Na nog een overnachting in Trivandrum nabij de luchthaven kon ik beginnen aan mijn lange reisweg terug naar huis. Taxi - vliegtuig -vliegtuig - trein - auto, na 22 uur was ik blij om terug in mijn eigen bed te liggen. De voorbije 14 dagen waren een ervaring om nooit meer te vergeten. Heel veel mooie momenten, veel nieuwe mensen leren kennen, ontdekt dat je bloemkool op heel veel verschillende manieren kunt eten, dat insecten verschillende afmetingen kunnen hebben, dat bananen ook oranje spikkels kunnen hebben, dat het leven voor heel wat mensen niet eerlijk is en al vast ligt van bij hun geboorte, maar dat er projecten zijn die hier verandering in kunnen brengen, ... Eigenlijk te veel om op te noemen, maar een aanrader voor iedereen die zijn blik wil verruimen (letterlijk en figuurlijk).

Bij de afsluit van deze blog wil ik dan ook een aantal mensen bedanken. Eerst en vooral de mensen van SCAD zelf voor hun goede ontvangst en oprechte interesse in ergotherapie, Dr. Cletus, Mr. Charles, Mr Anant, Mr Samuel, Mr Rajesh,... maar zeker ook Ms Whimela voor de goede zorgen en het bereiden van de heerlijke maaltijden, verder nog alle leerkrachten en studenten van de lerarenopleiding voor hun enthousiasme om met ons samen te werken, de kinderen die we in Anbu Illam en tijdens de CBR hebben ontmoet voor hun innemende lach en hun pogingen om mij wat Tamil aan te leren, Marjolijn en Luc voor hun aanwezigheid en mooie samenwerking ook met onze studenten. Daarnaast wil ik ook Vives en de provincie West-Vlaanderen bedanken voor de kans die ik van hen kreeg om 14 dagen te mogen delen in dit mooie project!