Vandaag mochten we kennismaken met andere projecten die door SCAD zijn ondersteund. Naast de scholen buitengewoon onderwijs en hun medisch centrum rijden ze met hun minibus ook naar de verschillende dorpen in de provincie (Community Based Rehabilitation). Mensen worden ingelicht over de komst van een medisch team en kunnen zelf of met hun kinderen op consultatie komen. Vandaag waren er 2 mensen van het buitengewoon onderwijs, een diëtist en een orthopedist aanwezig. Wij konden dit team versterken met een kinesist en twee studenten ergotherapie. We konden advies verlenen aan ouders van kinderen met een mentale beperking, een kind met een fysieke beperking en een meisje met een auditieve beperking. De noden in deze regio zijn groot, want kinderen met bijvoorbeeld een mentale beperking kunnen wel terecht in hun dorpsschool, maar met 1 leerkracht voor ongeveer 80 kinderen, krijgt het kind met beperking veel te weinig aandacht, wordt het te weinig uitgedaagd om verder te ontwikkelen. Door de consultaties kunnen we ouders wel aanmoedigen om het kind zelfstandiger te laten worden en hun tips en adviezen mee te geven om met bepaald gedrag om te gaan. De taal blijft wel een grote barrière, gelukkig zijn er voor ons ook vertalers aanwezig.

Daarna konden we een 'winkel' bezoeken waar biologische meststoffen en zaden werden verkocht. Gewone mensen en boeren kunnen in deze winkel hun grondstoffen kopen en ze kunnen ook materiaal om de grond te bewerken huren. Op die manier moeten ze niet zelf instaan voor de aankoop van alle materiaal. SCAD stelde  een pakket zaden samen voor een evenwichtige voeding. Een gezin kan van de opbrengst van hun spinazie, pompoenen, curry, komkommers,... 6 maanden leven. Aangezien er in deze regio veel armoede en ondervoeding is, is dit een mooi initiatief. 

SCAD ondersteunt ook groepen vrouwen om hun eigen onderneming op te starten. Zo is er een groep van 8 vrouwen die met een kleine financiële ondersteuning en een lening bij de bank een bedrijfje kon opzetten dat maandverbanden vervaardigt en inpakt. We zagen het proces van de katoenvlokken tot het afgewerkte product. Dit alles op een 10-tal vierkante meter. Dit groepje vrouwen kon op die manier een inkomen verwerven om hun gezin te voeden. De lening voor de aankoop van hun machines konden ze met de opbrengst hiervan ook op een zestal jaar afbetalen. Hun afzetmarkt zijn voornamelijk scholen en ziekenhuizen, want op de private markt is de concurrentie te groot.

Als afsluiter van de dag kregen we de kans om een liefdadigheidsmarkt bij te wonen op het terrein van SCAD. De leerlingen van het schooltje buitengewoon onderwijs hebben tijdens hun vocational training verschillende zaken vervaardigd (juwelen, sleutelhangers, decoratie...), die ze te koop aanboden. Verder stonden er diverse eetkraampjes met suikerspin en popcorn, maar ook met plaatselijke gerechten. De studenten van de campus konden hier verschillende zaken zelf kopen en de opbrengst gaat integraal naar goede doelen. Vorig jaar konden ze op die manier een koelkast kopen voor een dorpsschool en diverse rolstoelen voor kinderen met een beperking. SCAD probeert dus ook de eigen studenten te sensibiliseren om aan liefdadigheid te doen.

En zo zit onze eerste werkweek er alweer bijna op. Morgen is het nationale feestdag in India, maar er staan nog enkele consultaties op het programma. We zullen dus morgenvoormiddag terug gaan naar het medisch centrum voor adviesverlening. In de loop van de namiddag zal dan ons weekend starten met een trip naar Madurai, een stad met blijkbaar zeer druk verkeer en een zeer mooie tempel. Je kunt dus al uitkijken naar mijn volgende berichtje (al weet ik nog niet wanneer ik dat zal kunnen posten).

Gisteren konden mijn studenten hun vorming 'Sherborne' geven aan de leerkrachten van de school buitengewoon onderwijs. Het was even wat aftasten (letterlijk en figuurlijk) hoe ver we konden gaan met de oefeningen, maar de onwennigheid duurde niet lang. De studenten hadden gekozen voor een geleidelijke opbouw wat ervoor zorgde dat iedereen zich veilig genoeg voelde om alle oefeningen te doen. In de namiddag konden ook de kinderen zelf mee genieten en aan de lach op hun gezicht konden we zien dat ze ervan genoten. Zelf had ik een overleg rond 'Vocational rehabilitation', dit is hier een project voor kinderen met een beperking om ervoor te zorgen dat ze voldoende voorbereid worden op een latere tewerkstelling. Ik kon er hun voorstel bekijken om hun werking te standaardiseren en heb heel wat feedback gegeven bij de mogelijkheden tot evaluatie. De betrokken leerkracht was heel gedreven en na afloop heel blij met de uitleg. Op die manier kan ze de evaluatie van haar leerlingen verder aanpassen en afstemmen op de arbeidsmarkt.

Tegen 16 uur waren we terug in ons guesthouse en zijn toen in de blakende zon vertrokken naar het eerstvolgende dorpje Cheranmahadevi. Zoals ook de andere dagen, een hele belevenis. De scholen waren net uit en alle schoolkinderen liepen op straat of zaten op de bus. Ze hebben hier allemaal een schooluniform en de meisjes dragen hun haar doorgaans in twee vlechten die vast gestrikt zijn met een lintje dat accordeert met hun uniform. Prachtig om te zien! Maar dit was niet het meest opvallende, wij waren deze keer zelf de toeristische attractie. Sommigen zwaaien onmiddellijk, anderen kijken wat beschaamd en nog anderen steken speciaal voor ons de straat over en het woord 'selfie' is hier ook al goed ingeburgerd... Vanaf nu kan je mijn foto vermoedelijk niet meer wegdenken van alle sociale media (en dat voor iemand die zelf enkel Skype heeft)

Een spannende dag vandaag. Na heel wat voorbereidingswerk en overleg met mijn studenten kon ik vandaag een geslaagde vorming geven aan leerkrachten lager onderwijs van het schooltje met de kinderen met een beperking. Aangezien het onderwijssysteem vrij klassiek is, heb ik hen vandaag warm gemaakt om bord- en kaartspellen te introduceren in hun lessen wiskunde. De focus lag vooral op de voorbereidende rekenvaardigheden. Eenvoudige spellen als domino en uno waren hier niet gekend, maar ze hadden er ook nog nooit aan gedacht om hun eigen Indiase spellen in te zetten tijdens de lessen.

De meeste leerkrachten begrijpen vrij goed Engels, dus spelregels uitleggen verliep wel vrij vlot. Het concept van een spel spelen, dus ook je beurt afwachten, niet 'spieken' in de kaarten van je buur, dat was voor sommigen vrij moeilijk, maar tegen het einde van de dag lukten ook deze concepten. Het laatste uur hebben ze dan wat spelmateriaal meegenomen naar hun eigen klassen om uit te proberen met de kinderen. Blijkbaar een groot succes, want morgen mag ik het materiaal opnieuw meebrengen en gaan ze er verder mee aan de slag.

Morgen zullen ze ook hun eigen spellen meebrengen en aan mij uitleggen. Op die manier kunnen we samen in overleg gaan en nagaan of deze ook inzetbaar zijn bij hun kinderen in de klas. Een win-win-situatie dus. Alweer iets om naar uit te kijken.

Onze derde dag in SCAD. Het zijn al bewogen tijden geweest... Zondag kregen we eerst een heerlijk ontbijt konden we in de voormiddag nog 3 uur slapen, want daar was nog niet zoveel van gekomen. In de namiddag mochten we al gaan 'shoppen'. Een bijzondere kennismaking met de cultuur. Eerst en vooral de autorit. Een gewone weg waar je normaal kunt kruisen, kan evengoed een 'viervaksweg' zijn. Als je wilt voorbijsteken, dan toeter je gewoon en hoop je maar dat de ander wat plaats maakt. Op het stuur kan je zowel links als rechts je claxon gebruiken (wat hier natuurlijk wel handig is). Geiten en koeien lopen hier vrij op de weg, dus ook tussen het verkeer. De hoofdwegen zijn doorgaans vrij goed aangelegd, maar bij kleinere wegen wordt er wel wat meer verwacht van de vering van de auto.

Aangekomen in Tirunelveli konden we de kleurenpracht zien van de gebouwen, de mensen en ook van de inhoud van de kleerwinkels. Wie kan er zeggen dat hij al eens een kleedje heeft gepast met 8 verkoopsters rond zich... Voor iemand die niet graag gaat shoppen, een ware beproeving.

Daarna door de drukke straten iets fris drinken in een leuk koffiehuis. Met temperaturen tegen de 30 graden is dit een welkome afwisseling. Verfrist opnieuw kennisgemaakt met de cultuur en langs de drukke winkeltjes gewandeld tot het station. Treinen kunnen hier bestaan uit maximaal 48 rijtuigen. Tussen de sporen staat ook een waterleiding. Als de trein stopt in het station, worden alle wagons weer aangevuld met water. (als dat geen interessant weetje is )

Mensen zijn hier heel vriendelijk en willen graag een selfie met ons. Ook dat is even wennen.

Maandag werden we dan rondgeleid op het domein van SCAD. Er zijn hier 7000 studenten en een school buitengewoon onderwijs voor een 60-tal leerlingen. De leerlingen die het aankunnen, zullen hier zelfs ook doorstromen naar het hoger onderwijs. We werden in de school hartelijk onthaald, konden even binnenkijken in de klassen, de spelletjesbibliotheek en de verschillende ateliers. Daarna maakten we afspraken voor het geven van vormingen. De verwachtingen zijn hoog... vandaar dat het ook even duurde voordat ik tijd had om deze blog aan te vullen. Na 3 uur hebben we een dorp bezocht die ook ondersteund wordt door SCAD. Hier worden Sari's geweven. We hebben het hele proces gezien, van het uitsorteren van het garen, het opwinden op de spoelen tot het weven op zich. Gans het dorp is hierin betrokken. SCAD ondersteunt deze mensen financieel in de aankoop van hun grondstoffen, maar helpt dan ook bij de commercialisering van hun producten. (Jutta, ik heb een mooie voor jou uitgekozen!)

Vandaag, dinsdag, was het consultatiedag. We zijn een volledige dag meegeweest naar het medisch centrum van SCAD. Kinderen met een fysieke beperking kwamen langs voor advies van de arts en de kinesist die met ons mee zijn. Daarnaast konden onze studenten ook op ergotherapeutisch vlak een aantal adviezen geven zodat ze zelfstandiger konden handelen of hun levenskwaliteit kon verbeteren. Voor mij een zeer leerrijke ervaring aangezien mijn kennis van de fysieke revalidatie of ontwikkelingsstoornissen toch al even is geleden... Op die manier hebben we vandaag zo'n 24 kinderen gezien en 7 ervan zullen door de arts nog geopereerd worden.

Morgen wordt voor de studenten een nieuwe consultatiedag. Zelf ga ik een vorming geven over het gebruik van bord- en kaartspellen in de wiskundelessen. Ik kreeg heel wat tips en hopelijk zal het ook voor de leerkrachten een meerwaarde zijn om het leren aantrekkelijker te maken en zo de vaardigheden te verhogen. Het belooft een spannende dag te worden.