Misschien is het doordat ik ziek aan het worden ben, lopende neus, keel als schuurpapier,pijnlijke gewrichten. (Ik gok op een griepje. ) dat ik me niet lekker voel. Leegheid overheerst momenteel, niets om naar uit te kijken . Och wie hou ik voor de gek...... 2 dagen zonder haar te zien, is er blijkbaar teveel aan. Ik kan het niet helpen, ze zit in iedere vezel van mijn 'ik' En ik heb haar daar graag.
Wat ik hier schrijf is geen fictie, maar is gisterenavond gebeurd.(btw er staat geen fictie in deze blog) Toen ik thuis kwam zat het er direct bovenhands op. Hoog oplaaiende ruzie. Ik werd verweten als een nietsnut die niets maar dan ook niets goed kon doen. Dat was de druppel die de emmer deed overlopen voor mij ! Ik verweet haar een seksloos en gevoelloos schepsel te zijn. Dat raakte blijkbaar een gevoelige snaar. "awel neuk me maar" riep ze! "ik heb geen zin om je nu te neuken "antwoordde ik. ik wil dat je me nu neemt riep ze nog luider; Testosteron gehalte was blijkbaar hoog bij mij, want ik voelde een erectie komen. Ik duwde haar op de zetel en trok haar kleren uit. De vrijscene was zo uit een goedkope porno film genomen. Geen gevoelens, enkel, rauwe lust. Ik lieg..... Alhoewel het mijn vrouw was die onder mij lag, was ik een ander aan het neuken. Wie had je gedacht ? Van de eerste tot de laatste stoot,was zij het.die mijn passie kreeg en voelde. Het waren" haar" borsten die mijn handen vastnamen. "Haar" heupen die op en neer beweegden. Achteraf was ik geschrokken van mezelf. Dit was als in een roes gebeurd,een nevel die over mijn ogen viel,en die enkel "haar" gezicht en lichaam voelde en wilde. Toen zij mijn vrouw, ik wist wel dat je nog iets voelde voor mij. Mijn maag kromp ineen toen ik dit hoorde. Valse hoop had ik haar gegeven. Ik had de moed niet om te zeggen dat ze maar een werktuig was in mijn verlangen naar haar. Shit, dit had een verkeerde afloop, en had ik totaal niet verwacht. Hoe moet dit nu weer verder......of niet.
Dankzij de situatie thuis ( die trouwens op een klucht begint te gelijken ) zag ik het deze morgen totaal niet meer zitten.
Wat gisteren als een topdag begon, was in een soort tragedie geëindigd.
Hoe triestig de situatie thuis ook was, telkens was ze daar, de gedachte aan haar en de liefde die ik voelde hielden me recht.
Ze was mijn strohalmpje, waar ik me krampachtig aan vast hield.
Op het werk zag ik haar weer.
Alle bekommernissen verdwenen als sneeuw voor de zon.
Was ben ik graag bij haar.
Haar glimlach warmt me, haar stem doet me kalmeren, haar manier van doen vertederd me.
Ik zou haar zo gelukkig kunnen en willen maken, alles zou ik voor haar doen.
Met haar wil ik een muur schilderen, een tuin aanleggen, hand in
hand wandelen, in haar ogen kijken terwijl we het glas heffen, haar
bepamperen als ze ziek is,
Simpelweg .. bij haar zijn en haar beminnen.
En als je denkt dat ik dit enkel meen totdat ze de mijne is en daarna nada verkeerd gedacht !
De hopelijk vele jaren die ons nog resten, wil ik aan haar besteden, omdat ik weet dat ik ook veel terug zou krijgen van haar.
Maar voorlopig kan ik er enkel van dromen.
En kan ik enkel moed putten uit onze eventuele tété a téte die nog komt.
Één dag vrees ik, de dag dat ik zeker weet dat ze nooit bij mij zal kunnen zijn.
Hopelijk moet ik deze dag nooit in de blog hier vermelden, het zou trouwens het einde er van zijn ook.
Een week of zo geleden zei een andere collega tegen mij: "telkens je haar ziet, begin je te glimlachen." Eerst wist ik niet wat zeggen.Was het dan zo opvallend ? Ik heb me dan maar met "zeveraar" er vanaf gemaakt. Dat had blijkbaar geen effect, hij trok een oog en ging weg. So what, iedereen glimlacht toch als hij de zon ziet ? mijn zonnetje.......
van't weekend zal er niet geblogd worden. vroeger keek ik uit naar het weekend, nu is het meer een straf.. acher iedere wolk schijnt de zon zeggen ze; de enige zon in mijn leven is zij. blijven dromen en hopen,
Met een leeg gevoel opgestaan vandaag. Tijdens het drinken van een kop koffie,zat ik naar buiten te staren. Het weer zag eruit als mijn leven vond ik, grijs en kil. Weeral droomde ik weg, weeral was ze daar. Ik nam haar in mijn armen, en dronk verder van mijn koffie. Nee het is geen geval van waanideeen of obsessie,enkel verlangen en zoveel liefde. Maandag zie ik haar terug,en zal ik weer beseffen waarvoor ik momenteel leef. En elke keer schakelt mijn lijf dan een tandje hoger. Ik denk dan, "hoelang ga je dit nog vol houden maat?" Telkens is het antwoord"tot ze uit mijn leven verdwenen is", en hopelijk gebeurd dat nooit, Ik wil haar niet kwijt, niet als vriendin en niet als de vrouw die ik zo graag zie.
Hopelijk kan ik straks slapen. Want ze heeft de vervelende gewoonte om deze te verstoren. Vanaf ik mijn ogen sluit is ze daar. Ik wenste dat ze echt aanwezig was wanneer ik in mijn bed kroop. Slapen ging dan ook niet aan de orde zijn. Haar beminnen des te meer Verdomme toch.............. ik verlang zo naar haar. En het doet pijn Slaapwel
het begin van het einde, of het einde van het begin
Om niemand op het verkeerde been te zetten, of te laten raden naar het hoe en waarom
We zijn collegas van elkaar. Beetje bij beetje leerden we elkaar beter kennen.
Op het werk zagen we elkaar elke dag, al was het maar een vijftal minuutjes daags.
Tot ik plots tot het besef kwam dat ik constant met haar in mijn gedachten zat.
Telkens ik aan haar dacht kreeg ik een warm zalig gevoel, een gevoel die ik nog gekend had vele jaren geleden.
Verliefdheid noemde het.
Mijn eerste gedachte was en wat nu ?, dat gaat wel terug over maakte ik mezelf wijs.
Het enige dat over ging was de zomer in de herfst.
Op facebook waren we al geruime tijd vrienden.
Op een vrijdag avond in oktober 2011 was ze on-line.
Zonder aanleiding zei ik dat ik verliefd was op haar. Oef het was eruit.
Hoe ze op dat moment reageerde achter haar pc , daar heb ik het raden na.
Al snel kwam het antwoord dat zij niet dezelfde gevoelens had voor mij.
Maar daar had ik me aan verwacht, enigszins hopend dat ik het mis ging hebben.
Er veranderde niets tussen ons, integendeel we werden close.
Echte vrienden die alles met elkaar deelden .
Haar huwelijk was ook ten dode opgeschreven, ,en als ze het kwaad
had zond ze af en toe een sms, die ik dan beantwoorde en haar enigszins
probeerde op te beuren.
Tot begin 2012 mijn vrouw achterdochtig werd, blijkbaar kon ik mijn liefde voor haar niet volledig verborgen houden.
Ze begon alles te controleren, gsm facturen enz.
Tot ze alle onbekende telefoon nrs begon te bellen, met hulp van een buurvrouw weliswaar.
En inderdaad, ze werd gebeld en nam op .sanderendaags barste de bom thuis.
Om een lang verhaal kort te maken, blijkbaar was ons huwelijk een reus op lemen voeten.
Het begin van het einde was in de maak.
Ze betichte me van overspel, en nam een advocaat onder de arm.
Ik werd door het slijk gesleurd bij vrienden en kennissen.
Mijn enige misdaad was dat ik verliefd was op een ander.Een ander waar ik meer en meer ging van houden.
Goed wetende welke gevolgen dit allemaal kon hebben.
En hoe reageerde de dief van mijn hart?
Hoewel haar hart niet voor mij klopte, bleven we heel close.
We spraken zelfs af om elkaar te ontmoeten buiten het werk, daar zaten we dan op een bankje in de zon.
Veel gepraat hebben we, en ik moest me inhouden om haar niet in mijn armen te nemen.
Haar in mijn nabijheid hebben was op dat moment voldoende, een zen moment.
Soms begreep ze het waarschijnlijk zelf niet, hoe ik zo mijn leven overhoop gooide, enkel en alleen voor haar.
Thuis bleef de definitieve breuk uit, alhoewel ik er achter verlangde.(dat is een ander verhaal)
Anno 2013 is de situatie ongewijzigd .
Ik ben nog steeds een aanbidder, en zie haar nog steeds doodgraag.
Hoewel ze niet verliefd op me is behandelt ze me soms echt alsof ik haar liefste was. Hoe raar het ook mag lijken, ze zorgt voor me in zekere zin..Misschien haar manier om de éénzijdige gevoelens te compenseren. Misschien is ze gevleid door mijn liefde voor haar. Soms brengt ze verse soep mee voor me, en indien ik het moeilijk heb steunt ze me. Buiten de soep doe ik het zelfde voor haar, maar soms is dat niet voldoende voor mij. Buiten een dikke knuffel en een onschuldige zoen is er nooit iets gebeurd tussen ons.. Maar er zijn nog weinig geheimen tussen ons,in het laatste jaar hebben we gepraat over gevoelens en emoties alsof ons leven er van af hangde. Zo weet ik dat ze een echt warm en groot hart heeft.Een hart die ik zo graag zou veroveren.en koesteren. Mij kan ze ondertussen lezen als een open boek. Klinkt als 2 dikke vrienden,behalve dat er één hopeloos verliefd is op de andere. Je kan je dan afvragen , hoe zit het dan tussen jullie? Om haar woorden te gebruiken "jij ziet me graag, ik heb je graag"
Sommigen aanzien me als een "old romantic".Iemand die nog graag de moeite doet om zijn liefde te verklaren met een roos of een gedicht. Misschien is dit outdated en out of fashion, maar zo zit ik nu éénmaal ineen. Ja, ik heb haar onlangs met valentijn nog een ruiker rozen gegeven. Waarom zul je je afvragen? Om de simpele reden dat ik haar doodgraag zie, niets meer en ook niets minder. Ze was er wel blij mee,toch iemand had aan haar gedacht met valentijn. Ze voelde zich misschien ongemakkelijk ermee. Maar haar "bedankt" en de bijhorende glimlach deden me smelten ter plaatste. Over haar ogen heb ik het nog niet gehad,dat is een driedelig naslachtwerk waard.
Meer dan een jaar geleden werd ik verliefd op een andere vrouw.Wat ik eerst als van "voorbijgaande aard "aanzag,werd echte liefde voor haar. Toen ik het haar vertelde was ze verrast, maar wederzijds was het niet. Ik kon haar maar niet uit mijn hoofd en hart krijgen.Op gevoelsmatig en sexueel vlak . Nog nooit had ik zo zeker geweest van wat ik wilde, en nog nooit was ik zo verliefd geweest.. Ze heeft mijn hart nooit vertrappeld, had ze misschien beter wel gedaan,dat zat ik dit hier niet te schrijven. Ze is wel mijn beste vriendin geworden,als dit echt gezond is laat ik nu even in het midden. Een jaar verder is de balans van mijn verliefdheid voor haar: een kapot huwelijk, en een hart die in stukken en brokken aan één hangt. Een normaal mens zou misschien al lang de handdoek in de ring gegooid hebben,.....maar ik? Ik hou nog meer van haar dan voordien . Mijn ultieme doel is haar ooit gelukkig maken aan mijn zijde. Wat er al gebeurd is en nog zal gebeuren lees je hier dan wel in de komende tijd.
 "Sad"){kind=icon}
) "Very Happy"){kind=icon}
