Vannacht geslapen in een hotel (Rosarosae ) vlakbij het station ( slechts 5 minuutjes lopen ). Alhoewel het wel een luxueus en geen goedkoop hotel is , heb ik toch niet goed geslapen. Het geluid van de straat, de auto's die passeren en de studenten, die de boel op stelten zetten ( het schijnt namelijk hun uitgangsavond te zijn ) , doen me regelmatig wakker schrikken. Ik heb mij via de receptie laten wekken om 6u30, zo kan ik mij nog een goede douche nemen en op mijn gemak ontbijten. Een Nederlander ,die vannacht de permanentie doet in het hotel , spreekt mij aan en we hebben een gezellige babbel. Het blijkt dat hij leraar Engels is , die in Spanje ook een beetje het avontuur zocht. Hij vertelt , dat het moeilijk is om aan een job te geraken en er in Spanje een hoge werkloosheidsgraad is . Het gesprek brengt ons bij de talen , die Spanjaarden spreken. Ik vertel , dat het bedroevend is, hoe weinig ze een andere taal spreken , zelfs deze die hoger opgeleid zijn . Om 8u vertrek ik richting station . Daar aangekomen zie ik dat er reeds verschillende pelgrims verzameld zijn waar het avontuur ook van afgelopen is. Ik tracht een buitenlandse krant te kopen om iets te lezen te hebben op de trein , maar ze hebben alleen maar Spaanse lectuur. Noodgedwongen zal ik dus mijn tijd passeren met mijn dagboek aan te vullen en even na te denken of wat uit te rusten. Om 9u05 komt de trein naar Hendaye en we vertrekken . Het is niet de meest comfortabele trein , maar gelukkig zit er niemand naast mij zodat ik toch wat meer op mijn gemak zit . Ik heb eens uitgerekend hoeveel ik nu in totaal gefietst heb op reis en kom op een totaal van ongeveer 2500 km . Wat me speciaal is bijgebleven , is een van de laatste dagen ,wanneer ik in de kathedraal was . Er zat een man op zijn knieën en hij was aan het wenen. Het was een stapper en het kan zijn dat er door vermoeidheid een ontlading ontstaat of ook een langverwachte droom die uiteindelijk uitgekomen is. Het was ontroerend te zien hoe die man in gedachten verzonken was. Iedereen heeft zo zijn reden om naar Compostela te gaan en misschien was hij daaraaan aan het denken. In Compostela was er een man , die rondliep in echte pelgrimskleren , een bruine pij en hoed met St Jacobsschelp . Ik vertelde aan een uitbater van een restaurant , dat hij dat waarschijnlijk deed als attractie voor de toeristen en pelgrims. De man sprak dat tegen en vertelde dat het een van de beste pelgrims was. Hij had blijkbaar al 50 keer de verschillende camino's gedaan en werd nu door de overheid betaald om in Santiago rond te lopen en pelgrims te begeleiden. Als je denkt , dat je naar Santiago kan komen om niet herkend te worden , heb je het mis . Ik ben 2 keer een Gentenaar tegengekomen die ik ken van het werk . Het is wel efkens schrikken dat je daar uitgerekend iemand van je stad tegenkomt.Gisteren heb ik ook iemand gezien , die op de fietsbeurs te Retie was. Ze verschoot ervan dat ik haar herkende, alhoewel ik haar maar 1 keer gezien heb . Je ziet " de wereld is klein ". Op de trein kennis gemaakt met Claude , die vlak achter mij zit .Het is een Fransman , die te voet vanuit zijn woonplaats vertrokken is . Het is voor hem een 10 jaar oude droom, die uitgekomen is. Zijn vrouw is thuisgebleven maar wil hem van harte het realiseren van zijn droom gunnen. Twee uur voordat de trein ter bestemming aankomt wordt er uitgeroepen dat er werken aan de gang zijn op de spoorlijn , zodat we allen moeten overstappen op de bus. Ik had efkens schrik dat ik hierdoor de aansluiting naar Paris-Austerlitz zou missen , maar mijn vrees blijkt ongegrond. De trein Paris-A. is een nachttrein en vertrekt om 22u19 . Wanneer we op de trein stappen , mogen we onmiddellijk naar onze slaapcouchettes gaan ; Ik heb de eer van op het stapelbed ( 3 hoog ) te liggen op het bovenste bed . Ik heb wel goed geslapen en om 7u10 komen we aan op onze bestemming . Nu moet ik met de metro naar Paris-Nord gaan en heb hiervoor 2 verbindingen nodig. Om 8u55 vertrekt de Thalys naar Brussel en ik neem plaats naast een mevrouw van New-Mexico die pas 60 jaar is geworden . Ze heeft zichzelf een cadeau gegeven en trekt naar Europa voor een paar maanden. Nu gaat ze naar Keulen , maar weet niet hoe haar verdere reis zal verlopen . Ze wil van op voorhand niets vastleggen en laat het toeval een rol spelen . Van bij het begin tot het einde van onze ontmoeting , hebben we een gezellige babbel. Ze is professor en heeft een voorliefde voor filosofie, muziek en folklore. Er is een wederzijdse sympathie tussen ons en nadat ik haar over mijn reis naar Compostela verteld heb geef ik haar een geluksbrenger cadeau. Ze is onder de indruk en geeft mij haar naam, e-mail adres en telefoonnummer en moet een traantje wegpinken . Ze is ongehuwd, heeft geen kinderen en is een paar maanden alleen op stap in Europa ; Ik denk wel dat ze wat geluk kan gebruiken . Als afscheid krijg ik een kus en vertelt me dat ze deze geluksbrenger zal koesteren . Om 10u17 stopt de trein in Brussel-Midi en nu moet ik nog de trein nemen naar Gent-St Pieters en nadien de bus naar Lovendegem. Om 13u30 kom ik thuis en het eerste wat ik denk is dat ik dringend werk moet maken van mijn tuin, de hagen snoeien en het onkruid wegdoen. Dit is het einde van mijn avontuur en ik denk dat ik heel vlug in de dagelijkse routine zal terechtkomen. Wel zijn er een paar zaken , die ik me voorgenomen had vooraleer ik vertrok en die ik nu ga uitwerken. Ik weet dat mijn leven hierdoor zal veranderen. Ik wilde de reis gebruiken als scharnierpunt in mijn leven en ik ga er nu vlug werk van maken. Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken , die mij op een of andere manier heeft gesteund , of een bemoedigend woordje op mijn blog heeft nagelaten. Het was onmogelijk om hierop tijdens mijn reis een antwoord te geven ( ik moest namelijk veel fietsen zoals jullie weten ) . Nog eens bedankt en ik moet zeggen dat ik toch wel een beetje fier ben op mijzelf dat ik het gehaald heb.
Deze nacht geslapen "gelijk een blok", niemand of niets kon me wakker maken. Vanmorgen om 6u30 begin iedereen wakker te komen en dus doe ik hetzelfde. Om 8u30 moeten we uit de slaapzalen zijn, dus begin ik me op mijn gemak klaar te maken. Nadien onderneem ik stappen om mijn fiets terug in Belgie te krijgen en wanneer dat gedaan is , ga ik kijken naar het hotel dat ik een paar dagen geleden geboekt heb . Ik vraag daar of ik mijn bagage al kan achterlaten zodat ik er niet de ganse dag moet mee rondlopen . Het is een tamelijk luxueus hotel, in tegenstelling tot wat ik de vorige dagen meegemaakt heb. Maar ik zocht bewust wel een beetje het avontuur. Voor de laatste avond wil ik mezelf echter verwennen. Het heeft ook zijn praktische kant ,want het hotel is vlakbij het station . Dus morgenvroeg moet ik niet te ver lopen met mijn bagage. Nadat ik mijn bagage in het hotel gelaten heb vertrek ik richting centrum. Ik moet langs de winkelstraten passeren en kan het niet laten om toch eens te snuffelen tussen de kleren of er niets bij is dat ik graag zie. Nadien loop ik nog eens de kathedraal binnen. Vooraleer ik vertrok uit Gent ben ik binnengestapt in de St Jacobskerk , met de vraag om toch wat bescherming voor deze niet ongevaarlijke tocht, Op het einde van mijn avontuur wil ik hetzelfde doen maar dan als dank omdat het allemaal zo goed verlopen is. Op geen enkel moment heb ik grote problemen gehad, noch fysiek, noch mechanisch. Wanneer je de blogs van anderen leest merk je dat dit niet voor iedereen weggelegd is,Het is ook zo, dat ik gedurende de tocht op verschillende plaatsen kruisen langs de weg gezien heb van mensen die onderweg zijn overleden. 14 dagen geleden moet er een pelgrim om het leven gekomen zijn te Finisterre , wanneer hij een foto nam en hiervoor te ver naar voor boog en van een rotsblok viel. Er kon geen hulp meer baten. Dus nog eens, ik ben erg dankbaar voor de manier waarop mijn reis zich voltrokken heeft. Ik heb deze namiddag ook nog het museum verbonden aan de kathedraal bezocht . Als eindpunt ben ik gestopt op het pleintje met fontein, bij de kathedraal , waar ik zo dikwijls heb gezeten. Er is momenteel een trio uit St Petersburg die heel mooie straatmuziek breng. Ik zet mij dan ook neer op de grond en geniet ten volle van de prachtige muziek. Wanneer het begint te regenen vertrek ik terug richting hotel en dit zal het einde van mijn uitstap in Compostela zijn.
dag 34 terugkeer van Finisterre naar Compostela (ongeveer 100 km )
gisterennamiddag ben ik nog in gesprek geraakt met een Spanjaard die met mij naar "de perdras santas " gereden is met de wagen; Dit zijn 2 kolossale granieten stenen die op grote hoogte liggen en een betekenis hebben voor pelgrims. Die stenen liggen op zo een manier, dat wanneer je eraan komt , ze bewegen.Tijdens het bewegen, mag je een pelgrimswens doen, wat ik dan ook gedaan heb. Nadien heb ik nog wat rondgewandeld in de haven en ben vroeg naar bed gegaan. Vandaag ben ik al "vroeg uit de veren" en om 7u30 zit ik al op mijn fiets , terug naar Compostela. In het gaan, heb ik de Clemensroute gevolgd, die betrekkelijk zwaar is . Nu ga ik terug langs de gewone wegen, want ik wil vandaag terug zijn in Compostela, zodat ik morgen op mijn gemak het hoofdstuk Compostela kan afsluiten. Ik wilde wel nog een laatste inspanning leveren door met de fiets terug te keren in plaats van met de bus. Als goede Gentenaar heb ik gezegd " nie pleuije en tot het einde volhouden ". Het is tamelijk fris en het lijkt erop dat het vandaag zou kunnen regenen, maar hopelijk gebeurd dit niet Bij het terugkeren heb ik enkele fietspelgrims gezien die ook naar Finisterre gaan en ze zijn enthousiast als ze mij zien, want zoveel kom je er niet meer tegen langs die weg. Deze avond heb ik mij aangeboden in een albergue in Compostela . Het gebouw op zich is indrukwekkend en het ligt op grote hoogte, omgeven door groen. Je kijkt uit op een groot gedeelte van de stad wat een uniek beeld geeft. In de albergue zijn er 177 slaapplaatsen die verspreid zijn over drie verdiepingen . Je slaapt in een grote slaapzaal , waar iedereen een bed krijgt en een kast met sleutel om je persoonlijke spullen in op te bergen. Het kost slechts 10 euro en je mag er verschillende dagen blijven , als je wil wat anders niet het geval is.
vandaag heel vroeg opgestaan omdat de pelgrims te voet bijna allemaal voor 7 u blijken te vertrekken en er te veel lawaai is . Om 7u 15 reed ik al op mijn fiets. De rit vandaag is veel minder lastig dan gisteren en zodoende ben ik al rond 10 u in Fisterra . Op het laatste gedeelte kom ik terug veel pelgrims tegen ,wat gisteren niet het geval was . Deze morgen is het nog fris en mistig . Hopelijk is het wat warmer deze namiddag . Ik ga eerst naar de albergue om te kijken of ik een slaapplaats heb voor deze avond, maar het blijkt nog dicht te zijn tot 16 u. Dan rijd ik wat in het rond en besluit om eerst naar Faro Cabo Fisterre te gaan. Dit is "het eindpunt van de wereld en ook het eindpunt van mijn reis ". Eerst zie ik op een pleintje aan de rand hoog boven het water een groot kruisbeeld staan . Ik denk dat dit alles is. Nadien fiets ik nog een klein eindje verder en zie beneden tussen de rotsen een plaats waar de pelgrims iets achterlaten van hun reis. Dat kan een schoen zijn of een ander kledingstuk. Sommigen verbranden ook wat ze achterlaten en regelmatig zie je op de rotsen wat as ervan liggen.. Ik heb besloten om mijn slaapmatje, die ik de ganse reis meegesleurd heb en uiteindelijk niet nodig had om het ook bij de andere achtergelaten voorwerpen te leggen. Dit is een metalen toren waar alles opgelegd of aangehangen wordt . Nadien zet ik mij even op een rots uitkijkend naar de zee en laat mijn gedachten de vrije loop . De reis voltrekt zich opnieuw voor mijn geest en ook andere zaken . Het is een emotioneel moment en ik moet zeggen dat die plaats meer indruk maakt op mij dan toekomen in Compostela . Daar ontdoe je jezelf van kledingstukken , die je de ganse reis aanhad en laat ze daar achter , want je hebt ze niet meer nodig , het is het einde daar . De nabijheid van de zee , die je doet kijken naar oneindig weekt gevoelens los die je ook toelaat .
Vandaag vertrokken om 8u30 richting Fisterra . Het blijft stralend weer en ik heb zin om terug te fietsen. Een paar dagen geleden had ik eventjes genoeg van het klimmen , maar nu heb ik het gevoel dat ik het terug aan kan . Onderweg ben ik bij een fietswinkel gestopt om mijn remblokjes te vervangen en de fietsuitbater heeft het onmiddellijk gedaan. Terwijl hij mijn fiets in orde zette kwam " de guardia civil" af. Blijkbaar waren ze geinteresseerd in mijn tocht en een van die mannen stelde mij vragen over mijn reis in behoorlijk Frans . Het was een gemoedelijk gesprek en hij vertaalde alles aan de fietsmaker. Op het einde , wanneer ik vroeg wat mijn schuld was, heeft hij alleen de remblokjes aangerekend zonder het werk erbij. Ik ben vertrokken als een gelukkige vrouw. De weg die ik vandaag afgelegd heb is wel lastig , niet alleen door het gestaag klimmen , maar ook de warmte speelt een rol. Ik stop wel regelmatig onderweg om wat te drinken want dit kan anders gevaarlijk zijn. Na 53 km fietsen ben ik beland in Noia , waar ik in een mooi park gepicknickt heb. Nadien heb ik mijn tocht verdergezet. Nu heb ik tweederde van de tocht gedaan en het moeilijkse is achter de rug. Morgenvoormiddag denk ik in Finisterre te zijn en daar wil ik genieten van het strand en de omgeving. Ik blijf daar overnachten en woensdag keer ik terug naar Compostela. Ik moet er nog "eens over slapen " of ik terugkeer met de bus of met de fiets. Deze avond ben ik gestopt bij een albergue waar reeds veel pelgrims overnachten. Ik ben wel de enige fietser .Van zodra ik toekwam vroeg iemand mij om mijn fiets te lenen . Hij moest 3 km verder zijn inkopen doen. Ik heb de indruk gegeven , dat ik doof was langs die kant. Mijn trouwe metgezel , leen ik niet uit. Mijn slaapplaats is vannacht een matras op de grond in een wel heel bijzondere locatie. Ik kon ook kiezen voor een stapelbed (bovenaan) , maar ik heb voor het eerste gekozen omdat ik graag " met mijn voeten op de grond blijf ".
