Vandaag was het een echt haitiaans dagje, altijd overal telaat
Om 8u moest ik klaar zijn omdat de president me kwam halen
voor bloed te geven en te helpen bij de bloedinzameling. Hij liet via via weten dat het wat later ging
zijn en uiteindelijk zijn we om 10.30 vertrokken. Ik had al gezegd dat ik geen bloed mocht
geven maar hij wou dat ik bloed gaf. Omdat ik vroeger nog hep b heb doorgemaakt
kan dit dus niet en dat wiste ze daar ook. Dus mijn hg en bloeddruk waren ok en ik mocht een
aantel gebakjes gaan eten, hmmm lekker.
<patrick werd overtuigd om bloed
te geven en alhoewel hij veel schrik had ging het vrij vlot.
Nadien waren we uitgenodigd bij Marie om iets te eten
normaal om 13u maar twas 14.30 vooraleer we er waren. Frieten met een soort
vlees , macaroni en rijst en een blaadje salade . Rare combinatie maar t was toch
goed.
Om 15u moest ik op stadion zijn om de u12 te trainen , t
was 16u en de jongens zten braaf te wachten. Ik wou ze tellen maar k heb dan
maar beginnen verdelen in groepen. De trainers wisten niet hoeveel ..
uiteindelijk ben ik op 37 uitgekomen . t
was niet gemakkelijk om hun een simpele trapvorm aan te leren. Kwas al tevreden
dat het niet aan mijn Frans lag want de trainers legden het in het creools uit
maar uiteindelijk ging het toch hoor. Ze
ontbreken vooral aandacht en zijn ofwel aan t spelen ofwel naar de andere aan
te kijken. Om 18u gedaan en op het
andere terrein werd juist een ws beslist met penaltis in het duister want het
was al bijna donker. De laatste penalti was doelpunt maar de keeper had hem
eerst tegengehouden en nadien rolde de bal toch in doel. Amaai wat een
discussie , leuk om zien en horen .
Het is normaal mijn laatste avond in hotel , ik mag bij rudy
azor gaan slapen. We gingen dan eerst eens kijken . Dat is echt bij de
bevolking maar niet ver van stadion. Hij
heeft 1 slaapkamer die ik zou mogen gebruiken , een toilet en een douche. Elektriciteit
wordt enkel opgezet als er echt licht
nodig is , en de muggen een mooi gebaar
maar ik weet niet of ik er op inga.
Daarna weer reünie op mijn kamer en Patrick kwam me zijn
verloofde voorstellen, een flinke madam.
Rond 21u was de rust weer teruggekeerd en kunnen we de volgende
dag plannen
Que la paix
de Dieu soit avec tous les amis de
Belges
Je vous
salue tous les familles de Belges dans le nom de tous les membres de AST DHaiti
et je vous dis mercie davoir envoyer Mr GEERT en Haiti pour nous aider les
enfants de foot ball
Un grand
mercie a tous comme NICOLE , MARK , HILDE ,JOHN , WILLY ,HEIDI ,BETTY ,RITA,
DIRK,LIES,DORIEN ,SEPPE et les autres mercie beaucoup , je vous aimes tant
Vandaag was het een sportief dagje, om 6u moest ik klaar
zijn en om 6u30 begon de 1ste training. Ik moest de u13 trainen van
mc Arthur. Iedereen was op tijd en de
training verliep heel vlot (training tot 9u15 )
. nadien bespreking , rond de middag eten en om 14u terug voor de ws van
u12 en training u20 (van 15u tot 18u)
onder een stralende zon maar t was warm . Nadien nog wat bespreking en gezellig
met zijn allen op mijn kamer .
Ondertussen heb ik toch wat zicht gekregen op de organisatie
en werking van ecole AST. Een jeugdclub uit de 3de divisie die
bestuurd wordt door vrijwilligers. De trainers zijn mensen die nog gevoetbald
hebben en zich op vrijwillige basis inzetten voor de trainingen. De aansluiting
bij de lub kan voor iedereen maar hun
materiaal moeten ze zelf kopen. Er wordt juist iets gevraagd voor de dranken .
Ecole ast rekruteert vooral uit de scholen waar de trainers werken . Men geeft
aan iedere groep ongeveer 4 keer /week training . Ik denk moest de inhoud van de trainingen
goed zijn er zeker talent zouden doorbreken. Ik zie hier veel jongens die technisch zeer goed met een bal
overweg kunnen.
Hun doelstelling is ook deze jongens te laten groeien met
tornooien in het buitenland en hopen dat ze daar een stage kunne volgen.
Financieel voor vele onhaalbaar. Er worden hier wat sponsors gezocht maar die
zijn eerder beperkt. Iedereen die naar het buitenland gaat moet dus zijn eigen
ticket en verblijf kunnen betalen. En geloof
me, hier wordt soms jaren voor gespaard.
Patrick was minder aanwezig vandaag en gisteren. Hij is met
zijn grootmoeder naar het ziekenhuis moeten gaan. Ze heeft problemen en pijn in
de buik. Hij had voorschrift van dr voor medicamenten maar die kosten teveel en
zijn salaris was nog niet betaald deze week, daarom heeft hij zijn nonkel
gecontacteerd uit caeyes (ongeveer 3u rijden ) om de medicamenten te kopen. Ik heb
wat medicamenten mee die ik dan maar gegeven heb.
Een gans verschil met vorige zaterdag waar ik samen met zovele mensen afscheid genomen heb van mijn moeder. Ik heb hier het gevoel dat ze toekijkt en steunt .... Bedankt ook iedereen die me op een af ander wijze steunt of steun gegeven geeft. zonder jullie kan ik hier veel minder mensen tevreden stellen en dat weten ze hier ..
Hier was het iets rustiger, alhoewel . rond 9u had ik al
eerste bezoekje en dat ging zo voort tot de middag. Dan zijn we in een echt
plaatselijk restaurant gaan eten, het moet waarschijnlijk een goed zijn want ik
denk dat ze op een kwartier tijd wel 20 personen bedienden (t was vooral
goedkoop)
Ik ben mijn was gaan afgeven in een wasserette of zoiets en
morgen zullen ze dit terug ophalen. Ik heb daar dan ook kwartiertje alleen op
straat gezeten en dat straatbeeld wat je daar allemaal ziet. Lachende mensen ,
trieste mensen, een oudere man die diarhee had en met een bevuilde broek de
stoelgang op de benen druipend zich een weg baande door de menigte, een hondje
lopend op 3 pootjes, vrouwen die in verwachting zijn en toch nog wat gewicht op
hun hoofd torsen, overal langs de voetpaden doen mensen hun best best om een
paar goerdes te verdienen met de verkoop van materialen of voedingswaren, een
jongeman die een goed gevulde kruiwagen met stalen staven de straat omhoog moet
rijden een beetje angstig kijkend dat er geen auto tegen rijdt, de mimiek op de
gezichten van de mensen die voorbij lopen verraadt een moeilijk hard bestaan.
Om 14u moesten we in het sportief centrum zijn en ging het meegebrachte
materiaal verdeeld worden. Werkmateriaal voor de trainers, ballen, scheenlappen
,een uitrusting, alles tesamen een
waarde van 550 . Met dank aan sportwinkel hofman die toch wat extra en
reductie gegeven heeft.
In het materiaalkot hangt een grote poster van Zulte
Waregem ; die club heeft hier veel aanhangers .
Om 15u moest ik training geven aan de u15 , de groep van
amedee , colin, marven.. die in belgie was, een prettig weerzien. Er waren 32
spelers en ik had een kwart van het terrein. Er waren nog 3 ploegen die ook
meer dan 30 spelertjes hadden. Dus meer dan 120 personen op 1 terrein , niet simpel en morgen komen er meer. . Er
was juist boven het oefenterrein een fuif bezig en de boxen stonden goed luid
zodat het moeilijk was om te communiceren tegen de groep ; nu ja ik zeg fuif,
er was een disjockey , veel jongelui maar geen drank en toch was er heel veel amusement en
geen inkomgeld .
Rond 20u op terugweg eerst
nog wat brood en kaas kopen zodat ik een avondmaal en ontbijt heb.
Morgen vroeg moet ik om 6u al weg om de eerste training te
geven aan de u13 en in de namiddag terug de u20
slaapwel
ps toch ook leuk om weten dat er toch wel een 70 personen mijn blog volgen ; tof
In het jeugdcentrum waar 300 studenten zitten die s'morgens een training krijgen en om 15u was het nu examen tijd. Het opleidingscentrum is ook voor de meisjesselectie (ongeveer 75 van de 300) 4
Er zijn 3 synthetische grasvelden beschikbaar aangelegd door de fifa
Om 8u kwamen ze me halen , Gay de voorzitter en Marie om het
sportief jeugdcentrum te bezoeken.
Aangezien er geen bestuurder was kon ik terug rijden. Eerst een omwegje door
centrum en daarna een uurtje rijden tot buiten PAP.
Het sportcentrum is heel landelijk gelegen. Er zijn ongeveer
300 studenten die er verblijven om te studeren en te trainen. Dit zijn de
talenten die gerekruteerd worden in Haiti om hun voetbalkwaliteiten hier te
ontplooien. Amedee is ook bij deze groep maar hij mocht thuis blijven omdat
ecole ast hem ook de trainingen kan geven. Een paar keer in de week gaat hij
ginder trainen. Sepp Blatter heeft dit
sportcentrum komen bezoeken en de synthetische velden komen die de fifa s
gegeven heeft komen inhuldigen. Hier moeten de studenten niet betalen maar moet
de school zelf instaan voor materiaal. De staat zorgt voor onderhoud en eten. De directeur vroeg of ik contacten wou leggen
voor een partnership met een club in Belgie.
Terug naar Pap (al middag) iets eten en dan een bezoek aan de bloedbank van het rode kruis. Momenteel hebben ze voldoende bloedvoorraad en ze verwachten veel van de kerstbloedinzameling waar ze me vroegen om aan mee te werken. Ook hier zijn vele hulpvragen. Er was juist een zwitserse dokter die een opleidingsprogramma ging organiseren en hiervoor waarschijnlijk ook belgische ondersteuning zou krijgen. Maar ze hebben wel het noodzakelijke materiaal om hun bloedstalen goed te behandelen. Alle bloed wordt gescreend op hepatitisch en aids.
om 15u training
geven aan u20 . men stelde me groep voor
van 22 uiteindelijk ben ik training begonnen met een 35 personen. Maar een
beetje aanpassing en training is vlot verlopen . Om 18u moesten we al in nationaal
stadion zijn voor match van ploeg die ik
gisteren trainde . Mijn taak bijsturen bij de rust en verslagje maken.
Na een hels tochtje in het donkere PaP met auto's die constant met een grootlichten aan rijden en u verblinden toch rond 21u30 veilig terug in hotel
Vandaag begon alweer vroeg, om 4u was het al gedaan met slapen, er was naast
mijn slaapplaats toch het een en ander te beleven ,na een douche begon ik aan verslag van dag
voordien en voorbereiding training .
Om 8u begon ik een nieuwe ervaring : zelf met de wagen
rijden , ze hadden een wagen maar geen bestuurder. De wagen is van iemand die
op reis is en ze mochten hem gebruiken. Waar zijn vrienden anders voor In dit verkeer en deze toestand van de
straten vond ik dat het goed ging en dan hadden mijn vrienden nog speciale manoeuvres
voor mij in petto : me iets te ver laten
rijden en dan gewoon draaien te midden van alle trafic ,maar k vond het leuk. t
Is zo een beetje als met de mug rijden maar zonder zwaailichten . Een oefening
voor iedere mugbesuurder van bij ons
We bezochten 3 scholen
De 1ste school was een katholieke school en de
directeur een priester. Dit is een privé
school waar de studenten moeten betalen en die overleeft zonder staatssteun .
per jaar betaalt een student 1200 amerikaanse dollar . De school heeft ongeveer
4000 studenten waaronder Amedee, colin , lespinas en elleze die in april bij
ons geweest zijn. Het was juist examen en tussen 2 examens door zag ik colin en
amedee , het was een blij weerzien en vele groetjes doen aan de Belgen en
Betty, Willy en hun hond. Na een gesprek
met de directeur kon ik besluiten dat deze school zelfdruipend was en een goede
organisatie had . Hier zijn Patrick en Aneas ook aktief voor voet bal en futsal
De volgende school is 50m verder .Daar gaan de kinderen van
mac arthur naar school . Dit is een gemengde
privé /staatschool. De kinderen moeten
een paar dollar per maand maar een deel kan ook dit nog niet betalen. Ook hier
zijn een 2000 tal leerlingen. Hier worden geen kinderen geweigerd maar zijn de
noden veel groter. Hier kwamen ook vele kinderen rondom mij en ik kreeg
verschillende keer de vraag : jai faim, maar ik kon niets aanbieden . In de eerste school heb ik nooit de vraag gekregen ..
De directeur zegt dat hij wel een beetje steun krijgt van de
staat maar dat dit onvoldoende is om het materiaal die nodig is voor de
opleiding te betalen. Ze proberen de boeken te verdelen de klassen groot genoeg
te maken zodat ze minder leerkrachten moeten betalen
De 3de school is ook maar een paar honderd meter
verder en daar werkt Gay ,de persoon die
in Belgie was en bij Johny verbleef. Dit is een katholieke school onder de
leiding van zusters en een van de weinige meisjesscholen in de stad. Deze
school is ook te vergelijken met de vorige en krijgt ook beetje staatsteun maar
ook hier zijn er kinderen die hun schoolgeld niet kunnen betalen . ongeveer 15%
van de 2000 leerlingen. Maar iedereen is welkom en ze proberen te roeien met de
middelen die ze hebben. Het beperkt hun wel sterk in hun mogelijkheden om
uitbreiding van een lessenpakket aan te bieden.
Bij deze laatste 2 scholen en de school van gisteren waar de
noden toch wel groot zijn heb ik verteld dat mijn Belgische vrienden een beetje
geld ingezameld hebben. Ik heb hen alle 3 voorgesteld om voor 500 materiaal te
kopen en iedere school krijgt een laptop ter beschikking om deze ten dienste te
stellen van de leerlingen. Ze waren toch
wel blij met dit voorstel en ik zal het materiaal (boeken of iets anders ) zelf gaan betalen of de factuur ontvangen
zodat ik zeker ben dat dit zo besteed
wordt.
De zuster vroeg ook of er mogelijkheden waren dat de
kinderen die het echt financieel lastig hebben een soort privésponsor konden
krijgen..
Na de middag weer
terug naar het sportieve.
Ik moest eerst een training gaan evalueren van 20 jarigen
die ik vandaag zelf een training moet geven. Er waren 2 groepen van 25 spelers
die op 1 met keien bezaaid terrein moesten trainen. Je zag wel dat er veel
techniek aanwezig is maar de trainingen moeten iets beter georganiseerd worden.
Na 1uur moesten we al weg om naar het nationale stadion te
gaan waar ik een groep volwassenen moest training geven. Er was geweldig veel
trafiek en ik passeerde het hospitaal van Martissant waar ik nog werkte met
msf. In die straten is er nog niets
veranderd . vele kleine zelfstandigen die hun waren aanbieden op een kleine
vuilnisbelt . Hier is nog veel werk.
Om 17u30 ter plaatse en het contrast met de namiddag was
heel groot . Een groot terrein aangelegd
met kunstgras , een 25 tal spelers , een beetje materiaal en een prachtige verlichting. Het niveau had aneas
me niet verteld maar ik had al vlug door dat dit niet hoog was. Maar mijn eerste training op Haitiaanse bodem
was een feit en is goed verlopen.
Na een drukke dag had ik rond 20.30 nog bezoek van een
collega van Sarah en Jonathan , 2 jonge belgen uit Ressegem die na hun huwelijk
met een organisatie naar hier zijn gekomen om te onderwijs te geven in een
school. Hun ouders hadden een pakketje meegegeven die bezorgd moest worden wat
met deze ook gebeurd is. Ik ga hen later zeker nog ontmoeten en hun school
bezoeken.
Straks om 8u ben ik
opnieuw bestuurden en gaan we in de voormiddag
terug het een en ander bezoeken. Tot
hiertoe ben ik al heel tevreden met wat ik hier meemaak en met de mogelijkheden
die jullie gegeven hebben om iets te kunnen doen , bedankt daarvoor
Wat een rustig dagje ging worden is uiteindelijk een vrij drukke dag geworden
Deze morgen kwam Patrick langs en hij wou me zijn leven
laten zien .
De school waar hij samen met Aneas , mc Arthur het sportieve
beleid uitzet geeft opleiding aan ongeveer
500 kinderen van 5 tot 20jaar over 2 locaties.
Ze zitten nu in een voorlopige locatie nadat hun school vernield werd
tijdens de aardbeving. De lokaaltjes
waar ze zitten zijn klein en gekenmerkt door veel plaatsgebrek. Het grootste
nadeel aan deze locatie is het gebrek aan privacy tussen 2 klaslokalen .
iedereen hoort alles van iedereen. Voor de aardbeving hadden ze een grote
school met voldoende afgesloten
leslokalen. De directrice is bezig met de fondsen te verwerven ifv de
wederopbouw maar aangezien het ook een privé school is moeten ze op niet veel
of geen steun rekenen van de overheid. Het was wel lief dat die heel jonge
kindjes bij mij kwamen en vroegen how are you Het is goed dat ze proberen
engels te leren.
Nadien namen we de tap tap voor 5 gourdes en stapten we de
zijstraat in waar je overal de kleine zelfstandigen ziet met hun kraampjes . Elektriciteit
is er lang nog niet overal en altijd en de straten zijn wel opgeruimd maar
zeker nog niet goed berijdbaar. Er liep een man op straat die een kar voorttrok
en ik vroeg of ik dit ook eens een paar honderd meter mocht doen. We moesten
toch de zelfde weg op . t was bergop en t was trekken hoor . amaai , in die
hitte (35°) was dit wel enige arbeid : chapeau voor die man die zo al zijn materiaal
haalt voor een herstel van zijn huis.
Zo kwamen we bij het huis van Patrick. Een vrij groot huis
die van zijn moeder is en waar ze met 12 personen leven. Ik kan begrijpen dat hij het moeilijk had om
daar een slaapplaats aan te bieden.
Rond de middag kreeg ik al bezoek van Julie , een
onderwijzeres van de school van Pastor Ernst. 2 jaar geleden ben ik samen met
haar broer haar familie en haar dochtertje gaan bezoeken in de provincie Caeye. Momenteel is ze werkloos ,de school betaalde
haar loon niet waardoor ze haar appartementje
(open kamer en bed ) moest verlaten, en woont ze in Delmas samen met haar
dochter bij haar zuster en tante waar ze kan slapen en eten . ze heeft totaal geen uitzicht op enige toekomst
In de namiddag om 14u kwamen ze me halen om me voor te
stellen aan de trainers van de voetbalschool in het centre sportief te
Carrefour. Ik was wel benieuwd om de
locatie te zien. Daar was mijn eerste locatie waar ik verbleef in Haïti na de
aardbeving. Het veldhospitaal van het rode kruis was daar gevestigd en rond het
stadion waren overal tentenkampen.
Ik was aangenaam verrast : het terrein van het stadion was
vrij (maar is in erbarmelijke staat en bezaaid met keien) , waar de
tentenkampen waren is een synthetisch veld aangelegd en belangrijk ,overal stonden
vuilniscontainers .
In het lokaal waar mijn voorstelling aan de trainers
doorging hing de vlag van ecole ast en die van Eendracht Aalst, mijn club waar
ik tot mei actief was. Ik dacht dat ze me enkel wilden voorstellen aan de
trainers maar blijkbaar kreeg ik plots het woord en mocht ik al een beetje
improviseren want ik was niet voorbereid op een directe aanpak , maar na een 2
tal uren hebben ze me moeten doen stoppen . Er was veel aandacht en de zaken
die ik aanreikte probeerde ik in discussie te brengen wat vrij goed lukte. In
het Creools stelde Aneas mijn programma voor de rest van de dagen voor en
alhoewel ik er niet veel van verstond denk ik dat het tamelijk druk zal worden.
Nadien brachten we nog een bezoekje aan Marie , de
psychologische begeleidster van de groep toen ze in Belgie waren. Het weerzien
was heel hartelijk en ik moest de groetjes doen aan iedereen
Zondagmorgen 7.22 was mark al aan mijn deur om me op te
halen, vlug nog beetje gewicht checken en daarna nog even bij mijn va een
koffiekoek gaan eten.
Op de luchthaven verliep alles vrij goed en was het
overgewicht van een paar kilo geen probleem.
De vlucht was op tijd , en we waren op schema in new york
jfk . Daar moest ik mijn bagage gaan ophalen en kon ze pas dag nadien weer
inchecken. Ik kon ze ook nergens
deponeren omdat de aansluitvlucht te lang duurde. Op de luchthaven waren enkel
banken in de treinverbinding en het was er vrij koud. Ik kon niet anders dan
een hotel te zoeken aangezien ik nog meer dan 15u moest wachten. Stom , maar
het was niet anders.
Internet was mogelijk maar ik had geen adapter die de Amerikaanse
stekkers kon omschakelen en ik heb al
het mogelijke gedaan om dit te zoeken , weeral stom dat ik dit vergeten had
thuis
Om 3u30 opstaan zodat
ik tijdig op de luchthaven was voor in te checken. Hier waren er meer problemen
met het gewicht, ik heb lang gediscussieerd met de mevr aan de balie maar
uiteindelijk moest ik toch iets uit de koffer halen om te mogen inchecken.
Het vliegtuig naar pap had dan ook nog wat problemen
en nadat we een beetje in retard op het vliegtuig zaten kregen we de
melding dat alles goed ging maar dat er
geen piloot was , ze hadden iemand opgeroepen en die ging alle ogenblikken
aankomen, leuk is anders.
Op het vliegtuig had ik al het gevoel dat ik in haiti zat .
Er zaten veel oudere mensen op waarvan er vele problemen hadden met het
inchecken, koffers te groot, tickets niet in orde maar wanneer er een haitiaan
problemen had stonden er al direct 10 klaar om hem/haar te verdedigen. Dat zie
ik niet gebeuren bij ons. Ik zat ook naast 2 oudere personen en heb hen dan ook
beetje geholpen , ze verstonden geen engels , hadden problemen om hun papieren
in te vullen
Rond 15u dan aankomst in PAP , op de luchthaven in de
neutrale zone werd ik al opgewacht door de president van de voetbalclub en iets
later viel Patrick en Aneas me in de armen; Ik kreeg ginds een ganse vip
behandeling , mijn koffers werden gezocht en de passage ging overal heel
vlotjes.
De eerste aanblik met Haiti oogde goed . ik heb geen tenten
meer gezien, de huizen zijn al goed hersteld , de hoofdstraten zijn bereidbaar
en vooral het grote vuil is van de straten. Je ziet het duidelijk , hier is al
veel gewerkt. Het deed deugd ook al deze zaken eens terug te zien.
Ze hadden een hotel gereserveerd voor mij zodat ik enige
privacy kon hebben want in hun huis hebben ze niet zoveel plaats. Nadien zijn ze met mij gaan eten en mijn
eerste maaltijd was kip met rijst . Je kan het niet beter vergelijken met een
frietkot bij ons maar daar is het dan rijst met kip of een soort vlees of
lasagne.. t was zeker niet slecht.
We overliepen ons programma en deze week is al vol gepland .
Morgen starten de activiteiten pas na de middag
en wordt ik voorgesteld aan de school en de trainers en gaan we de programmas
overlopen. Ik zal nog tamelijk wat aktief moeten zijn en creatief in het geven van de
opleidingen wat toch nog vrij veel voorbereiding zal vergen
vanaf nu hoop ik vrij regelmatig iets te kunnen neerschrijven.
Nu wil ik eerst en vooral mijn collega's danken die de wafel verkoop en fuif georganiseerd hebben. Ik ga geen namen noemen maar het was bijwijlen mooi om zien hoe een ganse bende collega's samen werkten om dit te realiseren. Daarbij kwam nog dat Dr Vossaert een mail stuurde om de geneesheren wat steun te vragen wat ook een goed gevolg kende. In totaal is er 4700 verzameld wat toch een succes mag genoemd worden. Bedankt aan iedereen die hiervoor zijn steentje heeft bijgedragen. Meer dan 1000 dozen koeken is enorm veel mensen die op deze wijze hun steentje bijgedragen hebben.
Mijn moe is overleden en wordt morgen begraven. Mijn moeder steunde mijn project ten volle en om die reden besloten mijn va , broers en zus om de mensen uit te nodigen op de benefiet rekening te storten via de rouwbrief (ipv bloemen/kransen) Dit heeft tot heden ook reeds 400opgebracht .
Met dit bedrag kan toch al een beetje hulp geboden worden, dit gaat integraal naar materiaal en noden van mensen in Haiti. Mijn eigen onkosten betaal ik uiteraard zelf.
Begin de maand december vertrek ik terug naar Haiti om een aantal zaken op te volgen en te steunen in de mate van het mogelijke.
Na mijn verblijf tijdens de vorige perioden heb ik veel leed en ellende gezien in Port au Prince en daarbuiten.
Ik leerde daar ook een fier volk kennen die op zijn eigen wijze omging met de zware menselijke verliezen die ze toen leden na de aardbeving en de cholera epidemie.
Bijna dagelijks heb ik contact en probeer ik antwoorden te geven op de vele vragen om hulp.
Ik had het geluk aan mijn zijde toen ik in 2010 na mijn eerste werkbezoek met Bfast op de steun van vele mensen kon rekenen om een lokale school opnieuw herop te bouwen. Bijna 10000 hadden we verzameld en uiteindelijk 15000 uitgegeven. maar iedere was er een die goed besteed werd.
Mede dank zij John en Rita en de lokale bevolking kon een mooie constructie neergezet worden.
Ook de lokale jeugd voetbalopleiding was een sterk interessepunt van mij . De droom van vele kinderen is een goede voetballer worden en zo bekendheid te verwerven. Dit kan enkel maar door in de aandacht te komen en de leiding zoekt contacten om buitenlandse tornooien , ervaringen op te doen. Niet iedereen kan echter deelnemen en de reis betalen is soms echt het maximum haalbare . Om die reden hebben we in de paasvakantie dit jaar een haitiaanse jeugdploeg van 15jaar uitgenodigd en kunnen opvangen gedurende een 10 tal dagen.Dit kon weerom enkel door de fantastische hulp van een ganse groep mensen. De samenhang tussen deze gastgezinnen , helpers samen met de dankbaarheid en vriendschap van de Haitiaantjes zorgde op het einde zelfs voor emotionele toestanden.
In december ga ik terug om ginder een aantal zaken te realiseren :
- de hulp aan het opgebouwde schooltje verder zetten : de afwerking van de keuken , de aankoop van schoolmateriaal zodat iedereen de kans krijgt les te volgen, vele schoolbanken zijn aan herstelling of hernieuwing toe...
-de hulp aan de jeugdvoetbalopleiding: men geeft me gevraagd de voetbaltrainers op te leiden, een week trainingen te geven aan de jeugd. Mits een aantal goede afspraken moet de mogelijkheid bestaan dat iedere speler gelijke kansen kan krijgen .
- de plaatselijke rode kruis dienst wenst veel scholing in functie van de eerste hulpverlening en heeft nood aan degelijk opleidingsmateriaal en info
- dan zijn er nog een aantal personen die hulp vragen en waar ik moet nagaan hoe we er moeten aan tegemoet komen. Iemand waarmee ik samenwerkte tijdens mijn 1ste missie verzekerd de opvang van hulpbehoevende kinderen (ouderloos , gehandicapt,..) en vroeg of we enige hulp kunnen bieden
Kortom, ik kan zeker hulp bieden door kennis door te geven maar er zijn ook een groot aantal materiele behoeften. Om die redenen hebben mijn collega's spontaan besloten een actie op touw te zetten om geld in te zamelen.
De verkoop van wafels en snoepjes is begonnen en op 16 november volgt nog een fuif te Woubrechtegem (Herzele) in de zaal 't hoefijzer.
Iedereen welkom .
Ik dank nu al iedereen die zijn steentje bijdraagt door een doosje wafels of snoepjes te kopen en /of naar de fuif te komen. Uiteraard dank ik mijn collega's die zich hier heeeeel enthousiast voor inzetten.
uiteraard kan en mag iedereen vrijblijvend een bijdrage doen op de benefietrekening ten voordele van Haiti
bezoek naar onze bijna sterkste ploeg van belgie : den essevee sv zulte waregem . we mochten direct van Franky Dury op de foto met de ganse a kern. Daarna kregen we rondleiding doorheen het stadion van Jeroen die dit op een heel toffe wijze deed. Het was heel leuk en toen ze te horen kregen dat de broer van eden Hazard , die bij hen goed gekend is, daar speelde wilden ze allen een handtekening van hem. En hij deed het met alle plezier.
De training werd aandachtig bekeken door onze coach patrick . Het was een ganse belevenis voor deze jongens.
nadien konden we bij mij thuis nog een laatste keer het eten goede eten klaargemaakt door de mensen van het ocmw herzele smaken. Bedankt voor dit altijd vriendelijk onthaal!!
om 15u waren we reeds in tragel sport waar ze kennismaakten met de bowling sport . Voor iedereen denk ik de eerste keer en ze vonden het heel fijn om te doen.
De wedstrijd tegen de u15 begon om 16u30 ipv 17u30 zodat het plots heel vlug moest gaan en we in geen geval klaar waren om te starten tegen dit toch sterk team van aalst. (u15) . een beetje ouder , krachtiger en goed voetballende ploeg zorgde voor hun grootste ontgoocheling hier op belgische bodem. 13-1 verlies (reeds 2-0 na 1') en toch was onze keeper goed bezig.
Het kwam echt aan , iedereen was down . we konden ze amper opbeuren.
maar toch bij de gastgezinnen kregen ze alweer een stevige maaltijd en was het vlug beter hoorde ik .
Rest ons nog 1 dagje waar de gastgezinnen iedereen op zijn eigen wijze of in groep zijn bezoekers begeleidt en dit wordt afgesloten met een afscheidsfeest in de lokalen van het rode kruis herzele
Vandaag was het verzamelen blazen om 10u30 bij mij. druppelsgewijs vielen ze binnen en ongeveer 11u waren de laatste hier.
We hadden afgesproken om 11u bij Bakkerij De Vuyst en dat haalden we dus net niet ...
Kathleen en haar dochter Ellen gaven onze een mooie rondleiding . De kinderen en de begeleiders keken hun ogen uit hoe alles zo klaargemaakt werd. Een stukje mattenmaart en chocolade werd met veel smaak geproefd. Enkel de diepvries (-20°) vonden ze niet zo tof... Patrick was zelfs al aan het helpen om de broden op de plank te leggen .Dat heet dan volledige integratie ..
In het ocmw werden we vriendelijk ontvangen voor onze weeral verzorgde maaltijd waarvoor dank.
De namiddag was een spelteambuikding namiddag georganiseerd door mijn dochter Dorien en Seppe. Onder het goedkeurend oog van "den Boer" mijn vader werd flink wat gediscucieerd maar uiteindelijk had iederren door dat er moest samengewerkt worden om een resultaat te bekomen.
S avonds mochten we op sottegem spelen tegen de u14. We konden er een goed resultaat halen en wonnen met 4-1. 4 doelpunten van Amedee
We werden goed ontvangen door KSV Sottegem en de ploeg kreeg een beker wat echt in de smaak viel.
De kinderen waren bijna overal vlugger gaan slapen dan anders , waarschijnlijk worden ze echt moe en dat met nog 1 ws te gaan , dat belooft ..
vandaag moesten we vroeg vertrekken :om 9u verzamelen om de 2de beste ploeg van Belgie te gaan bezoeken sv zulte waregem
Nicole had dit als trouwe supporter kunnen regelen . we konden dank zij de hulp van de gastgezinnen op tijd vertrekken.
We mochten van franky dury op de groepsfoto met de ganse kern voor de training en kregen deskundige uitleg van onze gids Jeroen die ons ook begeleidde doorheen het stadion van den essevee . Eens in de loge zitten gaf toch een leuk gevoel.
we mochten dan nog een deeltje van de training bijwonen en daarna kenden ze vooral een naam , hazard de broer van Eden . Iedereen wou een handtekening van hem of hij was Eden Hazard zelf.
Eerst konden we genieten van een maaltijd bij mij die afgehaald was in het ocmw en terug vlotjes verorberd werd.
daarna naar de bowling zaal. Dit was terug oor veel de eerste keer en ik denk dat ze het heel leuk vonden ...en grand pere zoals hij als speler genoemd werd sponsorde de activiteit ..
Daarna iets minder leuk, de wedstrijd op Aalst tegen de u 15 ; de aanvang was door een slechte communicatie iets vroeger dan voorzien waardoor we niet echt konden opwarmen. blijkbaar was dit nu net de wedstrijd te veel. Na welgeteld 1' stond het al 2-0 . Uiteindelijk werd het 13-1 en dan waren er nog een aantal mooie reddingen van boisnote . Na de wedstrijd was de moraal beneden alle peil , werd er geen woord gezegd . Velen zagen hun droom al stuk gaan. het was wel positief dat ze gans de ws zijn blijven lopen maar het jaar verschil konden ze met hun kleine beentjes niet rechtzetten ,
spijtig maar het was niet anders . Het is voor hen ook wel een bevestiging dat ze nog veel moeten werken om het niveau te halen die ze hier hebben .
Ze mochten uitslapen en daar maakten ze wel gebruik van , rond 9u30 kreeg ik de laatste wakker (we hadden tijd tot 10u voor het ontbijt ) en dat na een nacht met verwarming.
1 april is ginder ook gekende want plots zag ik iedereen naar buiten lopen , sommige zelfs niet half aangekleed . Patrick had gezegd dat mr Aneas (de leider van de school ) voor de deur stond en nadien riep hij 1 april .
's avonds komen ze wel altijd bij elkaar in een kamer om te bidden , dit duurt toch een 15 tal minuten.
na het ontbijt nog een tochtje naar de zee met degene die de koude en wind durfden trotseren. Dat water uw stoffen schoenen kon nat maken mochten 2 stuks ondervinden toen ze eens wilden ondervinden hoe zo een golfje over hun voeten kwam rollen...
Een plaatselijke vissen kreeg ook veel aandacht
rond de middag kwam de bus toe en kon er een broodje verorberd worden zodra we in brugge aankwamen. Een officiele gids die in het frans de uitleg kon verschaffen trakteerde in de naam van club brugge (met dank aan John) met een paar voetbalkousen voor iedereen. toch wel leuk he.
Bij een kleine markt waren ze niet weg te slaan van de kraamkes, de gebouwen waren heel mooi en Marie schreef alles op wat de gids vertelde
de ganse groep bij elkaar houden zodat we er nergens eentje verloren was een ganse uitdaging maar het lukte . Ik denk dat ze het echt leuk vonden.
om 16u15 huiswaarts en rust op de bus , er werd veel geslapen , nog een geluk dat Dirk onze chauffeur van dienst wakker bleef
bij mij thuis hadden Heidi en Lies reeds alles klaargezet om een maaltijd te verorbenen en Katia en Valerie hadden alles klaargemaakt : vogelnestjes met frietjes en daarna een ijsje met chocladesaus. (een traktatie van hen ) de verbroedering was compleet toen Jooby meehielp met de afwas . De kinderen waren enthousiast om uiteindelijk mee te vertrekken naar hun gastgezinnen. Het was alweer een druk dagje die bij mij thuis maar ik hoor ook bij andere gastgezinnen vrij laat werd afgesloten. (bij mij rond 2u )
Het is ook leuk dat er veel mensen hun steentje willen bijdrage zowel financieel, logistiek als materieel . zonder al die hulp zou et veel moeilijker zijn geweest om die jongens een zelfde warme verblijf te geven( ondanks de kou )
vandaag nog wedstrijd om 19u op de jeugdterreinen van ksv Sottegem
