We hebben ook nog  bezoek gekregen van Thomas en zijn oudste dochtertje Léna die ons nog een goeie reis kwamen toewensen. Bij Thomas wordt tegen eind  september een derde kindje verwacht. Of dit was toch zo. Sarah, zijn vrouwtje, is gisteren nog naar de dokter geweest en die zei dat een eerdere bevalling waarschijnlijker zou zijn. We hopen dat we tegen dan toch al thuis zullen zijn om een nieuw kleindochtertje ( dat weten we ondertussen wel) te verwelkomen. Dit wordt dan reeds ons 10de kleinkind. Thomas kwam meteen ook onze wagen ophalen. Hij zal er gedurende onze afwezigheid zorg voor dragen. Léna, pas terug van haar "museum-kamp" in Oostende had nog een mooie tekening in houtskool meegebracht, als een laattijdig cadeautje voor mijn verjaardag van een paar dagen terug. Hoeveel jaar dat geworden is, is van geen belang. (Goede vrienden wensten me op mijn verjaardag ook proficiat , er aan toevoegend dat ze "de tel" kwijt waren - maar dat dit detail van geen belang was ! - dank je wel trouwens, Miek en Karel !). Die verjaardag vierden Kristien en ik onder ons beiden, met een lekker etentje in "Den Heerd", vroeger  in Damme , maar nu al enige tijd in Brugge gevestigd, in de woning van voormalig burgemeester van Brugge, Frank Van Acker.  Het was er uitstekend, mooi kader, vriendelijk onthaal, lekker eten...  We kunnen het iedereen aanbevelen. We ontmoetten er kennissen van uit de tijd dat onze oudste zoon nog lid was van de scouts Tillegem. Zij hadden blijkbaar ook iets te vieren.

Gisteren zijn we nog naar Wenduine geweest. Wie ons kent, weet dat dit was om wat te lopen, te zwemmen en om een terrasje te doen. Alleen mijn vrouwtje "beoefende deze drie sporten". Zelf moest ik het houden bij deel twee en drie. Lopen zit er na het reconstrueren van mijn kruisbanden nog altijd niet in. Mijn kinesiste, bij wie ik gisteren ook nog  voor de laatste keer was,voor onze fietstocht, verbiedt mij vooralsnog het lopen. Daar zal volgens haar pas vanaf oktober sprake van kunnen  zijn, en dan nog heel, heel geleidelijk. ( toch heb ik het al eens geprobeerd,  5x 2 minuutjes joggen - maar dat kan je eigenlijk niet "lopen" kunt noemen).

Eergisteren ben ik nog op ziekenbezoek geweest bij Ginette en Geert . Ginette is herstellend van een trombose waarbij én de spraak én een deel van haar motoriek werden aangetast . Ik schrok er erg van toen ik alleen Geert thuis trof  en hoorde vertellen dat Ginette sedert zondag  weer opnieuw was opgenomen in de kliniek naar aanleiding een nieuwe crisis. Ditmaal, gelukkig, met minder erge gevolgen. Dit vernam ik van Ginette zelf die Geert opbelde toen ik daar was en dan ook wat met haar kon spreken. Vermoedelijk zou zij zelfs vandaag al weer naar huis mogen. Ik wens haar in ieder geval langs deze weg nog eens een spoedig zo goed mogelijk herstel toe. Ook wens ik Geert, die morgen een ingreep aan de ogen moet ondergaan een geslaagde ingreep toe met een spoedig en zo goed mogelijk resultaat. Ginette en Geert zijn dan wel een aantal jaren ouder dan wijzelf, het neemt niet weg dat het er ons op wijst hoe belangrijk de gezondheid is. Kristien en ikzelf proberen deze gezondheid zo goed mogelijk vast te houden door het sporten : lopen, fietsen, zwemmen zijn als het ware een tweede natuur voor ons geworden. We beseffen natuurlijk dat we daarmee ook niet alles zelf in de hand hebben.

En hierbij sluit ik af voor vandaag. Jullie horen (lezen) weer van ons, eenmaal we in Frankrijk zitten.

Met de leerrijke ervaring van vorige jaar, toen we gingen fietsen in Portugal, van Porto, centraal aan de westkust van Portugal, naar Faro, in het zuiden van Portugal, besloten we om het dit jaar toch wat kalmer aan te doen, weliswaar met een ongeveer zelfde aantal kilometers, zo' kleine 1000 km, maar wel zonder  bergen te moeten beklimmen . We het zich nog herinnert zal wel onthouden hebben dat we daar in Portugal serieus hebben afgezien in de bergen, onder meer ook omdat het zo snikkend heet was in die periode. Bovendien moet ik het ook nog wat kalm aan doen. Ik ben nog steeds aan het revalideren van mijn ski-ongeval van januari ll. De dubbele beenbreuk is wel volledig genezen , maar de kruisbanden van mijn linkerknie werden pas in de loop van juni ll. gereconstrueerd en het volledig herstellen van deze ingreep zal wellicht tot eind dit jaar duren. Ik hoop in ieder geval weer volledig fit te zijn tegen onze nieuwe ski-reis eraan komt , of hopelijk zelfs vroeger, tegen dat het nieuwe binnen-tennisseizoen eraan komt, dat is begin oktober al.   We zien wel. Ik doe in ieder geval mijn uiterste best : 3x per week kiné , 2x fitnesscentrum, en vooral veel fietsen , stappen en trappen doen.

We vertrekken vanuit St.-Nazaire per fiets naar Brugge. We moeten dan wel eerst in St.-Nazaire geraken. Dat zullen we doen dankzij onze dochter Natalie en onze schoondochter Els. Zij brengen ons er met de wagen naartoe en mogen in ruil daarvoor met ons een weekendje in St.-Nazaire doorbrengen. We hanteerden al eerder deze methode bij onze fietstocht van Praag naar Brugge van een paar jaar terug maar toen waren het onze zoon Kurt en schoonzoon Stefaan die aan het stuur van de wagen zaten. Zij hebben nog steeds aangename herinneringen aan het weekendje dat ze toen met ons in Praag doorbrachten ( en misschien nog het meest aan de uitstapjes daar zonder Kristien en ikzelf.!!!). We hopen dat het voor Natalie en Els een even aangenaam reisje wordt.

We hebben St.-Nazaire als vertrekpunt gekozen omdat het op ongeveer een 1000km van Brugge ligt én omdat het aan de monding van de Loire ligt. De Loire mondt daar uit in de Noordzee. De Loire kennen we nog van een vroegere reis ( met de wagen weliswaar) toen we daar de kastelen gingen bezoeken .De laatste, laat zeggen 100 kilometers, van de Loire kennen we echter nog niet en uit ingewonnen informatie blijkt er daar een zeer mooi fietspad te zijn aangelegd. Deze willen we in  het begin van onze fietstocht verkennen.Voor de rest is de keuze van Frankrijk eerder toevallig, maar, wie Frankrijk al een beetje kent, weet dat het een prachtig land is, met een unieke natuur, met vriendelijke mensen en lekker eten...