Un message de Patrick

Que la paix de Dieu soit avec  tous les amis de Belges

Je vous salue tous les familles de Belges dans le nom de tous les membres de AST D’Haiti et je vous dis mercie d’avoir envoyer Mr GEERT en Haiti pour nous aider les enfants de foot ball

Un grand mercie a tous comme NICOLE , MARK , HILDE ,JOHN , WILLY ,HEIDI ,BETTY ,RITA, DIRK,LIES,DORIEN ,SEPPE et les autres mercie beaucoup , je vous aimes tant

MR PATRICK DELCIS ENTRAINEUR DE FOOTBALL

Vandaag was het een sportief dagje, om 6u moest ik klaar zijn en om 6u30 begon de 1^ste training. Ik moest de u13 trainen van mc Arthur.  Iedereen was op tijd en de training verliep heel vlot (training tot 9u15 )  . nadien bespreking , rond de middag eten en om 14u terug voor de ws van u12 en training  u20 (van 15u tot 18u) onder een stralende zon maar ’t was warm . Nadien nog wat bespreking en gezellig met zijn allen op mijn  kamer .

Ondertussen heb ik toch wat zicht gekregen op de organisatie en werking van ecole AST. Een jeugdclub uit de 3^de divisie die bestuurd wordt door vrijwilligers. De trainers zijn mensen die nog gevoetbald hebben en zich op vrijwillige basis inzetten voor de trainingen. De aansluiting bij de lub kan  voor iedereen maar hun materiaal moeten ze zelf kopen. Er wordt juist iets gevraagd voor de dranken . Ecole ast rekruteert vooral uit de scholen waar de trainers werken . Men geeft aan iedere groep ongeveer 4 keer /week training .  Ik denk moest de inhoud van de trainingen goed zijn er zeker talent zouden doorbreken. Ik zie hier veel  jongens die technisch zeer goed met een bal overweg kunnen.  

Hun doelstelling is ook deze jongens te laten groeien met tornooien in het buitenland en hopen dat ze daar een stage kunne volgen. Financieel voor vele onhaalbaar. Er worden hier wat sponsors gezocht maar die zijn eerder beperkt. Iedereen die naar het buitenland gaat moet dus zijn eigen ticket en verblijf kunnen betalen.  En geloof me, hier wordt soms jaren voor gespaard.

Patrick was minder aanwezig vandaag en gisteren. Hij is met zijn grootmoeder naar het ziekenhuis moeten gaan. Ze heeft problemen en pijn in de buik. Hij had voorschrift van dr voor medicamenten maar die kosten teveel en zijn salaris was nog niet betaald deze week, daarom heeft hij zijn nonkel gecontacteerd uit caeyes (ongeveer 3u rijden ) om de medicamenten te kopen. Ik heb wat medicamenten mee die ik dan maar gegeven heb.

 Een gans verschil met vorige zaterdag waar ik samen met zovele mensen afscheid genomen heb van mijn moeder. Ik heb hier het gevoel dat ze toekijkt en steunt .... Bedankt ook iedereen die me op een af ander wijze  steunt of steun gegeven geeft. zonder jullie kan ik hier veel minder mensen tevreden stellen en dat weten ze hier .. 

tot morgen 

Alweer een druk dagje

Om 8u kwamen ze me halen , Gay de voorzitter en Marie om het sportief jeugdcentrum  te bezoeken. Aangezien er geen bestuurder was kon ik terug rijden. Eerst een omwegje door centrum en daarna een uurtje rijden tot buiten PAP.

Het sportcentrum is heel landelijk gelegen. Er zijn ongeveer 300 studenten die er verblijven om te studeren en te trainen. Dit zijn de talenten die gerekruteerd worden in Haiti om hun voetbalkwaliteiten hier te ontplooien. Amedee is ook bij deze groep maar hij mocht thuis blijven omdat ecole ast hem ook de trainingen kan geven. Een paar keer in de week gaat hij ginder trainen.  Sepp Blatter heeft dit sportcentrum komen bezoeken en de synthetische velden komen die de fifa s gegeven heeft komen inhuldigen. Hier moeten de studenten niet betalen maar moet de school zelf instaan voor materiaal. De staat zorgt voor onderhoud en eten.  De directeur vroeg of ik contacten wou leggen voor een partnership met een club in Belgie.   

Terug naar Pap (al middag) iets eten en dan een bezoek aan de bloedbank van het rode kruis. Momenteel hebben ze voldoende bloedvoorraad en ze verwachten veel van de kerstbloedinzameling waar ze me vroegen om aan mee te werken. Ook hier zijn vele hulpvragen. Er was juist een zwitserse dokter die een opleidingsprogramma ging organiseren en hiervoor waarschijnlijk ook belgische ondersteuning zou krijgen. Maar ze hebben wel het noodzakelijke materiaal om hun bloedstalen goed te behandelen. Alle bloed wordt gescreend op hepatitisch en aids.

om 15u training geven aan u20 . men stelde  me groep voor van 22 uiteindelijk ben ik training begonnen met een 35 personen. Maar een beetje aanpassing en training is vlot verlopen . Om 18u moesten we al in nationaal  stadion zijn voor match van ploeg die ik gisteren trainde . Mijn taak bijsturen bij de rust en verslagje maken.

Na een hels tochtje in het donkere PaP met auto's die constant met een grootlichten aan rijden en u verblinden toch rond 21u30 veilig terug in hotel

moe maar toch tevreden 

slaapwel   

Vandaag begon alweer vroeg, om 4u  was het al gedaan met slapen, er was naast mijn slaapplaats toch het een en ander te beleven  ,na een douche begon ik aan verslag van dag voordien en voorbereiding training .

Om 8u begon ik een nieuwe ervaring : zelf met de wagen rijden , ze hadden een wagen maar geen bestuurder. De wagen is van iemand die op reis is en ze mochten hem gebruiken. Waar zijn vrienden anders voor…  In dit verkeer en deze toestand van de straten vond ik dat het goed ging en dan hadden mijn vrienden nog speciale manoeuvres voor mij in petto  : me iets te ver laten rijden en dan gewoon draaien te midden van alle trafic ,maar k vond het leuk. ’t Is zo een beetje als met de mug rijden maar zonder zwaailichten . Een oefening voor iedere mugbesuurder van bij ons …

We bezochten 3 scholen

De 1^ste school was een katholieke school en de directeur een priester.  Dit is een privé school waar de studenten moeten betalen en die overleeft zonder staatssteun . per jaar betaalt een student 1200 amerikaanse dollar . De school heeft ongeveer 4000 studenten waaronder Amedee, colin , l’espinas en elleze die in april bij ons geweest zijn. Het was juist examen en tussen 2 examens door zag ik colin en amedee , het was een blij weerzien en vele groetjes doen aan de Belgen en Betty, Willy en hun hond.  Na een gesprek met de directeur kon ik besluiten dat deze school zelfdruipend was en een goede organisatie had . Hier zijn Patrick en Aneas ook aktief  voor voet bal en futsal

De volgende school is 50m verder .Daar gaan de kinderen van mac arthur naar school  . Dit is een gemengde privé /staatschool.  De kinderen moeten een paar dollar per maand maar een deel kan ook dit nog niet betalen. Ook hier zijn een 2000 tal leerlingen. Hier worden geen kinderen geweigerd maar zijn de noden veel groter. Hier kwamen ook vele kinderen rondom mij en ik kreeg verschillende keer de vraag : j’ai faim, maar ik kon niets aanbieden  . In de eerste school heb ik nooit de  vraag gekregen .. 

De directeur zegt dat hij wel een beetje steun krijgt van de staat maar dat dit onvoldoende is om het materiaal die nodig is voor de opleiding te betalen. Ze proberen de boeken te verdelen de klassen groot genoeg te maken zodat ze minder leerkrachten moeten betalen…  

De 3^de school is ook maar een paar honderd meter verder en daar werkt Gay  ,de persoon die in Belgie was en bij Johny verbleef. Dit is een katholieke school onder de leiding van zusters en een van de weinige meisjesscholen in de stad. Deze school is ook te vergelijken met de vorige en krijgt ook beetje staatsteun maar ook hier zijn er kinderen die hun schoolgeld niet kunnen betalen . ongeveer 15% van de 2000 leerlingen. Maar iedereen is welkom en ze proberen te roeien met de middelen die ze hebben. Het beperkt hun wel sterk in hun mogelijkheden om uitbreiding van een lessenpakket aan te bieden.

Bij deze laatste 2 scholen en de school van gisteren waar de noden toch wel groot zijn heb ik verteld dat mijn Belgische vrienden een beetje geld ingezameld hebben. Ik heb hen alle 3 voorgesteld om voor 500€ materiaal te kopen en iedere school krijgt een laptop ter beschikking om deze ten dienste te stellen van de leerlingen.  Ze waren toch wel blij met dit voorstel en ik zal het materiaal (boeken of iets anders  … ) zelf gaan betalen of de factuur ontvangen zodat ik zeker ben  dat dit zo besteed wordt. 

De zuster vroeg ook of er mogelijkheden waren dat de kinderen die het echt financieel lastig hebben een soort privésponsor konden krijgen..  

Na de middag  weer terug naar het sportieve.

Ik moest eerst een training gaan evalueren van 20 jarigen die ik vandaag zelf een training moet geven. Er waren 2 groepen van 25 spelers die op 1 met keien bezaaid terrein moesten trainen. Je zag wel dat er veel techniek aanwezig is maar de trainingen moeten iets beter georganiseerd worden.

Na 1uur moesten we al weg om naar het nationale stadion te gaan waar ik een groep volwassenen moest training geven. Er was geweldig veel trafiek en ik passeerde het hospitaal van Martissant waar ik nog werkte met msf.  In die straten is er nog niets veranderd . vele kleine zelfstandigen die hun waren aanbieden op een kleine vuilnisbelt . Hier is nog veel werk.

Om 17u30 ter plaatse en het contrast met de namiddag was heel groot . Een groot  terrein aangelegd met kunstgras , een 25 tal spelers , een beetje materiaal  en een prachtige verlichting. Het niveau had aneas me niet verteld maar ik had al vlug door dat dit niet hoog was.  Maar mijn eerste training op Haitiaanse bodem was een feit en is goed verlopen.

Na een drukke dag had ik rond 20.30 nog bezoek van een collega van Sarah en Jonathan , 2 jonge belgen uit Ressegem die na hun huwelijk met een organisatie naar hier zijn gekomen om te onderwijs te geven in een school. Hun ouders hadden een pakketje meegegeven die bezorgd moest worden wat met deze ook gebeurd is. Ik ga hen later zeker nog ontmoeten en hun school bezoeken.

Straks om 8u  ben ik opnieuw bestuurden en gaan we in de voormiddag  terug het een en ander bezoeken.  Tot hiertoe ben ik al heel tevreden met wat ik hier meemaak en met de mogelijkheden die jullie gegeven hebben om iets te kunnen doen , bedankt daarvoor

groetjes 

Wat een rustig dagje ging worden is uiteindelijk een vrij drukke dag geworden

Deze morgen kwam Patrick langs en hij wou me zijn “leven” laten zien .

De school waar hij samen met Aneas , mc Arthur het sportieve beleid uitzet  geeft opleiding aan ongeveer 500 kinderen van 5 tot 20jaar over 2 locaties.  Ze zitten nu in een voorlopige locatie nadat hun school vernield werd tijdens de aardbeving.  De lokaaltjes waar ze zitten zijn klein en gekenmerkt door veel plaatsgebrek. Het grootste nadeel aan deze locatie is het gebrek aan privacy tussen 2 klaslokalen . iedereen hoort alles van iedereen. Voor de aardbeving hadden ze een grote school met  voldoende afgesloten leslokalen. De directrice is bezig met de fondsen te verwerven ifv de wederopbouw maar aangezien het ook een privé school is moeten ze op niet veel of geen steun rekenen van de overheid. Het was wel lief dat die heel jonge kindjes bij mij kwamen en vroegen “how are you “ Het is goed dat ze proberen engels te leren. 

Nadien namen we de tap tap voor 5 gourdes en stapten we de zijstraat in waar je overal de kleine zelfstandigen ziet met hun kraampjes . Elektriciteit is er lang nog niet overal en altijd en de straten zijn wel opgeruimd maar zeker nog niet goed berijdbaar. Er liep een man op straat die een kar voorttrok en ik vroeg of ik dit ook eens een paar honderd meter mocht doen. We moesten toch de zelfde weg op . ’t was bergop en ‘t was trekken hoor . amaai , in die hitte (35°) was dit wel enige arbeid : chapeau voor die man die zo al zijn materiaal haalt voor een herstel van zijn huis.

Zo kwamen we bij het huis van Patrick. Een vrij groot huis die van zijn moeder is en waar ze met 12 personen leven. Ik  kan begrijpen dat hij het moeilijk had om daar een slaapplaats aan te bieden.

Rond de middag kreeg ik al bezoek van Julie , een onderwijzeres van de school van Pastor Ernst. 2 jaar geleden ben ik samen met haar broer haar familie en haar dochtertje gaan bezoeken in de provincie Caeye.  Momenteel is ze werkloos ,de school betaalde haar loon niet waardoor ze haar  appartementje (open kamer en bed ) moest verlaten, en woont ze in Delmas samen met haar dochter bij haar zuster en tante waar ze kan slapen en eten . ze heeft totaal  geen uitzicht op enige toekomst…

In de namiddag om 14u kwamen ze me halen om me voor te stellen aan de trainers van de voetbalschool in het centre sportief te Carrefour.  Ik was wel benieuwd om de locatie te zien. Daar was mijn eerste locatie waar ik verbleef in Haïti na de aardbeving. Het veldhospitaal van het rode kruis was daar gevestigd en rond het stadion waren overal tentenkampen.  

Ik was aangenaam verrast : het terrein van het stadion was vrij (maar is in erbarmelijke staat en bezaaid met keien) , waar de tentenkampen waren is een synthetisch veld aangelegd  en belangrijk ,overal stonden vuilniscontainers .

In het lokaal waar mijn voorstelling aan de trainers doorging hing de vlag van ecole ast en die van Eendracht Aalst, mijn club waar ik tot mei actief was. Ik dacht dat ze me enkel wilden voorstellen aan de trainers maar blijkbaar kreeg ik plots het woord en mocht ik al een beetje improviseren want ik was niet voorbereid op een directe aanpak , maar na een 2 tal uren hebben ze me moeten doen stoppen . Er was veel aandacht en de zaken die ik aanreikte probeerde ik in discussie te brengen wat vrij goed lukte. In het Creools stelde Aneas mijn programma voor de rest van de dagen voor en alhoewel ik er niet veel van verstond denk ik dat het tamelijk  druk zal worden.

Nadien brachten we nog een bezoekje aan Marie , de psychologische begeleidster van de groep toen ze in Belgie waren. Het weerzien was heel hartelijk en ik moest de groetjes doen aan iedereen  

Zondagmorgen 7.22 was mark al aan mijn deur om me op te halen, vlug nog beetje gewicht checken en daarna nog even bij mijn va een koffiekoek gaan eten.

Op de luchthaven verliep alles vrij goed en was het overgewicht van een paar kilo geen probleem.

De vlucht was op tijd , en we waren op schema in new york jfk . Daar moest ik mijn bagage gaan ophalen en kon ze pas dag nadien weer inchecken.  Ik kon ze ook nergens deponeren omdat de aansluitvlucht te lang duurde. Op de luchthaven waren enkel banken in de treinverbinding en het was er vrij koud. Ik kon niet anders dan een hotel te zoeken aangezien ik nog meer dan 15u moest wachten. Stom , maar het was niet anders.

Internet was mogelijk maar ik had geen adapter die de Amerikaanse stekkers kon omschakelen en ik heb  al het mogelijke gedaan om dit te zoeken , weeral stom dat ik dit vergeten had thuis

Om  3u30 opstaan zodat ik tijdig op de luchthaven was voor in te checken. Hier waren er meer problemen met het gewicht, ik heb lang gediscussieerd met de mevr aan de balie maar uiteindelijk moest ik toch iets uit de koffer halen om te mogen inchecken.

Het vliegtuig naar pap had dan ook nog wat  problemen  en nadat we een beetje in retard op het vliegtuig zaten kregen we de melding dat  alles goed ging maar dat er geen piloot was , ze hadden iemand opgeroepen en die ging alle ogenblikken aankomen, leuk is anders. 

Op het vliegtuig had ik al het gevoel dat ik in haiti zat . Er zaten veel oudere mensen op waarvan er vele problemen hadden met het inchecken, koffers te groot, tickets niet in orde maar wanneer er een haitiaan problemen had stonden er al direct 10 klaar om hem/haar te verdedigen. Dat zie ik niet gebeuren bij ons. Ik zat ook naast 2 oudere personen en heb hen dan ook beetje geholpen , ze verstonden geen engels , hadden problemen om hun papieren in te vullen…

Rond 15u dan aankomst in PAP , op de luchthaven in de neutrale zone werd ik al opgewacht door de president van de voetbalclub en iets later viel Patrick en Aneas me in de armen; Ik kreeg ginds een ganse vip behandeling , mijn koffers werden gezocht en de passage ging overal heel vlotjes. 

De eerste aanblik met Haiti oogde goed . ik heb geen tenten meer gezien, de huizen zijn al goed hersteld , de hoofdstraten zijn bereidbaar en vooral het grote vuil is van de straten. Je ziet het duidelijk , hier is al veel gewerkt. Het deed deugd ook al deze zaken eens terug te zien.

Ze hadden een hotel gereserveerd voor mij zodat ik enige privacy kon hebben want in hun huis hebben ze niet zoveel plaats.  Nadien zijn ze met mij gaan eten en mijn eerste maaltijd was kip met rijst . Je kan het niet beter vergelijken met een frietkot bij ons maar daar is het dan rijst met kip of een soort vlees of lasagne.. t’ was zeker niet slecht.

We overliepen ons programma en deze week is al vol gepland .