Het is deze morgen een beetje onszelf behelpen. We hebben uitstekend geslapen maar moeten zelf voor ons ontbijt zorgen. Ik ga naar de bakker, een eindje hogerop en koop er 3 ronde boterkoeken met rozijnen. Tussen elke ronde zit een laagje crème. Hmmmm. Intussen heet Kristien geprobeerd koffie te zetten. Het apparaat pruttelt naar believen maar veel koffie produceert het niet. We vinden een oplossing met behulp van een microwave.En zo, na een lekker maar eenvoudig ontbijt zijn we tegen 9h30 weer op weg, zoals gisteren, weer in een dichte mist en erg frisjes. Het gaat eerst richting overzet maar we gaan de Seine niet over, we fietsen richting St.-Marguerite S.-Duclair. Het gaat door een groot bos, heel mooi, helaas ook lastig want meestal bergop. We passen St.-Paër en vervolgen de weg tot in Bouville. Daar, opnieuw een "route barrée". Gesterkt door onze ervaring van gisteren trekken we er ons niets van aan. Een goede kilometer verder is onze weg echter volledig "verdwenen" en ligt er een put van wel 15m diep. Men is er de N15 aan het ingraven. Toch slagen wer er in met vereende krachten (niet omgekeerd !) de overkant de bereiken. Eerst de put in via een helling die de kranen en bulldozers gebruiken om in de put te geraken. Daarna, aan de andere kant de minst steile helling opzoeken en er onze fietsen naar boven duwen. Het vraagt wat tijd en inspanning, maar we vermijden toch weer een omweg van vele kilometers. En dan weer verder. De enige levende wezens die we tegenkomen zijn koeien in de wei, niet in het minst in ons geïnteresseerd. Misnil-Panneville, Linésy, Saussay, tot Eclot l'Auber waar we eventjes stoppen, na 33 km. Het is juist 12 uur. De klok luidt evenals de schoolbel. 4 moeders komen 4 peuters ophalen. De juf blijft alleen achter. We eten elk een halve boterkoek ( nog over van deze morgen) en drinken alles op wat er nog aan drinken is : een beetje water uit de drinkbus van Kristien en een half flesje (350cc) cola. We zitten aan een tafeltje op het speelpleintje van het dorp. We delen ook nog een resterende nectarine als dessert. Het is nodig om eventjes op krachten te komen, want al de ganse dag fietsen we in een gebied dat door God goed bedeeld is inzake hellingen. Het stond vast vooraan in de rij als de hellingen verdeeld werden. Tijdens onze rust breekt eindelijk de zon door de mist en loopt de temperatuur hoog op. Weg windjack, weg pull. We trekken verder in onze gewone fietsuitrusting : broekje met zeemvel, fietstruitje, help en zonnebril, fietshandschoentjes. Zo simpel is dat. Zoals het fietsen zelf. Velen stellen ons de vraag " Hoe doen jullie dat toch ?". Het geheim is heel eenvoudig. Je springt op de fiets en je begint te rijden. Als de rest wijst zichzelf uit. Soms moet je wat harder duwen en dan gaat het meestal traag. Soms moet je helemaal niet duwen en dan gaat het meestal heel snel. Zeg nooit :" dat kan ik niet". Mijn zus Trien, 1 jaartje jonger, heeft tot voor een paar maanden, nooit gefietst, zelfs nooit gesport. Een paar maand terug, door een "gelukkig toeval" (letterlijk en figuurlijk) heeft ze de fiets en het fietsen ontdekt. Een paar dagen terug liet ze ons fier weten al over haar eerste 1000 km te zitten. Zo zie je maar. Daarna doen we een ganse resem dorpjes aan die allemaal eindigen op "ville" : Yerville, Bourdainville, Imbleville, Thièdeville, Auzouville s/Saân, Lestanville, Biville-la-rivière, Rainfreville, Grueville, Thil-Manneville, Sauqueville. Ze liggen allemaal op slechts 2 à 3 km van elkaar en hebben ook allemaal gemeen dat de dorpskern boven op een helling ligt en dat het daarna dalend gaat, tot aan het volgende dorpje. Altijd zo'n 500 meter klimmen en dan 2 à 3 kilometers dalen. In onze eerste "Ville, met name Yerville , hebben we de eerste koffiestop van de dag. Dat is echt genieten. Van daaruit gaat het in één trek tot in St.-Aubin s/Scie waar we geboekt hebben in een Campanile. St.-Aubin eindigt weliswaar niet op "ville" maar ligt wel helemaal bovenop een helling. Het is dus voor het laatst vandaag nog hard duwen. Bovendien moeten we , tot aan ons hotel, nog zo'n 5 km fietsen op de N27, een erg drukke hoofdbaan. Als we er zijn is het toch eventjes bekomen met een (weer zelfgemaakte) koffie. Daarna een deugdoende douche en vervolgens deze blog wat bijwerken. De tijd vliegt zo voorbij. De campanile beschikt over een eigen restaurant, los van het kamergebouw. We boeken daar voor ons avondeten. Dit avondeten, het eerste treffelijke eten dat we vandaag onder de kniezen krijgen is gewoon top. Geen gastronomische maaltijd, maar wel een avondmaal met alles erop en eraan. We beginnen met een aperitief, gevolgd door een voorgerechten-buffet. Daarin een ruime keuze van vlees, groenten,kazen, charcuterie,patés, noem maar op, het was voorzien.Daarna een steack, à point, met frietjes en bearnaise-sausje. Een kwartje rode streekwijn en een halve liter pellegrino-water. Daarna weer een buffet, maar wel van hemelse desserts. We spoelen het geheel door met een koffie. Het hoeft geen verwondering dat we volledig voldaan weer onze kamer opzoeken om weer een slaap der gelukzaligen te slapen. We hebben voor het avondeten nog wat op internet zitten zoeken naar slaapgelegenheid voor de volgende dagen. Voor morgen hebben we nu al geboekt in Abbeville (Hotel Vauban) en voor overmorgen gaan we slapen in de abdij van Valloires in Argoules waar zoveel jaren terug we nog het huwelijksfeest van Lien Gheysen, nichtje van Kristien , en Hans Vandenbussche hebben bijgewoond. De dag daarop hopen we in Tourneghem-sur-Hem te geraken waar we boekten in het hotel Bal.( Onze Mieke en Steven sliepen daar vorig jaar toen ze van Brugge naar Boulogne fietsten). We zitten dan al op de LF1 route naar Brugge brengt. Alleen moet er wel nog wat gefietst worden.
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
