Alweer een bezige dag. Om 5u30 was mijn dochter Mieke “ online” en hebben we een beetje kunnen chatten. 7700 km verder en precies of het is zo dichtbij.

Om 7u had ik afgesproken met Julien om te vertrekken maar hij was wat later en ondertussen kon ik wat ijzer plooien. De rest van het plooiwerk mocht ik in de namiddag doen.

De voormiddag verliep niet echt zoals gepland , er moesten van alle boodschappen bij gedaan worden en de winkel van de dakplaten was dicht. We hebben nu  alle hout maar moeten tot maandag wachten voor de platen.  Er is echter nog voldoende werk om alles klaar te maken.
tijdens de rit zie je dat er goed gewerkt wordt aan de opruiming maar er is nog veel werk, en dat er een epidemie is , is eigenlijk wel een beetje te verstaan. ter illustratie zijn een paar foto's toegegevoegd

In de namiddag ben ik ook nog met mevr Esther naar het ziekenhuis geweest , ze mag maandag terugkomen voor een foto en een bloedanalyse. Hopelijk valt het mee. 

In het rode kruis had ik contact met de opvolger van Dr Hugo en wanneer ik uitlegde wat we aan het doen waren en dat we problemen hadden om ons materiaal van België naar hier te krijgen wou hij me iets laten zien. Unicef had in de beginfase een school opgestart achter het tentenkamp en ze zijn daar nu al een paar maanden mee gestopt. De tenten en vooral de banken , een 50 tal stevige metalen schoolbanken staan daar niets te doen. Hij heeft alleen geen contacten met Unicef.  Ik zal proberen de vraag te stellen aan Unicef  om deze banken te recupereren. Het zou spijtig zijn moest dit verloren gaan.

In het rode kruis waren  ze blijkbaar ook niet vergeten dat ik reanimatielessen gegeven had en de manager vroeg me of ik nog een aantal lessen wou geven. Aangezien ik volgende week zaterdag vertrek zal alles heel snel moeten gaan. Ze gingen maandag beslissen of alles nog kon geregeld worden voor woensdag ,donderdag en vrijdagnamiddag na de werken in de school.

Na deze tocht naar het ziekenhuis heb ik nog een aantal gesprekken gehad met verschillende haitianen die allemaal hun verhaal eens doen.  Ik ben ook bij Julien op bezoek geweest en het was schrijnend om te zien in welke omstandigheden deze mensen moeten leven.  Er zijn in het straatbeeld nog een paar tenten behalve de grote tentenkampen en iedereen woont terug in zijn huisje of wat er van overschiet . Ook bij Julien zijn de muren gescheurd  en ik ben  zeker mocht er nu een aardbeving zijn er zouden weer heel veel slachtoffers zijn.  De heropbouw is gestart maar dan door privé personen met een beetje geld. De rest en dat is het grootste deel wacht af en hoopt op hulp van de overheid.

Het was alweer een leerrijke dag.

Ik heb internet tot een goed 6u00 als alles meewil. Dan sta ik een beetje vroeger op om alles eens  na te kijken en ik ben toch blij van een aantal mails of berichtjes te ontvangen vanuit het ziekenhuis.  Iedereen doet zijn best  om zijn  steentje (euro) bij te dragen, ongelooflijk tof.

Ik moet eerst naar de bank gaan om het geld af te halen.  Ik had mijn internationale pas niet bij en moest dus terug. De limiet is ook beperkt en daarom moet ik morgen nog eens gaan. Een hele belevenis.

Het hout was het belangrijkste om verder te kunnen werken maar de hoeveelheid was te groot om in 1 zelfs 2 keer te vervoeren met de pick up (het beestje is ook al 17 jaar) . We zijn er vandaag in geslaagd om 2 keer te rijden . Er wordt enorm gewerkt langs de straten , putten worden gevuld, zeer veel opruimers , veel kamions die afval wegvoeren uit de riolen. ’ t Gaat hier echt de goede kant op. Het is nodig ook want er is iets buiten Port au Prince een epidemie van cholera begonnen , er zijn al een aantal afgevoerd naar het rode kruis hospitaal en ook al een aantal doden.  Hygiene zal hier zeer belangrijk beginnen worden !

Juist vandaag zijn we gestopt  rond 12u30 aan een meeneem wegrestaurant , ik had er een beetje schrik van , toen wist ik nog niet van de cholera.  Normaal zou ik daar nooit stoppen maar julien verzekerde me dat ok was.  Een stuk gebakken kip, rijst , gebakken bananen, een schelletje tomaat en  een beetje witte kool. Zeer goed gekruid  . dit alles voor 100 gourdes = bij ons 2.5€ . toch goedkoop.

Langs de weg ron de middag zie je de schoolgaande jeugd lopen. Zeer kleurrijk, zoveel verschillende kostumen en allemaal vrij mooi.  Die kinderen komen echt proper,verzorgd naar school.  Men is langs de ene kant verplicht om naar school te gaan maar anderzijds als je niet genoeg geld hebt moet je hopen dat je een school vindt die je wil registreren.  Er zijn dus ook een groot aantal kinderen zonder kostuum , die niet naar school gaan. De minister van onderwijs , als ze die hier hebben , heeft nog werk, veel werk.

Bos Amis en boss Elie zijn al goed begonnen en gelukkig dat er weer materiaal is .  Er gaat hier niets verloren hoor. De muren moeten gesteund worden met betonnen stijlen want als je er tegen stampt  waggelt hij een beetje. Je mag je niet voor stellen dat we daarnaast de kleutertuin organiseren. Het ijzer voor de palen wordt gerecupereerd uit de afbraak van de kerk. Dit wordt rechtgeklopt , gezaagd en geplooid . En je moet niet denken dat er een disque of zaagmachine bij te pas komt. Er is meestal geen electriciteit en geen machines. Ieder plankje is handgezaagd… en ’t zijn er veel.   

Morgen vroeg moeten eerst geld afhalen en dan de dakplaten kopen en de rest van het hout ophalen. Rond de middag moet het materiaal volledig in orde zijn.  En dan kan ik terug meewerken.

Steunen kan steeds :

 benefiet haiti    BE87 7370 3056 0194     ieder euro wordt direct nuttig besteed !!

 (je kan en mag ook een email sturen naar g.vaniseghem@telenet.be  indien bijkomende info of reacties gewenst)

Gisteren record aantal bezoekers gehad op blog 33 op 1dag ; tof !

Gisteravond ben ik nog lang bezig geweest en heb ik geprobeerd zoveel mogelijk mensen te informeren en een beetje hulp te vragen.  John belde me vanmorgen om 5.15 maar ik kon niet antwoorden. Iedere morgen is de ontvangst hier slecht tot onbestaande.  Hij wou weten hoe het met me was en me melden dat hij een aanzienlijke som gestort had op de rekening benifiet Haiti , waarvoor  hartelijk dank . We kunnen weer een beetje materiaal bijkopen en hopen dat er nog mensen zijn   zoals John en Rita. Na hun eigen investeringen nog dit doen , dit getuigt van veel medeleven met de bevolking hier, chapoo !!  

Ik had gisteravond met boss amis al afgesproken om de dakgoot te kopen met mijn eigen geld en ben deze morgen met boss amis naar de “winkel” geweest iets verder in de straat. De aankoop bestond uit 8 buizen van 3 m pvc van ongeveer 110mm . Een dakgoot  zoals wij die kennen is hier veel te duur daarom nemen ze een pvc buis  en zagen ze er een stuk uit . De fixatie gebeurt met hout, allemaal een beetje anders dan bij ons maar aangepast aan de noodzaak en financiële middelen en toch goed.

In de school had ik nog een gesprekje met juffrouw Julie, de juf van de 6 jarigen.  Ze had nu hoofdpijn en zag er bezorgd uit. Ze woont hier in port au prince maar komt van ver buiten de stad. Op haar 20jaar had ze een kindje die nu 8 jaar is maar de vader  heeft haar verlaten. Ze verdient hier als leerkracht 100 dollar /maand en huurt hier een huisje. Omdat ze haar kindje niet voldoende kan opvoeden (eten , kledij, schoolmateriaal … ) verblijft haar kindje bij haar ouders. Iedere vakantieperiode kan ze haar dochtertje gaan bezoeken omdat de afstand te groot is. Nu had ze een telefoontje gekregen dat haar kindje hoge koorts had …  Ze wil bij haar dochtertje zijn en overweegt om een eigen schooltje te beginnen op het platteland. Zoals bij ons heb je ook een beetje geld nodig om iets op te starten; aankoop van een beetje grond ,opbouw van een kleine structuur….. en daar wringt  ook bij haar het schoentje.  Ze verdient te weinig om veel opzij te leggen, lenen bestaat hier niet ….  En zo heeft Iedereen  zo’n beetje zijn verhaal. 

Pastor Ernst had me beloofd om Port au Prince en omstreken een beetje te leren kennen. We maakten een vrij lange tocht tot op de top van de berg die ik ook in het hospitaal zag. De view was heel mooi , spijtig dat het mistig was. Aan de kraamkes te zien is dat een toeristische plaats. De pastor zei dat er vroeger verrekijkers stonden maar ze zijn allemaal gestolen.  Ik had tot hiertoe enkel de minder goede dingen van haiti gezien. Hier stonden nog vrij mooie huizen en was het allemaal veer verzorgder. We zijn dan in het museum van de baptisten binnen geweest en daar lagen alle munten van alle landen ook onze Belgische frank en zelfs centiem.   Het was een korte maar leerrijke uitstap .

In de school is nu al het materiaal opgebruikt en met het gestorte geld vandaag kunnen we toch morgenvroeg toch al een beetje ander materiaal halen. T zal nog een beetje werken worden.

Om 7u ben ik met Lundi naar het rode kruis hospitaal gegaan om een bezoek te brengen en om hulp te vragen voor Esther (borstamputatie ) en mr D’haiti (hoofdtumor) . Er waren nog een paar duitsers aanwezig  waar ik 7 maanden geleden ook mee heb samengewerkt .  Er waren nog een groot aantal lokale plaatselijke dokters , verpleegkundigen ,  logistieke, psychosociale opvang,.. die me wel nog kenden.  Vooral van de cpr course die ik toen gegeven had.  In ieder geval  , het was een aangenaam weerzien.  Er waren 2 verpleegkundigen  waar ik nog mee werkte op mijn afdeling aanwezig  en Olange ,een van hen,  zei trots dat ondanks dat het ziekenhuis al goed afgebouwd is en ward 4 gesloten is ,  alle verpleegkundigen van mijn afdeling  zijn mogen blijven. Daar ben ik ook een beetje fier op.  

Het ziekenhuis heeft al goed werk geleverd maar de situatie is nog een beetje of nog erger dan in de tijd dat wij er waren. Er is geen samenwerking of contact met de andere ziekenhuizen in port au  Prince . Ik vroeg info omtrent de behandelingsmogelijkheden in port au prince voor de 2 patiënten  die ik ken maar Dr Hugo (ik ken zijn achternaam niet)  , nu medisch diensthoofd , kon me niet verder helpen . Aangezien hij ook aanwezig was en meegeholpen heeft bij de operatie van Esther wist hij wel over wie ik het had.  Hij was wel verwonderd dat ze zo goed uit zag. Een voorstel van hem is om haar te laten onderzoeken door een “expert” gynaecoloog en haar advies in te winnen.  Wat Mr D’haiti betreft , het dossier kent hij heel goed. Hij heeft hem zelf nog onderzocht maar zegt dat hij niets meer voor hem kan doen. Ik vroeg hem de diagnose maar hij zei ook dat hij geen echte diagnose kan stellen.  De enige service die het hospitaal kan bieden is de verzorging van de wonden en hij zou antibiotica opstarten.  De reden waarom Mr.D haiti niet meer naar het hospitaal komt voor verzorging is omdat er geen enkele dr of verpleegkundige wil helpen en een beetje schrik heeft van zijn wonden. 

Het ziekenhuis heeft wel  tot eind augustus  51382 mensen gratis geholpen  via de eerste opvang , ongeveer 300 /dag . 7460 patiënten hebben een opname gehad en er zijn 1724 operaties uitgevoerd.

1522 geboorten maar ook 314 overleden personen. Het ziekenhuis speelt ook een belangrijke rol in het   vaccineren , 8552 mensen hebben een vaccin gekregen.

Sociaal speelt het rode kruis ook een grote rol , tot eind augustus betaalde het rond de 200 000 usd aan salaris voor de lokale bevolking.  Maar in december gaat het hospitaal onherroepelijk dicht . Nu moet men beginnen zoeken waar patiënten terecht kunnen maar men heeft geen contacten met andere ziekenhuizen.  Dr Jan Goossens had in februari reeds een het probleem aangehaald en een aantal contacten gelegd met andere ziekenhuizen, blijkbaar is alles verloren gegaan met de wisseling van manager en medisch diensthoofd.    . 

Het rode kruis van Duitsland  voorziet wel een beperkte samenwerking met een kraamkliniek in de buurt.

Ik had ook contact met de verantwoordelijke van de voetbalschool Mr Aneas , We hebben zondagnamiddag afgesproken om de talenten te bekijken gedurende een wedstrijd.  Men zou dolgraag een aantal tornooien spelen in belgie  en de meest getalenteerde een betere opleiding aanbieden. Ik zal de mogelijkheden bekijken ; ik mag hier ook trainer worden van de federatie maar dan moet ik een jaartje arbeidsonderbreking vragen….

In de school zijn we spijtig genoeg het laatste materiaal aan het opgebruiken.  Er zijn helaas nog een aantal zaken die moeten afgewerkt worden om de huidige structuur te beschermen tegen regen en zon  en daarbij ook de kindergarden te overkappen.  Indien er geld gestort wordt op de rekening kan ik het hier afhalen , ik hoop in alle stilte op een beetje steun , we hebben ongeveer 2000 euro nodig om dit af te werken en ik heb nog iets meer dan een week.
morgen is er weer een andre dag

De school heeft zich al een beetje georganiseerd en nu hoopt men ook dat de leerlingen stilaan terugkomen .Er was immers geen echte zekerheid dat de school kon herbeginnen. De lokalen vroeger waren op de verdieping van het kerkgebouw . Dank zij jullie bijdrage is er hier toch een schooltje.

Het niveau van de school mag zeker gezien worden, er wordt hier ernstig lesgegeven. De leerlingen komen vanaf hun 2 jaar naar de kindergarden tot 5 jaar. Vanaf hun 4 jaar leren ze lezen , schrijven en tellen. Een kindje van 6 die naar het lager gaat kan dus al heel wat. Men kan in deze school les volgen tot uw 18 jaar. Dan kan je op niveau secundair nog een aantal jaar volgen zoals filosofie ,wetenschappen,.. ter voorbereiding van eventueel universiteit en daar begint het mis te lopen.

Er zijn drie types universiteiten in Port au Prince :

- de staatsuniversiteit met de verschillende faculteiten waarvan de meeste een niet zo een sterke reputatie hebben

- minstens een drietal uitstekende privé-universiteiten met verschillende faculteiten : Quisquya, Notre dame , Adventisten

- verder een aantal dubieuze commerciële instituten die meer op geld uit zijn dan op geld dan om  een goede vorming te verzekeren

helaas stijgt de prijs samen met de aangeboden kwaliteit, maar als men kan betalen heeft men geen probleem om zich in te schrijven en deel te nemen aan de inschrijvingsexamens die ook serieuzer worden naar gelang de kwaliteit van de universiteit  toeneemt.

Je moet dus geld hebben wil je een goede opleiding kunne krijgen.

Hier in de school betaalt een student 250 gourdes inschrijving = ongeveer  6 Amerikaanse dollar per maand .  Vorig jaar waren er een 300 tal inschrijvingen, voorlopig zit men aan 137 maar iedere dag komen er bij. Van de 137 zijn er echter 40 die niet kunnen betalen. En er zijn er zo nog veel die zich niet laten inschrijven omwille van het financieel aspect.  Een leerling moet ook instaan voor zijn eigen materiaal : aankoop boeken,  schrijfgerief, schriften .. . Ook hier zijn er problemen  zodat niet iedereen dit kan aankopen. De school probeert bij te springenwaar mogelijk maar heeft het financieel ook moeilijk.  Een leerkracht hier verdient een 800gourdes = 100 Amerikaanse dollar per maand en wordt door de school betaald. Het leven is hier wel minder duur dan bij ons maar bijv materialen die we nodig hebben om de school te herbouwen kosten bijna evenveel als bij ons.

Ik had ook nog een gesprek met pastor Ernst ivm de aankoop van het nodige materiaal voor de afwerking . Voorlopig heeft men spijtig genoeg het geld niet en is het dus een beetje afwachten. Er is de hoop dat er nog een beetje van ons komt maar dat hangt van jullie af…

In de voormiddag had ik ook tijd om het gezin op te zoeken waarvan ik in maart in mijn laatste minuten nog  het pasgeboren kindje kon begroeten. De moeder Esther was nog herstellende van een borstamputatie. Ik had toen een speciale band met die familie , haar man en grootmoeder omdat ik iedere dag instond voor haar verzorging.  Het was een onaangekondigd bezoek en de ontvangst was hartelijk . Het kindje Youmerly ,waarvan ik de naam nog niet kende, zag er goed uit en is een mooie baby van 7 maand . Esther heeft echter toenemende pijn aan de schouder . Ik ga morgen uitzoeken waar ik haar kan laten onderzoeken. Na de borstamputatie is er geen enkele follow up geweest . Ik voeg ook een  beetje foto’s toe ivm dit weerzien. Men vroeg me of ik de bon papa wou zijn van dit kindje , een beetje de peter . Ik was heel content van het kindje zo goed terug te vinden, als je dan ziet in welke omstandigheden deze mensen hun kinderen moeten opvoeden ….

’ S Avonds nam ik deel aan de viering in de kerk en Pastor Ernst vroeg de mensen om te bidden voor mij en mijn familie ,  alsook voor john en Rita en de Belgen die het mogelijk maakten dat hun kinderen hier weer naar school  kunnen gaan. Ik kan u verzekeren , het was een speciaal moment als iedereen luidop met de handen geheven gedurende een 5 tal minuten aan het bidden is voor u.

Nadien had ik ook nog een vrij lang gesprek met Edner , een verantwoordelijke van het Haitiaanse rode kruis. Hij had het ook heel druk de laatste dagen, door de vele regen zijn er een paar grondverzakkingen  en terug een 5 tal doden waaronder een kindje van 3 maand.  Er zijn ook nog een aantal kinderen vermist waarvan men vermoed dat ze meegesleurd zijn in een afgrond. Edner wil ook verder studeren in België en heeft hiervoor al wat geld opzij gezet. Hij wil eerst ter plaatse komen zien in de winter wat zijn mogelijkheden zijn.   Als rode kruis medewerker zou hij ook grrag in ons land gedurende zijn studies participeren; 

Weeral een hele boterham , hopelijk tot morgen.

We hadden van ’s morgens weeral geen elektriciteit maar dat hebben we overdag niet nodig. We werken toch niet met machines.

De eerste schooldag in het nieuwe schooltje… benieuwd hoe ze reageren; S’morgens moesten eerst nog de banken verhuisd worden van de kerk naar de school (een 50 tal meter) en daarna kwamen de studentjes met trosjes toe . Het was een beetje zoeken en ieder groepje zocht hem een lokaaltje. Er was wel een beetje wanorde maar nadat er met de schoolbel gerinkeld werd kon de echte toewijzing van de klassen beginnen. Iedereen zag er tevreden uit. Men zei me dat er veel scholen vernield waren en dat er wel lesgegeven wordt in bepaalde structuren maar de school die zij hebben is , dat heeft niemand. Toch een compliment en waardering voor jullie bijdrage.

Maar,er zijn nog plannen en na een korte bespreking met Pastor Ernst en directeur Milhomme werd besloten dat ik een inventaris kon opmaken van het nodige materiaal. Ze hebben blijkbaar gezien dat ik het nodige materiaal goed bereken ( toch leuk voor dat vertrouwen). We kunnen nog een beetje verder werken met het resterende materiaal maar dat was berekend op de binnenstructuur en niet op de verdere uitbreiding. De voorziene werken zijn een overkapping voor en achteraan zodat de regen en zon voor geen hinder zorgt en een overkapping voor de resterende open ruimte zodat de kindergarden daar kan plaatsnemen. 

Ik werd daar ook plots bij een boze gebuur geroepen die vaststelde dat het water tijdens de regenvlagen en met een beetje wind op zijn domein terecht kwam. Ik was verantwoordelijk voor de constructie zei hij ,dus ik moest dat oplossen. Na een discussie heen en weer met de directeur en de man heb ik gezegd dat we het zullen oplossen met een dakgoot . Die man had natuurlijk overschot van gelijk. Want er kan een pak water van dat dak komen als het hier eens regent.

Tijdens de speeltijd was ik aan het opmeten en berekenen en de studentjes kwamen bij mij en begonnen te voelen aan mijn haar ( zo zacht en wit ) en mijn neus ( een beetje lang) en haar op mijn armen en benen ,dat was ook raar ,  dat hebben ze ook niet . Ze hebben allemaal hun naam op mijn boek geschreven , mijn naam is blijkbaar heel moeilijk uit te spreken . Er wordt altijd gept gezegd. 

Tijdens de speeltijd had men iets te drinken of te eten mee van huis en iedereen was aan het spelen. Er zat een meisje niet ver van mij op de grond gewoon te kijken. Ik vroeg of ze triestig was en ze zei ja, ik ben triestig. De reden was dat ze niets mee had gekregen om te eten of te drinken . En zo waren er nog een paar.

Directeur Milhomme zei me dat ze toch een aantal kinderen toelaten zonder dat ze kunnen betalen. Ze krijgen ook een uniform maar ze zijn beperkt in hun mogelijkheden.. Er moeten immers voldoende studenten zijn die betalen omdat ze anders hun leerkrachten niet kunnen betalen. Hij vroeg eigenlijk hulp voor die kindjes, een beetje hulp per kind. Mochten er mensen zijn die zich geroepen voelen om een kindje te ondersteunen in deze school dan zou dit zeker een nuttige investering zijn met een persoonlijk tintje. Ik ga zeker het kostenplaatje navragen.

In de namiddag was boss Amis niet tevreden omdat er geen materiaal was om de andere zaken op te starten. Men weet hoeveel materiaal er nodig is en hoeveel het ongeveer zal kosten; Rond de 2500 Amerikaanse dollar maar ik heb geen geld meer, anders ging ik er direct om.Nu moet men zien aan het geld te geraken en beslissen om het daaraan te besteden. , het is een beetje afwachten. Het enige wat ik nog kan doen is eens kijken hoeveel die dakgoot kost en eventueel met mijn eigen geld betalen.

’s Avonds was er alweer geen elektriciteit , het begint zo een beetje gewoonte te worden. Er volgde dan nog een onweer van een uur of 3 zodat het donker en vrij stil was in de omgeving. Gelukkig had ik terug een kaarsje en zag ik een beetje licht in de duisternis.

Toch kreeg ik bezoek van een jongeman van 20 , een verstandige kerel, die me zijn situatie kwam uitleggen en een beetje hulp zocht om te kunnen verder studeren. Hij zou graag een zeer goede opleiding krijgen om daarna zijn land op een gepaste wijze te kunnen helpen. Journalistiek geniet zijn voorkeur maar ook andere vakken zoals psychologie , sociologie zijn interessevakken.

 Hieromtrent heb ik ook een email gestuurd naar het Belgisch consulaat hier in Haiti om een beetje info ivm de situatie  hier en welke  de mogelijkheden zijn om naar België of een ander land te gaan studeren. Ik heb de jongeman niets beloofd alleen dat ik me zal informeren in functie van een mogelijke oplossing. Er zijn hier veel dergelijke jonge personen met een aantal ambities om te studeren , maar met gebrek aan mogelijkheden om dit te verwezenlijken.

Dus al bij al toch weer een gevulde dag.

Hopelijk kunnen we morgen materiaal halen, afwachten maar … mochten er ondertussen nog mensen willen ondersteunen dan is dit zeker welkom en kan dit zeker op het rekeningnr van benefiet haiti    BE87 7370 3056 0194     ieder euro wordt direct nuttig besteed !!

 (je kan en mag ook een email sturen naar g.vaniseghem@telenet.be  indien bijkomende info of reacties gewenst)

Na een zeer onrustige nacht vol met donder ,bliksem en regen kan ik me  klaarmaken om om 6u de dienst ij te wonen. Men is al van 4u bezig om de banken in het droge te zetten en de vloer te vegen. Er zou tengevolge van de regen en bliksem een huis ingevallen zijn met 6 doden als gevolg. Na de viering moet er verder gewerkt worden en er is heel wat volk aanwezig, ook vrijwilligers deze keer. Pastor Ernst kwam me echte halen en nodigde me uit om een maaltijd bij hem thuis bij te wonen ter ere van het afscheid van Pasto Casius. Na 4 jaar gaat hij terug naar zijn vrouw in de verenigde staten.  Het was een eer voor mij om dit te mogen meemaken. Er werden veel vragen gesteld over Belgie en ik werd een beetje wijzer over Haiti
Ik had ondertussen ook gesproken met de directeur en men heeft besloten om ploegbaas Amis tot het einde van het jaar aan te nemen om de overige werken uit te voeren. Ze weten nu dat ik geen geld meer heb en enkel mijn diensten kan aanbieden . De werken zullen echter niet stilvallen en men zal materialen aankopen als er geld ter beschikking is, toch goed nieuws.
De werken zijn goed vooruitgegaan en ‘s avonds was er in de kerk een soort vrij podium waar iedereen zijn ding mocht komen doen.  De elektriciteit moest via een generator maar deze was te zwak en viel altijd uit .Maar iedere keer als de elektriciteit uitviel begonnen ze te dansen en te zingen. De kleintjes kwamen me halen om mee te dansen en moesten eens met mij op de foto. Nog later , rond 20u zijn we nog een wandeling gaan maken en er was een privé feest van een groep van de kerk, ook daar was er een soort vrij podium maar voor volwassenen. Er waren een aantal leuke dingen bij. Iedereen is hier heel vriendelijk en tot heden heb ik hier geen onveilig gevoel , ik leef hier als enige blanke in deze gemeenschap .
Straks om 7u is de eerste schooldag in de nieuwe school , tot 11u is er les en dan doen we verder. Ik ben eens benieuwd naar de reacties..Ik zal nog proberen een aantal fotootjes toe te voegen en dan nog een beetje slapen; het is hier 2u20 maar er was nu pas elektriciteit en dan moet je e een beetje van profiteren.
tot morgen