Een 2e loopsessie had ik voorzien op zaterdag, maar iets te vroeg. Ondanks de fricties vooraf en foamroller zaten de achillespees nog te vast. Vanaf de eerste stap voelde ik ze. Dan maar gestopt. Toch is er een verbetering. Als ik fricties doe voel ik bijna niets. Dan maar gaan fietsen.

Deze morgen opnieuw geprobeerd. Al veel beter. Eerst een 15min afwisselend 1 minuut lopen en 1 minuut wandelen, daarna een 25min continu, zonder probleem. Maar wel zeer rustig. Gezien ik naar de Palingbeek ben geweest, kon ik na het lopen mijn voetjes in het koude water steken. Bespaart mij een ijsbehandeling.

Als sporter is een blessure altijd moeilijk en balanseren tussen sporten en niet sporten. Mijn achillespees problemen zijn begonnen na de sprint in Gent. Eerst wil je het niet toegeven. Het gaat wel over gaan. Maar toch vlug beslist om het loopvolume drastisch te verminderen, om uiteindelijk toe te geven aan de blessure en een loopstop in te lassen. Zelfs op mijn laatste voorziene wedstrijd, Flanders Fields triathlon te Ieper, heb ik het lopen geschrapt. Enkel gezwommen en fietsgedeelte gedaan. Spijtig vond ik het niet. Ik vond het al een overwinning om te geven aan de blessure.

Na anderhalve week en een dagelijkse behandeling met foamroller, fricties en de rekoefeningen op de trap, is er al een sterke verbetering voelbaar en zichtbaar. De achillespezen lijken al meer op pezen en de ochtendstijfheid is ook al sterk verminderd. Dagelijks en dit twee maal, doe ik fricties en ga met de pezen over de foamroller.

Vandaag, woensdag 21 september, een eerste loopje gepland. Het zou een utopie zijn, moest deze pijnloos verlopen, maar het is toch een teleurstelling dat het niet zo is. Een kort loopje gedaan, 1 minuut rustig lopen en 1 minuut wandelen, 34 minuutjes. Achteraf, ok, niet pijnloos maar wel dragelijk. Ook na het lopen voelde het ook goed aan. Het ijsbadje en fricties deden deugd. Eens wat het morgenochtend zal zijn. Is dit niet slechter, voorzie ik een 2e loopsessie op zaterdag.