DAG 27 45 km tot Arzua
Deze morgen begint met mist, die heel vlug optrekt. Nadien wordt het zonnig. We overleggen, dat we ons niet zullen forceren, want we hebben tijd genoeg kiezen een relatief grote stad uit als eindpunt. De weg ernaartoe is wel lastig, want we hebben regelmatig goedeklims. Nadien volgen wel de mooie afdalingen en deze zijn deugddoend. Zo blijft alles goed in evenwicht. Om 12u30 hebben we al onze eindbestemming bereikt. Het is ARZUA en we hebben er 45 km over gefietst.Het eerste wat we doen, nadat we een overnachting gezocht hebben, is lekkere aardbeien opeten die we onderweg gekocht hebben. Het is stralend weer en we komen terecht op een plein met veel terrasjes. Je kan het niet geloven, maar daar kom ik terug de 2 Nederlanders tegen, waarmee ik kennis gemaakt heb, toen ik Tours passeerde. Blijkbaar hadden ze dezelfde manier van denken als wij. Eerst goed doorfietsen en als we zien, dat we genoeg tijd hebben, wat afremmen en meer genieten van de omgeving en de mensen die we tegenkomen. Frans kende hen nog niet, maar het duurt niet lang vooraleer we een praatje met hen maken.Het is een heel gezellig pleintje en het zit vol met pelgrims.Deze avond willen we eens af van het pelgrimsmenu. Het is weliswaar goedkoop en goed, maar soms hebben we het gevoel dat we nog niet voldaan zijn.Frans vertelt mij plots, wanneer we onze fietszakken leegmaken in het hotel, dat hij zijn geldbeugel teruggevonden heeft. Die zat ergens onderaan een zak. Langs de ene kant is het goed nieuws, maar ondertussen zijn al zijn kaarten geblokkeerd en moet hij wachten tot hij terug in Nederland is, om nieuwe kaarten bij de Bank op te halen.
Morgen is het een speciale dag, want dan hebben we het eindpunt bereikt. Langs de ene kant zijn we blij, omdat het toch een zware tocht is. Maar het aankomen betekent ook dat het niet lang meer duurt voordat elk naar zijn thuisbasis terugkeert en dat is niet zon goed gevoel voor mij want het was een goede metgezel.
dag 26 42 km tot Ventas de Nanon
Deze morgen zijn we wat later opgestaan omdat we gisterenavond met het Nederlandse duo gaan eten zijn.Frans ontdekt plots, dat zijn geldbeugel verdwenen is, waarin ook zijn 2 bankkaarten zitten.We gaan terug naar het restaurant, waar we de vorige avond gegeten hebben. Plots zien we terug de Nederlanders en vertellen we het verhaal. De dochter kan goed Spaans en is bereid ons te vergezellen naar het politiebureau om aangifte te doen. Nadien belt Frans naar cardstop om de kaarten te laten blokkeren. Hij belt ook naar zijn Bank en kan via Western Union geld opvragen. Gelukkig zat zijn paspoort op een andere plaats. Door het voorval kunnen we pas s namiddags onze tocht verder zetten. Het is terug een lastige route en er zit een klim bij van 12%. Ook is het nadien voortdurend stijgen en dalen. We stoppen om 15u30 in een klein dorpje VENTAS DE NARON en hebben slechts 42 km gefietst. Nu genieten we van de zon en de buitenlucht. Regelmatig komt het zonnetje piepen zodat we ons goed kunnen verwarmen en onze kleren te drogen hangen. Deze avond eten we om 19u30 in de albergue waar we verbroederen met andere pelgrims. Dit levert een aangenaam gesprek op
.
dag 25 64km tot Sarria
Deze morgen , wanneer we opstaan, zien we dat het aan het motregenen is.
We gaan eerst ontbijten in een klein bakkerijtje en nadien vangen we onze klimtocht aan naar de Cebrero. Het is een nietig dorpje met ongeveer 20 huizen, maar is bekend langs de gehele route. Het ligt op de hoogste bergrug tussen Leon en Galicia en biedt fraaie uitzichten over diepe, groene dalen. Als er rondom wolken hangen krijgt het een mysterieus tintje. Het is één van de oudste toevluchtsoorden voor pelgrims.Het blijft regenen en de kilometers lange klims noodzaken ons om regelmatig te stoppen.
Na de Cebreiro (1310m) hebben we nog San Roque ( 1270 m ), met schitterende panoramas aan weerszijden van een groot en expressief pelgrimsbeeld dat voluit tegen de wind optornt en op dit moment in een mistige waas gehuld is. De laatste grote hoogte is Alto de Poio (1335m). Daar aangekomen zien we terug de Nederlandse vader met zijn dochter. We nemen van elkaar een foto en nadien besluiten we, om samen een warme soep te eten ( kwestie om terug wat op temperatuur te komen ) voor de gevaarlijke afdaling begint. Het is niet alleen de af daling, maar ook het feit dat het voortdurend blijft regenen dat het zo gevaarlijk maakt.
Na de middag vertrekken we in de mist ( je kan maar een paar meter vooruit zien ) en het begint harder te regenen. We moeten erdoor en we hopen dat alles vlot verloopt. Een voordeel is wel, dat er weinig autoverkeer is tijdens de 12 km lange afdaling. Tijdens de afdaling, moet ik voortdurend met mijn ogen knipperen, want de regen belet mij om goed te zien. Eindelijk is het gelukt om zonder kleerscheuren terug beneden te geraken en we voelen ons gelukkig, dat we dit weer tot een goed einde gebracht hebben. We kunnen fier zijn op elkaar, want dit was geen sinecure. In bijna elk dorpje of stad, zien we nu een standbeeld van een pelgrim opduiken. Het is telkens op een andere manier gebeeldhouwd en ik probeer om er telkens een foto van te nemen. De pelgrimsroute leeft sterk bij de plaatselijke bevolking en voor velen is het hun broodwinning om pelgrims te huisvesten, of van eten te voorzien. De plaatselijke bevolking, blijft heel vriendelijk tegen pelgrims. Soms tonen ze je de weg, zonder dat ernaar gevraagd wordt. Anderen rijden je voor met de auto om je op het juiste pad te brengen. Voor hen moeten pelgrims toch iets speciaals zijn.
Vanavond slapen we in een luxueus hotel in SARRIA en de teller staat op 64 km. Naarmate je dichter bij Santiago komt, blijkt het moeilijker te zijn om een slaapplaats te vinden. Nadat we vandaag zo een ferme inspanning gedaan hebben in slecht weer, hebben we niet veel zin om lang te zoeken naar een onderdak. In het verleden hebben we heel goedkope slaapplaatsen gehad, dus af en toe mag het ook iets duurder zijn.
Voorbij Sarria zal het morgen een sterk heuvelend traject zijn, door het veel groenere landschap van Galicië. De aanwezigheid van de Atlantische Oceaan langs de ene kant en van het Cantabrisch gebergte langs de andere kant, zorgt ervoor dat het in dit deel van Spanje veel meer regent en dus dat het ook groener is.
|
