We zitten om 8h30 al aan het ontbijt. Een tafeltje in het restaurant van ons hotel. Alleen koffie, een stuk Frans brood en één croissant en beetje confituur. Het is toch genoeg om met een goed humeur de dag aan te vatten. Dat het weer één en al zon is( en zal blijven, de ganse dag) versterkt dit gevoel alleen maar.Vanuit Sées gaat het richting Neuville, dan Godisson en Le Merlerault waar we een paar inkopen doen om over de middag niet te verhongeren. Er is nog slechts af en toe een soms nijdige klim, maar meestal gaat het licht dalend. Het gaat bijgevolg goed vooruit. We passeren verder langs Les Authieux en Echauffour. Prachtige landschappen zijn weer ons deel. We passeren ook enorm grote en riante stoeterijen zelfs sommigen met eigen hypodroom, oefenvelden en uiteraard uitgestrekte weiden. In Echauffour is het feest in de het dorp. Van heinde en ver is volg komen opdagen. (eindelijk eens mensen gezien ). Er is rommelmarkt, er is een fanfare op het dorpsplein, er staan kermisattracties,... Op het dorpsplein St.-André, in het kerkje St.-André is er een moment om aan papa te denken die vandaag precies 15 jaar geleden is overleden. Hij volgt ongetwijfeld onze tocht van nabij. We hebben geen tijd om mee te vieren met de inwoners van Echauffour en vervolgen onze weg, nog steeds over het algemeen iets bergaf ( dat mag ook wel eens na al het klimwerk van de vorige dagen.) Daarna weer fietsen op een pijlrechte weg doorheen het "Forêt de St.- Evroult" tot in St.-Evroult Notre Dame du Bois. Op een terrasje met zicht op de kerk en aan het meer, gevoed door de Charentonne is er een eerste stop voor een eerste koffie en een Lotuskoekje (zeer zeldzaam in Frankrijk). We stoppen opnieuw in Notre Dame du Hamel . Een boterham met kip en augurk, een drankje en een sappige nectarine vullen de energie-bak weer wat bij. We zitten op het enige bankje dat het dorpje, met zijn miniscule kerkje en 10 huisjes en 1 (gesloten) winkeltje en (gesloten) cafeetje, rijk is. E De korte stop doet ons goed. We hebben er al 45km op zitten en het is 13h30 geworden. We vervolgen onze weg in de vallei van de Charentonne, altijd in de omgeving van het water. Er moet wel nog af en toe serieus geklommen worden want de weg blijft nu ook niet precies naast het water lopen. Op de kruising van onze route met de D819 worden we ingehaald door 2 fietsers op een koersfiets, een man en zijn volwassen knappe dochter. We stoppen eventjes en hebben een lange babbel over : het wielrennen ( Eddy Merckx een groot renner, wie zijn nu de goede Belgen, waarom zijn de Engelsen nu zo goed), over Belgische bieren ( nu volop te krijgen in alle Franse warenhuizen), over Vlamingen en Walen (meteen weer een misverstand uit de wereld geholpen : Vlamingen en Walen leven, niet op voet van oorlog ), Brugge (de man heeft Brugge ooit bezocht),... We wensen elkaar nog een "bonne route" en verder, ieder zijn eigen weg. Ik niet met de knappe dochter, maar wel met mijn nog knapper vrouwtje. Vanaf La-Trinité- de-Réville , we zijn dan al weer een paar kleine onooglijke dorpjes gepasseerd, loopt onze fietsroute samen met de fietsroute "La Vallée de la Charentonne" . In Broglie vinden we een open terrasje op het marktplein. Tijd voor koffie . Vanuit onze zetel op het terras hebben we een enig mooi zicht op de typische Normandische bouwstijl (fachwerk en leistenen bedaking of roestbruine daktegels. Heel merkwaardig is het kleine kerkje. Op het eerste zicht een mengelmoes van diverse bouwstijlen, opgetrokken in zandsteen. Ik tel 3 verschillende torentjes bedekt met leisteen. In 1 ervan hangen drie klokken, van groot naar klein. Er is ook een rood betegeld zadeldak waarin een soort dakkapel met daarin een oud uurwerk.( wijst 3h20 aan hoewel het pas 3h10 is. (Wijst misschien al een eeuwigheid deze tijd aan !). We gaan elk om beurt het kerkje bezoeken ( we durven de fietsen nooit alleen achterlaten). Heel merkwaardig maar zeer mooi , in Romaanse stijl. Daarna gaat het , in één ruk, naar Bernay, via een oude spoorweg die mooi geasfalteerd is, enkel voor fietsers, wandelaars en skeelers. We komen er van deze soorten dan ook veel tegen. Het reuze voordeel van een dergelijk fietspad op een oude spoorwegbedding is dat het alleen maar "vals plat" is want een trein kon vroeger geen echte hellingen aan. In geen tijd staan we dan ook in Bernay waar we zonder probleem weer ons hotel " Lion D' Or" vinden, midden het stadje gelegen. We mogen pas inchecken na 17h. Eigenlijk moeten we dus nog uur half uurtje ergens anders passeren. We plaatsen onze fietsen wel op de parking en bij het verlaten ervan, komt de eigenaar ons tegemoet. We mogen toch al inchecken. Wat zalig. Een lekkere warme douche ,ongelooflijk hoe goed zoiets kan doen na een dag fietsen - we haalden vandaag 74km . We gaan via booking.com weer op zoek naar een overnachtingsplaats voor morgen. Vinden en reserveren deze ook zonder probleem en zelfs voor de dag erna vinden we ook al iets dat we eveneens vastleggen. We zitten dan in de onmiddellijke buurt van Dieppe, weer aan zee ! (We moeten wel nog 2 dagen fietsen hé) .We staan er zelf verstomd van hoe gemakkelijk alles gaat , zowel het vinden, het reserveren als uiteraard ook het fietsen. Daarna trekken we het stadje in , in de hoop toch nog iets te vinden om te eten. Naast het hotel is er wel een Chinees restaurant, maar dat zegt ons voor het ogenblik niet veel.
Zoals ook elders in Frankrijk is ook hier alles gesloten. Een uitzondering gemaakt voor een Kebab -tent waar we niet happig op zijn en een Algeriaans restaurantje waar ze couscous serveren. Dit spreekt ons nog aan. We komen als eerste klanten binnen en worden uiterst vriendelijk verwelkomt. Wat ze serveren is werkelijk subliem. Nog zelden een dergelijk lekkere couscous gegeten. Alles werd afzonderlijk geserveerd : de couscous (uiteraard), de groenten met saus, het vlees, de bijhorende kruiden. De mix konden we dus zelf bepalen. We hebben het ons in ieder geval niet beklaagd. Er waren weliswaar geen oesters als voorgerecht, maar deze houden we nog in petto voor later .Alles wordt overgoten met een uitstekende Algeriaanse wijn en tenslotte met een vers gemaakte muntthee. Als we het restaurant verlaten zitten er al 16 mensen. We geraken toch nog in ons hotel en dromen over al het geluk dat ons tot op heden al overkwam en ons nog zal overkomen. We zijn God en zijn engelen hemels dankbaar.
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
