Indringende roman over een geroofde baby in Argentinië

Wanneer Luz op haar twintigste een baby krijgt, weet ze het zeker: haar moeder, waar ze zo slecht mee kan opschieten, is haar echte moeder niet. Kleine vingerwijzingen uit het verleden brengen haar ertoe een speurtocht aan te vangen, beginnende bij de 'grootmoeders van de Plaza de Mayo'. Zo komt ze er tot haar verbijstering achter dat haar vader, Carlos Squirru, nog in Spanje moet leven. Ze spoort hem op in Madrid en daar vertelt ze hem het verhaal van Liliana, van Mirjam en de Bruut, van Eduardo en Mariana, van Dolorez en van de baby Luz. Een zeer indringend verhaal, dat op spannende wijze wordt verteld. De belangrijkste verhalen gaan over Miriam, een meisje uit de provincie dat in de luxe prostitutie terecht kwam en met een militair, de Bruut, gaat samenwonen, over Eduardo, de man die Luz als vader heeft opgevoed tot haar zevende levensjaar, over Dolorez, een oude vriendin van Eduardo, wiens broer met zijn toenmalige hoogzwangere verloofde tot de vermisten behoort en wiens baby ook vermist is, en uiteindelijk het verhaal van Luz zelf.De verhalen, die door elkaar worden verteld, ontrafelen langzaam maar zeker een drama, niet alleen dat van Luz, maar ook dat van Mirjam en Eduardo. Hoewel we het einde al weten, blijft het verhaal zich in spanning opbouwen, juist omdat ze de karakters van de hoofdpersonen zo goed weet uit te bouwen.Terwijl Luz vertelt, geven zowel Luz als Carlos commentaar, wat het verhaal nog dramatischer maakt, omdat Luz in het begin kwaad op Carlos is: waarom heeft hij haar nooit gezocht? En ook Carlos kan zich kwaad maken over mensen die Luz' geschiedenis hebben bepaald. Maar Luz verdedigt Mirjam en Eduardo. Niet iedereen was door en door slecht en zij heeft echt van hen gehouden.Dit is niet alleen het verhaal van Luz. Het is het verhaal van Argentijnen die wakker werden geschud door verhalen over de slechtheid van hun helden, de militairen die de communisten dachten te verdrijven. Het is het verhaal van een verscheurd land dat leefde in angst en terreur. Het is het verhaal van baby's die door de militairen werden gekaapt en nu worden opgespoord door de 'grootmoeders'.De Argentijnse schrijfster, die sinds 1994 in Madrid woont, heeft speciaal voor een kind gekozen dat niet gezocht werd: 'een kind zonder stem'; er was geen familie, geen grootmoeder of ouders die dachten dat ze nog in leven was, dus die niet naar het kind op zoek gingen. De meeste 'vermiste kinderen' worden opgespoord door familie en komen terecht bij organisaties zoals de 'grootmoeders van de Plaza de Mayo'. Maar hoeveel kinderen zullen er nog zijn die van niets weten?Elsa Osorio heeft al een fors aantal publicaties op haar naam staan. Zowel boeken, film- en tv-scenario's als diverse artikelen. Dit boek kwam in 1998 in Barcelona uit onder de titel "A veinte años, Luz". Dit zo grote Argentijnse verdriet heeft ze op een zeer boeiende manier weten neer te zetten in een mooi, spannend boek. Niet alleen de grootmoeders zullen hun kleinkinderen niet vergeten, ook de lezers van dit boek zullen er even bij moeten stilstaan hoe een rampzalig verleden nog door kan werken in onze huidige maatschappij.

Bron: www.elsaosorio.com