Ik ben
altijd al een beetje sportief geweest en toen ik enkele jaren terug lid werd
van de wandelclub PWC Merelbeke ontmoette ik op de Sloebertocht te Zingem een
man die mij zijn verhaal vertelde over een voettocht van bij hem thuis in
Blankenberge naar Compostela in het noorden van Spanje. Dit verhaal greep me zo
aan dat ik stil hoopte dit ook eens te kunnen doen. Enkele jaren later leerde
ik binnen onze wandelclub Marc, Pier en Luc kennen. Het waren verwoede
wandelaars die af en toe eens met de rugzak naar het buitenland trokken en waar
ik zo nu en dan eens mee optrok. Ook zij besloten om de tocht van hun dromen te
ondernemen naar Compostela. Ik kreeg de kans om mee te gaan maar besloot om het
niet te doen. Ik ging wel een paar dagen op bezoek bij deze pelgrims en
vergezelde ze zelfs gedurende één week in Frankrijk. Op enkele dagen tijd
leerde ik hoe intens je geniet op dergelijke tocht en welke aangename
ontmoetingen je ondergaat tijdens je tocht naar Compostela. Het was toen dat
bij mij de klik overging om deze tocht eens per fiets te ondernemen omdat ik
al van kleins af altijd graag fietste en de meeste van mijn verplaatsingen ook
met de fiets ondernam. Ik wilde wel graag mijn vriendin mee op deze tocht en
groot was mijn verbazing toen ik haar voorstelde om samen met mij naar Compostela
te trekken,weliswaar ik met de fiets en zij met een gehuurde mobilhome en zij
daar ook zonder er veel over na te denken mee instemde. Zijzelf nam
onmiddellijk het initiatief om aan het nodige verlof te komen op het werk en
ook verstuurde ze enkele e-mails om aan de nodige mobilhome te geraken. Dit
alles lukte wonderwel heel snel en meteen werd het mij duidelijk dat zij het
werkelijk meende om mee te gaan. We willen er dus samen eens twee maanden
onderuit zonder dat er hier sprake is van enige religieuze of sportieve
intentie. We zien wel waar we terecht komen.
22-04-2008, 00:00 geschreven door Ernie 
|