannacht een matras op de grond in een wel heel bijzondere locatie. Ik kon ook kiezen voor een stapelbed (bovenaan) , maar ik heb voor het eerste gekozen omdat ik graag  " met mijn voeten  op de grond blijf ".

    01-06-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (9 Stemmen)
    31-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.31 mei + evaluatie
    dag 31

    Vandaag om 7 u opgestaan, want Frans gaat vandaag terug naar Nederland met het vliegtuig. Eigenlijk was het voor de aanvang van de reis , niet de bedoeling om zo
    lang met iemand samen te fietsen , maar het klikte heel goed tussen ons en we hebben op geen enkel moment meningsverschillen gehad . Dus met spijt in het hart heb ik hem uitgeleide gedaan naar het vliegveld van Santiago en ben met de bus teruggekeerd naar het centrum.
    Nu zit ik gezellig op het plein, langs de zijkant van de kathedraal en heb op mijn gemak , de 25 kaartjes geschreven , die ik mij voorgenomen had.
    Het is terug een helderblauwe hemel en het zonnetje schijnt naar hartelust.
    Seffens ga ik tapas eten op een terrasje met een lekker fris biertje. Nadien ga ik even internetten in een internetcafe.
    Morgenvroeg vertrek ik naar Finisterra , dus vanavond ga ik nog eens de route bestuderen. Nu ben ik wel mijn fietsmaat kwijt die voor mij fietste en me zodoende telkens de weg wees. Het zal wat meer denkwerk zijn voor mij , maar in Frankrijk heb ik het ook moeten doen.
    Het zal een lastige rit worden , want er zijn veel klimmetjes. Ik weet niet hoeveel km ik zal doen morgen , maar ik heb 4 dagen de tijd om heen en weer te fietsen.
    Voor vrijdag 5 juni heb ik een treinticket gekocht om terug naar huis te gaan.

    evaluatie

    Nu ik in Santiago ben kan ik al een gedeeltelijke balans opmaken van mijn ervaringen.
    Alhoewel het een reis is , die zeker niet te onderschatten is ben ik toch blij om die ondernomen te hebben. Het is heel verschillend van een gewone reis omdat je
    voortdurend pelgrims tegenkomt die ook hetzelfde doel hebben en ook moeten afzien om er te geraken . Ik sta vol bewondering voor dezen die het traject te voet doen. Velen lopen al mankend en moeten elke avond hun voeten heel goed verzorgen . Ik heb de indruk dat de meeste fietsers minder fysieke problemen hebben .
    Het is wel zo dat er niet zoveel zijn , die vanaf thuis vertrekken op de tocht. Sommigen doen elk jaar een gedeelte , zowel de fietsers als dezen te voet .
    De band tussen de pelgrims onderling is ook heel goed. Iedereen wil wel wat ervaringen wisselen met de anderen .
    Tijdens de tocht geven de lokale bewoners je telkens weer het gevoel dat je toch speciaal bent. De meeste zullen je zoveel mogelijk proberen te helpen en dat geeft je
    toch wel een warm gevoel.
    Fysiek is het wel zwaar , maar ik heb het gevoel dat ik het heel goed aangekund heb. Ik moet wel zeggen, dat ik geen " berggeit " ben en de klims soms lastig voor
    mij waren. Ik heb wel op mijn eigen tempo gereden zonder mij te laten opjagen. Ik heb heel weinig mijn fiets aan de hand moeten nemen om een hoogte te beklimmen.
    Heel af en toe begon ik met een verkeerde versnelling aan de klim , zodat ik niet meer in het juiste ritme kon komen en moest afstappen .
    Gevaarlijke honden ben ik niet tegengekomen, alhoewel ik daar een beetje schrik voor had. Natuurlijk kan iemand anders daar andere ervaringen mee hebben.
    Ook het dalen, waarbij je een grote snelheid kan ontwikkelen is een zalige ervaring geworden.
    De logementen onderweg zijn heel verschillend geweest , van luxueus tot heel erg sober en pasten een beetje bij het Compostela -avontuur dat werd ondernomen.
    Ik ben blij dat ik tot hiertoe van fysieke problemen gespaard ben gebleven. Een paar dagen had ik wat last van mijn knie en als het heel warm was soms wat irritatie , maar een zalfje doet wonderen.
    Met de fiets ook nog weinig problemen gehad.
    Het internetten op reis, was soms wel moeilijk, vooral in Frankrijk . Als ik terug thuis ben ga ik alles eens herlezen , want het zou goed kunnen dat er veel fouten instaan . Het klavier was soms verschillend van het onze en ik had meestal geen tijd om alles te herlezen.
    Ik zal heel dankbaar zijn mocht ik tot het einde van de reis gespaard blijven van tegenslagen.

    31-05-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    30-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dag 30

    dag 30

    Vandaag is het terug stralend weer en denk dat het 30 graden is .We gebruiken de tijd om uit te zoeken waar het vliegveld is en de bushalte om erheen te komen . Frans vertrekt morgen terug naar huis. Ik ben naar het station gegaan om informatie en ook om mijn ticket al te kopen. Ik ga op vrijdag 5juni terug . Maandag ga ik wel nog met de fiets naar Fisterra en weet nog niet of ik ook terug fiets naar Compostela of met de bus terugkeer. Het schijnt wel de moeite te zijn om het gezien te hebben.
    Ik heb ook een hotelletje geboekt voor 4 juni omdat het vlak bij het station ligt en ik dan niet te lang moet sleuren met mijn bagage. Mijn fiets zal ondertussen meegegeven zijn met de firma Soetens.
    Deze namiddag gaan we nog lekker genieten en voor deze avond hebben we een heel goed restaurant gevonden met een grote binnentuin. Je denkt dat je in het aards paradijs terechtgekomen bent.
    .

    30-05-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    29-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DAG 28 EN 29

    dag 29

    Deze morgen slapen we wat langer en nadat we gegeten hebben, brengen we de fiets van Frans weg naar de transportfirma Soetens. Het adres ervan is Tournride, Rua Xeneral Pardinas 15, Compostela en is geopend van ma. tot vrijdag 10-12u30 en 16u tot 20u. De zaterdag en zondag is het gesloten. De prijs is 119 euro en die maatschappij schijnt heel betrouwbaar te zijn en is alom gekend bij de Compostelafietsers. Ze garanderen een levering thuis binnen de 14 dagen in België en Nederland. Nadien bezoeken we de kathedraal, waar rond het middaguur een speciale pelgrimsmis wordt opgedragen. Dit moet je zeker ook meebeleven om alles even te laten inwerken. Elke pelgrimsmis wordt geopend met het lange overzicht van de aangekomen pelgrims met vermelding van het land van aankomst. Ik luister goed of ik “ een fietser uit België hoor”, maar dit is niet het geval. De zuster moet zodanig veel aflezen, dat ze “ gelijk een mitraillette” alles afratelt. Maar dit is niet zo erg, want ik heb mijn Compostela, het ultieme bewijs dat ik de tocht volbracht heb. Nadien volgt de eucharistieviering. Op het einde van de viering wordt de “Botafumeiro”, dat met een dik touw is vastgeknoopt aan een katrol, in de nok van de toren, naar beneden gelaten. Het is het grootste wierookvat ter wereld (1,60 meter hoog) en is gevuld met 40 kg houtskool en wierook. Het wordt aangestoken en in beweging gebracht door een zevental kerkdienaren. Daarbij slingert het vat op spectaculaire wijze van links naar rechts door de ruime dwarsbeuk. Hij bereikt een hoogte van 20 meter en één slingerboog bedraagt 65 meter. Vroeger werd de “ butafumeiro “ gebruikt om de lucht in de kathedraal te zuiveren, maar nu is het een toeristische attractie. Er worden veel foto’s genomen tijdens die attractie en nadat het tot stilstand gekomen is, breekt er spontaan applaus los. Niet iedereen heeft geluk om dit mee te maken, want blijkbaar wordt dit niet bij elke viering gedaan.We wandelen nadien nog wat rond in de kathedraal en bezoeken de relikwieën en het vergulde beeld van de heilige Jacobus. Volgens de traditie moet je over de vergulde schouder wrijven en op hetzelfde moment een wens uitspreken. We zien ook veel biechtstoelen staan en verschieten dat er nog mensen zijn die hun zonden toevertrouwen aan een priester. Ik herinner mij dat in mijn kindertijd we verplicht waren om regelmatig met de klas naar de kerk te gaan om onze zonden te belijden. Ik wist nooit wat ik moest zeggen en zoog dan maar iets uit mijn duim.” Blijkbaar was ik zonder zonden”.Na de misviering slenteren we nog wat door de stad. Er was, voor mijn vertrek naar Compostela, iemand die mij gevraagd had om een zilveren kerststalletje te kopen in “ het convent van de heilige Clara”. Hij was vorig jaar ook geweest en had het daar kunnen kopen.Toen hij de volgende dag wilde teruggaan om nog een te kopen was het klooster gesloten. Nu vroeg hij mij of ik dit wilde meebrengen. Ik wilde van mijn woord zijn en beloofde om het zeker te doen. Het kost ons wel wat moeite om het convent te vinden. Daar aangekomen, bestijgen we de trappen en komen in een zaaltje terecht. Plots komt er een jonge Spaanse vrouw binnen, die daar thuis is in het klooster. We zeggen wat we zoeken, maar hebben het gevoel, dat ze ons niet begrijpt, want ze spreekt alleen Spaans. Ze neemt ons mee naar een andere zaaltje in het gebouw en in de muur zien we een luik. Er is daar ook een bel. Frans en ik zijn verrast, want we weten niet wat we daar gaan zien. Plots horen we spreken achter dat luik, maar er komt niemand te voorschijn. Onze “ frank en gulden”( nu euro ) begint te vallen en we constateren dat we in een slotklooster zitten en dat we dat nonnetje nooit zullen te zien krijgen. Onze begeleidster vertelt iets aan de non en via het draailuik wordt telkens een souvenier ( een beeldje, foto’s of hangertjes) getoond. Ik kan niet vertellen wat ik juist wil en plots denk ik dat we misschien een kerstliedje moeten zingen, kwestie dat ze de link leggen met het kerststalletje. Ik vraag aan Frans of hij een goed kerstliedje kent, maar hij weigert om iets te zingen ( flauw hé van hem!!!!!). Uit pure miserie koop ik dan maar een paar prularia van de zuster ( voor de moeite ). Alhoewel die Spaanse praktisch niets verstaat van wat we zeggen, wil ze ons blijkbaar nog vergezellen en troont ons mee naar een ander convent.
    Het blijkt nog eventjes gesloten te zijn. Ze laat ons niet los en ik besluit dan maar om samen nog iets te gaan drinken. De conversatie is heel primair, maar Frans zegt tegen haar dat ik “a painter “ ben. Ik zeg dan van hem dat hij “a musician” is. Wij moeten allebei lachen en ik weet niet wat in haar gedachten nu omgaat. Straks vraagt ze ons nog allebei een handtekening. Nadien keren we terug naar het ander convent en daar zien we terug het luik. We vinden wel niet wat ik zoek en noodgedwongen staken we onze zoektocht. Eigenlijk is het onnozel, dat ik er zoveel moeite voor gedaan heb, maar anderzijds is het terug een speciale ervaring geweest. Ze vraagt mij nog mijn e-mail adres en geeft het hare. Ik heb haar nadien wel nooit een mail gestuurd, want hoe zou ik nu met haar moeten converseren.
    Op onze terugweg vertel ik Frans, dat ik nog een paar kaarsjes moet branden voor sommige mensen die ik ken. Frans vindt het een goed idee en hij gaat het zelf ook doen. We gaan dus een kerk binnen laten een paar elektrische kaarsen ontbranden. Daarmee hebben we allebei ons beloften gehouden.
    Het blijft wel heel warm deze namiddag. Ik denk dat het wel 30° kan zijn. Hopelijk blijft het weer de volgende dagen nog goed, want ik ben van plan om naar Fisterre te gaan.


    Dag 28    51 km tot Compostela

    Deze morgen haasten we ons niet. Nadat we gaan ontbijten zijn vertrekken we om 9u, met een stralende zon, voor onze uiteindelijke bestemming. Sommige pelgrims hebben nu wel genoeg van al dat klimmen en nemen voor de laatste kilometers de nationale weg, ook omdat hij 12 km korter is. Frans en ik overleggen ook met elkaar, welke weg we gaan nemen, maar we besluiten toch de Clemensroute verder te volgen. We hebben al zoveel afgezien en die paar kilometers zullen we ook wel overleven. De weg is behoorlijk steil, maar geeft een prachtig uitzicht. We willen tot het laatste moment wel genieten. Onderweg komen we terug de 2 Nederlanders van gisteren tegen. Ze zitten aan de rand van de weg iets te eten. Wij besluiten ook even te pauzeren en vragen of we bij hen mogen zitten. Dit is eigenlijk een vraag, waar je van op voorhand al het antwoord op kent. Nadien fietsen we samen verder. Om 13 u zien we plots het bordje COMPOSTELA en hebben 51 km afgelegd. Ik stel voor om ons bij het naambord te laten fotograferen en zodoende stoppen we. Juist op dat moment komt er iets los bij mijn fiets ( het heeft te maken met mijn versnellingen ). Frans bekijkt het probleem en merkt dat het juist een vijs is die losgekomen is. Nadat die terug aangespannen is, kunnen we “ ons kiekje” nemen en ik ben blij dat het maar een klein probleem was. Nu rijden we naar het centrum en zien voor ons een heel grote helling, welke we op moeten.
    Ik vind het veel te steil en neem dan maar de fiets aan de hand. Eerst zoeken we een slaapplaats in een hotelletje en nadien fietsen we gelijk alle echte pelgrims naar het plein voor de kathedraal, het Praza do Obradoiro. Daar verzamelen alle toegekomen pelgrims. Ik ben wel blij om aangekomen te zijn, maar voel geen speciale emotie.
    De kathedraal is wel indrukwekkend om te zien. Het is 97m lang en 22 m hoog en wordt als Unesco werelderfgoed verklaard. Het zuidportaal is in romaanse stijl, het westportaal in barok en de noordkant neo-classistisch. Ik verschiet wel, dat er toch niet zoveel volk op het plein staat. Waarschijnlijk is het nog iets te vroeg op het jaar, maar voor ons is dat wel goed, want we hoeven niet zo een grote drukte te hebben.
    We laten ons wel fotograferen, met op de achtergrond de kathedraal. Ook de fietsen mogen niet ontbreken op de foto.Nu moeten we nog onze geloofsbrief halen. Het pelgrimsbureau is gevestigd in de Rua do Vilar nummer 1, tegenover de zijingang van de kathedraal. Boven de ingangspoort is een Sint Jacobsschelp in de gevel ingewerkt. We merken dat er heel veel volk aan het wachten is en we besluiten om iets later terug te komen. Nadat we gegeten hebben, keren we terug en beklimmen een uitgesleten houten trap naar de eerste verdieping. Het gaat wel schoorvoetend vooruit en blijkbaar is het geen louter routinewerk, want ze onderzoeken wel goed of je die Compostela echt verdiend.
    De hier aanwezige functionaris, zal aan de hand van het aantal en de herkomst van de gedateerde stempels op je pelgrimspas nagaan of je pelgrimstocht naar behoren is afgelegd.
    Men vraagt ook naar de motivatie van je tocht.We zijn blij dat we de oorkonde ( in het Latijn ) krijgen en kopen speciaal een kokertje, zodat het mooi bewaard blijft.Een iets oudere man is zo fier dat hij het gehaald heeft, dat hij zich samen met het document laat fotograferen.
    Stilaan zien we, dat de pelgrims hun pelgrimsuitrusting aflaten, zodat ze beginnen op te lossen tussen de andere toeristen. Een St. Jacobsschelp of een speciale t-shirt kunnen hen nog wel wat onderscheiden van de anderen.Deze avond wandelen we nog wat rond in de stad en genieten van het openluchtspektakel. 10 zangers, die allen een snaarinstrument bespelen en in traditionele kledij zijn, brengen ons heel mooie en populaire Spaanse muziek. Het is wel speciaal gericht op de pelgrims. Regelmatig nemen ze iemand uit het publiek en vragen van waar ze komen. Dan moet die persoon de speciale kledij aantrekken en mag ze een dansje doen, eerst alleen en dan samen met één van de zangers. Het is een leuke avond en zalig weer.

    29-05-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

     

    29-05-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    27-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dag25, 26 en 27
    DAG 27     45 km tot Arzua

    Deze morgen begint met mist, die heel vlug optrekt. Nadien wordt het zonnig. We overleggen, dat we ons niet zullen forceren, want we hebben tijd genoeg kiezen een relatief grote stad uit als eindpunt. De weg ernaartoe is wel lastig, want we hebben regelmatig goedeklims. Nadien volgen wel de mooie afdalingen en deze zijn deugddoend. Zo blijft alles goed in evenwicht. Om 12u30 hebben we al onze eindbestemming bereikt. Het is ARZUA en we hebben er 45 km over gefietst.Het eerste wat we doen, nadat we een overnachting gezocht hebben, is lekkere aardbeien opeten die we onderweg gekocht hebben. Het is stralend weer en we komen terecht op een plein met veel terrasjes. Je kan het niet geloven, maar daar kom ik terug de 2 Nederlanders tegen, waarmee ik kennis gemaakt heb, toen ik Tours passeerde. Blijkbaar hadden ze dezelfde manier van denken als wij. Eerst goed doorfietsen en als we zien, dat we genoeg tijd hebben, wat afremmen en meer genieten van de omgeving en de mensen die we tegenkomen. Frans kende hen nog niet, maar het duurt niet lang vooraleer we een praatje met hen maken.Het is een heel gezellig pleintje en het zit vol met pelgrims.Deze avond willen we eens af van het pelgrimsmenu. Het is weliswaar goedkoop en goed, maar soms hebben we het gevoel dat we nog niet voldaan zijn.Frans vertelt mij plots, wanneer we onze fietszakken leegmaken in het hotel, dat hij zijn geldbeugel teruggevonden heeft. Die zat ergens onderaan een zak. Langs de ene kant is het goed nieuws, maar ondertussen zijn al zijn kaarten geblokkeerd en moet hij wachten tot hij terug in Nederland is, om nieuwe kaarten bij de Bank op te halen.
    Morgen is het een speciale dag, want dan hebben we het eindpunt bereikt. Langs de ene kant zijn we blij, omdat het toch een zware tocht is. Maar het aankomen betekent ook dat het niet lang meer duurt voordat elk naar zijn thuisbasis terugkeert en dat is niet zo’n goed gevoel voor mij want het was een goede metgezel.

    dag 26           42 km tot Ventas de Nanon

    Deze morgen zijn we wat later opgestaan omdat we gisterenavond met het Nederlandse duo gaan eten zijn.Frans ontdekt plots, dat zijn geldbeugel verdwenen is, waarin ook zijn 2 bankkaarten zitten.We gaan terug naar het restaurant, waar we de vorige avond gegeten hebben. Plots zien we terug de Nederlanders en vertellen we het verhaal. De dochter kan goed Spaans en is bereid ons te vergezellen naar het politiebureau om aangifte te doen. Nadien belt Frans naar cardstop om de kaarten te laten blokkeren. Hij belt ook naar zijn Bank en kan via Western Union geld opvragen. Gelukkig zat zijn paspoort op een andere plaats. Door het voorval kunnen we pas ’s namiddags onze tocht verder zetten. Het is terug een lastige route en er zit een klim bij van 12%. Ook is het nadien voortdurend stijgen en dalen. We stoppen om 15u30 in een klein dorpje VENTAS DE NARON en hebben slechts 42 km gefietst. Nu genieten we van de zon en de buitenlucht. Regelmatig komt het zonnetje “ piepen” zodat we ons goed kunnen verwarmen en onze kleren te drogen hangen. Deze avond eten we om 19u30 in de albergue waar we verbroederen met andere pelgrims. Dit levert een aangenaam gesprek op
    .

    dag 25      64km tot Sarria

    Deze morgen , wanneer we opstaan, zien we dat het aan het motregenen is.

    We gaan eerst ontbijten in een klein bakkerijtje en nadien vangen we onze klimtocht aan naar de Cebrero. Het is een nietig dorpje met ongeveer 20 huizen, maar is bekend langs de gehele route. Het ligt op de hoogste bergrug tussen Leon en Galicia en biedt fraaie uitzichten over diepe, groene dalen. Als er rondom wolken hangen krijgt het een mysterieus tintje. Het is één van de oudste toevluchtsoorden voor pelgrims.Het blijft regenen en de kilometers lange klims noodzaken ons om regelmatig te stoppen.
    Na de Cebreiro (1310m) hebben we nog San Roque ( 1270 m ), met schitterende panorama’s aan weerszijden van een groot en expressief pelgrimsbeeld dat voluit tegen de wind optornt en op dit moment in een mistige waas gehuld is. De laatste grote hoogte is Alto de Poio (1335m). Daar aangekomen zien we terug de Nederlandse vader met zijn dochter. We nemen van elkaar een foto en nadien besluiten we, om samen een warme soep te eten ( kwestie om terug wat op temperatuur te komen ) voor de gevaarlijke afdaling begint. Het is niet alleen de af daling, maar ook het feit dat het voortdurend blijft regenen dat het zo gevaarlijk maakt.
    Na de middag vertrekken we in de mist ( je kan maar een paar meter vooruit zien ) en het begint harder te regenen. We moeten erdoor en we hopen dat alles vlot verloopt. Een voordeel is wel, dat er weinig autoverkeer is tijdens de 12 km lange afdaling. Tijdens de afdaling, moet ik voortdurend met mijn ogen knipperen, want de regen belet mij om goed te zien. Eindelijk is het gelukt om zonder kleerscheuren terug beneden te geraken en we voelen ons gelukkig, dat we dit weer tot een goed einde gebracht hebben. We kunnen fier zijn op elkaar, want dit was geen sinecure. In bijna elk dorpje of stad, zien we nu een standbeeld van een pelgrim opduiken. Het is telkens op een andere manier gebeeldhouwd en ik probeer om er telkens een foto van te nemen. De pelgrimsroute leeft sterk bij de plaatselijke bevolking en voor velen is het hun broodwinning om pelgrims te huisvesten, of van eten te voorzien. De plaatselijke bevolking, blijft heel vriendelijk tegen pelgrims. Soms tonen ze je de weg, zonder dat ernaar gevraagd wordt. Anderen rijden je voor met de auto om je op het juiste pad te brengen. Voor hen moeten pelgrims toch iets speciaals zijn.
    Vanavond slapen we in een luxueus hotel in SARRIA en de teller staat op 64 km. Naarmate je dichter bij Santiago komt, blijkt het moeilijker te zijn om een slaapplaats te vinden. Nadat we vandaag zo een ferme inspanning gedaan hebben in slecht weer, hebben we niet veel zin om lang te zoeken naar een onderdak. In het verleden hebben we heel goedkope slaapplaatsen gehad, dus af en toe mag het ook iets duurder zijn.
    Voorbij Sarria zal het morgen een sterk heuvelend traject zijn, door het veel groenere landschap van Galicië. De aanwezigheid van de Atlantische Oceaan langs de ene kant en van het Cantabrisch gebergte langs de andere kant, zorgt ervoor dat het in dit deel van Spanje veel meer regent en dus dat het ook groener is.


    27-05-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    24-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dag 24
    24 mei    43 km tot Vega de valcarce

    .

    Gisterenavond en vannacht heeft het hard geregend, maar deze morgen ziet het er iets beter uit. We vertrekken op ons gemak en laten de afstand, die we vandaag doen, afhangen van het weer. We hebben vandaag een zware klim te doen naar Cebreiro en de daarbijhorende afdalingen. Als het regent zou dit wel eens gevaarlijk kunnen zijn. Regelmatig stoppen we in een albergue om iets te drinken. Wanneer we tijdens de namiddag zien, dat het harder gaat regenen, besluiten we om niet verder te fietsen.
    Het is onze laatste etappe – Villafranca-Santiago- die we vandaag begonnen zijn. Santiago komt steeds dichterbij, maar de laatste loodjes wegen blijkbaar het zwaarst.
    We hebben nog een paar klims voor de boeg van 9à 10%. Het boekje van Clemens geeft ons de raad “ begin goed uitgerust aan de ruim 30 km lange klim naar de Cebreiro” We hopen dat het morgen niet regent.
    Vandaag stoppen we dus in VEGA DE VALCARCE en hebben 43 km gefietst.
    We betrekken vandaag terug een slaapplaats in een albergue , waar we in een slaapzaal terechtkomen.

    24-05-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (2 Stemmen)
    23-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dag 23

    Dag 23     57 km tot Ponteferrada

    Vandaag vertrekken we rond 7 u uit de albergue. Het blijkt een gewoon uur te zijn voor pelgrims, want de meesten staan rond hetzelfde tijdstip op. Iedereen is gedreven om de tocht verder te zetten.We nuttigen eerst ons ontbijt in een plaatselijk café en nadien beginnen we aan de tocht. Het is voortdurend stijgen en vandaag gaan we De Cruz de Ferro verslaan, want die ligt op 1500m hoogte. Dit is volgens de meesten een plaats die je niet mag voorbijgaan, zonder er even te stoppen Eigenlijk is het een simpel ijzeren kruis bovenop een boomstam, maar in zijn eenvoud vormt het een indrukwekkend eeuwenoud monument op een markant punt van de route. Het is een bemoedigend teken voor de pelgrims, dat ze Santiago zullen halen. Symbolisch leggen zij een grote last af door het werpen van een persoonlijke steen op een grote hoop aan de voet van het kruis. Daarmee wordt een eeuwenoud ritueel in stand gehouden. We houden dit in ons achterhoofd. Ergens in mijn zak heb ik een steentje die ik van huis heb meegebracht en daar moet ik het achterlaten volgens de traditie.Rond het middaguur bereiken we ons doel en zien reeds verschillende steentjes liggen, waar velen een persoonlijke tekst opschrijven. Voor sommigen is dit een moment van bezinning en als een nieuwe fase in de levensweg. We zien dat er reeds vele pelgrims gepasseerd zijn.Dit doet toch wel iets. We laten ons hier ook fotograferen als blijvende herinnering.
    Na de grote klim volgt nu de spectaculaire lange en steile afdaling naar Pontferrada en de vruchtbare vlakte van de streek El Bierzo. Die streek was ooit beroemd vanwege de rijkdom aan erts. Nu heeft het een naam opgebouwd met goede rode wijn en fruit en groente van hoge kwaliteit. Het meest opvallende dorp in die afdaling is El Acebo. Het heeft maar één straat en stamt uit de tijd van de Romeinen. Aan deze straat staan eenvoudige huizen, die soms zijn verbouwd tot rustieke pensions en andere accommodaties voor pelgrims. De traditionele balkons aan de niet- gerestaureerde huizen hangen nogal scheef, maar lijken nog steeds gebruikt te worden. We stoppen er even en nadien vervolgen we onze weg. Regelmatig moeten we even in de remmen knijpen zodat we niet uit de bocht vliegen. Gelukkig hebben wij allebei goede remmen en voelen we ons toch relatief veilig op de fiets. Langs een berm staat een klein gedenkteken voor een verongelukte fietspelgrim. Ik weet niet wat de juiste oorzaak van het ongeval is, maar dit brengt je terug in de realiteit dat je voortdurend heel alert moet blijven en nooit denken dat er niets kan gebeuren.
    Rond 14u30 bereiken we PONFERRADA en hebben 57 km gefietst.Dit is het terug voor vandaag en we zoeken eerst een “ hostal “ om nadien op ons gemak de stad te bezoeken en wat eten.
    Het is wel zo dat je meestal tot 20u à 20u30 moet wachten alvorens gekookt kan gegeten worden. Dit zijn we in België en Nederland wel niet gewoon.

     

    23-05-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    22-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dag 22
    22 mei          62 km tot Astorga

    Vandaag hebben we geen haast, want we hebben uitgerekend dat we gemiddeld 50 km per dag moeten doen, om op het einde van de maand in Compostela toe te komen.Het is 27 graden en we genieten van onze fietstocht. In het begin moeten we terug enkele kilometers langs een grindpad, waar het opletten is om niet te vallen. Nadien is het terug zalig fietsen. We trachten zoveel mogelijk elke dag buiten te picknicken wanneer het goed weer is. Tot hiertoe hebben we hiervan niet te klagen.Gedurende onze rit zien we terug regelmatig ooievaars, die hun nesten meestal maken in kerktorens
    Vandaag hebben we 62 km gefietst tot ASTORGA en bezoeken de kathedraal en het voormalig bisschoppelijk paleis, een schepping van de befaamde architect Gaudi Antoni, waarvan de gebrandschilderde ramen indrukwekkend zijn. In het paleis mogen we niet fotograferen. Maar wat we niet mogen doen, doen we toch. Zo zijn we!!!
    Soms bellen we gedurende de dag naar verschillende adressen, om een slaapplaats te vinden, maar vandaag hebben we nog niets gereserveerd. We komen terecht in een Albergue Municipal waar we 4 euro moeten betalen om te overnachten. Alle faciliteiten zijn er voorhanden, zoals douches, wasmachines, keuken, internet, berging voor fietsen. Het is er ook erg proper en goed onderhouden. We moeten ons stempelboekje laten zien, anders komen we er niet in. Deze avond moeten we voor 23 u binnen zijn en morgenvroeg tussen 6 en 8 uur terug weg. We slapen wel in een slaapzaal van 12 personen, dus terug de oordopjes in.
    We hopen dat we vlug de slaap kunnen vatten, want morgen is het een zware dag. De Meseta is vanaf hier gedaan. Nu begint het Cantabrisch gebergte. Deze bergketen strekt zicht uit langs de gehele noordkust van Spanje. Hier rijden we ook de provincie Galicië binnen.

    22-05-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    21-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dag 20 en 21

    Dag 21        96 km tot Leon

    Het blijft stralend weer vandaag en we volgen het pelgrimspad tussen Carrion en Calzadilla. Het is een grindpad en onderweg zijn er vrijwel geen voorzieningen. Je moet zorgen, dat je voldoende eten en drinken meehebt. Langs deze weg zijn we zeker 200 pelgrims te voet tegengekomen. Sommigen hebben het wel lastig met lopen. Ook die zware rugzak die ze dragen is een enorme belasting.Frans en ik hebben het ook lastig want fietsen op een grindweg is geen sinecure. Er liggen grote brokstukken tussen, wat heel gevaarlijk is voor onze banden en door het feit dat er zoveel voetgangers lopen, noodzaakt dit ons om telkens tussen die meute te slalommen. We moeten er goed met ons gedachten bijzijn, om niet te vallen of geen ongeval te veroorzaken.
    Af en toe doe ik “ een schietgebedje” hopende dat onze banden het gaan uithouden want we moeten op die manier toch een paar kilometers fietsen.Uiteindelijk lukt het ons toch om de grindweg zonder kleerscheuren te verlaten. We besluiten, indien we de tocht ooit nog eens opnieuw doen, om daar toch een omweg te nemen, want eerst en vooral is het gevaarlijk, maar je komt ook bijna niet vooruit.
    Na onze lijdensweg worden we terug beloond, want er volgt een mooie asfaltweg, waar we heel wat vlugger kunnen fietsen.
    Onderweg komen we schaapherders tegen, die hun kudde leiden naar plaatsen om te grazen. Ze beletten ons wel om verder te fietsen, omdat ze over het volledig wegdek verspreid lopen. Het is wel de moeite om dit te zien. De natuur beloont ons nog meer, want we zien verschillende ooievaarsnesten en de ooievaars lijken te broeden in hun nest.
    We picknicken ’s middags op een bankje in de vrije natuur en het is er zalig.
    Vandaag eindigen we onze tocht om 16 u te LEON en hebben 96 km gefietst. Leon is vanuit toeristisch oogpunt de belangrijkste plaats aan dit deel van de Camino. Hier heeft de Franse bouwkunst in Spanje haar hoogtepunt bereikt in de schitterende kathedraal met haar magnifiek gebrandschilderde ramen.
    De stad met haar 150.000 inwoners, is tegenwoordig de hoofdstad van de provincie met onaangenaam veel verkeer.Raar maar waar, deze avond komen we terug onze Nederlandse medepelgrims tegen en besluiten om samen een terrasje te doen. Nadien lopen we nog wat rond in het centrum van de stad en bezichtigen de kathedraal.

    Dag  20       73 km tot Carrion de los Condes

     Vandaag is het terug gemakkelijker fietsen, want de weg is meestal heel vlak. We rijden voorbij heel typische pelgrimsplaatsen in kleine dorpjes en drinken koffie in de zeer authentieke albergues. Onderweg komen we redelijk wat pelgrims tegen, zowel fietsers als voetgangers. Bij de fietsers zijn er enkelen, die we ongewild op verschillende stopplaatsen tegenkomen. Er is één Nederlander, die alleen fietst, maar toch graag wat gezelschap heeft onderweg en een vader en dochter ( ook Nederlanders ) die we soms tegenkomen. Nadat we een gezellige overnachting gevonden hebben ( verschillende slaaplaatsen die op een mooie witgekalkte binnenkoer uitgeven, besluiten we om gezellig samen te tafelen met die Nederlanders en wat wedervaren aan elkaar te vertellen. Het is wel een gezellige bende. We spreken niet verder af, we zien wel of we ze nog tegenkomen.

    Vandaag zijn we gestopt in CARRION DE LOS CONDES en hebben 73 km gefietst.

     

    21-05-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    19-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dag 15,16,17,18 en 19
    Dag 19      72 km tot Estopar

    Sinds we in Spanje beland zijn, is elke dag al zonnig geweest. Op die manier fietsen, is wel leuk, alhoewel het niet te warm mag zijn, anders heb je minder energie . Vandaag is het terug lastig, door de soms lang aanhoudende klims. Dit is niet mijn sterkste kant en ik moet het meer hebben van uithouding. Frans daarentegen heeft meer kracht in de benen en voor hem gaat het iets gemakkelijker.
    Vandaag komen we rond de middag aan te BURGOS ( een stad met 180.000 inwoners ). Daar komen we terecht bij de kathedraal, één van ’s lands architectonische hoogtepunten en bestaande uit een veelzijdigheid van stijlen ( geplaatst opUnesco werelderfgoedlijst ) Sinds een aantal jaren is er een grote schoonmaakbeurt aan de gang. Van buitenaf ziet het er heel mooi opgekuist en indrukwekkend uit. We besluiten om er even binnen te stappen, wel elk om beurt, want één van ons blijft bij de fietsen. Het voorgedeelte kunnen we gratis bezoeken, maar om verder te gaan, moeten we betalen. We besluiten om niet verder te bezichtigen en rusten dan maar eventjes uit op de bank voor de kathedraal. Op een bankje zit een pelgrim, volledig uit metaal, uitgerust met pelgrimsstaf, waar een kalebas ( komkommerachtige vrucht, uitgehold als fles te gebruiken ) aanhangt. Op de borst draagt hij een St.Jacobsschelp. Frans en ik nemen een foto van elkaar, samen met de sculptuur. Nadien bezichtigen we nog even de binnenstad en we komen terecht bij mooi aangelegde pleinen en parkjes.
    Deze namiddag is het vlakker om te fietsen, zodat we vlugger vooruit komen.
    Hier zitten we in de Meseta ( zeer uitgestrekte hoogvlakte ) en zien de eindeloze velden van de Tierra de Campos.
    We stoppen vandaag om 16u te ESTEPAR en willen nog wat genieten van een goed terras en een mooie wandeling. We mogen van de uitbater van het hotelletje, onze fietsen in de living plaatsen en vinden dit wel een leuk zicht. Alles is er wel heel primitief, maar we zijn al blij dat we ergens kunnen slapen. Luxe is voor ons momenteel niet zo belangrijk. Vandaag hebben we een gratis dorpsinternetplaats gevonden, waar ik mijn blog kan aanvullen. Frans verstuurt ondertussen ook een paar mails naar het thuisfront. Gelukkig zit er nog iemand te e-mailen zodat we wat raad kunnen vragen om op te starten.
    Deze avond krijg ik een sms van mijn vroegere fietsmaten Michel en Claudette met de melding “ voor ons een kruis over Compostela”.Zij hebben de route via de Col de Somport genomen en op de top ervan krijgt Michel een slappe tintelende arm en een scheve mond. Hij wordt door een ambulance naar het hospitaal gevoerd . De cardioloog sluit niet uit dat een klontertje kan gevormd zijn, door verdikking van het bloed, weliswaar veroorzaakt door hard te zweten en weinig te drinken. Het is heel triestig, dat de reis waar ze zo naar uitgekeken hebben op die manier moet eindigen. Je beseft dan, wanneer je zo verhalen hoort, dat zo’n reis wel degelijk risico’s kan inhouden.
    Ik neem mijzelf voor om wat meer te drinken onderweg.

    Vandaag staat onze teller op 72 km.




    Dag 18      80 km tot Belorado

    Vandaag is het terug een stralende, zonnige dag, maar met klimmetjes tot 10%.We krijgen gezelschap van 8 andere fietspelgrims, waarmee we samen een eindje verder rijden. Onderweg komen we er ook veel te voet tegen. Deze middag komen we aan in Santo Domingo De Calsado ( stadje met ca 6800 inwoners ).Het is voornamelijk bekend voor zijn kathedraal waar een fraai versierde gotische kippenhok staat en een levende haan en kip worden gehouden. Dit houdt verband met een legende.
    In de 14 de eeuw was een Duits echtpaar met hun zoon op pelgrimsreis. Een meisje probeerde de zoon te verleiden, maar de jongen ging daar niet op in. Uit wraak beschuldigde ze de jongen van diefstal en hij werd opgehangen. Hij bleef echter levend aan de galg hangen en de ouders trokken naar de rechter die juist kip aan het eten was. Hij zei “ hij is net zo levend als die gebraden kip “; De kip kwam echter tot leven en daardoor werd de jongen vrijgelaten. Op het plein voor de kathedraal staat een groot bord met een pelgrim, die een kip in de handheeft. Het hoofd is een groot gat, waar je zelf kan achter staan om je zo te laten fotograferen. Frans en ik hebben een foto van elkaar genomen en het is best grappig om ernaar te kijken.We zijn echter niet binnen geraakt in de kathedraal die tussen de middag gesloten is van 14u tot 16u. Dit vond ik wel spijtig, maar we hebben ons op het plein ervoor op een bank gezet en ons tegoed gedaan aan een lekker ijsje ( de favoriete lekkernij van Frans ).

    Nadien fietsen we verder tot BELORADO ( ca 2170 inwoners ), boeken er terug  kamers in een hotelletje en hebben vandaag 80 km gefietst.

    Gelukkig moeten we de fietsen niet terug meenemen naar de kamers, want we slapen op de derde verdieping. We kunnen ze achterlaten in een bergruimte rechtover het hotel, die op slot gaat. Ik moet zeggen dat men in het algemeen wel goed zorgt voor de pelgrims en hun fietsen. Tot hiertoe is elke dag speciaal geweest en het zal zeker achteraf een mooie herinnering blijven.

    We slapen terug in een hotel, waar ik gebruik kan maken van internet om mijn blog aan te vullen. Je moet er wel voortdurend, munten inwerpen en op een bepaald moment kan ik er niet vlug genoeg munten bijsteken, zodat alles wat ik schrijf plots terug verdwenen is. Ik kan me de haren uit het hoofd trekken met zo een systeem. Mijn supporters zullen dus wat langer moeten wachten op nieuws van mij, via mijn blog.





    Dag 17     90 km tot Logrono

    Deze morgen trekken we verder, maar niet zonder een “ donativo” in het metalen busje gestoken te hebben. Je kan gratis slapen in het schooltje, maar iedereen is vrij om wat geld in een metalen wandkastje te deponeren. Dit is natuurlijk op slot en zal regelmatig leeggemaakt worden door iemand van de gemeente. Ik vind het wel een mooie geste, dat ze die slaapplaatsen ter beschikking stellen. Anderzijds is het feit, dat er zoveel pelgrims langskomen, ook goed voor de lokale economie.
    Vandaag is het een stralende dag. Bij het begin van onze fietstocht zijn er veel klimmetjes tot 9% en nadien iets lichter golvend. In Puenta la Rena bezoeken we de oude stenen brug met zes bogen die 900 jaar geleden speciaal werd aangelegd voor pelgrims om hen een natte overtocht over de Arga te besparen. Het is de moeite waard om de gracieuze lijnen van de brug te bewonderen. Door het goede weer kunnen we buiten picknicken. Het is zalig en we voelen ons gelijk “God in Frankrijk”.

    Deze avond stoppen we in Logrono ( ca. 120000 inwoners ) en hebben 90 km gefietst. We besluiten vandaag in een hotelletje te overnachten om wat meer luxe te hebben. Hier is het wel niet zo evident om je fiets veilig achter te laten, maar we vragen de uitbater naar een oplossing. Dit resulteert in het feit dat we de fiets mee mogen nemen naar de eerste verdieping en die op het terras zetten.Ik vind dit plezant dat we zo een oplossing voorgeschoteld krijgen, maar ik denk dat ze ook weten, dat onze fietsen heel belangrijk zijn voor ons. Na ons wat opgefrist te hebben gaan we de stad in om wat rond te wandelen en constateren, dat dit een aangename en levendige stad is.


    Dag 16     77 km tot Tiebas

    Vandaag is het een zonnige dag. Dit is nodig, want we hebben een serieuze klim te doen. Nadat we al wat kilometers gefietst hebben , denkt Frans eraan dat hij een zak met opladers erin, van verschillende apparaten heeft laten liggen in de overnachtingsplaats. Hij belt er nog naartoe en vraagt om die eventueel op te sturen naar het thuisadres, mits vergoeding en hopen dat ze van hun woord zijn wanneer het teruggevonden wordt. Nadien fietsen we verder en het wordt lastig, want we blijven in stijgende lijn fietsen. Op sommige ogenblikken heb ik wat last van hyperventilatie. Vooraleer ik aan de reis begon is me dat nooit overkomen, maar nu, met die zware inspanning en het feit dat ik niet meer van de jongste ben overvalt het mij.

    Regelmatig rust ik een ogenblik en probeer dan zo goed mogelijk mijn ademhaling te vertragen. Na een paar minuten gaat het terug en kan ik verder fietsen. Het is voornamelijk het feit dat het voortdurend blijft stijgen, dat het zo lastig maakt. Het hoogtepunt van de tocht vandaag is Roncevalles nabij de Alto Ibaneta die1057m hoog is en waar verschillende pelgrims even blijven uitrusten en foto’s nemen. De pelgrims die je onderweg tegenkomt vormen gelijk één grote familie. Iedereen spreekt met elkaar en helpt elkaar ( dit hebben we gemerkt toen een fietser zijn ketting brak ).
    We stoppen deze avond in het pelgrimsdorpje Tiebas en hebben 77 km gefietst.We vragen daar naar een slaapplaats en we komen terecht in een vroeger schooltje, dat door de gemeente ter beschikking staat van pelgrims. Het is wel een heel steile klim om er te geraken en ik moet eventjes de fiets aan de hand nemen. Frans heeft veel meer kracht dan ik en voor hem is het iets gemakkelijker. Daar toegekomen, verkennen we de locatie. Er zijn reeds enkelen die hun slaapplek gevonden hebben, maar wij ontdekken in het gebouw een zaaltje ( waarschijnlijk een vroegere turnzaal ) waar verschillende matrassen liggen op de grond. Wij hebben onze plek gevonden en hebben geluk dat wij allebei een slaapzak meegebracht hebben, want op die plaatsen is het echt een must. De fietsen plaatsen we ook in die zaal.
    Nadat we ons goed geïnstalleerd hebben maken we het plaatselijk dorpsrestaurant onveilig.
    De lokale bevolking zit er gezellig te praten, of naar voetbal te kijken op televisie. Wat wij bij ons ook niet veel zien is het feit dat er ca. 15 vrouwen samen aan het kaarten zijn. We kunnen de sfeer van een echte dorpsmentaliteit proeven. De pelgrims daarentegen troepen ook samen en genieten van het eenvoudig, maar lekker eten. Enkelen van hen verblijven in hetzelfde schooltje als wij. Nadien gaan we terug naar ons “ hotelletje “ en begeven ons ten ruste. Het is wel niet zo gemakkelijk voor mij om in slaap te geraken. Er zijn namelijk 2 jongens die op de speelplaats nog volleyball aan het spelen zijn. Het duurt toch een paar uren vooraleer we plots hun moeder horen roepen dat het bedtijd is.




    Dag 15         60 km tot Valcarlos 

    Vandaag, vooraleer we vertrekken uit de boerderij, laten we nog wat foto’s nemen van ons allebei en ook samen met de uitbaatster. Nu zullen we iets rustiger fietsen, want we volgen de St-Roelandpas of Navarra-Route langswaar we de Pyreneeën zullen oversteken en dit is geen lachertje. Vele haarspeldbochten staan ons te wachten en klims tot 9%. Vanaf de voet van de Pyreneeën is er een 25km lange klim naar de pashoogte. We vertrekken om 8u30 en het begint onmiddellijk in stijgende lijn , moeizaam komen we vooruit. Langs de weg zien we al relatief veel pelgrims, maar meestal te voet. De meesten doen het wel in verschillende etappes en elk jaar starten ze opnieuw, waar ze het jaar voordien gestopt zijn. Daarmee hopen ze om eens in hun leven, toch een volledig route gelopen te hebben. Anderen starten hun tocht pas in St.Jean-Pied de Port. Soms maken we een praatje ofzwaaien we naar hen. Het is leuk, om hen gepakt en gezakt, steunend op hun wandelstok te zien lopen. Ik denk dat het voor dezen die te voet gaan wel een stuk lastiger moet zijn dan wanneer je met de fiets bent. Het kan wel zijn, dat zij onze prestatie ook lastiger vinden. Vandaag hebben we genoeg gefietst en stoppen na 60 km te Valcarlos. Daar hebben we de Spaanse grens bereikt en zijn blij dat we Frankrijk “ hebben klein gekregen”.We slapen in een slaapzaal van 12 pelgrims. Frans en ik hebben wel onze oordopjes bij zodat we niet wakker worden van het geronk.
    Morgen wacht ons een 16 km oplopende klim tot 7 à 9%, zodat we vlug onder de wol kruipen.


    19-05-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen)
    14-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dag 9 ,10 ,11 ,12, 13 en 14

    Dag 14       108 km tot Gabat

    Na het ontbijt vervolgen we onze weg. Het regent vandaag “ pijpestelen” en we zijn natgeregend. Soms schuilen we eens, maar we moeten toch verder fietsen. We passeren via Dax en nuttigen daar ons middagmaal. Het is een drukbezochte stad met ca. 20.000 inwoners.Het is ook een ietwat mondaine badplaats met enkele bezienswaardigheden. In Dax rijdt men Frans Baskenland binnen. Wanneer ik het woord Baskenland hoor, moet ik onmiddellijk denken aan een baret of baskenmuts ( het nationale hoofddeksel in Frankrijk ).Ook het woord ETA schiet me te binnen en geeft me een niet zo goed gevoel. Blijkbaar vindt men daar ook nationalistische bewegingen die streven naar onafhankelijkheid en een vereniging van de Baskische gebieden.Vandaag komen we terug 2 pelgrims tegen, een Nederlander met de fiets en een Brit te voet.
    We bezichtigen niet veel , want het is te slecht weer en we proberen toch ons aantal kilometers te halen, alhoewel er nu al een paar klims van 9 à 10% bijzitten. We zijn altijd beducht dat we onderweg nog iets kunnen tegenkomen, zodat we misschien niet permanent kunnen fietsen. Deze avond komen we aan te Gabat (kleine gemeente van ca 215 inwoners ) en hebben 108 km gefietst. We zijn blij met onze prestatie van vandaag ondanks het barslechte weer.
    Vandaag zijn we echt uitgeregend en hebben enorm behoefte aan een warm badje, lekker eten en een zacht bed. We bellen aan in een chambre d’ôte ( een grote hoeve, genaamd Etxebestia ) en mijnheer komt opendoen. Er zijn nog  kamers ter beschikking en wanneer we vragen of er ook nog iets van eten kan voorzien worden is hij weifelend, omdat het al redelijk laat is. We moeten het aan “de patron”( zijn echtgenote ) vragen. Gelukkig is ze blijkbaar gewoon om pelgrims te ontvangen en kent hun behoeften. Zelf heeft ze vroeger ook een deel van de Camino gelopen. . Nadat we allebei goed hebben gegeten hebben en een lekker warm bad genomen hebben, begeven we ons ten ruste.
    We hebben eens gekeken in ons boekje over de fietsroute en we merken dat het morgen echt lastig zal worden, want we zijn slechts 40 km meer verwijderd van St.Jean-Pied-de Port ( de voet van de Pyreneeën ). Vanaf daar is het ongeveer 800 km fietsen tot Compostela.In St.Jean … komen 3 van de 4 pelgrimsroutes samen: die uit Tours, Vezelay en Le Puy. De vierde weg begint in Arles en komt via de Somportpas Spanje binnen. Pas in Puenta la Reina komen ze alle vier samen. Vanaf nu zullen we meer en meer pelgrims tegenkomen, wat onze overnachtingsmogelijkheden wel wat zal bemoeilijken.


    Dag 13    113 km tot Cadillac

    Deze morgen is het wisselend weer en we moeten voortdurend de regenkledij aan en uitdoen. Op een bepaald moment regent het zo hard, dat we besluiten om aan te bellen aan een café, dat momenteel nog gesloten is. Na enige tijd komt er toch iemand buiten en we stellen de vraag of we toch even binnen mogen komen om te ontsnappen aan de regenbuien en ondertussen een warme koffie te drinken. De man is heel vriendelijk en presenteert ons een koffie. Na enige tijd zetten we de tocht verder, na niet nagelaten te hebben om de uitbater te danken.
    Deze namiddag blijft het droog zodat het terug wat leuker wordt om te fietsen. We kunnen zelfs buiten picknicken wat terug een zalig gevoel geeft. Rond 13 u komen we aan te Moustey, waar een mijlpaal staat met 1000 km erop. We moeten dus nog heel wat fietsen om ons bestemming te bereiken.
    We fietsen nu doorheen “Les Landes”. Het blijkt het grootste aaneengesloten bosgebied van Europa te zijn waar voornamelijk dennenbossen voorkomen. Doorheen het bos loopt een fietspad, waarlangs we netjes afgezaagde en opeengestapelde boomstammen treffen, die klaar liggen om getransporteerd te worden. Hout en papier blijken de voornaamste producten van de lokale economie te zijn. Onder impuls van keizer Napoleon blijken die naaldwouden ooit aangeplant ter bevordering van de houtproductie.
    Onderweg zien we heel weinig mensen en treffen ook geen winkeltjes aan. Gelukkig hebben we wat mondvoorraad bij zodat we onze krachtvoer kunnen gebruiken om wat extra kilometers te fietsen. Het gebied is er heel vlak en dus komen we vlug vooruit. Die extra kilometers opbouwen, zijn voor ons een must, want de Pyreneeën komen dichterbij en ook in Spanje staan ons nog heel wat zware klims te wachten. Ik denk dat we daar een 60 à 70 km per dag zullen fietsen.
    Langs het fietspad zien we plots een groot blauwwit bord met daarop de tekst “ Chemin de Compostelle- Voie de Tours- Itinéraire Culturel Européen. We weten dus dat we nog altijd de juiste route volgen. We hebben dit wel nodig, af en toe een bevestiging dat we de juiste weg volgen, want het is niet altijd evident.
    Deze avond komen we terecht in een gîte, een soort bungalow, waar reeds 2 pelgrims gehuisvest zijn.Vooraleer we ons echter ten ruste begeven krijgen we nog een avondmaal voorgeschoteld door de uitbaatster. We zitten aan tafel met de 2 andere pelgrims ( want we zijn één grote familie ).en ze vertellen ons dat ze uit Tahiti en Frankrijk komen . Ze leerden elkaar kennen via e-mail en hebben afgesproken om een eind samen te stappen. Het is niet de eerste keer dat ze de pelgrimsroute stappen ( voor sommigen is dit een beetje een obsessie om jaarlijks op weg te gaan richting Compostela ) en zodoende kunnen ze ons wat goede raad geven bvb qua logies. Het is een leuk gesprek.
    Na het avondeten wandelen Frans en ik nog wat rond in de onmiddellijke omgeving. Tot nu toe was het een heerlijke temperatuur, maar plots, wanneer we terugkeren naar onze slaapplaats breekt een onweer los. We haasten ons vlug naar “huis”en hopelijk is het onweer tegen morgen overgewaaid.

    Vandaag hebben we 112 km gefietst tot Onesse-et Laharie (nabij Labouheyre ). Het telt ca. 950 inwoners.


    12 mei    113 km tot Cadillac

    Deze morgen is het mooi weer en het blijft gans de dag stabiel. We doorkruisen steeds meer druivenvelden en hoe verder we komen hoe indrukwekkender de vele hectaren wijnranken lijken. Op sommige velden staan voor iedere rij ranken rozenstruiken, als luizenverdrijver. Verderop wordt de route weer iets heuvelachtiger en plots hebben we een klim naar het toeristische wijnstadje St.Emilion. We passeren ook verschillende “ château’s “en de streek is volledig ingesteld op de wijntoerist. Spijtig genoeg kunnen we ons niet laven aan de vele wijnen die ze daar te bieden hebben . We hebben allebei een missie en we mogen ons niet teveel laten afleiden door dergelijke uitspattingen, maar moeten ons richten op ons doel.
    Voor deze avond hebben we nog geen slaapplaats gereserveerd. We zien wel waar we uitkomen. In de vooravond komen we aan in het ommuurde stadje CADILLAC ( nabij Bordeaux met ca. 2400 inwoners ) en hebben reeds 113 km gefietst. We besluiten hier te zoeken naar een slaapplaats. Plots komt er iemand met de wagen voorbijgereden die ons vraagt of we een overnachting zoeken. Ze wijst ons de weg naar een psychiatrische kliniek waar pelgrims gratis mogen overnachten. Dit is een eeuwenoude traditie dat “ 2 cellen “ gereserveerd worden voor bedevaarders van St.Jacques. We zijn heel erg benieuwd wat dit moet voorstellen. Daar aangekomen, hebben we geluk, want er zijn nog geen andere pelgrims. We moeten wel ons stempelboekje afgeven, dat we de volgende morgen terugkrijgen. Ook krijgen we een papier waarop het reglement voor bedevaarders geprint staat, dat we moeten ondertekenen.Nadien worden we begeleid naar onze cellen, waar een “rondleiding” gegeven wordt. Een kleine witgekalkte kamer met metalen eenspersoonsbed en een kastje waarop een voedselpakket staat, is deze nacht onze verblijfplaats. Onze fiets kan er ook nog juist bij. We vragen naar de badkamer, maar het blijkt dat we daarvoor naar het toilet moeten gaan, waar tegen de muur een minuscule hoeklavabo hangt. Dit is voor ons een ervaring in soberheid en ik moet zeggen dat we dit helemaal niet erg vinden. Dit maakt deel uit van ons avontuur. We wandelen nog even in het historisch stadje en gaan nadien ook nog iets eten. We moeten wel zien dat we voor 22 u binnen zijn in onze cellen, want de poort gaat onherroepelijk dicht.
    Ik heb wel een klein probleempje, want de deur van mijn cel gaat niet op slot. Ik beslis dan maar om mijn fiets vlak voor de deur te zetten, zodat wanneer er vannacht toch iemand zou proberen om mijn cel binnen te dringen, ik door het lawaai zou opgeschrikt worden en onmiddellijk op de noodbel kan drukken. Het licht laat ik ook branden zodat ik me wat veiliger voel.
    Gelukkig gebeurt er niets die nacht en Frans en ik zijn de volgende morgen terug paraat om na het ontbijt de tocht verder te zetten. We hebben allebei die overnachting als iets heel speciaals ervaren en zijn van mening dat dit iets is om nog heel lang na te vertellen. We kunnen nu zeggen “ we hebben een nachtje in de cel doorgebracht”.



    Dag 11      94 km tot St Severin

    Deze morgen vertrekken we terug in de regen. We rijden wat om, door de slechte aanduiding in kleine dorpjes. Raar, maar waar,
     deze namiddag begint de zon te schijnen en wordt het heel warm. Zou het slechte weer ons nu verlaten? Hopelijk blijft het zonnig,
     want het is een echte beproeving om zo lang in de regen te fietsen en overal kletsnat toe te komen. Deze avond slapen we in
     Hôtel de la Paix, een klein hotelletje met goed eten en onze fietsteller staat op 94 km. De gemeente waar we overnachten
    is Saint-Severin, ( ca. 750 inwoners )
    Ik heb nog niets verteld over het samen fietsen met Frans, maar ik moet zeggen dat het heel goed meevalt . Er is niemand van ons
     beiden die probeert de andere te domineren en zijn wil op te leggen. We zijn allebei zachtaardig van karakter en alles gebeurt in
    goed overleg met elkaar. Tot hiertoe vallen er geen scherpe woorden. We zullen proberen om dit zo te houden tot het einde van onze gezamenlijke fietstocht. Ook het fietstempo valt goed mee. Hij kan wel veel vlugger fietsen dan ik, maar telkens we aan een kruispunt
     komen wacht hij op mij. Dit heeft hij op voorhand afgesproken. Hij zegt dat hij zichzelf soms voorbij zou hollen en daarom is het goed
    dat hij door iemand anders afgeremd wordt. Ik ben dus blij dat ik een goed effect heb op hem.



    Dag 10     80 km tot NANTEUIL EN VALLEE

    We hebben allebei goed geslapen en na het ontbijt maken we ons klaar om te vertrekken voor onze eerste gezamenlijke tocht. Onze fietsen staan nog veilig weggeborgen in het fietshok en nadat we te kennen gegeven hebben aan de balie, dat we willen vertrekken, komt de vrouw af met de sleutel om het fietshok te openen. Ze zorgen wel goed voor ons en onze fietsen. Frans en ik vertrekken samen met de fiets en voor ons begint nu het gezamenlijke avontuur Het weer is vandaag terug niet goed. Regen, regen en nog eens regen krijgen we te verwerken. Dit is niet zo leuk en blijkbaar is het voorlopig gedaan met het goede weer. De dorpjes waar we voorbij komen lijken allemaal verlaten en we zien ook geen winkeltjes in de buurt. Gelukkig hebben we wat voorraad bij zodat we “ geen appelflauwte “ krijgen. Ondanks het slechte weer fietsen we vandaag zo’n 80 km en vanavond slapen we in NANTEUIL EN VALLEE. Het is een zeer pittoreske plaats en telt ca. 1500 inwoners (arrondissement Angoulême). We doen een rondvraag, waar we kunnen overnachten en ze wijzen ons een gîte rural aan. De slaapplaats, is eigenlijk een huis en we moeten de sleutel ervan gaan halen in een winkeltje in de nabijheid. Wanneer we de gîte binnenkomen, zien we geen enkele andere pelgrim in het huis. We hebben dus het volledige terrein voor ons alleen en kunnen kiezen  in welke  kamer we elk slapen. Het is fantastische ervaring waar we met volle teugen van genieten.
    Nadat we ons wat gewassen hebben willen we op restaurant gaan, maar blijkbaar is het nog veel te vroeg. Daar eten ze maar gekookt rond 20u30. Onze maag rammelt van de honger en in een plaatselijk restaurant kunnen we wel een kaas- en vleesschotel krijgen. We hebben zo een honger dat alles goed is voor ons. Het smaakt ons erg goed en we zijn ook blij dat we wat in de warmte kunnen zitten, want we waren echt uitgeregend. De volgende morgen brengen we de sleutel terug naar de winkel en betalen elk 10 euro voor de overnachting.We zijn beiden nu al goed ondergedompeld in het pelgrimsleven, want we slapen als pelgrims en zien af als pelgrims door het slechte weer en de zware inspanningen die we op de fiets moeten leveren. Maar alles heeft ook zijn charme en we overleven het allemaal.


     9 mei       65 km tot Poitiers

    Deze morgen vertrokken in de regen ( de zon kan niet altijd schijnen ) en het is blijven doorregenen tot na de middag. Ik ben verschrikkelijk nat en kan bijna niet meer door mijn brilglazen zien. Ik stop dan maar even om een koffietje te drinken in de hoop dat het nadien op zal houden met regenen. Vandaag heb ik een beetje last in de knie ( wat steken ) en stop even bij een apotheek om een knieverband te halen. Vroeger heb ik een ontsteking in die knie gehad en wil nu geen risico lopen dat er terug iets gebeurd. Door het vele fietsen zou het mijn zwakke plek kunnen zijn tijdens de rit en ik wil niet gedroomd hebben dat er iets gebeurd.

    Ik stop even in Chattellerault waar in de kerk van St.Jacques, het beeld staat van St.Jacob in volle pelgrimsuitrusting. De kerk is eigenlijk gesloten als ik daar aan kom, maar een verantwoordelijke ziet dat ik een pelgrim ben en is zo vriendelijk om de kerkdeuren terug te openen.

    Vandaar rijd ik verder tot POITIERS, waar de eerste etappe van mijn tocht eindigt. Vandaag heb ik in totaal 65 km gefietst en hier heb ik afgesproken met Frans, mijn Nederlandse fietsmaat. Ik zal hem opwachten aan het station. Ik moet zeggen dat het een goede berekening geweest is om daar af te spreken. Qua timing kan het bijna niet beter. Ik heb me niet echt moeten afremmen of anderzijds wat vlugger rijden om op 9 mei hier toe te komen. Hij komt wel pas om 19u30 aan dus heb ik nog de tijd om de stad te bezoeken.
    Poitiers telt ongeveer 100.000 inwoners en is geschiedkundig bekend omdat tijdens de honderdjarige oorlog de Fransen in de slag bij Poitiers een zware nederlaag leden tegen de Engelsen ( in 1356 ). Anderzijds heeft Karel Martel in 732 de Moren daar verslaan.De stad is gebouwd op een heuvel en het vraagt dan terug wat krachtinspanning om de kerk van St.Hilaire te bezoeken. Ik ben normaal gesproken geen kerkganger, maar ben wel onder de indruk van de grootsheid en schoonheid van de Romaanse bedevaartkerk. Achteraan de kerk staat een bord met tips voor pelgrims om te overnachten. Wat mij ook opvalt is een bordje met een tekst van kardinaal Suenens, onze vroegere aartsbisschop van Mechelen met een ochtendgebed voor pelgrims (prière du matin du pèlerin ).
    Nadat ik wat rondgelopen heb wil ik , vooraleer Frans aankomt nog even naar het hotel waar ik slaapplaatsen voor ons gereserveerd had voor ik de fietstocht aanvatte. Ik wil er mijn bagage al achterlaten,zodat ik zeker ben, moest Frans vertraging hebben met de trein we toch verzekerd zijn van onze slaapplaats. Ik ben dan reeds in het bezit van de sleutel zodat we op gelijk welk tijdstip kunnen toekomen.
    De man aan de balie heeft wel moeite om te zoeken naar mijn reservatie. Hij lijkt die niet te vinden, alhoewel ik eind april gebeld heb en alles in orde scheen. Na wat gebladerd te hebben in zijn boek ziet hij dat de reservatie voor 9 juni geboekt staat (1 maand later ). Dit is wel een tegenvaller, want waar moeten we nu overnachten? Er is geen slaaplaats meer in het hotel, maar de man doet wel zijn best om te bellen naar andere locaties. Uiteindelijk komen we terecht bij een “ auberge de jeunesse “. Ik boek daar 2 slaapplaatsen voor ons.
    Na een ietwat stresserende namiddag omwille van die reservatie zie ik op de klok dat het ver tijd is om Frans op te halen. Als ik nog enkele meters verwijderd ben van het station belt hij om te zeggen dat hij juist toegekomen is. Ik moet hem dus niet lang laten wachten. Ik ben blij dat hij gearriveerd is en hij is waarschijnlijk ook blij omdat ik woord gehouden heb en we kunnen beginnen aan onze gezamenlijke tocht.
    Ik vertel hem van die reservatie en hij zegt mij dat hij ook wat stress gehad heeft omwille van zijn fiets op de TGV. Blijkbaar mocht die niet mee. Gelukkig is alles op zijn pootjes terechtgekomen en bezegelen we ons samenzijn met een lekker fris biertje, Frans een Hollands Heineken en ik een Belgische Affligem. We laten ons ook fotograferen als een blijvende herinnering aan een Nederlands-Belgische pelgrimstocht. Naast het feit dat we zo’n fietstocht ondernemen, is het ook een uitdaging om samen op te trekken. Ik vraag mij af hoe goed we met elkaar overweg zullen kunnen. Het is al niet evident om met iemand die je kent zo iets te ondernemen, ook omdat het een vermoeiende reis is die heel wat krachtinspanning vraagt en die invloed kan hebben op het humeur. Ook het feit om permanent met iemand op te trekken kan “ de kleine kantjes” van iemand naar boven brengen. Nederland-Belgie kan ook een probleem geven, we spreken wel ongeveer dezelfde taal, maar denken we ook op dezelfde manier? Ik denk er niet teveel over na en we zullen het wel zien. Dit is op alle gebied een echt avontuur en daarbij moet je de zaken op jou laten afkomen en niet teveel nadenken. We hebben vooraf afgesproken, moest het niet klikken tussen ons, we elk onze eigen weg zullen gaan.
    Nadat we wat bijgepraat hebben vertrekken we naar onze slaapstede. Het is niet het meer luxueuze hotel dat vooraf gepland was, maar een jeugdherberg.

    14-05-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (7 Stemmen)
    08-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dag 8

    Dag 8 ( 90 KM GEFIETST ) tot RILLY SUR VIENNE

    Vandaag terug vroeg vertrokken, maar nu met minder mooi weer. Het is aan het motregenen en de uitbater van het hotelletje zegt mij dat het vandaag kan onweren. Ik hoop dat die voorspellingen toch niet uitkomen. Ik heb al onmiddellijk een paar redelijke klimmetjes. Het is terug lastig, zo vroeg op de morgen, maar ik overleef het blijkbaar keer op keer. Sinds ik aan mijn tocht begon zijn mijn kuiten al 2 cm dikker geworden. Ik vraag me af, wat dit zal geven, eens ik Compostela bereikt heb. Ik kom Tours binnengefietst via een mooie hangbrug ( stad gelegen aan de Loire met 137000 inwoners ).
    Honoré De Balzac werd hier geboren. Hij kan beschouwd worden, als een van de belangrijkste Franse schrijvers van de 19de eeuw.Vanuit Tours begint een belangrijke westelijke hoofdroute naar de Pyreneeën, de oorspronkelijke Via Turonensis voor Santiagogangers. Bij het binnenkomen van de stad zie ik op een terrasje 2 pelgrims ( te herkennen aan hun fiets met St-Jacobsschelp ) en blijf staan om hen te begroeten. Het blijken 2 Nederlanders te zijn, die momenteel aan het wachten zijn op een telefoontje van een derde. Die heeft een onfortuinlijke val gedaan in zijn tent en zit nu momenteel in de kliniek te wachten op een diagnose van de dokters. Het blijkt een dubbele polsbreuk te zijn en dus is het Compostelaverhaal voor hem ten einde. Dit scenario is zo afgesproken tussen hen, de ene keert naar huis terug en de anderen rijden gewoon verder.
    Ik verlaat hen en bezoek de kathedraal van St-Gratien die beroemd is om zijn glasramen. Deze kunnen zich moeiteloos meten met deze van Chartres.Ik vind het terug de moeite om het te bezichtigen. Ik denk dat ik wel ver heilig zal zijn, wanneer ik aankom op mijn bestemming. Al die kerken en kathedralen bezoeken moet toch onbewust een heiligende invloed op mij hebben.

    Daar in de kathedraal heb ik wel mijn eerste negatieve ervaring . Ik kom daar rond het middaguur aan en het is de gewoonte dat je zeker in een kathedraal vraagt naar een stempel, omdat in het religieuze circuit deze toch wel speciaal zijn. Vlak voor mij staan die 2 Nederlanders en ze vragen hun stempel. Ik sta er vlak achter, maar mij wil ze niet meer helpen. Ik mag 2 uur later terugkomen nadat ze haar boterhammekens opgegeten heeft en haar siëstaatje gedaan. Ik gloei van colère, maar ze is zo vlug weg, dat ik geen tijd heb om te reageren. Ik bezoek maar uit pure miserie een restaurant en nuttig mijn middagmaal. Meestal eet ik gekookt ’s avonds, maar omdat ik nu zoveel tijd heb draai ik de rollen om. 2 uur later ga ik terug en mevrouw is aanwezig, blijkbaar goed uitgerust en voldaan. Nadat ze mij, mijn stempel gegeven heeft , geef ik haar “haar zaligheid “. Ze is wel rad van tong en nadat ik mijn gal spuw en zeg dat dit mijn eerste negatieve ervaring is antwoordt ze mij dat het niet mijn laatste zal zijn. Dit voorval zindert nog een beetje na in mij, maar je kan er niet blijven aan denken. De positieve ervaringen wegen ruimschoots op tegen de negatieve.
    Wanneer ik nog eventjes aan het rondwandelen ben, komt er plots een vrouw naar mij gelopen en vraagt waar de rit naartoe gaat. Ik vertel haar het verhaal en ze begint te vertellen over haar eigen pelgrimstocht . Ze is zo blij dat ze met een zielsverwant kan praten en stelt mij zelfs een slaapplaats voor in haar woning. Ik heb echter nog niet genoeg kilometers gereden en ga er dan ook niet op in. Ik vind het wel heel vriendelijk van haar dat ze mij dit voorstelt. Dit voorval maakt het andere terug wel een beetje goed.

    Nadien rijd ik verder en heb een beetje problemen om Tours te verlaten. Ik neem dan maar mijn GPS en fiets verder langs de D910.

    Onderweg kom ik nog een koppel tegen die de tocht in 3 keer wil afleggen, omdat ze anders te lang zouden gescheiden zijn van hun kleinkinderen.

    Ik had voor vandaag een slaapplaats gereserveerd en heb ze nadien afgezegd omdat ik het gevoel heb dat ik dan nog te ver moet rijden. Ik zal wel iets dichterbij vinden, denk ik. Maar mijn verwachting komt niet uit. In de buurt blijkt er nergens een slaapplaats te zijn. Ik vraag het aan verschillende personen maar niemand kent iets in de buurt. Er is wel iemand die inspanning doet voor mij en hij belt naar kennissen. Hij blijkt iemand te zijn die erg gekend is in het theater en film. Vroeger heeft hij ook in een apotheek gewerkt ( Labrousse Bernard ). Uiteindelijk stelt hij mij het adres voor, dat ik eerst afgezegd had. Hij belt ernaar en gelukkig is er nog plaats.
    Om 20 u arriveer ik dan eindelijk op de hoeve te RILLY SUR VIENNE (450 inwoners ) en heb 90 km gefietst. Ik wordt er verwelkomd door 2 grote vriendelijk kijkende honden. De eigenaar toont mij mijn slaapplaats, maar vraagt mij niet of ik honger heb. Gelukkig heb ik deze middag gekookt gegeten.

    08-05-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (14 Stemmen)
    07-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dag 6 en dag 7

    6 mei  : gefietst tot Chateaudun (85 km )

    Vandaag ziet het er een stralende dag uit en volgens mijn boekje zou het een minder zware tocht moeten zijn. Nu ben ik voor het eerst volledig op mijzelf aangewezen. Het gaat goed en ik kom aan te Maintenon om een stempel te halen op het gemeentehuis.Ik wil verder rijden en wie zie ik daar op de brug, Michel en Claudette. Het is voor ieder van ons een grote verrassing, dat we elkaar na zo een korte tijd al terug zien.We besluiten om samen tot Chartres verder te fietsen. Daar bezoeken we de hooggotische kathedraal die tot een van de beroemste van Frankrijk behoort. Het staat op een heuvel en het is dus terug wat klimwerk om er te geraken. De kathedraal dankt haar faam vooral aan de gebrandschilderde ramen. Op de vloer bevindt zich een labyrint en de kerk is naar buiten versierd met heel veel beelden. Wanneer ik de kathedraal verlaat staat er iemand, die uit zichzelf begint met een ganse uitleg te geven over die beelden. Hij wijst mij ook op het feit dat er op de grond voor de kathedraal een plaat gemetseld is met de symbolen van de pelgrimsweg en daarbij “ nog 1625 km te gaan “. Ik weet dus dat ik nog niet over de helft zit en nog een heel eind zal moeten fietsen.Na zijn betoog vraagt de man wel een kleine vergoeding en dat heb ik hem heel graag gegeven.Nu vervolg ik de weg alleen en het verwondert mij dat ik geen pelgrims meer tegenkom vandaag. Hoe verder je gaat, hoe meer soortgenoten je eigenlijk moet tegenkomen.

    Ik sta blijkbaar onderweg wel in de belangstelling van een groepje wielertoeristen. Ze zien waar ik naartoe ga en rijden een eindje dezelfde richting uit. Dit is wel leuk om zo geëscorteerd te worden. Een tijdje later stop ik even om de route te bestuderen en er komt een vrouw naast mij staan, ook met een fiets. Ik was blijkbaar een eindje verkeerd gereden en ze heeft me spontaan voorgereden naar de juiste plaats. Vandaag heb ik me eens gewaagd om geen slaapplaats op voorhand te reserveren. Ik zou wel zien tot waar ik kon fietsen en ter plaatse dan naar iets zoeken. Uiteindelijk kom ik terecht in Châteaudun en slaap er in een in een gîte. Daar betaal ik maar 12,50 euro. Vandaag heb ik 85 km gefietst. De voornaamste bezienswaardigheid op die plaats is het kasteel van Chateâudun en de gemeente telt ongeveer 14500 inwoners.

    7 mei : gefietst tot Chateau- Renault  (87 km)

    Vandaag ben ik vertrokken om 8u15 geflankeerd door een stralende zon. De zon doet wel deugd, maar het is iets moeilijker om te fietsen. Onderweg is er iemand die mij vraagt om mijn drinkbus te vullen met water. Dit doet terug deugd, die spontane aandacht en bezorgdheid.

    Onderweg stop ik eventjes in Vendôme (Franse stad aan de Loir, ligt ten Z.W. van Parijs en telt ongeveer 18000 inwoners) waar ik de abdijkerk van St.Trinité bezoek.

    De kerk is een harmonische combinatie van romaanse en gothische architectuur en tevens de moeite waard om te bezoeken. Door de oude toren, wordt gratie en kracht tentoongespreid en maakt alzo een grote indruk. De glasramen hebben ook een magnetiserend effect op mij door de wisselwerking tussen licht en kleur.

    Vandaag ben ik voor de eerste keer naar een Frans toilet geweest ( je weet wel, daar waar je zo moet mikken ). Geef mij toch maar een gewoon hoor! Ik heb voor vandaag terug niets op voorhand gereserveerd en wanneer het begint te regenen stop ik in het centrum van CHATEAU-RENAULT. Ik heb niet veel zin om al te lang te zoeken naar een slaapplaats. Op het centrumplein is een klein hotelletje, waar ik die avond zal overnachten. De gemeente telt ongeveer 5600 inwoners en maakt deel uit van het arrondissement Tours.

    Vandaag heb ik 85 km gefietst en vooraleer ik ga slapen eet ik nog iets is het restaurant vlak naast het hotel. Nadien vul ik mijn blog aan en nadat ik een verkwikkend bad genomen heb leg ik mij ten ruste. Het is zo dat ik me nooit moet laten wiegen om in slaap te vallen, want enkele ogenblikken nadat ik in bed lig ben ik al in dromenland.

    07-05-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen)
    05-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.uitgebreid verslag van dag 2,3,4,en 5
    eindelijk heb ik een computer gevonden waar ik deze avond op mijn gemak het verslag kan brengen van de voorbije dagen
    2mei (dag 2 ) tot Bony en 86 km gefietst
    Vandaag ben ik om 8u30 vertrokken vanuit Rumegies richting Bony en heb 86 km gefietst , Ik ben in het gezelschap van een koppel die daar ook geslapen heeft.
    We zullen een paar dagen met elkaar optrekken omdat we dezelfde weg volgen .
    Het weer is wat bewolkt maar er valt toch geen regen.Af en toe zit er een redelijke klim tussen, De eerste keer dat ik die klim moest doen was ik buiten adem en kon niet goed mijn ademhaling regelen.Ik moest heel bewust nadenken om mijn ademhaling te vertragen .
    Af en toe zijn we een beetje verkeerd gereden , maar het is belangrijk als je twijfelt van onmiddellijk iemand aan te spreken en de juiste weg te vragen .
    Deze avond logeren we in "la ferme auberge du vieux puits " 5 bis rue de l'abbay 02420 BONY ; Het eten was er zeer goed . De fietsen konden in de schuur .

    3 mei (dag 3) tot Compiegne en 100 km gefietst
    Deze morgen vertrokken om 8 uur . Onmiddellijk al een serieuze klim . Dat was wel lastig omdat we nog niet ingereden waren . Naarmate  we verder reden werd het vlakker. Gisteren zijn we 2 pelgrims met de fiets, tegengekomen uit Limburg , maar vandaag zagen we onze eerste die te voet vanuit Hoorn ( in Friesland ) naar Compostela ging . Ik vond het een aandoenlijk moment. Hij vertelde dat hij elke dag 40 km stapt en hoopt van binnen 70 dagen toe te komen .
    Deze avond zijn we lekker gaan eten in het Centrum van Compiegne en hebben een slaapplaats gevonden in " hotel du  Puy du Roy ; We konden de fietsen vlak voor onze slaapplaats parkeren .

    4 mei ( dag 4) tot Us en  100 km gefietst
    Vandaag was het tamelijk lastig . Er was een klim bij van 7 % en één van 10 % ; Na het stijgen kwam nadien wel het dalen . Vooraleer ik op reis vertrok had ik wel wat schrik van die grote afdalingen , maar eigenlijk is het super leuk .Op bepaalde momenten haalde ik 50 km per uur . Ik knijp wel mijn benen tegen het frame zodat ik beter in evenwicht ben.
    Onderweg terug verschillende pelgrims per fiets tegengekomen . Het waren vooral Nederlanders en Belgen .Er was zelfs iemand die mij aansprak en vroeg of ik Gerda was .Hij had namelijk mijn blog gelezen en was ook op 1 mei vertrokken voor de grote tocht
    Vanavond slapen we in hotel des voyageurs . De adressen van de hotels komen allemaal uit het Clemens boekje ( achteraan )behalve deze van de eerste avond in Rumegies die een grote aanrader is . Het is "entre cour et jardin " 177 rue Eugene Millecamps  59226 Rumegies tel 0327252269 of  gsm 0634821910

    5mei (dag 5 ) tot Faverolles en 75 km gefietst
    Vandaag wat minder kilometers gedaan omdat het parcour moeilijker was  dan de vorige dagen. In het boekje van Clemens staan telkens de hoogteverschillen aangeduid en het leek erg heuvelachtig .Er waren lastige periodes bij  en op het eerste gezicht leken die hellingen niet altijd zo erg , maar  ze bleven maar stijgen ;
    Wanneer we boven waren was het dan ook een ganse verademing en nadien kwam het leukste, de afdaling .
    Vandaag is het de laatse dag geweest dat ik met het koppel samen gefietst heb . Ik ben heel blij dat ik het gedaan heb. Het waren lieve en bezorgde mensen waar ik toch wat van opgestoken heb qua fietservaring . Ik heb tijdens mijn voorbereiding altijd alleen gefietst zodat ik niet altijd wist of ik het goed deed ( vooral met het gebruik van de versnellingen ) .
    Deze avond hebben we allebei ergens anders een slaapplaats geboekt . Ik heb wat van de route moeten afwijken om nog iets te vinden , maar ik ben toch goed terechtgekomen . Het adres is 39 route de Rembouillet Faverolles . Ik ben de eerste pelgrim die ze een slaapplaats geven en ben dan ook goed in de watten gelegd .
    Die mensen zouden in de toekomst wel meer van die pelgrims willen ontvangen . Daarom zet ik hun adres op mijn blog . Het zijn heel lieve mensen en ik was toch wat ontroerd door hun bezorgdheid (tel 0237519823 )
    Morgen ga ik alleen verder en weet nog niet of ik op voorhand ga reserveren of afwachten tot hoever ik kan fietsen ;

    Wanneer ik die 5 dagen , die ik al onderweg ben ,overloop moet ik zeggen dat het al heel goed meegevallen is . Qua kilometers gaat het goed vooruit . Het weer is ook goed ; het is wel niet elke dag zon , maar ik ben al blij wanneer het niet regent en er niet teveel wind is .
    Sinds ik vertrokken ben ,heb ik niet meer gevallen . Ik heb ook geen zadelpijn . Daarvoor heb ik een goede tip gekregen van  een andere pelgrim ( leg een inlegkruisje in je fietsbroek en die slorpt al het zweet op , zodat je geen irritatie krijgt ; Dit schijnt gebruikelijk te zijn bij wielrenners :
    De mensen onderweg vallen ook goed mee . Iedereen is heel behulpzaam , wanneer je de weg vraagt .
    Het enige minpuntje is , dat ik mijn kilometerteller verloren  ( of gestolen ben ) . Maar dat is minder erg dan een gebroken been.
     
    TOT LATER
    .


    05-05-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (10 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.2 de ,3 de en 4de dag
    2 de dag tot in Bony gefietst en 86 km gedaan
    3 de dag tot in Compiegne en 100 km gedaan
    4de dag tot in Us en ook 100 km gedaan
    Het is moeilijk om ergens een computer vast te krijgen en nu sta ik op het punt om weer te vertrekken .
    Op het moment dat ik ergens rustig op internet kan zal ik volledig verslag uitbrengen

    05-05-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (14 Stemmen)
    01-05-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dag 1
    Gisterenavond heb ik mijn fietstassen klaargemaakt, zodat ik deze morgen niet veel meer moet doen. Ik heb deze nacht goed geslapen
    en had helemaal geen stress. 
    Om 7u15 vertrek ik vanuit Lovendegem naar Gent ( St-Jacobskerk ) . Ik fiets op mijn gemak en kom rond 8 u aan op het pleintje voor
     de kerk. Daar wordt ik opgewacht door een paar familieleden en kennissen.
    Ook een paar mensen, die ik via mijn blog leerde kennen  en een collega "fotograaf" die de eerste foto's voor mij vastgelegd heeft zijn van de partij. Er zijn 2 stoere mannen, die besluiten om mij uitgeleide te doen en een deel langs de Schelde samen met mij te fietsen.
    Rond 8u 45 vertrekken we dan samen en het is stralend weer en zalig om te fietsen.Alles lijkt van een leien dakje te lopen, tot ik een draai moet nemen om op het pad langs de Schelde te belanden.Er liggen veel kiezelsteentjes en door het draaien blijft mijn wiel ergens steken.
    Ook het feit dat mijn fietszakken niet goed vastzitten, geeft aanleiding om te beginnen slingeren en daarbij val ik pardoes op de grond.
    Ik sta vlug recht door het verschieten, maar heb mij toch wel pijn gedaan aan mijn vinger, die nu wat gezwollen staat en ik heb ook wat schaafwonden en blauwe plekken.
     Nadat ik mijn fietszakken stevig vastgemaakt heb en wat bekomen ben, fietsen we lustig verder.  Jacques, die een eind meegefietst is zegt dat hij op zijn tocht 3 keer gevallen is,  ik heb dus nog 2 keer tegoed.
    Het fietsen  langs de Schelde is zalig. Geen auto's , alleen wielertoeristen rijden daarlangs en dit geeft een enorm rustgevend gevoel.
    Rond 13u45 ben ik in Doornik aangekomen , waar ik mij lekker op een terrasje , in het zonnetje gezet heb.
    Daar kwamen mensen naar mij toe , die mij vroegen of ik naar Compostela ging . Na wat heen en weergepraat heb ik die mensen uitgenodigd aan mijn tafel plaats te nemen . Daar hebben we gezellig wat gepraat ; Ik heb ze mijn blogadres gegeven en ze waren enthousiast om me  op mijn tocht te kunnen volgen. Nadien heb ik mijn tocht verder gezet naar Rumegies.
    Daar aangekomen realiseerde ik mij ,dat ik het adres waar ik ging logeren vergeten was thuis.
    Omdat ik bij mijn testrit daar gepasseerd was ,heb ik mij na enige oriëntatie kunnen herinneren waar het was.
    Nu zit ik klaar om te gaan eten , samen met een koppel die ik leren kennen heb via het Compostelagenootschap .
    We zullen waarschijnlijk 2 dagen met elkaar optrekken en nadien zet ik de rit alleen verder .

    01-05-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (22 Stemmen)
    30-04-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.inhoud fietszakken
    linksachter/met blauw label
    schoenovertrek tegen regen
    2 fietsbroeken
    2 fiets-t shirts
    1 fleece pull + 1 fleece vestje met rits
    1 paar handschoenen
    1 muts voor onder de helm
    dagboek +reserve boekje
    Teva sandalen
    pyjama +BH
    1 bloesje + 1shortrokje +vrijetijds lange broek
    boekje St -Jacobsfietseroute 2 + handleiding gps
    totaal gewicht :4,9 kg

    rechtsachter / met paars label
    landkaart Frankrijk + boekje St - jacobsroute
    fietspomp - speciale tape - fluo vestje
    4 remblokjes + binnenkabel achteraan +kabel versnelling
    1 binnenband - aluminium hulpdekentje ( bij onderkoeling )
    reserve lichtje +kettingolie + antilekspray
    zeep +doekjes +tandpasta + tandenborstel
    kam + deo + nagelknipper + ossegalzeep
    slaapzak + 3 kleine handdoekjes + opblaasbaar kussentje
    rol toiletpapier + boekje St -Jacobsfietsroute 3
    gewicht 4,7 KG

    rechtsvoor ( oranje label )
    kabelslot + klein rugzakje
    batterijoplader gsm + oplader batterij fototoestel + oplader batterijen + 4 batterijen
    ehbo set
    orofar ( keelspray ) + keeltabletten
    B -magnesium + flexium -creme ( spieren )
    ontsmettende en wondhelende zalf polyseptol
    denolin ( zinkvaseline ) +jecovital ( levertraanzalf )    voor het pijnlijk achterwerk
    motilium + immodium ( maag + tegen diarree )
    ontstekingswerende tabletten  Polyflan
    rinomar ( tegen neusloop)
    ibuprofen ( tegen pijn en koorts )

    gewicht 3,10 kg


    linksvoor ( wit label )
    zonnecreme + aftersun
    2thermische onderhemdjes + 1 gewoon onderhemdje
    2 fietsonderbroeken + 4 gewone onderbroekjes
    3 paar kousen
    1 drinkbus 1 liter + isostar
    energiekoekjes 3 pakjes + gedroogde abrikozen
    gewicht 3, 2 kg

    stuurtas
    fototoestel + boekje St -Jacobsroute
    fietsbril + stylo's
    stempelboekje

    gewicht  2, 10 kg

    30-04-2009 om 19:39 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vooravond van de eigenlijke start

    Vandaag heb ik de laatste hand gelegd om mijn fietszakken te vullen .  Het was geen gemakkelijke karwei . Dat gewicht aan banden leggen was moeilijk . De eerste keer had ik de fietszakken gevuld en " te zwaar bevonden " . Dan alles terug uitladen en nadenken wat je wel kan missen .
    Uiteindelijk kwam ik zo aan een 18 kilo , mondvooraad en drank + het gewicht van de fietszakken inbegrepen .
    Nadien heb ik een testrit gedaan van 3uur met al mijn bagage . Het schijnt wel te lukken .
    Ik ga straks toch nog eens kijken of ik er niets meer kan uitlaten , want je moet dat 5 weken met je meesleuren .
    Ik ga ook alles wat in mijn fietszakken zit inventariseren op een kaartje, kwestie van alles vlug terug te kunnen vinden .
    Morgenvroeg is het aftellen gedaan , want dan vertrek ik echt . Als echte Gentenaar ga ik het aftellen op mijn blog nu vervangen door een specifiek echt  Gents gezegde , namelijk " nie pleuje " . Voor de niet-Gentenaars vertaald in " ik zal niet opgeven ".
    Ik ben toch bijna een jaar bezig geweest met de voorbereiding en op mijn fietscomputer staat de teller op 2400 km ( vanaf Januari 2009 )
    Met mijn oude fiets heb ik sinds september vorig jaar 1000 km gefietst . Ik heb dus zeker de afstand Lovendegem - Compostela al eens gefietst .
    Voor morgen schijnt het goed weer te zijn , dus ik ben  blij dat ik niet in de regen moet starten .
    Ik dank de mensen die tot hiertoe een woordje op mijn blog gezet hebben . Ik heb dan ook geprobeerd om iedereen te antwoorden.
    Ik hoop dat iedereen begrijpt dat het gedurende de reis moeilijk zal zijn om te antwoorden. Dus ik zal enkel proberen om elke dag iets op mijn blog te vermelden . Indien je niets moest horen van mij , geen paniek , want er is misschien niet overal internet.
    Ik zal echt proberen om er een onvergetelijke ervaring van te maken .
    Daaaaag;;;; en tot binnenkort

    30-04-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    25-04-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.laatste voorbereiding

    Wanneer ik vandaag  mijn blog bekijk , zie ik dat ik nog 5 dagen verwijderd ben van de eigenlijke start. Vrijdag heb ik reeds afscheid genomen
    van de collega's op het werk . Ze overhandigden mij een omslag met sponsorgeld . Ik was wel een beetje ontroerd . Wat zijn ze toch lief voor mij.
    Maandag moet ik nog een dag ergens cursus gaan volgen en vanaf dinsdag ben ik thuis voor 6 weken .
    Zondag heb ik een afspraak bij de pastoor van de St-Jacobskerk te Gent . Hij zal me wat richtlijnen geven in verband met 1 mei , want dan vertrek ik vanuit die kerk . Ik zal vragen de kerk om 8 uur te openen , zodat ik me nog even kan bezinnen voor de grote tocht.
    Ik zal om 8 uur toekomen aan de kerk ( als ik me niet overslaap ) en rond 8u30 of iets later echt vertrekken , tenzij er een  grote fanfare staat  die voor mij nog een deuntje wil spelen ( grapje ) .
    Het is wel zo , dat er een groep van 3 wielertoeristen is die me uitgeleide wil doen en me een paar kilometer zullen vergezellen .
    Dinsdag ga ik nog eens naar de fietswinkel voor een laatste controle .Nadien ga ik me volledig toeleggen op het vullen van mijn fietszakken .
    Ik zal wel een weegschaal bij de hand houden zodat ik het gewicht onder controle heb.
    Wat ik ook wil zeggen ,is dat de reis eigenlijk niet begint op 1mei , maar het jaar van de voorbereiding heeft me reeds het gevoel gegeven , dat ik onderweg was .
    Dankzij mijn blog , het volgen van de fietsherstelcursus , de inzegening te Tongerlo en de fietsbeurs te Retie heb ik reeds veel fijne mensen ontmoet ,
    Ik heb ook veel positieve reactie's gekregen van de klanten op het werk. Ik kon niet nalaten om hen te vertellen over mijn geplande reis ( waar het hart van vol is , loopt de mond van over )
    Sommige mensen hebben me iets speciaals gevraagd wanneer ik toe kom in Compostela. Ofwel vragen ze mij om hen te gedenken en een kaars voor hen aan te steken , ofwel een scapulier mee te brengen of een speciaal kerststalletje te kopen voor hen .Ook de mensen die ik ken en die me niets gevraagd hebben, maar van wie ik weet dat ze het moeilijk hebben wil ik gedenken . Het is zo dat ik niet fiets voor een goed doel ( ik had te
    weinig tijd om me daarop te concentreren ) maar naast mijn persoonlijke bezinning , wil ik toch niet nalaten ook aan anderen te denken.
    Ik heb alles in mijn dagboek vermeld, zodat ik niemand vergeet .

    25-04-2009 om 00:00 geschreven door coolens gerda  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (6 Stemmen)


    Archief per maand
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Laatste commentaren
  • Aankomst Santiago (Pedro)
        op
  • welkom terug (Geert)
        op dag 36 en 37 einde van de reis
  • Finisterra (Pierre)
        op dag 32
  • proficiat (Christina De Loore)
        op dag 32
  • Proficiat(Richard) (Richard Haeck)
        op dag 30
  • Bravissimo, well done (Margriet)
        op dag 30
  • Felicidades! (Linda Vanhoutte)
        op dag 30
  • Het einde van de wereld (Pierre Gyselinck)
        op DAG 28 EN 29
  • Formidastisch (Pierre Gyselinck)
        op
  • Proficiat (Leon)
        op DAG 28 EN 29
  • Aankomst (Michel)
        op
  • PROFICIAT (Patricia)
        op dag25, 26 en 27
  • Compostella (Pierre Gyselinck)
        op dag25, 26 en 27
  • buena sera (miel)
        op dag25, 26 en 27
  • Bonne chance (Margriet)
        op dag 24
  • Veel geluk (Joris)
        op dag 24
  • in gedachten... (Isabelle De Ryck)
        op dag 24
  • Santiago "in zicht" (Pierre Gyselinck)
        op dag 24
  • Proficiat (Christina De Loore)
        op dag 24
  • zo 'n reis... (frank )
        op dag 23

  • Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs