We fietsten gisteren 77 km. 's Avonds krijgen we nog een smsje van Fons. De gebroeders Gheysen zijn blijkbaar ferm aan het trainen op de fiets. Zullen zij ons naar de kroon steken ? We laten er echt niet onze slaap voor en 's morgens staan wij op, onder een stralende zon. Een beetje verwonderlijk, want gisteren avond zagen we al de mist opkomen. Maar, wij zijn er blij om. We kunnen om 9h30 al aanzetten, na een goed ontbijt, in onze fietsuitrusting. Via een grote avenue stormen we, aan 50km per uur de stad Dieppe binnen en fietsen meteen door tot aan het strand. Geen strand zoals bij ons, maar een kiezelstrand. Niets dan keien van 1/2 tot 1 vuist groot. We fietsen rustig langs de dijk tot aan de vissershaven waar aak de Arques in de zee stroomt. Vandaar af moeten we , om te beginnen een steile klim op van ruim 2 km tot in Puys. Het gaat dan verder, nu eens dalend dan weer stijgend over Braquemont, Bellville sur Mer en Berneval tot we in St.-Martin en Campagne aankomen. Moet het nog gezegd, weeral langs prachtige weggetjes en landschappen. Links in de verte ontwaren we, over de velden heen, soms de zee. Rechts van ons, niets dan gekortwiekte graanvelden en verder bossen. En zo gaat dit verder over Tourville-la-Chapelle, Guilmécourt tot aan Touffreville sur Eu. Wij hebben een goede vriend Remie DB naar wie hier, zij het zeer voorbarig wat het bijvoeglijk naamwoord betreft, een dorpje genoemd is : Saint-Remy. (Maar wat niet is kan nog komen) . St.-Remy is ons trouwens niet gunstig gezind, want we geraken er slechts voorbij na een stevige klim. In Etalondes houden we een fruit en drank-pauze. Het fruit en het watertje kochten we onderweg in Berneval . En na Etalondes, vanaf Mesnil gaat het weer in duizelingwekkende vaart (meer dan 50KM per uur) bergaf tot in Eu. Uiteraard moet er dan weer geklommen worden want de kathedraal die we moeten passeren staat hoog op een berg die neerkijkt op de Bresle die 2km verder in Tréport in de zee uitmondt. Op een terrasje in de schaduw, het is vandaag bijzonder warm, met zicht op de kathedraal eten we een croque met een frisdrank en daarna nog koffie. Het is een ontspannend moment. Eerder gingen we al het prachtige stadhuis bekijken. Vanaf de kathedraal is het weer heerlijk bergaf, helaas maar een paar honderd meter. Dan begint "Chemin de la Croix". Een echte kruisweg, niet met 14 staties maar met 28 !!!. Ruim 6 km stijgen zonder ophouden. En als we denken na die volgende bocht is het over... neen, dan is het de volgende,...helaas, dan zal het zeker de volgende zijn,... en zo blijft het doorgaan. Het goede nieuws is dat we beiden toch boven geraken. Dan volgt een heel eind, boven op een plateau met weer die uitgestrekte, afgereden graanvelden die ofwel bemest zijn ( dat ruiken we dan ook ) ofwel ertoe klaar zijn (dat zien we dan aan de enorme hopen mest die al klaar liggen). In de dorpjes die we verder passeren is het stil en lijken ze als het ware verlaten.Bourseville, Vaudricourt, St.-Blimont,... In Arrest vinden we toch een bar die open is. Koffie ? is op. Schweppes ? kennen ze niet. Limonade ? mag het een fruitsap zijn ? Natuurlijk mag het dat zijn en nog een cola ook. Weer een zalig rustmoment in de schaduw van "Café de la Place" met als achtergrondmuziek , spelende schoolkinderen op de speelplaats die naast het café ligt. Er is, wonder boven wonder, ook nog een beenhouwer in het dorpje, en die is, nog groter wonder, open . We kopen er 2 gekoelde blikjes voor onderweg.We hebben beiden schrikkelijke dorst want het is en blijft zeer warm.We moeten nog 2x een meer dan serieuze helling op, slechts een paar honderd meter, maar wel heel steil, vooraleer we eindelijk het verlossende bordje zien "Abbeville". Het is wel nog 9km fietsen. Het gaat langzaam vooruit, weer bergop en dan weer eens bergaf tot we aan het kanaal van de Somme aankomen. Als we dit volgen zien we plots de kathedraal van Abbeville voor ons opdoemen. Meer dan een bezoek waard,een prachtig gotisch monument, zeker de buitenkant. Binnen zijn er een paar ingrepen gebeurd die ons niet altijd kunnen overtuigen. Nog voor we ons hotel opzoeken, gaan we eerst een frisse pint drinken.Het is nog steeds 29° warm. Een ijskoude Witte Hoegaarden met een citroentje. Hemels , na al het afzien van vandaag. We fietsten vandaag 82km en wellicht kunnen we nu al stellen dat het de meest lastige trip van de ganse reis was. Veel klimwerk onder een loodzware zon , maar dat is natuurlijk nog altijd nog te verkiezen boven een ganse dag regen. Van ons terrasje is het nog 300 meter naar ons hotel. We stallen de fietsen en kunnen dan eindelijk al de vermoeidheid van de dag van ons afspoelen. Op dringend verzoek van de zus van Kristien lassen we morgen weer een halve dag rust in. Zij gerust, wij voldoende rust. Zo hoort het. Aan de balie van ons hotel helpen ze ons aan een adres voor een goed avondmaal. "L'étoile du jour". Niet alleen zeer goed, maar echt buitengewoon. We komen er zo goed als eersten aan maar laten het zo goed als volzet weer achter. Zeer lekker, goede drank,goede service en dit alles voor net geen 70, voor 2 personen, alles inclusief. Aperitief (porto en kir), voorgerecht (gemarineerde zalm en warme geitenkaas met gerookte eendenborst), hoofdgerecht (zalm en lam ), kaas , dessert, koffie en wijn (1/4) en Badoit (1liter). We moesten in Brugge ( en België ) eigenlijk een actie beginnen om te maken dat het eten op restaurant niet meer zo extreem duur is. Om de avond te besluiten maken we nog een wandeling in de stad ( ik vind ze niet zo mooi - modern, maar zonder echt karakter) , nog eens langs de verlichtte kathedraal en over het marktplein waar we voordien nog een pint dronken maar dat er nu helemaal verlaten bij ligt ( het is nog maar 21h30 - het is nog altijd 26 graden warm - alle terrassen zijn al gesloten). Voor ons niet gelaten. We wandelen terug naar ons hotel. Veel schaapjes hoeven we niet te tellen. In de kortste keren vertoeven we in dromenland.
Het is deze morgen een beetje onszelf behelpen. We hebben uitstekend geslapen maar moeten zelf voor ons ontbijt zorgen. Ik ga naar de bakker, een eindje hogerop en koop er 3 ronde boterkoeken met rozijnen. Tussen elke ronde zit een laagje crème. Hmmmm. Intussen heet Kristien geprobeerd koffie te zetten. Het apparaat pruttelt naar believen maar veel koffie produceert het niet. We vinden een oplossing met behulp van een microwave.En zo, na een lekker maar eenvoudig ontbijt zijn we tegen 9h30 weer op weg, zoals gisteren, weer in een dichte mist en erg frisjes. Het gaat eerst richting overzet maar we gaan de Seine niet over, we fietsen richting St.-Marguerite S.-Duclair. Het gaat door een groot bos, heel mooi, helaas ook lastig want meestal bergop. We passen St.-Paër en vervolgen de weg tot in Bouville. Daar, opnieuw een "route barrée". Gesterkt door onze ervaring van gisteren trekken we er ons niets van aan. Een goede kilometer verder is onze weg echter volledig "verdwenen" en ligt er een put van wel 15m diep. Men is er de N15 aan het ingraven. Toch slagen wer er in met vereende krachten (niet omgekeerd !) de overkant de bereiken. Eerst de put in via een helling die de kranen en bulldozers gebruiken om in de put te geraken. Daarna, aan de andere kant de minst steile helling opzoeken en er onze fietsen naar boven duwen. Het vraagt wat tijd en inspanning, maar we vermijden toch weer een omweg van vele kilometers. En dan weer verder. De enige levende wezens die we tegenkomen zijn koeien in de wei, niet in het minst in ons geïnteresseerd. Misnil-Panneville, Linésy, Saussay, tot Eclot l'Auber waar we eventjes stoppen, na 33 km. Het is juist 12 uur. De klok luidt evenals de schoolbel. 4 moeders komen 4 peuters ophalen. De juf blijft alleen achter. We eten elk een halve boterkoek ( nog over van deze morgen) en drinken alles op wat er nog aan drinken is : een beetje water uit de drinkbus van Kristien en een half flesje (350cc) cola. We zitten aan een tafeltje op het speelpleintje van het dorp. We delen ook nog een resterende nectarine als dessert. Het is nodig om eventjes op krachten te komen, want al de ganse dag fietsen we in een gebied dat door God goed bedeeld is inzake hellingen. Het stond vast vooraan in de rij als de hellingen verdeeld werden. Tijdens onze rust breekt eindelijk de zon door de mist en loopt de temperatuur hoog op. Weg windjack, weg pull. We trekken verder in onze gewone fietsuitrusting : broekje met zeemvel, fietstruitje, help en zonnebril, fietshandschoentjes. Zo simpel is dat. Zoals het fietsen zelf. Velen stellen ons de vraag " Hoe doen jullie dat toch ?". Het geheim is heel eenvoudig. Je springt op de fiets en je begint te rijden. Als de rest wijst zichzelf uit. Soms moet je wat harder duwen en dan gaat het meestal traag. Soms moet je helemaal niet duwen en dan gaat het meestal heel snel. Zeg nooit :" dat kan ik niet". Mijn zus Trien, 1 jaartje jonger, heeft tot voor een paar maanden, nooit gefietst, zelfs nooit gesport. Een paar maand terug, door een "gelukkig toeval" (letterlijk en figuurlijk) heeft ze de fiets en het fietsen ontdekt. Een paar dagen terug liet ze ons fier weten al over haar eerste 1000 km te zitten. Zo zie je maar. Daarna doen we een ganse resem dorpjes aan die allemaal eindigen op "ville" : Yerville, Bourdainville, Imbleville, Thièdeville, Auzouville s/Saân, Lestanville, Biville-la-rivière, Rainfreville, Grueville, Thil-Manneville, Sauqueville. Ze liggen allemaal op slechts 2 à 3 km van elkaar en hebben ook allemaal gemeen dat de dorpskern boven op een helling ligt en dat het daarna dalend gaat, tot aan het volgende dorpje. Altijd zo'n 500 meter klimmen en dan 2 à 3 kilometers dalen. In onze eerste "Ville, met name Yerville , hebben we de eerste koffiestop van de dag. Dat is echt genieten. Van daaruit gaat het in één trek tot in St.-Aubin s/Scie waar we geboekt hebben in een Campanile. St.-Aubin eindigt weliswaar niet op "ville" maar ligt wel helemaal bovenop een helling. Het is dus voor het laatst vandaag nog hard duwen. Bovendien moeten we , tot aan ons hotel, nog zo'n 5 km fietsen op de N27, een erg drukke hoofdbaan. Als we er zijn is het toch eventjes bekomen met een (weer zelfgemaakte) koffie. Daarna een deugdoende douche en vervolgens deze blog wat bijwerken. De tijd vliegt zo voorbij. De campanile beschikt over een eigen restaurant, los van het kamergebouw. We boeken daar voor ons avondeten. Dit avondeten, het eerste treffelijke eten dat we vandaag onder de kniezen krijgen is gewoon top. Geen gastronomische maaltijd, maar wel een avondmaal met alles erop en eraan. We beginnen met een aperitief, gevolgd door een voorgerechten-buffet. Daarin een ruime keuze van vlees, groenten,kazen, charcuterie,patés, noem maar op, het was voorzien.Daarna een steack, à point, met frietjes en bearnaise-sausje. Een kwartje rode streekwijn en een halve liter pellegrino-water. Daarna weer een buffet, maar wel van hemelse desserts. We spoelen het geheel door met een koffie. Het hoeft geen verwondering dat we volledig voldaan weer onze kamer opzoeken om weer een slaap der gelukzaligen te slapen. We hebben voor het avondeten nog wat op internet zitten zoeken naar slaapgelegenheid voor de volgende dagen. Voor morgen hebben we nu al geboekt in Abbeville (Hotel Vauban) en voor overmorgen gaan we slapen in de abdij van Valloires in Argoules waar zoveel jaren terug we nog het huwelijksfeest van Lien Gheysen, nichtje van Kristien , en Hans Vandenbussche hebben bijgewoond. De dag daarop hopen we in Tourneghem-sur-Hem te geraken waar we boekten in het hotel Bal.( Onze Mieke en Steven sliepen daar vorig jaar toen ze van Brugge naar Boulogne fietsten). We zitten dan al op de LF1 route naar Brugge brengt. Alleen moet er wel nog wat gefietst worden.
Vandaag is de papa van Kristien precies 19 jaar geleden overleden. Bij verschillende gelegenheden hebben we hem vandaag kunnen herdenken. Café du stade ??? Zegt jullie niets ? Voor ons is dit vandaag ons eerste terrasje, in de zon, in Routot. We hebben hier 200 m vandaan, in een parkje gepicknickt (boterham met tonijn en ei, salade en tomaat, frisse cola ) en zitten nu op het terras, te genieten van onze koffie. We hebben al 51km gefietst en het is 13h30. Deze morgen , na een goede nachtrust, een lekker ontbijt gekregen in ons hotel. We zijn er wel moeten vertrekken, voor het eerst met onze windjack aan want het was koud en mistig. De "Voie verte" die we gisteren volgden loopt niet verder dan Bernay, dus is het weerom de Route van de Charentonne die we volgen. Het gaat goed vooruit want, echte lange klimmen zijn er niet meer bij. We passeren Serquigny en volgen vanaf wat verder nu de Risle en niet langer de Charentonne. We moeten even voorbij Fontaine -La -Soret onder de hoge viaduct die de ganse vallei van de Risle overbrugt. Echt een monumentaal kunstwerk, meer dan een kilometer lang, meer dan 100 meter hoog. Op de weg van Pont-Authou naar Montfort zien we nogal wat bordjes "route barrée". Slim zoals we zijn denken wij natuurlijk dat dit niet voor fietsers geldt en wij maar rijden en rijden, zeker 3km verder. De bordjes blijven onze weg kruisen. Er passeren ons wat auto's. Op een bepaald moment zien we die auto's toch 1 voor 1 terugkeren. Een dame stopt voor ons en zegt dat we best terugkeren. De route is versperd door een omgevallen eik. Op de vraag hoever dit nog is, zegt ze +/- 1 km. "Maar fietsers kunnen toch door" zeggen we. "Onmogelijk" is het antwoord. Dit willen we natuurlijk met ons eigen ogen zien. Wij fietsen dus verder maar owee ... er is geen doorkomen aan. De volledige kruin ligt over de weg. Het geluk is echter met ons ( zoals nogal dikwijls, zeggen we zelf). Een boer in zijn wei helpt ons uit de nood. Hij heeft een opening door de haag gemaakt die langs de weg loopt en via zijn wei, onze fietsen aan de hand, geraken we toch voorbij de gevallen boom waar weer een opening is gemaakt door de haag.. Het alternatief zou geweest zijn : volledig terugkeren. Oef. We kunnen verder tot in Montfort waar we in een Intermaché ons eten kopen voor deze middag. Waar we ons niet meer aan verwacht hadden krijgen we dan toch nog voorgeschoteld : een serieuze, lange en lastige klim over ruim 2 km waarbij we uit de vallei van de Risle klimmen, door het bos van Montfort. Eenmaal boven blijft de weg, op een plateau, min of meer vlak tot in Routot. Van daar gaat het dan door het regionaal natuurpark van Brotonne, naar de kronkels van de Seine die we met een overzet moeten dwarsen. Het is weer een schitterend bos waar bijna geen eind lijkt aan te komen, met pijlrechte paden, mooi geasfalteerd, en dit voor ons alleen. Aan het eind van het bos, moeten we weer een eindje terug langs een kronkel van de Seine. Het is de veerboot van Yainvillé die we moeten halen. En weer hebben we geluk. We rijden de veerboot die ligt te wachten op en deze sluit zijn deuren en vaart naar de overkant. Voor het eerst van de dag is Kristien weer gerust. In het boekje van de route die we volgen stond dat, als het veer niet werkt, er een omweg te maken is van 20km.( boven op de 70 die we al gepland hadden.), over een vaste brug . Dat zag Kristien niet zitten, dus al van gisterenavond maakte ze zich zorgen over : gaat het veer werken en zullen we er wel op tijd zijn ? Maar het veer werkt dus wel en gaat tot 20 uur om de 10 minuten naar de overkant van de Seine. Dus geen omweg en geen zorgen meer. Van Yainvillé moeten we naar Jumièges waar we geboekt hebben in "La bonne Famille", een B&B.We komen er aan omstreeks 16 uur. Onze kamer ligt boven een gezellig thee-salon, met zicht op de prachtige ruïne van een 11de eeuws benedictijnerklooster, verwoest tijdens de Franse Revolutie. Deze ruïne heeft de eer de" mooiste ruïne van Frankrijk" te zijn. Onze kamer is een echt salon : zeer ruim en pas vernieuwd. Naast de kamer met zithoek en badkamer beschikken we nog over een afzonderlijk salon met keukentje waar we zelf kunnen koken. Vooraleer ons aan het werk te zetten ( o.a. met het bijwerken van deze blog), gaan we in het thee-salon, buiten op het terras, ons eerst nog belonen voor de knappe fietsprestatie van vandaag (met 75km op de teller) en wel met een door de huis zelf bereide appeltaart ( Normandië en appels zijn bijna synoniem ) koffie, en voor mij een frisse "Watou" (onvoorstelbaar dat dit hier in zo'n gat te vinden is). We maken ook nog een korte wandeling door het dorpje ( 1 straat) en reserveren voor het avondeten in een restaurantje 100 meter van onze B&B vandaan. En dan begint " het werken".Na "het werk" gaan we eten. Geen hoogstaande culinaire bedoening vandaag, maar wel een gezonde en eerlijke kost die ons weer op krachten moet en zal brengen. Met aperitief, voorgerecht, hoofdgerecht, kaas, dessert , koffie en alles overgoten met 1/4l. rode wijn en 1/2l. spuitwater voor 51 voor ons beiden samen, geef toe dat dit echt wel meevalt. We gaan achteraf nog wat wandelen o.m. om te weten waar de bakker woont, zodat we morgenvroeg lekkere verse croissants kunnen kopen en gaan daarna, het is wel nog wat vroeg, maar toch, om 21h al slapen. Van fietsen wordt men nu eenmaal moe. En morgen staat er weer een nieuwe dag voor de deur. Dan beginnen we echt al weer de zee te ruiken.
We zitten om 8h30 al aan het ontbijt. Een tafeltje in het restaurant van ons hotel. Alleen koffie, een stuk Frans brood en één croissant en beetje confituur. Het is toch genoeg om met een goed humeur de dag aan te vatten. Dat het weer één en al zon is( en zal blijven, de ganse dag) versterkt dit gevoel alleen maar.Vanuit Sées gaat het richting Neuville, dan Godisson en Le Merlerault waar we een paar inkopen doen om over de middag niet te verhongeren. Er is nog slechts af en toe een soms nijdige klim, maar meestal gaat het licht dalend. Het gaat bijgevolg goed vooruit. We passeren verder langs Les Authieux en Echauffour. Prachtige landschappen zijn weer ons deel. We passeren ook enorm grote en riante stoeterijen zelfs sommigen met eigen hypodroom, oefenvelden en uiteraard uitgestrekte weiden. In Echauffour is het feest in de het dorp. Van heinde en ver is volg komen opdagen. (eindelijk eens mensen gezien ). Er is rommelmarkt, er is een fanfare op het dorpsplein, er staan kermisattracties,... Op het dorpsplein St.-André, in het kerkje St.-André is er een moment om aan papa te denken die vandaag precies 15 jaar geleden is overleden. Hij volgt ongetwijfeld onze tocht van nabij. We hebben geen tijd om mee te vieren met de inwoners van Echauffour en vervolgen onze weg, nog steeds over het algemeen iets bergaf ( dat mag ook wel eens na al het klimwerk van de vorige dagen.) Daarna weer fietsen op een pijlrechte weg doorheen het "Forêt de St.- Evroult" tot in St.-Evroult Notre Dame du Bois. Op een terrasje met zicht op de kerk en aan het meer, gevoed door de Charentonne is er een eerste stop voor een eerste koffie en een Lotuskoekje (zeer zeldzaam in Frankrijk). We stoppen opnieuw in Notre Dame du Hamel . Een boterham met kip en augurk, een drankje en een sappige nectarine vullen de energie-bak weer wat bij. We zitten op het enige bankje dat het dorpje, met zijn miniscule kerkje en 10 huisjes en 1 (gesloten) winkeltje en (gesloten) cafeetje, rijk is. E De korte stop doet ons goed. We hebben er al 45km op zitten en het is 13h30 geworden. We vervolgen onze weg in de vallei van de Charentonne, altijd in de omgeving van het water. Er moet wel nog af en toe serieus geklommen worden want de weg blijft nu ook niet precies naast het water lopen. Op de kruising van onze route met de D819 worden we ingehaald door 2 fietsers op een koersfiets, een man en zijn volwassen knappe dochter. We stoppen eventjes en hebben een lange babbel over : het wielrennen ( Eddy Merckx een groot renner, wie zijn nu de goede Belgen, waarom zijn de Engelsen nu zo goed), over Belgische bieren ( nu volop te krijgen in alle Franse warenhuizen), over Vlamingen en Walen (meteen weer een misverstand uit de wereld geholpen : Vlamingen en Walen leven, niet op voet van oorlog ), Brugge (de man heeft Brugge ooit bezocht),... We wensen elkaar nog een "bonne route" en verder, ieder zijn eigen weg. Ik niet met de knappe dochter, maar wel met mijn nog knapper vrouwtje. Vanaf La-Trinité- de-Réville , we zijn dan al weer een paar kleine onooglijke dorpjes gepasseerd, loopt onze fietsroute samen met de fietsroute "La Vallée de la Charentonne" . In Broglie vinden we een open terrasje op het marktplein. Tijd voor koffie . Vanuit onze zetel op het terras hebben we een enig mooi zicht op de typische Normandische bouwstijl (fachwerk en leistenen bedaking of roestbruine daktegels. Heel merkwaardig is het kleine kerkje. Op het eerste zicht een mengelmoes van diverse bouwstijlen, opgetrokken in zandsteen. Ik tel 3 verschillende torentjes bedekt met leisteen. In 1 ervan hangen drie klokken, van groot naar klein. Er is ook een rood betegeld zadeldak waarin een soort dakkapel met daarin een oud uurwerk.( wijst 3h20 aan hoewel het pas 3h10 is. (Wijst misschien al een eeuwigheid deze tijd aan !). We gaan elk om beurt het kerkje bezoeken ( we durven de fietsen nooit alleen achterlaten). Heel merkwaardig maar zeer mooi , in Romaanse stijl. Daarna gaat het , in één ruk, naar Bernay, via een oude spoorweg die mooi geasfalteerd is, enkel voor fietsers, wandelaars en skeelers. We komen er van deze soorten dan ook veel tegen. Het reuze voordeel van een dergelijk fietspad op een oude spoorwegbedding is dat het alleen maar "vals plat" is want een trein kon vroeger geen echte hellingen aan. In geen tijd staan we dan ook in Bernay waar we zonder probleem weer ons hotel " Lion D' Or" vinden, midden het stadje gelegen. We mogen pas inchecken na 17h. Eigenlijk moeten we dus nog uur half uurtje ergens anders passeren. We plaatsen onze fietsen wel op de parking en bij het verlaten ervan, komt de eigenaar ons tegemoet. We mogen toch al inchecken. Wat zalig. Een lekkere warme douche ,ongelooflijk hoe goed zoiets kan doen na een dag fietsen - we haalden vandaag 74km . We gaan via booking.com weer op zoek naar een overnachtingsplaats voor morgen. Vinden en reserveren deze ook zonder probleem en zelfs voor de dag erna vinden we ook al iets dat we eveneens vastleggen. We zitten dan in de onmiddellijke buurt van Dieppe, weer aan zee ! (We moeten wel nog 2 dagen fietsen hé) .We staan er zelf verstomd van hoe gemakkelijk alles gaat , zowel het vinden, het reserveren als uiteraard ook het fietsen. Daarna trekken we het stadje in , in de hoop toch nog iets te vinden om te eten. Naast het hotel is er wel een Chinees restaurant, maar dat zegt ons voor het ogenblik niet veel.
Zoals ook elders in Frankrijk is ook hier alles gesloten. Een uitzondering gemaakt voor een Kebab -tent waar we niet happig op zijn en een Algeriaans restaurantje waar ze couscous serveren. Dit spreekt ons nog aan. We komen als eerste klanten binnen en worden uiterst vriendelijk verwelkomt. Wat ze serveren is werkelijk subliem. Nog zelden een dergelijk lekkere couscous gegeten. Alles werd afzonderlijk geserveerd : de couscous (uiteraard), de groenten met saus, het vlees, de bijhorende kruiden. De mix konden we dus zelf bepalen. We hebben het ons in ieder geval niet beklaagd. Er waren weliswaar geen oesters als voorgerecht, maar deze houden we nog in petto voor later .Alles wordt overgoten met een uitstekende Algeriaanse wijn en tenslotte met een vers gemaakte muntthee. Als we het restaurant verlaten zitten er al 16 mensen. We geraken toch nog in ons hotel en dromen over al het geluk dat ons tot op heden al overkwam en ons nog zal overkomen. We zijn God en zijn engelen hemels dankbaar.
In plaats van een traditionele spaghetti-maaltijd met kinderen en kleinkinderen in Brugge , zitten we om 15h op een bankje voor de kathedraal van Sées. We hebben juist een frans brood gegeten, belegd met kaas en tomaat, met primitieve middelen klaargemaakt ( alles gesneden met een koffielepeltje !), maar bijzonder smaakvol. Onze valiezen en fietsen staan al in ons hotelletje .Heel klein, we schatten maar 3 kamers - maar die zijn wel heel ruim - proper en met Wifi !. Op het gelijkvloers is een restaurantje "El Grill" - tevens de naam van ons hotel. Op het punt te vertrekken uit ons hotel in Alençon, was het aan het regenen. Heel in de verte zien we echter al weer blauwe lucht. De regen zou bijgevolg niet lang aanhouden en in plaats van onze regenkledij uit te halen, besluiten we het vertrek wat uit te stellen. En dat valt nog mee. 15 minuten later is het gestopt met regenen. Soms zien we nog donkere wolken overtrekken maar hoe later op de dag, hoe beter het weer wordt. We moeten eerst Alençon helemaal doorfietsen. Het geeft ons de mogelijkheid ook wat van deze kleine stad te zien : de kathedraal - met op het plein ervoor de wekelijkse zaterdagmarkt, het stadhuis , het justitiepaleis,... Van Aleçon gaat het vervolgens richting Colombiers en Radon, door de open velden , en dan, door het Fôret d' Ecouves ( met statige eiken en beuken ) naar Sées . Het is opnieuw een leuke fietstocht door een ongelooflijk mooie natuur. Ditmaal geen plotse steile hellingen maar geleidelijk stijgende en dalende wegen die voor ons geen probleem stellen. Het is trouwens duidelijk dat onze conditie er maar op verbetert. Het fietsen gaat iedere dag beter. In Radon zijn we verplicht toch eventjes de weg te vragen en we worden er bijzonder hulpvaardig op de juiste weg gezet door een lieve dame. We profiteren er ook van om wat frisdrank in te slaan. Zoals eerder al aangegeven is het vanaf Radon, één en al bos . Men kan er bijna niet in verdwalen want de bewegwijzering is uitstekend. En zo komen we aan in Sées, onze eindbestemming, weliswaar maar 35km ver, maar we hadden eerder al beslist dat het vandaag een rustdag zou worden. We zijn morgen precies 1 week onderweg. Het is een piepklein stadje, eertijds zetel van een bisschop, vandaar een mooie kathedraal . De kathedraal beheerst het stadje en de ganse omgeving want de 2 spitse torens zijn al van kilometers ver te zien. Het is een mooi voorbeeld van Gotiek . Als we de kathedraal bezoeken is er juist een trouwmis aan de gang. We eten dan maar eerst op het kerkplein en gaan vervolgens nog een wandeling maken. Als we bruiloftsklokken horen jubelen weten we dat de mis is afgelopen en gaan we toch nog het interieur van de kerk bewonderen. Daarna zakken we af naar het lager gelegen deel van Sées , drinken nog een koffie op een terras waar wat later een hele stoet van wagens, toeterend, en allemaal voorzien van een grote witte strik ons passeert. De trouwers en de ganse familie op weg naar waarschijnlijk een receptie. Hoe klein het stadje ook is, zonder kathedraal zou het waarschijnlijk zelfs nergens vermeld worden, toch vinden we nog een paar mooie plaatsjes : een maison Dieu, een mooie tuin van het vroegere bisschoppelijk paleis en uiteindelijk ook het bisschoppelijk paleis zelf dat nu helaas leeg staat. (diende tot in 1980 nog als seminarie ). Het Departement heeft het nu in bezit en zoekt er wellicht een passende bestemming voor. Leegstand is er trouwens in het hele stadje te zien . Zelfs in het ganse gebied dat we tot nu toe al doorfietst hebben is leegstand schering en inslag. We zagen op onze weg al honderden bordjes "A vendre". We horen van een passant aan de kathedraal, terwijl we het grootste hotel - restaurant bekijken dat Sées heeft en dat er nu zwartgeblakerd bij staat, dat de eigenaar de boel daar zelf in brand heeft gestoken : "Hij heeft het in zijn kop gekregen". Gebrek aan klanten, nakend faillissement , wie zal het zeggen. ( al kan het natuurlijk ook een vrouwenhistorie zijn geweest ). We hebben om 19h30 gereserveerd in "Ell Grill". Gemakkelijk, want we moeten alleen de trappen afdalen. ( ter info : Er loopt iets verkeerd met de data : we merken dat 30 augustus voor 29 augustus staat. Het heeft wellicht te maken met het feit dat die beide dagen op dezelfde dag zijn geschreven om redenen die in de blog zelf vermeld staan. Als je niets willen missen, zeker niet onze moeilijkste trip tot op heden, kijken of alles wel gelezen is.) We genieten met al onze smaak pupillen van het lekkere avondmaal dat (weeral) zonder dat we het echt willen, weer heel copieus uitvalt : garnalen en advocado en escargots als voorgerecht, vis en vleesbrochetjes als hoofdmaal, crême brulée als dessert, koffie, en natuurlijk een heel lekkere streekwijn en een fles badoit. Meer moet dat niet zijn.En we zitten op het tuinterras. Als we terug op de kamer zijn zien we een berichtje van Laura op onze computer.Dank je wel Laura. Ter info nog : hier in het hotel staat alles in het teken van de cowboys en indianen . Onze kamer heet : Cow boy, de menu die we genomen hebben heet : Sioux,....., het ganse restaurant is versierd met indianen en cowboys-materiaal. En zo is alweer een mooie dag voorbij. Morgen gedaan met luieren,het wordt het weer een ganse dag fietsen.
Om 8h30 een heel sober maar biologisch verantwoord ontbijt. De gastvrouw is al weg, de gastheer laat zich amper een paar seconden zien. We hebben wel het gezelschap van een bordercollie, de hond des huizes. Als we rond 9h15 vertrekken, vinden we mijn bril terug, juist aan de ingangspoort. Geen mirakel, alleen is daar gisterenavond, bij het afstappen van mijn fiets, de fietstas die open stond, op de grond gevallen en daar moet dan ook mijn bril zijn uitgevallen. De dag begint dus goed. Het is alweer volop zon. We fietsen eerst terug naar de "plage" en dan, over berg en door dal, naar St.-Georges le Gaultier. Onze snelheid varieert tussen 6 km en 45 tot 50 km per uur, evenwel niet evenredig verdeeld. De hellingen naar boven lijken langer dan die naar beneden. Toch is het vermoedelijk maar schijn. De afstanden moeten ongeveer gelijk zijn maar in tijd, wat een verschil zeg. Het is zeker 15 tot 20 minuten klimmen om dan deze helling in 2 minuten af te haspelen. Het landschap waardoor we fietsen is prachtig , uitgestrekte velden, roestbruin na de oogst, heuvels en dalen zover het oog reikt, en alles zo goed als volledig verlaten. We zien amper een wagen passeren. Mensen moeten hier wellicht nog uitgevonden worden . In St.-Georges is er naast het kerkje een bar met op het voetpad twee tafeltjes zonder stoelen. We kunnen er koffie krijgen en ook nog een twee stoelen om buiten te zitten. We genieten ervan. St.-Georges ligt immers weer op één van de vele "colletjes" die we hebben moeten overwinnen. De bar noemt "Le relais des Alpes". Het heeft zijn naar niet gestolen. De hele streek heet trouwens "Les Alpes Mancelles". Boven op de koffie drinken we nog een gedeelde schweppes agrum en vervolgen dan onze weg. Het is 11h15 en we wel al lastige kilometers in de benen. Zwoegend en zwetend of free-wheelend, het wisselt elkaar af tot er in St.-Leonard des bois een klein restaurantje ons wekt. Het is 12h15 en bijgevolg beslissen we daar een kleinigheid te eten.Het ontbijt was trouwens maar povertjes. Het wordt toch uitgebreider want we nemen een dagschotel, bestaande uit een toegeplooide pizza, gevuld met tomaat, kaas,ham en een gepocheerd eitje, rode wijn, kaasschotel, dessert (ijs) én koffie. Alles voor 11Euro per persoon. Omdat we nog slechts een kleine 20 km te fietsen hebben maken we er geen probleem van. We nemen een uitgebreide rust, genieten van het eten, van elkaar, van de zon en van het mooie uitzicht op het dorpskerkje en daarachter de uitgestrekte bossen. We sturen een smsje naar mijn zus Hilde die vandaag jarig is - tijdens de helse klim wat later ontvangen we al een antwoordje terug. Pal tegenover ons restaurant staat een wegwijzer naar Compostela !( we hebben op al onze fietstochten reeds wegwijzers naar Compostela gezien.We letten er natuurlijk speciaal op.) St.-Leonard heeft nog een andere verrassing voor ons in petto : een onvervalste klim die bijna doorgaat tot in Moulins le Carbonnel en dit is toch al ruim 4 km verder. Dan verder bergop, bergaf , met prachtige vergezichten tot in Héloup. Vervolgens, god zij dank, door een prachtig villa-bos ( hoe heet dat dan ook weer, een bos vol met villa's), bijna uitsluitend bergaf tot we in St.-Germain du Corbéis aankomen, een voorstadje van Alençon, onze eindbestemming. We vinden zonder veel moeite (wel enkele aarzelingen) ons Mercure hotel waar we gisteren avond via Booking.com boekten. We worden er ook verwacht en goed ontvangen. De fietsen krijgen onderdak in een vergaderzaal. Nog voor we naar onze kamer gaan is een goeie Leffe (500cc) en een frisse Orangina het eerste waar we ons aan tegoed doen. Ons hotel ligt een eindje buiten de stad, langs een van de drukke invalswegen. Er is wel een behoorlijk fietspad en het hotel ligt een eind van de weg af. We hebben er dus geen last van. De receptionist boekt voor ons al een plaatsje in het restaurant, gelegen juist naast het hotel.Op de kamer kunnen we eindelijk ons dagboek vervolledigen tot op dit moment, het is nu juist 17h30. Het avondeten is van een uitzonderlijke kwaliteit en we genieten er met volle teugen van. We nemen er onze tijd voor en daarna kunnen we hoofd te rusten leggen.
Een eenvoudig ontbijt deze morgen , maar voldoende voedzaam om de nieuwe dag aan te vatten. We hebben wel nog een hartelijk gesprek met onze gastvrouw. De fietsroute wordt nog méér heuvelachtig en begint meer te gelijken op de Waalse ardennen !. We passeren de laatste uitgestrekte zonnebloemvelden en afgetopte maisvelden ( de bloem van de mais is afgeknipt ), uitgestrekte afgemaaide korenvelden die er bruin en uitgedroogd bij liggen. De streek wordt ook bosrijker. Eenmaal Avessé gaat het vie Viré naar St.-Denis d'Orgues, dat hoog boven de streek uitsteekt en aan het begin ligt van het uitgestrekte woud "La Fôret de Grande Charnie" De hoogste piek die we daar moeten passeren ligt op bijna 300 m hoogte. Het is dus serieus klimwerk. Plots wordt de mooi asfaltweg midden in het bos een weg vol kuilen en stenen. We vrezen dat we verkeerd zijn gereden. Er staat bovendien een bordje "Route Privée". We ontmoeten toevallig twee boswachters en die bevestigen dat we wel op de goede weg zitten. Eenmaal helemaal door het b os, ruim 10 km, vanaf Neuvilette is de weg weer excellent en gaat het in één ruk bergaf naar Torcé- Viviers-en-Charnie. Daar stoppen we op het kerkplein , met drie petanqueveldjes, voorzien van een picknicktafel. Onze baguette, zelf belegd met ham en tomaat, alles gekocht in St.-Denis, smaakt meer dan een beetje. We hebben dan al 35km samen gefietst en het is 13 uur. We sturen een SMSje naar Wine en krijgen er , zoals verwacht, prompt eentje terug. Om 15h15 zijn we geinstalleerd op een terrasje aan Sillé-plage, vergelijkbaar met het Zilvermeer in Mol (België). Er valt van alles te beleven, maar wij genieten vooral van de koffie en de pannekoek. We zoeken wel wat schaduw op. De zon brandt ongenadig. "( godzijdank !), zoals ook alle voorgaande dagen. Het blijft dus nog altijd prachtig fietsweer: 's morgens wat nevelig en fris maar dan breekt de zon door en voelen we haar volle kracht. Deze wordt gelukkig soms wat getemperd door wat witte wolken hoog aan het firmament. Vooraleer we aan Sillé-plage ( midden het bos ) "aanmeerden" hadden we wel nog wat harde noten (= hellingen) te kraken.Vooral de Col de la croix de la Mare is moeilijk. De klim begint diep in het dal in Rouessé-Vassé en stijgt onverminderd over ruim 4 km en dat met de bagage op de fiets . Maar, opnieuw brengen we het er goed vanaf. Het is permanent fietsen door het bos. Dat is leuk meegenomen. We hebben voor deze avond gereserveerd in Le Grez, een kleine deelgemeente van Sillé. Van de "plage" moeten we nog een eindje terug, maar we vinden het niet erg. We wilden absoluut eens uitblazen op een strand. Zoals verwacht ligt ook dit keer onze B&B een heel eind uit het centrum van Sillé le Guillaume. We moeten tot in Le Grez fietsen en daarna nog 1,5 km met een forse daling en klim. Net voor Le Grez zien we een camping met restaurantje. We stoppen er en men wil ons deze avond nog wel een snack serveren met frietjes, maar dan moeten we dit wel voor 18h30 laten weten. De boerderij waar we slapen is een schapenboerderij en alles wordt er ecologisch benaderd. De gastvrouw is afwezig (zij had dit wel aan de telefoon gezegd) maar heeft een briefje aan de deur gehangen. We vinden bijgevolg probleemloos de weg naar onze kamer op de eerste verdieping. Internet is er (weeral) helaas onbestaand. Dus weer geen blognieuws vandaag. We begeven ons wat later naar de camping ( fietsen wel zonder bagage ). We nemen wel onze laptop mee, je weet maar nooit. Op de Camping zien we nu de baas : wat dacht je, een Hollander natuurlijk ! Hij heeft, zegt hij, rondvraag gedaan bij de nog enkele resterende klanten maar niemanbd was nog van plan om daar te blijven avondeten. Dus, ook geen eten voor ons. We worden doorverwezen naar een Pizzahuis in Sillé le Guillame, via een korte weg van amper 2,5 km maar wel heel steil aflopend. We "vliegen " daar naartoe maar, ja, pizzeria gesloten. We vinden een oplossing in een Bar waar we een nog in de micro-wave opgewarmd broodje en Quiche kunnen eten. Toch smaakt het ons. Honger is altijd de beste saus ! Voor Kris is er een badoit, voor mij een tot nu toe onbekend abdijbier St.-Thomas. Ald de dame van het café het eten brengt vraag ik haar of er toevallig geen Wifi zou zijn en,... succes! Zelfs buiten op het terras kunnen we internetten. Na ons eten en tijdens de koffie gaan we onmiddellijk op zoek naar een comfortabel hotel waar Wifi verzekerd is en we deze blog volledig kunnen updaten. We starten deze update ook onmiddellijk maar, er is nog zoveel dat we het niet kunnen vervolledigen. Het zou donker kunnen zijn vooraleer we weer thuis zijn op onze boerderij.Bovendien begint de kilte van de vallende nacht al op te komen en we moeten ook nog weer een eindje fietsen.... en stappen want de helling die we in het doorkomen "afvlogen" kunnen we alleen maar met de fiets aan de hand, opstappen. Terug thuis zien we voor het eerst onze gastvrouw. Heel sympathiek. Ze legt alles uit voor het ontbijt van morgenvroeg want zij zal jammer genoeg reeds naar haar werk zijn vertrokken. We regelen dan ook maar meteen de rekening. We kunnen dan douchen en hebben helemaal geen moeite om snel in een diepe slaap te verzinken. Toch nog even vermelden : smsje van tante Nana met de aankondiging van de geboorte van André, zoon van Jana en Arne (Portugal) , kleinzoon van tante mokie ( mijn zusje) en nonkel Johan. We fietsten vandaag 69 km en niet de voorziene 50 ! Ik vind voor de laatste aantekeningen mijn bril niet meer. Vermoedelijk laten liggen in onze café-wifi-bar. Ik zal het verder met de bril van Kristien moeten doen.
Dat we gisteren niet veel op de blog plaatsten had te maken met een slechte WIFI. We mochten daarom de tablet van de gastheer gebruiken maar die is uiteraard geprogrammeerd in de Franse taal. Elk woord dat ik ingaf, herkende de computer dus niet en gaf hij automatisch een alternatief aan. Als men dan op "spatie" drukte om een nieuw woord te beginnen kwam het alternatieve woord op het scherm waardoor de blog onleesbaar werd. Dit kan wel gecorrigeerd worden door, voor de spatie in te drukken, eerst het alternatieve woord te wissen. Dat nam evenwel zoveel tijd in beslag dat we het maar hebben opgegeven. morgen is er weer een dag, dan vinden we misschien wel een oplossing. Het ontbijt bestaat uit bijna uitsluitend door de gastvrouw klaargemaakte dingen : brood, kleine broodjes met noten en vruchten, 6 soorten confituur, yoghourt en veel soorten fruit. De gastvrouw pakt ook nog wat in voor onderweg. Inmiddels is de gastheer voor ons op internet aan het uitzoeken waar we deze avond zouden kunnen slapen. Het wordt opnieuw een B&B, aan het riviertje de Vègre. De gastheer is zelf zo vriendelijk om dat voor ons al vast te leggen.Tegen 10 uur worden we uitgezwaaid door Jean en Yolande. Een B&B, zeker aan te bevelen. De tocht is zo als we al hadden verwacht, niet erg vlak meer. Het landschap heeft iets van het Vlaamse heuvelland. Onze snelheid varieert dan ook tussen 10 (bergop) en 45 km (bergaf) per uur. We passeren leuke dorpjes zoals St.-Georges du Bois, Sermaise, Jarzé, Beauveau,... ze lijken allemaal zo goed als leeg. Durtal op de Loir ( niet La Loire) heeft nog een prachtig kasteel voor ons in petto. We kunnen er ook wat geld uit de muur halen. Wat verder, in Crosmières houden we voor het eerst halt bij een Bar Tabak Restaurant. De rust en de koffie geven ons vernieuwde krachten. Van Parcé sur Sarthe ( we houden er even halt voor een broodje een appel en een peer, meegekregen deze morgen, ) bereiken we onze eindbestemming Asnières sur Vègre. Het is zoals gisteren weer eventjes zoeken want onze B&B ligt ook weer helemaal buiten het dorp. Zonder hulp geraken we er toch. We krijgen ook hier een frisdrank aangeboden, inclusief een gezellige babbel met de gastvrouw (was al 2x in Brugge) . We zitten ditmaal op een actieve boerderij. De 4 kamers steken in een losstaand gebouw. Het is er prachtig. Er is zelfs een vijver met roeibootjes. Internet is er helemaal niet. Dus ook vandaag geen vervolg op de blog tenzij we deze avond nog iets kunnen versieren in ons restaurantje. In het dorpje zagen we "Le Pavillon", rechtover het kerkje St.-Hilaire ( we denken eventjes aan Guido en ook aan Trientje wiens verjaardag het vandaag is. We sturen haar een smsje) en de historische toren uit 17de eeuw en namen meteen een reservatie. Na ons gedoucht te hebben moeten we eerst de ganse weg terug naar het dorp. Gelukkig gaat het bergaf. Pas na ons avondeten zullen we weer bergop moeten, richting onze B&B, maar dat is een zorg voor later. We komen aan in "Le Pavillon" en we vernemen dat ze toch gaan sluiten. We kunnen wel nog een pintje drinken. 6km verder zegt men ons, in Juigné sur Sarthe, er een goede bistro is. Wij daar naartoe en we beklagen het ons geenszins, de kilometers ten spijt. Foie gras, pintade met bijzonder lekkere botersaus ( ik heb het recept gevraagd) en een streekwijn. Overheerlijk. Voldaan moeten we echter nog de hele weg terug naar onze B&B. Daardoor komt ons km-totaal voor vandaag tot op 79 KM en we planden er maar 50. Helaas al een 2de dag zonder een geactualiseerde blog maar we gaan het echt nog goed maken. Tussen het hoofdgerecht en de koffie slagen er we nog in om voor morgen een onderkomen te vinden ,telefonisch, opnieuw in een hoeve. Hopelijk hebben ze daar wel WIFI ter beschikking. We vertrekken om 20h&( uit het restaurant en komen in onze slaapplaats aan om 20h45. We kunnen op het grasplein aan de vijver van onze B&B nog een (onbetwist) partijtje pingpongen. We vallen daarna onmiddellijk in slaap.
We hebben weer heerlijk geslapen en zijn uitgerust voor de volgende dagtocht. We hebben gisterenavond, op onze kamer waar nu wel WIFI beschikbaar was, nog wat gezocht tot we een geschikte slaapplaats voor vandaag vonden. Het wordt een B&B die, zoals de foto's op internet laten uitschijnen, ons erg zal bevallen. We worden gewekt, ditmaal door een SMSje van broer Herman. We genieten van een stevig ontbijtbuffet met heerlijke sterke expresso koffies .Daarna is het weer fietsbagage klaarmaken en aanzetten . De eerste 3km zijn gelukkig bergaf. Onze laatste inspanning van gisteren wordt daarmee omgezet in een beloning.Eenmaal terug in Montjean sur Loire is het weer de Loire volgen, richting Angers. De afdaling naar Montjean is snel voorbij, we halen net geen 50km maar on Montjean met het eenrichtingsverkeer aldaar moeten we eerst weer een serieuse helling op tot aan de voet van de kathedraal die boven het hele dorp uittorent.. Dan verder langs de Loire tot aan een oude mijnschacht en vervolgens de brug over, en door een groot eiland in de Loire. Verkeer is er bijna onbestaande, wel weer fietsers gepakt en gezakt zoals wij. In Chalonne gaan we uiteindelijk het eiland af om vervolgens de andere oever van de Loire te volgen . Iedere keer als we een brug over de Loire passeren of erover moeten staan we versteld van het vernuft van de bruggenbouwers. Telkens zijn het échue kunstwerken , bezienswaardig en getuigend van veel kunde. We blijven de fietsroute van de Loire volgen. Even voor Epire worden we vandaag voor de tweede keer geconfronteerd met een serieuze helling, doorheen uitgestrekte wijnvelden. Daarna is er weer een zalige afdaling tot in La Pointe. We fietsen door kliene kronkelende straatjes en komen verrassend uit op een pleintje, Place de Ruzebouck, met 2 restaurantjes en evenveel terrasjes. Het is al 13 uur dus besluiten we daar eventjes te pauzeren. We hebben al 32 km op de teller en kunnen al best wat eten verdragen. Deze avond gaan we misschien die gelegenheid meer hebben. De kans is groot dat onze B&B ergens verloren midden de velden ligt. We nemen uitgebreid de tijd voor een lekkere steack met koffie als toetje. Rons 13h45 zetten we terug aan, het idyllisch uitzicht op de Loire in ons geheugen gegrift. Nog half dromend, 2 km verder, en het moet ook gezegd, ook nog verblind door de schoonheid van mijn vrouwtje, merken we niet dat, vanaf Bouchemaine waar de Loire en de Maine samenvloeien, we de Maine volgen. We doorkruisen een heel mooi park met uitgestrekte vijvers. We beseffen pas 7 km verder dat dit niet de goede weg is. Er zit niets anders op dan op onze stappen (fietsen) terug te keren. 14 km omrijden, gelukkig in een mooi kader. Terug in Bouchemaine vinden we de juiste weg. We volgen terug de "Loire à vélo". In La Daguenière puzeren we even aan een bakkerij met leuk terrasje. De frisdrankjes en de appel die we van gisteren nog hadden van het ontbijtbuffet, zijn juist wat we nodig hebben om onze weg te vervolgen. We hebben al 61km gefietst en het is 16h15. Van Daguenière naar St.-Mathurin zijn er nog 12 km te fietsen langs het fietspad langs de Loire, en daar nemen we, met nog een laatste foto van het water, definitief afscheid van de Loire. Vanaf nu gaat het richting Noorden. We hebben geboekt in "La petite Taupinière" in Mazé. Dat ligt op 17km van de Loire maar we moeten nog eens 4km verder want onze B&B ligt in het gehucht "Gruteau" . Het vergt een grote inspanning om het te vinden. Het ligt midden de velden waar de straten, of weggetjes, geen namen dragen. We zien ons uiteindelijk verplicht om onze gastheer op te bellen. Blijkt dan dat we al op ca. 800m van het huis zijn. Hij springt op zijn fiets en komt ons tegemoet. En zo komen we tegen 8h10 in ons gastenverblijf toe. Enig mooie kamer, zeer vriendelijke mensen, zeer behulpzaam. We krijgen vooraleer uit te pakken eerst iets fris : fruitsap en een Affligen (voor mij). We maken daarvoor gebruik van het mooie buitenterras met veel ghroen en een klaterend fonteintje. De kamer ligt op de gelijkvloers van een bijgebouw naast de hoofdwoning. Ze is uitgerust met een bijzondere badkamer, helemaal in marmer. Alle meubels in de kamer zijn antiek. Heel mooi, heel comfortabel. In St.-Mathurin deden we nog wat aankopen voor het avondeten. Bijna liep het daar verkeerd af. Ik tilde mijn stuur wat op om op het voetpad te geraken maar door het gewicht van de bagage kipte mijn fiets helemaal om. Ik kwam pardoes op de grond terecht, op mijn linker knie. Het was eventjes naar adem happen... Ik hield er echter niets van over en we konden de route verder zetten. We eten nog wat op het buitenterras en gaan dan vroeg slapen. Het was een schitterende, zonnige dag, na 84km fietsen.
Een zeer goede nachtrust gehad. We hadden wel vergeten onze wekker te veranderen , maar van de nood maken we een deugd. Vroeg (er) opstaan betekent ook dat we vroeger kunnen vertrekken. We genieten weerom van een uitstekend ontbijtbuffet en tegen goed 10 uur zitten we al op de fiets, richting Ancenis. Bij het opstaan was het weer nog wat grijs, maar het klaart geleidelijk helemaal op.We zullen ongetwijfeld nog de zon zien. Desnoods spelen we zelf voor zon.We fietsen op de route "la Loire à vélo", in een beschermd landschap voor het grootste deel op een pas vernieuwd asfaltbaantje. Heerlijk om te fietsen. Mocht er nog iets minder wind zijn op kop, het zou ideaal zijn.Maar ideaal is nu eenmaal niet van deze wereld. Het fietspad van de Loire loopt ook gedeeltelijk langs een spoorweg. Links is de spoorweg, 3 à 4 meter hoger dan het fietspad. Rechts , 5 à 6 meter lager stroomt de Loire. Soms is de stroom erg breed, op andere plaatsen veel minder. De Loire ligt bezaaid met zandbanken en eilandjes. Het fietspad langs de spoorweg is meestal een gewoon verharde zandweg.Het is niet altijd even vlak, soms zijn er weliswaar kleine maar nijdige hellinkjes. Iets voor 13 uur komen we aan in Ancenis (al 4O km gefietst), dat van op een zekere hoogte neerkijkt op de Loire. Een zonnig terras, juist voor de overdekte markt, eten we een sandwich, vergezeld van een frisdrank. Onze fietsroute gaat vanuit Ancenis, eerst over de mooie brug over de Loire, en dan weer langs de Loire naar St.- Florent-le-vieil , en vervolgens naar Montjean sur Loire. Daar in de buurt boekten we gisteren avond nog , via onze computer met booking.com een hotelkamer (booking. com heeft ons vooral tijdens onze fietstochten al veel goede diensten bewezen.). In Florent le Vieil viel niet veel te beleven. We vonden er zelfs geen terrasje. Dit was er wel, bijna op onze bestemming, in Ingrandes, gelegen aan de brug, met prachtig zicht op het dorpje, de brug, en uiteraard de Loire. Het is het terras van een klein hotel,restaurant " Au poisson d'argent", een aanrader. De koffie smaakt heerlijk. Het schiet me nu te binnen . Deze morgen fietsend langs de Loire door een idyllisch landschap zagen we plots een jonge hinde, rustig grazend langs de kant van het fietspad. Toen we echter dichterbij kwamen was het natuurlijk in 2 à 3 sprongen verdwenen. Wat ook te vermelden waard is : we zien regelmatig fietsers, koppels of koppels met kinderen, ook gepakt en geladen, maar wel fietsend in de richting van waaruit wij komen. Frankrijk,toch zeker de streek waar we nu fietsen , is dan ook een uitstekend fietsland, met veel goede fietspaden, los van het gewone verkeer en met goede bewegwijzering. Om 15h45 vertrekken we van ons terrasje voor de laatste kilometers van vandaag. We hebben inmiddels al 63 km op te teller. De eerste ( van de laatste) kilometers zijn geen probleem maar vanaf Montjean, moeten we weg van de Loire, landinwaarts naar Pommeraye en dat is een serieuze helling, in twee delen over een totale lengte van 3 km. We slagen (natuurlijk) toch in onze opdracht. Ons hotel ligt in een uitgestrekt bungalowpark met alle mogelijke sportinfrastructuur. Het hoeft dus niet te verbazen dat amper 1 uurtje na onze aankomst, wij liggen te dobberen in het overdekt zwembad.We hebben het helemaal voor ons alleen. Dit is echt genieten. Terug op de kamer ( we hebben een kamer in het hotel van het park ) proberen we , tevergeefs, verbinding te maken met internet. We gaan het later opnieuw proberen aan de receptie van het hotel. We signaleren het probleem aan de receptie en ze zeggen ons dat er reeds meerderen geklaagd hebben.Ze zullen het ganse systeem eens opnieuw opstarten. Terwijl we in het restaurant, na het avondeten wachten op onze koffie, proberen we opnieuw internet en zie, na wat proberen, lukt het wonderwel. We kunnen tijdens de koffie ook nog eens zoeken waar we morgenavond eventueel de nacht kunnen doorbrengen.We blijven tot de allerlaatsten in het restaurant. Om de mensen niet teveel tot last te zijn beslissen we maar terug naar onze kamer te trekken .
Vandaag begint onze fietstocht echt. We staan vandaag iets vroeger op ( nu ja, om 8h15 ... ) om tijdig te kunnen vertrekken.Toch nemen we ruim onze tijd voor het ontbijtbuffet en voor de "imaginaire" verhalen van Els en Natalie over hun nachtelijke escapades. Dan is het nog even de bagage nazien, afscheid nemen (snif, snif ...) en weg zijn wij. Na 3 km komt de eerste serieuze hindernis.We moeten over de Pont de St.)Nazaire die hoog boven de Loire uittorent. Het is hard zwoegen want de weg is steil. Toch geraken we erover en dan is het heerlijk dalen aan 53km per uur. Eenmaal over de Loire begint een heerlijk kronkelend fietspad ( alleen voor fietsers en een zeldzame wandelaar of loper) langs de Loire. Eventjes gaat het landinwaarts en zijn er plots geen aanduidingen meer van het fietspad. We rijden (natuurlijk) verkeerd. Als we onze kaart raadplegen worden we ongevraagd en vriendelijk geholpen door een koppel op de moto. En zo raken we weer op het goede pad zonder een echte ommetoer te hebben gemaakt. In Corsept passeren we een festivalweide met duizenden wagens en enorme feesttenten. Wat verder, in Painboeuf moeten we noodgedwongen even halt houden voor een korte maar hevige regenbui. Het is tijd voor een eerste drankje. En dan verder, weerom in de zon, langs het fietspad van de Loire, richting Nantes. We fietsen kilometers en kilometers langs het kanaal de la Martinierre dat parallel loopt met de Loire, tiot in Le Pellerin, waar we de overzet moeten nemen naar de andere kant van de Loire. We gaan wel eerst een terrasje doen want we hebben honger en dorst. De overzetboot ligt voorlopig nog aan de andere kant van het water. We moeten echter zo lang wachten voor men de bestelling komt opnemen dat de overzet al op onze kant is toegekomen en op het punt staat weer te vertrekken. We verlaten ons terrasje en halen nog net de overzet. Het terrasje aan de soverkant is echter gesloten en zo alle andere terrasjes die we tegenkomen zodat we , zonder eten of drinken, verder moeten fietsen tot in Nantes. Daar, in het centrum, op place de la Commerce vinden we uitendelijk een terrasje waar we nog iets kunnen eten en drinken..Het is dan al 15h voorbij. We hebben dan al 65 km, dat is meer dan voorzien op onze (niet strikte) planning. Terwijl we op het terras zitten trekt nog een fikse regenbui over ons hoofd. We zitten gelukkig onder een paraplu. We besluiten van de avond door te brengen in Nantes. Ergens moet er een hotel Ibis zijn. We vragen het aan de garçon en die stelt ons een ander klein hotelletje voor. Hij belt dit op maar er blijkt helaas geen plaats meer te zijn. Hij legt ons wel nog uit waar we Ibis kunnen vinden. Daar gekomen blijkt het een Novotel-hotel te zijn, weliswaar van dezelfde keten als Ibis, maar nogal veel boven ons voorziene budget.Daar helpen ze ons op weg naar een ander Ibis-hotel. Maar daar aangekomen blijkt er ook geen plaats meer te zijn. Vincent, de man aan de balie belt dan naar zijn collega in een ander Ibis-hotel, helemaal in het centrum van Nantes en , hoera, we kunnen daar boeken. Ik laat onmiddellijk door Vincent de boeking regelen. Zo kunnen we op ons dooie gemak weer naar het centrum, richting hotel fietsen. Het is evenwel niet zo gemakkelijk te vinden maar we worden door een vriendelijke fietser tot aan het hotel gegidst Even voor 18 uur zitten we comfortabel in onze kamer, onze fietsen veilig en wel in de ondergrondse garage. We nemen al onze tijd voor een verfrissende douche en trekken dan de stad in, op weg naar een verfrissend drankje dat we meer dan zeker verdiend hebben.We fietsten inmiddels 75km bijeen. Het wordt een aangename en rustige avondwandeling. We bezoeken het kasteel van Nantes, de kathedraal Petrus en Paulus, het stadhuis, en daarna een wirwar van kleine straatjes met overal terrasjes van restaurants. De ganse wereldkeuken is vertegenwoordigd. We kiezen uiteindelijk voor een brochetten-restaurant en moeten zeggen dat we dit ons geenszins beklagen. Twee grote koffies besluiten ons avondmaal. Daarna slenteren weer weer door die kleine straatjes om uiteindelijk terug uit te komen aan ons hotel. We kregen inmiddels al bericht van Natalie en Els dat ze in goede conditie weer in Brugge zijn aanbeland.Daar kunnen wij alleen nog maar iets op drinken. Rond 10h30 zijn we terug in ons hotel. De eerste tocht met de fiets heeft toch wat van onze krachten gevraagd. We zijn dus blij dat we vlug kunnen gaan slapen.
Na een goede nachtrust is het om 9h genieten én van een uitgebreid ontbijtbuffet én van onze dochters die, zoals wij, fris en monter de nieuwe dag aanvatten. We nemen ruim de tijd voor het ontbijt want we hebben ook nog eens een leuke babbel. Rond 10h30 vertrekken we voor onze dagtocht : St.-Nazaire here we come. We gaan wandelen in de havenzone en de droogdokken waar de grootste cruiseschepen gebouwd worden en komen uiteindelijk aan aan het duikbootmuseum waar we eerst de duikboot Espadon "induiken" en aan den lijve kunnen ervaren hoe het er aan boord moet aan toegegaan zijn ( echt als sardienen in een doosje). We bestijgen ook een serieus aantal trappen om op een open terras te arriveren met een prachtig panoramisch zicht op de haven en de famueze brug over de Loire ( 3km lang - hoogste punt 40 meter - we moeten er morgen met de fiets over !). We kunnen er ook een mooie beeldengroep bewonderen. Ook de moeite waard is dat verschillende gebouwen en daken uit de omgeving beschilderd zijn waarbij, gezien van op het terras, het lijkt alsof het geschilderde één geheel vormt. Je moet er maar opkomen. Het is dan wel al tijd geworden voor het aperitief. We bellen onze vrienden Dany ( van Danielle) en Pierre - de we gisteren niet konden bereiken - en nodigen die mee uit op het aperitief. Het wordt een hartelijk en gezellig weerzien met hen. Els en Natalie zijn ook gecharmeerd door de hartelijkheid van onze vrienden. Een uurtje later, met wat instructies van Dany en Pierre over wat we zeker nog mpoeten zien, zijn we opnieuw op wandel. Langs de kerk ( het enige gebouw van St.-Nazaire dat - gedeeltelijk dan nog maar - WOII overleefde) , langs het stadhuis, doorheen het park met mooie vijver, langs de oude boks-tempel, om uiteindelijk aan de zee ( of eigenlijk nog de Loire die in zee uitmondt) uit te komen. Een pittoresk terrasje aan het strand wenkt uitnodigend voor een klein hapje en drankje. Daarna keren we terug , wandelend richting hotel, over het strand waar talloze schelpen o.a. van oesters rondslingeren. We brengen nog een bezoekje aan de toeristische dienst die ons vriendelijk de juiste route helpt te vinden die we morgen moeten beginnen. Els en Natalie slaan nog wat drank in voor hun terugweg van morgen. Daarna gaan zij nog wat shoppen, terwijl Kristien en ikzelf gaan genieten van een thee (voor haar) en een koffie ( voor mij) op een zonnig terrasje in het winkelcentrum. Dat moet nog vermeld : we hebben al de ganse dag zon met af en toe een klein wolkje. Het is behoorlijk warm. We hebben om 19h in ons hotel afgesproken zodat we tijdig in het restaurantje, dat we gisteren nog reserveerden, aankomen. Als Els en Natalie rond 19h in het hotel toekomen blijken ze (bijna) een paar winkels leeg gekocht te hebben. Wijzelf hebben dan al een lekkere douche genomen en onze reisroute voor morgen nog wat nader bekeken. De blog is tegen dan ook al wat bijgewerkt. We wandelen wat later op ons gemak naar "16", ons restaurantje dicht bij het strand waar we ruim op tijd aankomen. Er is helaas wat minder goed nieuws. We hadden gisteren al gezien dat op één van de menu's, er oesters als voorgerecht genoteerd stonden. Er blijken vandaag echter geen oesters te zijn, alle aandringen ten spijt. Zelfs niet ééntje is er beschikbaar. We moeten het bijgevolg stellen met een surrogaat, maar we moeten het toegeven, het is ook heel erg lekker. De hele maaltijd hebben we geanimeerde gesprekken over alles en nog wat. Het restaurant is helemaal volzet. Op het eind worden we evenwel geklopt door onze dochters : zij slagen erin de rekening nog voor onze neus af te snoepen. Daar hadden we helemaal niet op gerekend. Ons aandringen levert geen enkel resultaat op. Al met al is de hele avond echter meer dan een voltreffer : ambiance,lekker eten, vriendelijke bediening, nog een kleine avondwandeling, eens terug in het hotel nog inzage krijgen in de aankopen van de dag ( wie zal dat betalen, wie heeft zoveel geld, wie heeft zoveel ping ping ping , enz...), en min of meer tijdig in ons bedje want morgen begint echt het echte avontuur. Dank je wel Els en Natalie om het welslagen van de intro op onze fietstocht te hebben doen slagen, wat zeg ik, méér dan doen slagen. In lengten van dagen zal deze in ons geheugen gegrift blijven.
Het is exact 18 uur als we onze intrek nemen in ons hotel, Holiday Express, in St.-Nazaire. We zijn deze morgen om 8h45 vertrokken uit Brugge, waar we opgehaald werden door Els en Natalie. Ze waren dan wel iets vroeger bij ons, maar we moesten eerst nog de fietsen op het auto-fietsrek plaatsen en onze bagage inladen.Na een laatste koffie, met Els achter het stuur, ging het dan richting Frankrijk. Met een goede chauffeur, een goede wagen en goed gezelschap kon het niet anders dan dat te rit uitstekend verliep. We reden in één trek door tot in Caen waar we een half uurtje pauzeerden om te picknicken. Bij het uitstappen uit de auto, goed fris gehouden door de airconditioning, viel als het ware de warmte op onze nek : ruim 35 graden met een brandende zon waaraan we niet konden ontsnappen.Voor het verder vervolg van de rit, van Caen tot even voorbij Rennes mocht Els eventjes uitblazen en trad Paul op als chauffeur, even onberispelijk trouwens als Els voordien. Voorbij Rennes, waar we opnieuw een korte stop hielden, was het opnieuw de beurt aan Els die ons veilig en wel tot in het centrum van St.-Nazaire loodste, tot aan ons hotel. In het hotel betrekken we twee naast elkaar gelegen kamers, met, maar alleen voor gevallen van nood, een verbindingsdeur tussen de twee kamers. Als de deur gesloten is, dringt er geen enkel geluid door naar de andere kamer. Natalie en Els, die samen een kamer betrekken waren meteen gerustgesteld.We nemen wat tijd om ons te verfrissen en trekken dan voor het eerst de ons onbekende stad in. Eerst wandelen naar en door de enorme bunkers aan de oever van het water waar nog enorme bunkers te zien zijn waar tijdens WO II de Duitse marine haar onderzeevloot had ondergebracht om vervolgens naar het strand van St.-Nazaire te wandelen. Een leuk restaurantje trekt onze aandacht maar, helaas, alle plaatsen zijn er voor deze avond blijkbaar al bezet.We reserveren er dan maar voor onze volgende avond en vervolgen dan onze weg. Eerst nog een stukje langs het strand en vervolgens, via het stadhuis naar het centrum van de stad. Het restaurantje dat we op het oog hadden was gesloten maar er recht tegenover lag een leuk Italiaans restaurant waar we ons geluk gingen beproeven. En met succes. Het werd een heel gezellige avond met uiterst verzorgd en lekker eten en drinken. Hoewel het nog niet zo erg laat was als we terug in ons hotel waren, zijn we toch vlug ons bedje ingedoken om morgen met frisse moed en vernieuwde kracht onze verkenning van St.-Nazaire gaan verder zetten. We hadden wel één probleempje : we wilden onze vrienden hier in St.-Nazaire opbellen maar het telefoonnummer dat we in ons bezit hebben is blijkbaar niet het juiste (meer). Morgenvroeg moeten we dit nog proberen op te lossen aan de balie van ons hotel. En zo zit de eerste dag van onze reis erop. We hopen dat ook de rest van de reis even goed zal verlopen.
We zijn al aan de vooravond van ons vertrek. De bagage staat al klaar. Erg veel is het niet want, bij een fietsvakantie hoort nu eenmaal weinig bagage. Al wat je kan thuislaten is "gewonnen" (aan gewicht - want alles moet natuurlijk op de fiets gebonden worden). Alleen de bandenspanning moet nog eens gecontroleerd worden maar dat kan ik wel doen in St.-Nazaire. Daar zullen we voor het eerst op de fiets kruipen. Ik heb deze morgen wel al een klein toertje gedaan in onze straat, met alle bagage op de fiets , kwestie van al eens te voelen hoe het zal zijn , rijden met de bagage op de fiets. Het gevoel zei : alles OK. Verder is er vandaag eigenlijk nog weinig gebeurd. Deze morgen heb ik nog de twee fietsen die we van Kurt en Els mochten "lenen" voor het jaarlijkse familie-Gheysen-fietstochtje , gaan terugbrengen naar hun huis in Oostkamp en heb ik nog eventjes de aanhangwagen van Kurt en Stefaan gebruikt om al het groenafval dat nog in onze tuin stond naar het Brugse containerpark te brengen.
We hebben ook nog bezoek gekregen van Thomas en zijn oudste dochtertje Léna die ons nog een goeie reis kwamen toewensen. Bij Thomas wordt tegen eind september een derde kindje verwacht. Of dit was toch zo. Sarah, zijn vrouwtje, is gisteren nog naar de dokter geweest en die zei dat een eerdere bevalling waarschijnlijker zou zijn. We hopen dat we tegen dan toch al thuis zullen zijn om een nieuw kleindochtertje ( dat weten we ondertussen wel) te verwelkomen. Dit wordt dan reeds ons 10de kleinkind. Thomas kwam meteen ook onze wagen ophalen. Hij zal er gedurende onze afwezigheid zorg voor dragen. Léna, pas terug van haar "museum-kamp" in Oostende had nog een mooie tekening in houtskool meegebracht, als een laattijdig cadeautje voor mijn verjaardag van een paar dagen terug. Hoeveel jaar dat geworden is, is van geen belang. (Goede vrienden wensten me op mijn verjaardag ook proficiat , er aan toevoegend dat ze "de tel" kwijt waren - maar dat dit detail van geen belang was ! - dank je wel trouwens, Miek en Karel !). Die verjaardag vierden Kristien en ik onder ons beiden, met een lekker etentje in "Den Heerd", vroeger in Damme , maar nu al enige tijd in Brugge gevestigd, in de woning van voormalig burgemeester van Brugge, Frank Van Acker. Het was er uitstekend, mooi kader, vriendelijk onthaal, lekker eten... We kunnen het iedereen aanbevelen. We ontmoetten er kennissen van uit de tijd dat onze oudste zoon nog lid was van de scouts Tillegem. Zij hadden blijkbaar ook iets te vieren.
Gisteren zijn we nog naar Wenduine geweest. Wie ons kent, weet dat dit was om wat te lopen, te zwemmen en om een terrasje te doen. Alleen mijn vrouwtje "beoefende deze drie sporten". Zelf moest ik het houden bij deel twee en drie. Lopen zit er na het reconstrueren van mijn kruisbanden nog altijd niet in. Mijn kinesiste, bij wie ik gisteren ook nog voor de laatste keer was,voor onze fietstocht, verbiedt mij vooralsnog het lopen. Daar zal volgens haar pas vanaf oktober sprake van kunnen zijn, en dan nog heel, heel geleidelijk. ( toch heb ik het al eens geprobeerd, 5x 2 minuutjes joggen - maar dat kan je eigenlijk niet "lopen" kunt noemen).
Eergisteren ben ik nog op ziekenbezoek geweest bij Ginette en Geert . Ginette is herstellend van een trombose waarbij én de spraak én een deel van haar motoriek werden aangetast . Ik schrok er erg van toen ik alleen Geert thuis trof en hoorde vertellen dat Ginette sedert zondag weer opnieuw was opgenomen in de kliniek naar aanleiding een nieuwe crisis. Ditmaal, gelukkig, met minder erge gevolgen. Dit vernam ik van Ginette zelf die Geert opbelde toen ik daar was en dan ook wat met haar kon spreken. Vermoedelijk zou zij zelfs vandaag al weer naar huis mogen. Ik wens haar in ieder geval langs deze weg nog eens een spoedig zo goed mogelijk herstel toe. Ook wens ik Geert, die morgen een ingreep aan de ogen moet ondergaan een geslaagde ingreep toe met een spoedig en zo goed mogelijk resultaat. Ginette en Geert zijn dan wel een aantal jaren ouder dan wijzelf, het neemt niet weg dat het er ons op wijst hoe belangrijk de gezondheid is. Kristien en ikzelf proberen deze gezondheid zo goed mogelijk vast te houden door het sporten : lopen, fietsen, zwemmen zijn als het ware een tweede natuur voor ons geworden. We beseffen natuurlijk dat we daarmee ook niet alles zelf in de hand hebben.
En hierbij sluit ik af voor vandaag. Jullie horen (lezen) weer van ons, eenmaal we in Frankrijk zitten.
We zijn weer een jaartje verder en opnieuw staan we aan het begin van een nieuwe fietstocht die ons ditmaal van St.-Nazaire in Frankrijk (Bretagne) naar Onze thuisstad Brugge zal brengen.
Met de leerrijke ervaring van vorige jaar, toen we gingen fietsen in Portugal, van Porto, centraal aan de westkust van Portugal, naar Faro, in het zuiden van Portugal, besloten we om het dit jaar toch wat kalmer aan te doen, weliswaar met een ongeveer zelfde aantal kilometers, zo' kleine 1000 km, maar wel zonder bergen te moeten beklimmen . We het zich nog herinnert zal wel onthouden hebben dat we daar in Portugal serieus hebben afgezien in de bergen, onder meer ook omdat het zo snikkend heet was in die periode. Bovendien moet ik het ook nog wat kalm aan doen. Ik ben nog steeds aan het revalideren van mijn ski-ongeval van januari ll. De dubbele beenbreuk is wel volledig genezen , maar de kruisbanden van mijn linkerknie werden pas in de loop van juni ll. gereconstrueerd en het volledig herstellen van deze ingreep zal wellicht tot eind dit jaar duren. Ik hoop in ieder
geval weer volledig fit te zijn tegen onze nieuwe ski-reis eraan komt ,
of hopelijk zelfs vroeger, tegen dat het nieuwe binnen-tennisseizoen
eraan komt, dat is begin oktober al. We zien wel. Ik doe in ieder geval
mijn uiterste best : 3x per week kiné , 2x fitnesscentrum, en vooral
veel fietsen , stappen en trappen doen.
We vertrekken vanuit St.-Nazaire per fiets naar Brugge. We moeten dan wel eerst in St.-Nazaire geraken. Dat zullen we doen dankzij onze dochter Natalie en onze schoondochter Els. Zij brengen ons er met de wagen naartoe en mogen in ruil daarvoor met ons een weekendje in St.-Nazaire doorbrengen. We hanteerden al eerder deze methode bij onze fietstocht van Praag naar Brugge van een paar jaar terug maar toen waren het onze zoon Kurt en schoonzoon Stefaan die aan het stuur van de wagen zaten. Zij hebben nog steeds aangename
herinneringen aan het weekendje dat ze toen met ons in Praag
doorbrachten ( en misschien nog het meest aan de uitstapjes daar zonder
Kristien en ikzelf.!!!). We hopen dat het voor Natalie en Els een even
aangenaam reisje wordt.
We hebben St.-Nazaire als vertrekpunt gekozen omdat het op ongeveer een 1000km van Brugge ligt én omdat het aan de monding van de Loire ligt. De Loire mondt daar uit in de Noordzee. De Loire kennen we nog van een vroegere reis ( met de wagen weliswaar) toen we daar de kastelen gingen bezoeken .De laatste, laat zeggen 100 kilometers, van de Loire kennen we echter nog niet en uit ingewonnen informatie blijkt er daar een zeer mooi fietspad te zijn aangelegd. Deze willen we in het begin van onze fietstocht verkennen.Voor de rest is de keuze van Frankrijk eerder toevallig, maar, wie Frankrijk al een beetje kent, weet dat het een prachtig land is, met een unieke natuur, met vriendelijke mensen en lekker eten...
){kind=link}