Vannacht geslapen in een hotel (Rosarosae ) vlakbij het station ( slechts 5 minuutjes lopen ). Alhoewel het wel een luxueus en geen goedkoop hotel is , heb ik toch niet goed geslapen. Het geluid van de straat, de auto's die passeren en de studenten, die de boel op stelten zetten ( het schijnt namelijk hun uitgangsavond te zijn ) , doen me regelmatig wakker schrikken. Ik heb mij via de receptie laten wekken om 6u30, zo kan ik mij nog een goede douche nemen en op mijn gemak ontbijten. Een Nederlander ,die vannacht de permanentie doet in het hotel , spreekt mij aan en we hebben een gezellige babbel. Het blijkt dat hij leraar Engels is , die in Spanje ook een beetje het avontuur zocht. Hij vertelt , dat het moeilijk is om aan een job te geraken en er in Spanje een hoge werkloosheidsgraad is . Het gesprek brengt ons bij de talen , die Spanjaarden spreken. Ik vertel , dat het bedroevend is, hoe weinig ze een andere taal spreken , zelfs deze die hoger opgeleid zijn . Om 8u vertrek ik richting station . Daar aangekomen zie ik dat er reeds verschillende pelgrims verzameld zijn waar het avontuur ook van afgelopen is. Ik tracht een buitenlandse krant te kopen om iets te lezen te hebben op de trein , maar ze hebben alleen maar Spaanse lectuur. Noodgedwongen zal ik dus mijn tijd passeren met mijn dagboek aan te vullen en even na te denken of wat uit te rusten. Om 9u05 komt de trein naar Hendaye en we vertrekken . Het is niet de meest comfortabele trein , maar gelukkig zit er niemand naast mij zodat ik toch wat meer op mijn gemak zit . Ik heb eens uitgerekend hoeveel ik nu in totaal gefietst heb op reis en kom op een totaal van ongeveer 2500 km . Wat me speciaal is bijgebleven , is een van de laatste dagen ,wanneer ik in de kathedraal was . Er zat een man op zijn knieën en hij was aan het wenen. Het was een stapper en het kan zijn dat er door vermoeidheid een ontlading ontstaat of ook een langverwachte droom die uiteindelijk uitgekomen is. Het was ontroerend te zien hoe die man in gedachten verzonken was. Iedereen heeft zo zijn reden om naar Compostela te gaan en misschien was hij daaraaan aan het denken. In Compostela was er een man , die rondliep in echte pelgrimskleren , een bruine pij en hoed met St Jacobsschelp . Ik vertelde aan een uitbater van een restaurant , dat hij dat waarschijnlijk deed als attractie voor de toeristen en pelgrims. De man sprak dat tegen en vertelde dat het een van de beste pelgrims was. Hij had blijkbaar al 50 keer de verschillende camino's gedaan en werd nu door de overheid betaald om in Santiago rond te lopen en pelgrims te begeleiden. Als je denkt , dat je naar Santiago kan komen om niet herkend te worden , heb je het mis . Ik ben 2 keer een Gentenaar tegengekomen die ik ken van het werk . Het is wel efkens schrikken dat je daar uitgerekend iemand van je stad tegenkomt.Gisteren heb ik ook iemand gezien , die op de fietsbeurs te Retie was. Ze verschoot ervan dat ik haar herkende, alhoewel ik haar maar 1 keer gezien heb . Je ziet " de wereld is klein ". Op de trein kennis gemaakt met Claude , die vlak achter mij zit .Het is een Fransman , die te voet vanuit zijn woonplaats vertrokken is . Het is voor hem een 10 jaar oude droom, die uitgekomen is. Zijn vrouw is thuisgebleven maar wil hem van harte het realiseren van zijn droom gunnen. Twee uur voordat de trein ter bestemming aankomt wordt er uitgeroepen dat er werken aan de gang zijn op de spoorlijn , zodat we allen moeten overstappen op de bus. Ik had efkens schrik dat ik hierdoor de aansluiting naar Paris-Austerlitz zou missen , maar mijn vrees blijkt ongegrond. De trein Paris-A. is een nachttrein en vertrekt om 22u19 . Wanneer we op de trein stappen , mogen we onmiddellijk naar onze slaapcouchettes gaan ; Ik heb de eer van op het stapelbed ( 3 hoog ) te liggen op het bovenste bed . Ik heb wel goed geslapen en om 7u10 komen we aan op onze bestemming . Nu moet ik met de metro naar Paris-Nord gaan en heb hiervoor 2 verbindingen nodig. Om 8u55 vertrekt de Thalys naar Brussel en ik neem plaats naast een mevrouw van New-Mexico die pas 60 jaar is geworden . Ze heeft zichzelf een cadeau gegeven en trekt naar Europa voor een paar maanden. Nu gaat ze naar Keulen , maar weet niet hoe haar verdere reis zal verlopen . Ze wil van op voorhand niets vastleggen en laat het toeval een rol spelen . Van bij het begin tot het einde van onze ontmoeting , hebben we een gezellige babbel. Ze is professor en heeft een voorliefde voor filosofie, muziek en folklore. Er is een wederzijdse sympathie tussen ons en nadat ik haar over mijn reis naar Compostela verteld heb geef ik haar een geluksbrenger cadeau. Ze is onder de indruk en geeft mij haar naam, e-mail adres en telefoonnummer en moet een traantje wegpinken . Ze is ongehuwd, heeft geen kinderen en is een paar maanden alleen op stap in Europa ; Ik denk wel dat ze wat geluk kan gebruiken . Als afscheid krijg ik een kus en vertelt me dat ze deze geluksbrenger zal koesteren . Om 10u17 stopt de trein in Brussel-Midi en nu moet ik nog de trein nemen naar Gent-St Pieters en nadien de bus naar Lovendegem. Om 13u30 kom ik thuis en het eerste wat ik denk is dat ik dringend werk moet maken van mijn tuin, de hagen snoeien en het onkruid wegdoen. Dit is het einde van mijn avontuur en ik denk dat ik heel vlug in de dagelijkse routine zal terechtkomen. Wel zijn er een paar zaken , die ik me voorgenomen had vooraleer ik vertrok en die ik nu ga uitwerken. Ik weet dat mijn leven hierdoor zal veranderen. Ik wilde de reis gebruiken als scharnierpunt in mijn leven en ik ga er nu vlug werk van maken. Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken , die mij op een of andere manier heeft gesteund , of een bemoedigend woordje op mijn blog heeft nagelaten. Het was onmogelijk om hierop tijdens mijn reis een antwoord te geven ( ik moest namelijk veel fietsen zoals jullie weten ) . Nog eens bedankt en ik moet zeggen dat ik toch wel een beetje fier ben op mijzelf dat ik het gehaald heb.
Reacties op bericht (1)
07-06-2009
welkom terug
Beste collega, ik weet het,ik heb niet veel van me laten horen maar heb je reis geboeid gevolgd vanaf dag 1. Een dikke proficiat,een moeilijk te evenaren prestatie, Geert
