|
Dag 23 57 km tot Ponteferrada
Vandaag vertrekken we rond 7 u uit de albergue. Het blijkt een gewoon uur te zijn voor pelgrims, want de meesten staan rond hetzelfde tijdstip op. Iedereen is gedreven om de tocht verder te zetten.We nuttigen eerst ons ontbijt in een plaatselijk café en nadien beginnen we aan de tocht. Het is voortdurend stijgen en vandaag gaan we De Cruz de Ferro verslaan, want die ligt op 1500m hoogte. Dit is volgens de meesten een plaats die je niet mag voorbijgaan, zonder er even te stoppen Eigenlijk is het een simpel ijzeren kruis bovenop een boomstam, maar in zijn eenvoud vormt het een indrukwekkend eeuwenoud monument op een markant punt van de route. Het is een bemoedigend teken voor de pelgrims, dat ze Santiago zullen halen. Symbolisch leggen zij een grote last af door het werpen van een persoonlijke steen op een grote hoop aan de voet van het kruis. Daarmee wordt een eeuwenoud ritueel in stand gehouden. We houden dit in ons achterhoofd. Ergens in mijn zak heb ik een steentje die ik van huis heb meegebracht en daar moet ik het achterlaten volgens de traditie.Rond het middaguur bereiken we ons doel en zien reeds verschillende steentjes liggen, waar velen een persoonlijke tekst opschrijven. Voor sommigen is dit een moment van bezinning en als een nieuwe fase in de levensweg. We zien dat er reeds vele pelgrims gepasseerd zijn.Dit doet toch wel iets. We laten ons hier ook fotograferen als blijvende herinnering.
Na de grote klim volgt nu de spectaculaire lange en steile afdaling naar Pontferrada en de vruchtbare vlakte van de streek El Bierzo. Die streek was ooit beroemd vanwege de rijkdom aan erts. Nu heeft het een naam opgebouwd met goede rode wijn en fruit en groente van hoge kwaliteit. Het meest opvallende dorp in die afdaling is El Acebo. Het heeft maar één straat en stamt uit de tijd van de Romeinen. Aan deze straat staan eenvoudige huizen, die soms zijn verbouwd tot rustieke pensions en andere accommodaties voor pelgrims. De traditionele balkons aan de niet- gerestaureerde huizen hangen nogal scheef, maar lijken nog steeds gebruikt te worden. We stoppen er even en nadien vervolgen we onze weg. Regelmatig moeten we even in de remmen knijpen zodat we niet uit de bocht vliegen. Gelukkig hebben wij allebei goede remmen en voelen we ons toch relatief veilig op de fiets. Langs een berm staat een klein gedenkteken voor een verongelukte fietspelgrim. Ik weet niet wat de juiste oorzaak van het ongeval is, maar dit brengt je terug in de realiteit dat je voortdurend heel alert moet blijven en nooit denken dat er niets kan gebeuren.
Rond 14u30 bereiken we PONFERRADA en hebben 57 km gefietst.Dit is het terug voor vandaag en we zoeken eerst een hostal om nadien op ons gemak de stad te bezoeken en wat eten.
Het is wel zo dat je meestal tot 20u à 20u30 moet wachten alvorens gekookt kan gegeten worden. Dit zijn we in België en Nederland wel niet gewoon.
|
