Dit weekend ben ik naar de fietsbeurs geweest te Retie. Men kreeg er informatie over georganiseerde fietsreizen en verkoop van trekkersfietsen.Ook verschillende standen van fietsersbonden waren aanwezig. Ik ben gaan luisteren naar één van de vele lezingen die werden gehouden nl deze van de ondertussen welbekende "CLEMENS SWEERMAN ". Dit is de persoon die al meerdere boekjes over fietsroutes gepubliceerd heeft , waaronder "langs pelgrimswegen naar Santiago de Compostela ". Wie een workshop GPS , of fietsherstellen wilde volgen kwam ook aan zijn trekken. Bij het naar huis gaan was ik tamelijk zwaar beladen door de gratis folders en kaarten die vanuit toeristische diensten werden meegegeven. Het is een aangename dag geworden met als afsluiter het terug ontmoeten van nieuwe mensen waarmee e-mail-adressen werden uitgewisseld.
Een ontstoken teen en mijn fiets in onderhoud hebben de opbouw van mijn fietsconditie wat afgeremd. Alles is ondertussen o.k., dus doen we verder. Vandaag ben ik voor het eerst gaan fietsen met mijn gele ortliebtassen. ( 2 grote achteraan, 2 lowriders vooraan en een stuurtasje ) Ik had veel bekijks en het fietsen op die manier gaf me een goed gevoel en bracht me reeds in de sfeer van het avontuur. Mijn uitrusting is nog niet compleet, want ik heb ook nog een lange fluoriscerende stok met bovenaan een vlagje ( dit zie je ook bij kinder- fietsen ). Dit zal ik pas monteren wanneer ik vertrek,( kwestie van optimaal zichtbaar te zijn ) De reisroute die ik uitgestippeld heb is : Lovendegen -Gent ( ik rijd eerst naar de St - Jacobskerk om mij eventjes terug te trekken in de kerk -indien die open is - en mij te bezinnen over de reis die ik zal aanvangen. Nadien begint de echte tocht . ) Oudenaarde - Ronse Doornik - Cambrai St-Quentin - Noyon Compiegne - Chartres Vendôme - Tours Poitiers - Angoulême St - Emilion - Cadilac Biganon - Labouheyre Dax - Peyrehorade St - Jean Pied de port - Roncevalles Pamplona - Burgos Leon - COMPOSTELA
Op zaterdag 28 februari ben ik naar de abdij van Tongerlo geweest om de " pelgrimszegen " te ontvangen. Dit is een ritueel dat jaarlijks plaatsvindt voor pelgrims die dan vertrekken. Eerst krijgt men een " geloofsbrief" ( officieel document met stempel van het Genootschap ) waarop datum- plaats van vertrek, alsook naam en manier van reizen ( te voet- met de fiets of met de ezel ) staan. Ook het stempelboekje waarmee we op elke stopplaats een stempel kunnen halen kregen we. Nadien volgde een viering in de heel imposante en goed onderhouden kerk van de abdij. Daar weerklonk het gezang van de tenor Jose carreras en dat van Stef Bos. Deze liederen , die op een heel breekbare manier werden gezongen , verwekten vibraties doorheen de ons omringende ruimte en beroerden zo ieders hart. Ook de teksten die door de medepelgrims voorgedragen werden lieten een diepe indruk na. Het ging over onthaasten, vereenvoudiging, verwondering, ontmoeting en verbondenheid. Kortom ging het over loskomen uit het dagelijkse ritme en teruggaan naar de hartslag van het leven, waarin ontmoeting met anderen en verbondenheid een grote waarde hebben. Het hoogtepunt was echter de individuele inzegening, waarbij ik menige traan heb zien wegpinken. Elke pelgrim kreeg de hand op het hoofd gelegd met de woorden " God zegene je en beware je op je tocht".Nadien werd een St Jacobsschelp omgehangen en kregen we ook een bezinningsboekje " De lange weg naar Binnen " overhandigd. Aan de partner of dierbaren, die thuis blijven werd een " takkenbos" overhandigd, als symbool van verbondenheid met de familie. Nadat we de kerk hadden verlaten konden dezen , die ingeschreven hadden samen het middagmaal nuttigen. Na de middag was er een koppel dat kwam spreken over hun fietsreis naar Compostela en naar Rome. Het uitzonderlijke was, dat de reis met gans de familie werd gedaan ( het koppel samen met hun 3 kinderen , waarvan de jongste slechts 12jaar was ). Op het informele gesprek dat nadien plaatsvond, vertelde de man dat hij altijd diegene die het traagste reed , vooraan liet en wanneer er iemand voortdurend aan het staartje bengelde, hij de achterhoede overnam om ,psychologisch gezien, iedereen een goed gevoel te geven. Dat vond ik een goed voorbeeld van een echte familieman ( en dat is waar het om draaide, die verbondenheid )
