"In Nederland is er een groeiend onbehagen over de kwaliteit van het landschap. Dit geldt ook voor Friesland, volgens velen de mooiste provincie. De diversiteit en schoonheid van het Friese landschap brokkelt zienderogen af. Anonieme bedrijventerreinen, willekeurig geplaatste windturbines en een verschrompelend veenweidegebied zorgen voor 'landschapspijn'. 

Kan het tij gekeerd worden? Op een rondreis door de verschillende landschapstypen van Friesland laat Peter de Ruyter in zijn boek 'Vloeiend landschap' zien dat het nog niet te laat is. Door mee te bewegen met toekomstige veranderingen als een stijgende zeespiegel en een krimpende bevolking ontstaan er kansen voor verbetering. De grootste veranderingen in het Friese landschap zullen de komende decennia plaatsvinden in het Lage Midden, het Friese veengebied. Door het huidige landgebruik oxideert het veen in rap tempo; huizen verzakken, kades kantelen en verhalen verdwijnen. Tegelijkertijd is er door de klimaatverandering behoefte aan berging van zoet water en is er de vraag naar robuuste gebieden voor natuurinclusief boeren. Is er een nieuwe verhouding tussen melk en water mogelijk? Peter de Ruyter pleit voor een ruilverkaveling 2.0 in het Friese landschap met ruimte voor verschillen, verschuivende verantwoordelijkheden en nieuwe landschappelijke kwaliteiten.'Vloeiend landschap' is een pleidooi voor visie en regie met plaats voor een betrokken houding van de burger, de mienskip.  

Voorwoord_Piersma : Hier zou voor het eerst de term 'landschapspijn' zijn gebruikt

Ook nog op de te lezen lijst: Boek "Landschapspijn"

trouw.nl artikel "landschapspijn tussen het betongras en de turbokoeien"