De laatste dag , het is raar. De tijd is hier voorbijgevlogen  en vandaag staat in het teken van een aantal laatste afspraken om de hulp te blijven verzekeren. Een ding is zeker , ons werk is hier nog niet af en als wij met onze beperkte gemeenschap deze beperkte gemeenschap kunnen helpen dan vind ik dit fantastisch . in de loop van de volgende dagen zal ik hierover iets meer info geven. 

Pastor Ernst , directeur Milhomme en mijn begeleider Julien trokken met mij naar een restaurant omdat ze vonden dat ze waardig afscheid moesten nemen. Ik vertelde hun dat ik even graag bij de gewone mensen zat maar dit was voor hen belangrijk dat ze dit zo konden doen. Er volgden ook een aantal attenties.  We waren rond 15u terug en vanaf dat moment was er altijd iemand die kwam afscheid nemen tot 22.30. Daarna kon ik beginnen pakken.

Om 4u 30 kon ik al opstaan en weslyne kwam me helpen , heeft mijn broek en hemd nog gestreken , zorgde nog voor de 2 laatste bananen en eitjes en we konden vertrekken.

De vlucht verliep een klein beetje hectisch . Tijdens de overstp in Miami haalde ik door de vertraging juist mijn volgend vliegtuig naar New York . Ik had maar 1 uur in New York en we hadden al een half uur vertraging., het zou dus spannend worden. In New York was de president op bezoek en kregen we nog geen toestemming om te landen. Eens geland had ik nog  5 minuutjes . Na een sprintje haalde ik het nipt. Mijn bagage heeft het echter niet gehaald en zit nog in New York vertelde men me in Brussel. Maar dit zal in orde komen.

Nu een beetje uitrusten en morgen probeer ik een samenvatting te geven van de activiteiten

Vandaag moest ik veel info verzamelen over de school en nog een bezoek brengen aan een ziek persoon.  ’s Middags terug naar het rode kruis om er de laatste les te geven aan de psycho social dienst . Er waren terug 35 personen , niet simpel om met 1 popje zoveel mogelijk te laten oefenen.

In het rode kruis was er praktisch  geen technische staf . Ze waren allen voor een paar dagen naar het afgebakend gebied van de cholera om er een sanitaire structuur op te zetten en een watervoorzieningstation. De cholera die al meer dan 400 doden telt en meer dan 4000 hospitalisaties veroorzaakt blijft voorlopig buiten port au prince  . Het is msf die voorziet in een hospitalisatie structuur ter plaatse . De grenzen met de Dominicaanse Republiek zijn gesloten wat dan weer nadelig is voor de levering van materiaal en voedsel.   Men heeft hier altijd met iets problemen maar hun geloof dat het beter wordt en nog altijd slechter kan blijft hier aanwezig. Ik denk dat dat bij ons niet zou kunnen.

’s Avonds was er terug een viering en iedereen was opnieuw razend enthousiast , de mensen hebben hier een uur aan een stuk gezongen en gedanst  , en nog een uur geluisterd naar de preek van pastor Ernst. Dit zijn zeer belangrijke momenten voor deze mensen en dit helpt hun enorm om hun eigen ellende te relativeren.

Pastor Ernst zelf is vader van 8 kinderen en er verblijven nog eens 7 andere kinderenbij hem die geen opvang meer hebben.  Hij heeft een huis die een beetje beschadigd is maar bewoonbaar. Het huis is gebouwd 11 jaar geleden en bekostigd door een Zwitserse organisatie . Voor de opvoeding van zijn gezin hangt hij ook af van steun.  Voor de aardbeving waren er veel welstellende  mensen die steun gaven maar die zijn nu ook veel beperkter. Als ik hier aan de mensen vraag wie Pastor Ernst is krijg ik overal het antwoord dat hij een goed man is die iedereen zal helpen en ondersteunen . Als hij geld krijgt wordt dit altijd gedeeld met velen , en er zijn dagen dat er ook geen eten is voor hem.  De pick up waarmee we ons materiaal halen is geschonken door een Zwitserlandse gemeenschap maar was al 17 jaar oud . iedereen gebruikt deze wagen maar hij moet zorgen dat hij kan rijden. Het zelfde geldt met de andere wagen , een kleine jeep . deze staat al 3 weken met een defect maar kan voorlopig niet hersteld worden. Ik dacht dat zijn levensstandaard groter was maar ik moet mijn mening herzien.  Hij staat volledig ter beschikking van deze  gemeenschap.

Er zijn ook nog een 4 tal personen geweest om iets te vragen . Er wordt hier geen cash geld gevraagd maar steun om werk te zoeken , om te studeren . De mensen willen werken, studeren maar …

Op de school wordt gewerkt aan de betonnen structuur maar hierbij kan ik niet veel helpen, het is boss  amis met 2 gasten die de bekisting plaatst.  De afwerking van de kindergarden zal ik niet meer zien ,vrees ik. Maar alle materiaal is beschikbaar en de platen zijn geverfd.   

Om 22u was ik terug doodmoe en kon ik voor de voorlaatste keer hier gaan slapen na alweer een drukke dag

Terug vroeg dag  , de presentatie moest nog afgewerkt worden en om 12 u kwam lundy me halen voor de lessen . Het was precies of ik er nooit weg ben geweest. Ik mocht daar weer al het materiaal  gaan zoeken , de beamer , ontsmetting en de kleine pop die ik aan het rode kruis gegeven heb was nog intact. Een hete zaal (tent) niet opgeruimd  maar gelukkig een ventilator.  Om 2u waren er 3 mensen om 2u15 ongeveer 50 en dat voor cpr training…. Maar er was aandacht en er waren vragen .  Het rode kruis is volop bezig met materiaal te verhuizen naar andere locaties en dat is nu de hoofdzaak denk ik. Al het personeel is ongerust want straks zijn ze hun werk kwijt.   Maar de namiddag was een succes. En morgen nog eens . Men heeft me al voorgested om hier ook iets te openen , een ziekenhuis of een school…. , je hebt hier blijkbaar niet veel vergunningen nodig

Deze morgen ben ik de school van mr Millehomme gaan bezoeken. Hij is ook mee beheerder van educatief Marie Curie maar heeft hier nog een schooltje die hij runt samen met een dokter. De kinderen die daar de lessen volgen zijn kinderen die meestal geen ouders hebben en kansarm zijn. Voor hen wordt alles gedaan, schoolmateriaal , voeding , schooluniform is allemaal ten laste van de school en er kan geen inschrijvingsgeld betaald worden. De leerkrachten zijn dan ook beperkt (een 4 tal  voor 8 leerjaren. Ze leven een beetje van sponsoring en zijn toch een betonnen structuur aan het opbouwen. De bedoeling op termijn zal een samenwerking met de andere school zijn. De kwaliteit van opleiding is vrij hoog in het schooltje Marie Curie in vgl met dit schooltje.

Er wordt  enkel in de namiddag gewerkt aan de school maar dit is beperkt tot het voorbereiden van de structuur van de kindergarden waarvoor betonnen palen voor nodig zijn. Daar kan ik zelf niet veel bij doen . 

‘S avonds had ik nog een interview met pastoor Ernst die ik opgenomen heb op de pc en hoop te kunnen tonen bij een gelegenheid in België . Het was een goed gesprek waarbij de Pastor vooral zijn dank uitspreekt voor wat jullie allemaal doen om hem (de school ) te helpen.

Ik kreeg ook minder goed nieuws van Mevr.  John, Rita die toch een fractuur van het hielbeen blijkt te hebben. Daarmee weten we ook waarom ze er niet kon op steunen.  Nog een paar weken inactiviteit maar ze wordt goed verzorgd door mr John ,die zich al een beetje gespecialiseerd heeft in het huishouden.
nog  2 keer slapen en ikk kom terug , het aftellen is al een beetje  begonnen
foto's
1en 2 uit de kindergarden , aspect hygiene
3,4,5 huis van mijn vriend Gilner en familie
6,7 school
8,9 yousmerly in bad en bij papa pascal

Een drukke dag, les voorbereiden , platen schilderen en het hoogtepunt was de invitatie van een lokale verpleegkundige st juste gilner .

Om 4u 30 opstaan en de dag kon beginnen , eerst het pc werk en om 6.15 al op school

Op de school hebben we de dakplaten geverfd  en vooraan zijn ze al gefixeerd. Er was ook een kindje beginnen braken en dit had ook diarree en koorts. Ik stelde voor om het kind bij de dr te laten gaan en geen risico te nemen in verband met de cholera hier. Er waren hier nog geen gevallen van cholera , dus geen zorgen zei men. Maar ze hebben advies toch gevolgd.

In het rode kruis aanvaarden ze geen cholera patiënten , deze worden allen doorgestuurd naar het msf hospitaal iets verder. De toestand zou een beetje genormaliseerd zijn volgens de laatste berichtgeving

Bij st juste werd ik hartelijk ontvangen  , aan gans de familie van  zijn vriendin en hemzelf werd ik uitgebreid voorgesteld . De moeder had een uitgebreid garnituur klaargemaakt en ik kreeg ook nog eens een ganse zak fruit mee. En in juni 2011 ben ik uitgenodigd voor  hun trouwfeest .. al het 2^de

’s avonds de viering bijgewoond  en daarna  op de kamer nog een beetje proberen te werken aan de vertaling van de richtlijnen maar om 22u doodmoe in slaap gevallen ..

Deze morgen rekeningsaldo nog eens nagekeken en er zijn toch weer aantal personen die een beetje geld gestort hebben, waarvoor hartelijk dank. 

De werken zijn nog volop bezig in de school en in de voormiddag wordt er les gegeven.  Na de werken zaterdag is er niets opgeruimd en moeten de kinderen over hout en ijzer klimmen. Aangezien niemand het bevel geeft om op te ruimen ben ik zelf maar begonnen en kreeg ik dan toch wat hulp.  Straks zullen ze natuurlijk weer moeten alles verleggen.. 

Vanmorgen kreeg ik reeds telefoon van manager rode kruis hospitaal om toch een aantel lessen te komen geven. “t zal dus nog wat ander bij zijn om dit voor te bereiden.

Vandaag laatste materiaal gehaald , was een beetje een tegenvaller. Het grote magazijn was uitverkocht en de kleine magazijnen zijn een stuk duurder. Ik had eigenlijk weinig keuze en had geen zin om nog eens een dag te spenderen aan het materiaal.  875 usd voor 125 platen , en nog eens 100 usd voor nog een beetje hout. 

Er was enorm veel verkeer en hier en daar zijn ze aan de wegen aan het werken . Hier gebruiken ze geen signalisatie. Kan je niet passeren dan moet je wachten of een andere weg zoeken. Door al de onverwachte boodschappen die Julien moest doen was er geen tijd meer om unicef op te zoeken

 Er waren opvallend minder kuisploegen op straat, of dat iets te maken heeft met de cholera weet ik niet. Voorlopig wordt er hier enkel van gesproken maar is er zeker geen paniek in Carrefour, integendeel , ik denk dat ze denken dat het hen niet zal overkomen. Gezien de omstandigheden vrees ik het ergste… 

Gewoonte getrouw ,op zondag, start de viering hier om 6u en de voorbereidingen iets vroeger. Ik heb het voorrecht om alles live mee te maken. Er was enorm veel volk en te weinig zitplaatsen, daarom heb ik mijn plaats maar  afgestaan aan een zwangere dame. Het enthousiasme waar jong en oud hier , gedurende 3u30 ,zingt en meeleeft is heel groot en blijft me imponeren. Als men hier de omhaling doet kan je gewoon geld wisselen als je geen klein geld bijhebt . Ondanks de armoede proberen de meeste iets te geven voor de kerk.

De viering  geeft ook steeds info over activiteiten of gebeurtenissen. Nu was er iemand van het ministerie van volksgezondheid uitgenodigd. Die dame gaf info over de cholera epidemie. Een volledige beschrijving van de ziekte kiemen , de incubatie tijd  , het verloop van de ziekte en alle preventie maatregelen en handelingen die je moet stellen indien je de ziekte hebt werd toegelicht.

Alleen is de bevolking verzwakt , leven ze in erbarmelijke omstandigheden en zijn de voorgestelde preventieve maatregelen niet haalbaar.  Ik vrees een beetje dat de ziekte zal uitbreiden. De meeste mensen kunnen ook niet direct naar een dokter gaan , of er kan geen dokter ter plaatse komen…..  Men probeert de stad op te ruimen maar men roert een beetje in de grote berg afval en wat er vandaag weggehaald wordt  ,komt er morgen weer bij. Er zijn hier geen vuilzakken, geen georganiseerde ophaalbeurten …

Vanmiddag dreigde mijn voetbalwedstrijd in  duigen te vallen omdat Lundi in het ziekenhuis van Carrefour stand by moest zijn als bestuurder van de wagens . Maar de voetbalschool vond een oplossing en ik kon mee. Dit was de 1^ste competitiewedstrijd in 1 ste klasse van Haïti en Carrefour speelde thuis. Doordat het rode kruis hun terrein ingepalmd heeft moesten ze uitwijken naar een ander locatie.  Een terrein waar gras opstond ,( zelfs teveel want ze waren nog volop het gras aan het afmaaien met de grasmachine ) maar in vrij slechte staat. De accommodatie deed een beetje denken aan 4^de provinciale maar de gasten waren tevreden dat ze konden voetballen.  Voor een paar 100 man  werd het een pittige wedstrijd waar men het schoeisel niet aangepast had aan de ondergrond (losliggend gras ) waardoor veel glijpartijen . Weinig doelkansen, een 10 tal gele kaarten , een rode kaart en een 1-1 uitslag zorgden voor serieuze verhitte discussies bij de supporters na de wedstrijd (weliswaar zonder pint in de handen). De spelers moesten gewoon hun kledij veranderen (douches waren er niet ) naast het terrein.

“s avonds om 18u was er dan terug een viering in de kerk om de dag af te sluiten  
in bijlage een paar foto's van de wedstrijd , de viering en mijn ontbijt (om 11.30 ) , een plaatselijk soepke