« Wanneer je een schip wil bouwen

breng dan geen mensen bij elkaar

om hout te slepen,

werktekeningen te maken,

taken te verdelen

                            en het werk te organiseren.

Maar doe de mensen

vurig verlangen

naar de eindeloze zee”.

                                                                                                                       Antoine de Saint-Exupéry

‘Elk het zijne’, zegt het recht. ‘Het mijne is het jouwe’, zegt de liefde.

‘Wat kan er van mij gevraagd worden?’ vraagt het recht. ‘Wat kan ik voor je doen?’ vraagt de liefde.

‘Wat moet ik afstaan?’ vraagt het recht.

‘Dat is niet verplicht’, zegt het recht. ‘Ik doe het graag’, zegt de liefde.

‘Tel ik misschien niet meer mee?’ vraagt het recht. ‘Zijn we niemand vergeten?’ vraagt de liefde.

‘Precies wat moet’, berekent het recht. ‘Geheel en al’, wenst de liefde.

‘Tot hier en niet verder’, bepaalt het recht. ‘Grenzeloos en onbeperkt’, beweert de liefde.

‘Straffen wat fout was’, zegt het recht. ‘Vergeven wat fout was’, zegt de liefde.

‘Je recht eisen’, zegt het recht. ‘Je liefde schenken’, zegt de liefde.

‘Ik heb recht op liefde’, zegt het recht. ‘Ik hou van jou’, herhaalt de liefde.

                                                                                                                               Auteur niet gekend.

Uit weekkalender basisgroepen - week 2

Ik stel een paar vragen aan Ing, een jong Cambodjaans meisje,

gesloten, koppig en lief tegelijk, dat een jaar of twaalf moet zijn.

In haar ogen een grondeloze wijsheid waarin ik verdrink.

Ze spreekt goed Frans.

Ik vraag: “Wat zou je willen dat ik van je te weten kom, van je leven?”

“Ik heet Ing”, zegt ze. “En ik leef.”

Ik stel een vraag aan het meisje naast haar,

jonger of ouder dan zij, wie zal het zeg­gen:

“Waar komt ze vandaan?”

Ze noemt de naam van een dorp bij Pnom Penh.

Ik zeg: “Is dat ver hiervandaan?” “Ja, ver.”

“Vertel me eens hoe ver het is,

of langs welke weg je van je dorp hierheen bent gekomen?”

“Vertellen?” vraagt ze verbaasd. “Waarom moet ik dat doen?

Ik kom daarvandaan en nu ben ik hier:

is dat niet voldoende voor u?”

WIESEL ELIE. Woorden zonder wederwoord.

Gooi en Sticht, Hilversum, 1983, p. 26.

De tijd is een lekker snoepje,

je moet er langzaam en bewust op kauwen

om er maximaal van te genieten.

Corinne Assenheimer

weekkalender  basisgroepen - week 1