Na tien jaar aarzelen durfde hij het eindelijk aan. Met
eenvoudige middelen vermomd (gekleurde contactlenzen en een
zwarte pruik), betrad Günter Wallraff als de Turkse
arbeider ‘Ali’ de Duitse arbeidsmarkt. Ali werkte in de
bouw, bij de hoogovens van Thyssen, als chauffeur van een
koppelbaas, als proefpersoon op een
geneesmiddelen-laboratorium, bij McDonald’s, op een
boerderij. Hij ging op straat staan met een draaiorgeltje,
hij bezocht café’s en bijeenkomsten van CDU en CSU, waar
hij van Strauss, als ‘vertegenwoordiger van de grijze
Wolven’ een handtekening loskreeg. Hij veroorzaakte
blikschade in het verkeer, informeerde naar de mogelijkheden
van begraven en cremeren, en probeerde zich tot christen te
laten dopen. Wallraff’s lange aarzeling bleek niet
ongerechtvaardigd te zijn geweest. Hij werd opgelicht,
beledigd, genegeerd, bestolen en bedreigd. Voor een
hongerloon zijn gezondheid op het spel zetten: dat was nog
het beste wat hij als Turk bereiken kon.

Günter Wallraff (1942) ondernam al eerder spectaculaire
acties, waarover hij tal van boeken schreef die ook in
Nederland grote aandacht trokken, zoals ‘‘t gewone
kapitalisme’, ‘ongewenste reportages’, ‘Verslaggever van
BILD en Beeld van BILD.’. Zijn verslagen vormen inmiddels
een genre op zichzelf. Zijn doorzettingsvermogen, tegen alle
persoonlijke risico’s en eindeloze processen in, is
onvoorstelbaar.