Na een goede nachtrust is het om 9h genieten én van een uitgebreid ontbijtbuffet én van onze dochters die, zoals wij, fris en monter de nieuwe dag aanvatten. We nemen ruim de tijd voor het ontbijt want we hebben ook nog eens een leuke babbel. Rond 10h30 vertrekken we voor onze dagtocht : St.-Nazaire here we come. We gaan wandelen in de havenzone en de droogdokken waar de grootste cruiseschepen gebouwd worden en komen uiteindelijk aan aan het duikbootmuseum waar we eerst de duikboot Espadon "induiken" en aan den lijve kunnen ervaren hoe het er aan boord moet aan toegegaan zijn ( echt als sardienen in een doosje). We bestijgen ook een serieus aantal trappen om op een open terras te arriveren met een prachtig panoramisch zicht op de haven en de famueze brug over de Loire ( 3km lang - hoogste punt 40 meter - we moeten er morgen met de fiets over !). We kunnen er ook een mooie beeldengroep bewonderen. Ook de moeite waard is dat verschillende gebouwen en daken uit de omgeving beschilderd zijn waarbij, gezien van op het terras, het lijkt alsof het geschilderde één geheel vormt. Je moet er maar opkomen. Het is dan wel al tijd geworden voor het aperitief. We bellen onze vrienden Dany ( van Danielle) en Pierre - de we gisteren niet konden bereiken - en nodigen die mee uit op het aperitief. Het wordt een hartelijk en gezellig weerzien met hen. Els en Natalie zijn ook gecharmeerd door de hartelijkheid van onze vrienden. Een uurtje later, met wat instructies van Dany en Pierre over wat we zeker nog mpoeten zien, zijn we opnieuw op wandel. Langs de kerk ( het enige gebouw van St.-Nazaire dat - gedeeltelijk dan nog maar - WOII overleefde) , langs het stadhuis, doorheen het park met mooie vijver, langs de oude boks-tempel, om uiteindelijk aan de zee ( of eigenlijk nog de Loire die in zee uitmondt) uit te komen. Een pittoresk terrasje aan het strand wenkt uitnodigend voor een klein hapje en drankje. Daarna keren we terug , wandelend richting hotel, over het strand waar talloze schelpen o.a. van oesters rondslingeren. We brengen nog een bezoekje aan de toeristische dienst die ons vriendelijk de juiste route helpt te vinden die we morgen moeten beginnen. Els en Natalie slaan nog wat drank in voor hun terugweg van morgen. Daarna gaan zij nog wat shoppen, terwijl Kristien en ikzelf gaan genieten van een thee (voor haar) en een koffie ( voor mij) op een zonnig terrasje in het winkelcentrum. Dat moet nog vermeld : we hebben al de ganse dag zon met af en toe een klein wolkje. Het is behoorlijk warm. We hebben om 19h in ons hotel afgesproken zodat we tijdig in het restaurantje, dat we gisteren nog reserveerden, aankomen. Als Els en Natalie rond 19h in het hotel toekomen blijken ze (bijna) een paar winkels leeg gekocht te hebben. Wijzelf hebben dan al een lekkere douche genomen en onze reisroute voor morgen nog wat nader bekeken. De blog is tegen dan ook al wat bijgewerkt. We wandelen wat later op ons gemak naar "16", ons restaurantje dicht bij het strand waar we ruim op tijd aankomen. Er is helaas wat minder goed nieuws. We hadden gisteren al gezien dat op één van de menu's, er oesters als voorgerecht genoteerd stonden. Er blijken vandaag echter geen oesters te zijn, alle aandringen ten spijt. Zelfs niet ééntje is er beschikbaar. We moeten het bijgevolg stellen met een surrogaat, maar we moeten het toegeven, het is ook heel erg lekker. De hele maaltijd hebben we geanimeerde gesprekken over alles en nog wat. Het restaurant is helemaal volzet. Op het eind worden we evenwel geklopt door onze dochters : zij slagen erin de rekening nog voor onze neus af te snoepen. Daar hadden we helemaal niet op gerekend. Ons aandringen levert geen enkel resultaat op. Al met al is de hele avond echter meer dan een voltreffer : ambiance,lekker eten, vriendelijke bediening, nog een kleine avondwandeling, eens terug in het hotel nog inzage krijgen in de aankopen van de dag ( wie zal dat betalen, wie heeft zoveel geld, wie heeft zoveel ping ping ping , enz...), en min of meer tijdig in ons bedje want morgen begint echt het echte avontuur. Dank je wel Els en Natalie om het welslagen van de intro op onze fietstocht te hebben doen slagen, wat zeg ik, méér dan doen slagen. In lengten van dagen zal deze in ons geheugen gegrift blijven.
Het is exact 18 uur als we onze intrek nemen in ons hotel, Holiday Express, in St.-Nazaire. We zijn deze morgen om 8h45 vertrokken uit Brugge, waar we opgehaald werden door Els en Natalie. Ze waren dan wel iets vroeger bij ons, maar we moesten eerst nog de fietsen op het auto-fietsrek plaatsen en onze bagage inladen.Na een laatste koffie, met Els achter het stuur, ging het dan richting Frankrijk. Met een goede chauffeur, een goede wagen en goed gezelschap kon het niet anders dan dat te rit uitstekend verliep. We reden in één trek door tot in Caen waar we een half uurtje pauzeerden om te picknicken. Bij het uitstappen uit de auto, goed fris gehouden door de airconditioning, viel als het ware de warmte op onze nek : ruim 35 graden met een brandende zon waaraan we niet konden ontsnappen.Voor het verder vervolg van de rit, van Caen tot even voorbij Rennes mocht Els eventjes uitblazen en trad Paul op als chauffeur, even onberispelijk trouwens als Els voordien. Voorbij Rennes, waar we opnieuw een korte stop hielden, was het opnieuw de beurt aan Els die ons veilig en wel tot in het centrum van St.-Nazaire loodste, tot aan ons hotel. In het hotel betrekken we twee naast elkaar gelegen kamers, met, maar alleen voor gevallen van nood, een verbindingsdeur tussen de twee kamers. Als de deur gesloten is, dringt er geen enkel geluid door naar de andere kamer. Natalie en Els, die samen een kamer betrekken waren meteen gerustgesteld.We nemen wat tijd om ons te verfrissen en trekken dan voor het eerst de ons onbekende stad in. Eerst wandelen naar en door de enorme bunkers aan de oever van het water waar nog enorme bunkers te zien zijn waar tijdens WO II de Duitse marine haar onderzeevloot had ondergebracht om vervolgens naar het strand van St.-Nazaire te wandelen. Een leuk restaurantje trekt onze aandacht maar, helaas, alle plaatsen zijn er voor deze avond blijkbaar al bezet.We reserveren er dan maar voor onze volgende avond en vervolgen dan onze weg. Eerst nog een stukje langs het strand en vervolgens, via het stadhuis naar het centrum van de stad. Het restaurantje dat we op het oog hadden was gesloten maar er recht tegenover lag een leuk Italiaans restaurant waar we ons geluk gingen beproeven. En met succes. Het werd een heel gezellige avond met uiterst verzorgd en lekker eten en drinken. Hoewel het nog niet zo erg laat was als we terug in ons hotel waren, zijn we toch vlug ons bedje ingedoken om morgen met frisse moed en vernieuwde kracht onze verkenning van St.-Nazaire gaan verder zetten. We hadden wel één probleempje : we wilden onze vrienden hier in St.-Nazaire opbellen maar het telefoonnummer dat we in ons bezit hebben is blijkbaar niet het juiste (meer). Morgenvroeg moeten we dit nog proberen op te lossen aan de balie van ons hotel. En zo zit de eerste dag van onze reis erop. We hopen dat ook de rest van de reis even goed zal verlopen.
We zijn al aan de vooravond van ons vertrek. De bagage staat al klaar. Erg veel is het niet want, bij een fietsvakantie hoort nu eenmaal weinig bagage. Al wat je kan thuislaten is "gewonnen" (aan gewicht - want alles moet natuurlijk op de fiets gebonden worden). Alleen de bandenspanning moet nog eens gecontroleerd worden maar dat kan ik wel doen in St.-Nazaire. Daar zullen we voor het eerst op de fiets kruipen. Ik heb deze morgen wel al een klein toertje gedaan in onze straat, met alle bagage op de fiets , kwestie van al eens te voelen hoe het zal zijn , rijden met de bagage op de fiets. Het gevoel zei : alles OK. Verder is er vandaag eigenlijk nog weinig gebeurd. Deze morgen heb ik nog de twee fietsen die we van Kurt en Els mochten "lenen" voor het jaarlijkse familie-Gheysen-fietstochtje , gaan terugbrengen naar hun huis in Oostkamp en heb ik nog eventjes de aanhangwagen van Kurt en Stefaan gebruikt om al het groenafval dat nog in onze tuin stond naar het Brugse containerpark te brengen.
We hebben ook nog bezoek gekregen van Thomas en zijn oudste dochtertje Léna die ons nog een goeie reis kwamen toewensen. Bij Thomas wordt tegen eind september een derde kindje verwacht. Of dit was toch zo. Sarah, zijn vrouwtje, is gisteren nog naar de dokter geweest en die zei dat een eerdere bevalling waarschijnlijker zou zijn. We hopen dat we tegen dan toch al thuis zullen zijn om een nieuw kleindochtertje ( dat weten we ondertussen wel) te verwelkomen. Dit wordt dan reeds ons 10de kleinkind. Thomas kwam meteen ook onze wagen ophalen. Hij zal er gedurende onze afwezigheid zorg voor dragen. Léna, pas terug van haar "museum-kamp" in Oostende had nog een mooie tekening in houtskool meegebracht, als een laattijdig cadeautje voor mijn verjaardag van een paar dagen terug. Hoeveel jaar dat geworden is, is van geen belang. (Goede vrienden wensten me op mijn verjaardag ook proficiat , er aan toevoegend dat ze "de tel" kwijt waren - maar dat dit detail van geen belang was ! - dank je wel trouwens, Miek en Karel !). Die verjaardag vierden Kristien en ik onder ons beiden, met een lekker etentje in "Den Heerd", vroeger in Damme , maar nu al enige tijd in Brugge gevestigd, in de woning van voormalig burgemeester van Brugge, Frank Van Acker. Het was er uitstekend, mooi kader, vriendelijk onthaal, lekker eten... We kunnen het iedereen aanbevelen. We ontmoetten er kennissen van uit de tijd dat onze oudste zoon nog lid was van de scouts Tillegem. Zij hadden blijkbaar ook iets te vieren.
Gisteren zijn we nog naar Wenduine geweest. Wie ons kent, weet dat dit was om wat te lopen, te zwemmen en om een terrasje te doen. Alleen mijn vrouwtje "beoefende deze drie sporten". Zelf moest ik het houden bij deel twee en drie. Lopen zit er na het reconstrueren van mijn kruisbanden nog altijd niet in. Mijn kinesiste, bij wie ik gisteren ook nog voor de laatste keer was,voor onze fietstocht, verbiedt mij vooralsnog het lopen. Daar zal volgens haar pas vanaf oktober sprake van kunnen zijn, en dan nog heel, heel geleidelijk. ( toch heb ik het al eens geprobeerd, 5x 2 minuutjes joggen - maar dat kan je eigenlijk niet "lopen" kunt noemen).
Eergisteren ben ik nog op ziekenbezoek geweest bij Ginette en Geert . Ginette is herstellend van een trombose waarbij én de spraak én een deel van haar motoriek werden aangetast . Ik schrok er erg van toen ik alleen Geert thuis trof en hoorde vertellen dat Ginette sedert zondag weer opnieuw was opgenomen in de kliniek naar aanleiding een nieuwe crisis. Ditmaal, gelukkig, met minder erge gevolgen. Dit vernam ik van Ginette zelf die Geert opbelde toen ik daar was en dan ook wat met haar kon spreken. Vermoedelijk zou zij zelfs vandaag al weer naar huis mogen. Ik wens haar in ieder geval langs deze weg nog eens een spoedig zo goed mogelijk herstel toe. Ook wens ik Geert, die morgen een ingreep aan de ogen moet ondergaan een geslaagde ingreep toe met een spoedig en zo goed mogelijk resultaat. Ginette en Geert zijn dan wel een aantal jaren ouder dan wijzelf, het neemt niet weg dat het er ons op wijst hoe belangrijk de gezondheid is. Kristien en ikzelf proberen deze gezondheid zo goed mogelijk vast te houden door het sporten : lopen, fietsen, zwemmen zijn als het ware een tweede natuur voor ons geworden. We beseffen natuurlijk dat we daarmee ook niet alles zelf in de hand hebben.
En hierbij sluit ik af voor vandaag. Jullie horen (lezen) weer van ons, eenmaal we in Frankrijk zitten.
We zijn weer een jaartje verder en opnieuw staan we aan het begin van een nieuwe fietstocht die ons ditmaal van St.-Nazaire in Frankrijk (Bretagne) naar Onze thuisstad Brugge zal brengen.
Met de leerrijke ervaring van vorige jaar, toen we gingen fietsen in Portugal, van Porto, centraal aan de westkust van Portugal, naar Faro, in het zuiden van Portugal, besloten we om het dit jaar toch wat kalmer aan te doen, weliswaar met een ongeveer zelfde aantal kilometers, zo' kleine 1000 km, maar wel zonder bergen te moeten beklimmen . We het zich nog herinnert zal wel onthouden hebben dat we daar in Portugal serieus hebben afgezien in de bergen, onder meer ook omdat het zo snikkend heet was in die periode. Bovendien moet ik het ook nog wat kalm aan doen. Ik ben nog steeds aan het revalideren van mijn ski-ongeval van januari ll. De dubbele beenbreuk is wel volledig genezen , maar de kruisbanden van mijn linkerknie werden pas in de loop van juni ll. gereconstrueerd en het volledig herstellen van deze ingreep zal wellicht tot eind dit jaar duren. Ik hoop in ieder
geval weer volledig fit te zijn tegen onze nieuwe ski-reis eraan komt ,
of hopelijk zelfs vroeger, tegen dat het nieuwe binnen-tennisseizoen
eraan komt, dat is begin oktober al. We zien wel. Ik doe in ieder geval
mijn uiterste best : 3x per week kiné , 2x fitnesscentrum, en vooral
veel fietsen , stappen en trappen doen.
We vertrekken vanuit St.-Nazaire per fiets naar Brugge. We moeten dan wel eerst in St.-Nazaire geraken. Dat zullen we doen dankzij onze dochter Natalie en onze schoondochter Els. Zij brengen ons er met de wagen naartoe en mogen in ruil daarvoor met ons een weekendje in St.-Nazaire doorbrengen. We hanteerden al eerder deze methode bij onze fietstocht van Praag naar Brugge van een paar jaar terug maar toen waren het onze zoon Kurt en schoonzoon Stefaan die aan het stuur van de wagen zaten. Zij hebben nog steeds aangename
herinneringen aan het weekendje dat ze toen met ons in Praag
doorbrachten ( en misschien nog het meest aan de uitstapjes daar zonder
Kristien en ikzelf.!!!). We hopen dat het voor Natalie en Els een even
aangenaam reisje wordt.
We hebben St.-Nazaire als vertrekpunt gekozen omdat het op ongeveer een 1000km van Brugge ligt én omdat het aan de monding van de Loire ligt. De Loire mondt daar uit in de Noordzee. De Loire kennen we nog van een vroegere reis ( met de wagen weliswaar) toen we daar de kastelen gingen bezoeken .De laatste, laat zeggen 100 kilometers, van de Loire kennen we echter nog niet en uit ingewonnen informatie blijkt er daar een zeer mooi fietspad te zijn aangelegd. Deze willen we in het begin van onze fietstocht verkennen.Voor de rest is de keuze van Frankrijk eerder toevallig, maar, wie Frankrijk al een beetje kent, weet dat het een prachtig land is, met een unieke natuur, met vriendelijke mensen en lekker eten...
){kind=link}