Veel gebeurd, veel te vertellen, dus begin ik er maar meteen aan! Het weekend van 8 oktober is Lotte op bezoek gekomen, en laat het nu voorvallen dat die zaterdag en zondag de enige dagen zijn dat het hier heeft geregend in oktober (tot nu toe toch). Maar echt, zaterdagvoormiddag was het ergste, het was lang geleden dat ik zelfs in België zo'n grijze hemel had gezien. In de namiddag is het dan toch opgeklaard en zijn we de stad ingetrokken. Zondag was het ongeveer hetzelfde, alleen met minder regen in de voormiddag. We hebben samen appelmoes met puree gemaakt, een volledige nieuwigheid voor mijn Italiaanse flatgenoot, maar hij vond het zeer lekker. Zo lekker zelfs dat hij erover verteld heeft tegen een paar Duitse meisjes, en nu verwachten zij ook eens appelmoes op hun bord :). Woensdag ben ik dan ook mijn fiets gaan halen, een mooie oranje mountainbike met alles erop en eraan :). En donderdag ben ik me gaan inschrijven in de universiteit. Het systeem hier is dat je een nummer moet gaan halen aan de consjería en dan moet gaan aanschuiven aan het secretariaat. Maar donderdag was de voorlaatste dat om in te schrijven en ik had al indianenverhalen gehoord van mensen die om half acht aan de consejería staan (wat om acht uur opengaat) en geen nummer meer hadden, omdat er zoveel volk stond. Dus ik ben om kwart na zes opgestaan om om zeven uur stipt in de faculteit te staan (zwaar!, en het blijft hier donker tot acht uur!) en ik had gelijk, want in tien minuten tijd is er nog een heleboel volk achter mij gaan staan. Na lang wachten was ik tegen half één 's middags ingeschreven, oef! Ohja, die vrijdag ben ik voor het eerst naar de Franse les gegaan. Niveau 1 leek me toch net iets te laag (de vorige les hadden ze net leren tellen...) en dus mocht ik al een verandering doorvoeren in mijn inschrijving, maar dat kon pas de volgende maandag. Het weekend van 16 oktober stond de trip naar Granada op het programma. Na wat geregel hadden Alessandro en ik dan toch nog tickets voor de tuinen van het Alhambra kunnen bestellen. Mijn algemene indruk van de stad: mooi, met mooie gebouwen en één spectaculair uitzichtpunt, vanwaar je een zicht had over de vallei, over het Alhambra en je kon zelfs de besneeuwde bergtoppen van de Sierra Nevada zien, maar ik denk dat ik blij ben dat ik in Córdoba studeer in en niet in Granada, omdat deze laatste me net iets te groot leek. Er liep altijd een massa volk op straat en het leek me gewoon minder gezellig. Zaterdagavond hebben we sangría gekregen van de organisatie (ESN, je weet het, erasmus = party) en hebben we een botellón gehouden (maar eerst hebben we zeker drie kwartier gestapt naar die plaats). We hebben daar lang gezeten, tot de politie kwam opdagen en we ons uit de voeten moesten maken. Dan zijn we maar in de rij gaan staan om een discotheek binnen te gaan. Toen ik de discotheek verliet om terug naar de hostel te gaan, kwam ik tot mijn grote verrassing Silke tegen, die blijkbaar op erasmus is in Madrid en puur toevallig ook dat weekend in Granada was. Dat was echt wel een verrassend/vreemd momentje :). Zondag zijn we dan het Alhambra gaan bezoeken, en dat is zeker de moeite waard! Schitterende gebouwen, tuinen waar nog steeds enorm veel bloemen in staan en fonteintjes om de vijf meter. We zijn drie uur binnen geweest, maar ik had er een hele dag in kunnen spenderen :) Jammer genoeg vond de batterij van mijn fototoestel het net dan het gepaste moment om het te begeven. We zijn dan nog snel iets gaan eten in de stad, een zeer simpele tapa, maar ongelooflijk lekker! En plus, ze hadden daar de beste frieten die ik in Spanje gegeten heb (tot nu toe), en dat vind ik een verdienste :). De volgende week was ik lekker verkouden, dankzij de grote temperatuursverschillen in Granada (die nu ook in Córdoba zijn): in de namiddag in de zon is het echt warm, maar in de voormiddag en 's nachts is het vrij tot zeer koud. Die verkoudheid blijkt nu trouwens een virale infectie te zijn, maar daar kom ik nog op terug. Het voorbije weekend zijn mijn ouders dan afgekomen. Donderdag en vrijdag in de voormiddag hebben ze Sevilla bezocht, van vrijdagnamiddag tot zondagmiddag waren ze dan in Córdoba en ze zijn zondag en maandag dan nog naar Granada gegaan. Hier in Córdoba hebben we goed veel rondgestapt en gezien, ik was op veel plekken nog niet geweest. Ik heb mama en papa ook de goede tapa's laten proeven in een echte, luidruchtige Spaanse tapasbar. Zondag wouden we Medinat Al Zahara gaan bezoeken, een ruïne van een Moorse paleisstad, maar dankzij de feestdag van San Rafael (de beschermengel van de stad) bleek dat onmogelijk. We zijn dan maar wat verder gereden in de bergen, en de natuur hier, die echt niet ver buiten de stad ligt, lijkt me heel mooi. Maandag kreeg ik veel pijn aan mijn sinussen, dus ben ik gisteren naar de dokter gegaan, maar wat een gedoe! Je moet hier (als het niets ernstig is) naar een medisch centrum gaan, waar je je beurt moet afwachten aan een soort van loket. Daar bepalen ze dan welke dokter je te zien krijgt en wanneer. Ik heb gehoord, dat als het voor iets specifiek is, je lang kan wachten voor een afspraak. Maar omdat veel mensen daar dan naartoe gaan voor onderzoeken, was het daar precies de ontmoetingsplaats voor ouderen. Veel volk, en luid! Na een uur wachten was ik dan eindelijk aan de beurt, en ik mocht meteen naar de dokter toe gaan. Die wist me te vertellen dat ik een virale infectie heb die hier aan de ronde doet. Er valt niets aan te doen, behalve veel drinken, dafalgan nemen tegen de pijn, iets siroopachtig om mijn sinussen uit te kuisen (denk ik) en afwachten tot het over gaat. Na anderhalf uur was ik eindelijk buiten. Nog iets over de luidheid van Spanjaarden: we hebben onderburen die ook gereld veel lawaai maken. Met lawaai bedoel ik echt lawaai: die schreeuwen, zetten luide muziek op en gisterennacht vonden het blijkbaar het ideale moment om nekeer potten en pannen tegen elkaar te slaan en erbij te roepen (gelukkig vonden ze het niet leuk genoeg om het veel te doen). Zo, met deze vrolijke noot besluit ik mijn relaas van vandaag. Vele groetjes aan iedereen hasta la próxima!
Hola! (de codes voor de omgekeerde leestekens werken hier niet)
Ik heb net uitgerekend dat ik al 25 dagen in Córdoba ben, maar het lijkt al veel langer. Ik realiseer me nu ook dat ik amper nog weet wat ik de laatste week voor mijn vertrek heb gedaan (behalve mijn rijbewijs halen :)). Op verplaatsing gaan en vanalle dingen te regelen hebben doet wat met je geheugen... Maar ik zal toch proberen om de voorbije week even samen te vatten! Vorig weekend ben ik samen met drie meisjes, Katja, Helen (beide Duits) en Christina (Oostenrijks) voor anderhalve dag naar Cádiz afgezakt (de stad ligt in het zuidwesten, aan de Atlantische Oceaan). Volgens mijn reisgids was er op die plaats al een nederzetting van in de tijd van de Feniciërs en doorheen de eeuwen is het een belangrijke havenstad geweest, zeker ten tijde van de kolonisatie van Latijns-Amerika door Spanje. Veel te zien dus én ook veel strand. We zijn met de bus gegaan, dat is hier de goedkoopste manier om met het openbaar vervoer ergens te geraken. Na een dikke drie uur zijn we aangekomen in Cádiz en dan hebben we eerst een hostel gezocht. Eénmaal we een slaapplaats hadden gevonden (El caracol, als er ooit iemand naar Cádiz gaat, raad ik deze hostel aan!) hebben we wat door de stad gewandeld en iets gezocht om te eten. De volgende dag (zaterdag) hebben we de stad een beetje bezocht, de voornaamste dingen gezien en in de namiddag zijn we lekker op het strand gaan liggen :). 's Avonds moesten we jammer genoeg al terugkeren, maar het was een leuke dag geweest! Zondag heb ik, geloof het of niet, al iets voor school gedaan. Een tekst van Aristoteles lezen voor een vak dat ik eigenlijk niet ga meedoen :). Zondag is ook Alex de Waal verhuisd. Hij had een Italiaan leren kennen die samenleefde met drie Spanjaarden, maar hij kwam niet goed overeen met hen, omdat ze te vuil waren. Ze laten blijkbaar alles rondslingeren en doen nooit moeite om iets op te ruimen of te kuisen. Alex wou eigenlijk altijd al met Spanjaarden samenwonen en dus hebben ze besloten dat ze gingen wisselen. Zodoende heb ik een nieuwe flatgenoot, Alessandro de Italiaan (wonderwel een andere variatie van Alexandre). Hij is inderdaad heel proper en heeft hier al veel gekookt, want hij doet dat best wel goed :). (Jammer genoeg heb ik, wat had je gedacht, redelijk wat last van mijn maag, dus heb ik zijn kookkunsten nog niet veel kunnen appreciëren) We komen nog steeds alledrie goed overeen, dus daar ben ik echt wel blij om. Dinsdag was ik via Helen en Christina te weten gekomen dat er ergens gratis salsa-lessen georganiseerd werden, en dus wij daarheen. De les ging door in een zaaltje naast een redelijk fancy bar (op het terras, met comfortabele zetels en dure drankjes) en op de affiche stond dat het om 10 uur zou beginnen. We komen daar aan, iets na 10 en blijkbaar zou het pas tegen 11 beginnen. Typisch Spaans en een goede truc van het café om klanten te lokken, want we konden niet gaan zitten zonder iets te drinken. Uiteindelijk is de les begonnen om kwart voor twaalf, wat mij zelfs voor Spanje een veel te grote vertraging lijkt. Na een half uurtje zei de lesgever dat ze 20 minuten gingen pauzeren, maar wij zijn toen doorgegaan, want we waren er van overtuigd dat we anders niet voor 3 uur in ons bed zouden liggen. De bar bevindt zich in de judería, het oude gedeelte van de stad, en dat is nogal ver gelegen van mijn appartement. Ik heb gelukkig een mail gekregen van de universiteit dat ik een fiets kon krijgen, dus ben ik snel de waarborg gaan betalen in de hoop ik die fiets snel kan gaan halen. Gisteren heb ik tot mijn grote vreugde toch een vak over Amerikaanse literatuur gevonden, een jaarvak waarvan de prof gelukkig geen bezwaar maakt tegen erasmussers die maar 1 semester blijven. Gelukkig had ik me nog niet ingeschreven, maar daarvoor moet ik een mailtje krijgen van Roger, mijn erasmuscoördinator in Leuven, wat nog steeds niet gebeurd is. Ik heb nog tot volgende vrijdag om me in te schrijven. Gisterenavond was er een bijeenkomst georganiseerd door de universiteit met speeches (die ik heb gemist omdat ik nog les had, gelukkig), een klein concertje van muzikanten met Spaanse (en Andalusische) instrumenten. Ik heb daar voor het eerst live castagnetten gehoord, toch wel een speciaal geluid en (een beetje tot mijn schaamte) ik moest opeens denken aan Monty Python's The Quest for the Holy Grail, waarin men holle kokosnoten gebruikt om het geluid van een paard na te doen. Daarna volgde een receptie met overvloedig veel bier (maar niet voor mij, mijn maag, weet je wel) en heel veel heel lekkere tapa's. Ze verzorgen ons hier goed!
Morgen komt Lotte hierheen voor het weekend (maar zaterdag en zondag voorspellen ze regen :s), daar kijk ik wel naar uit! Net als naar volgend weekend, dan is er een trip naar Granada, georganiseerd door de erasmuswerking van hier. Het weekend daarna komen de mama en de papa mij dan (eindelijk en toch) ook een bezoekje brengen. De week daarna is het al bijna november, het zal hier snel gaan... (Ondertussen hebben we nog twee feestdagen tijdens de week).
Hasta la próxima!
Besos,
Ellen (of Elena, dat wordt hier ook wel eens gebruikt)
Hola! (ik heb nog steeds de omgekeerde leestekens niet gevonden op mijn computer)
Twee lesdagen zijn al voorbijgegaan, dus heb ik weer wat meer te berichten over de Spaanse lesgewoontes. Om te beginnen wordt er hier veel meer verwacht dat de studenten actief meewerken in de les: antwoorden geven, zelf voorbeelden zoeken en soms zelfs dingen op het bord gaan schrijven. De studenten noemen de proffen gewoon bij hun voornaam en in één les heb ik zelfs een meisje naar buiten zien lopen terwijl ze haar gsm opnam (de les was net begonnen). Voor de rest is hun manier van lesgeven hetzelfde als in België, alhoewel er hier helemaal geen sprake is van een syllabus, voor geen enkel vak. Ik heb wel één les gehad waarbij de prof gewoon dicteerde en wij als zotten aan het opschrijven waren. Maandag heb ik, om eerlijk te zijn, niet echt iets bijgeleerd. Ik had twee vakken en bijna alles wat daar gezegd geweest is, wist ik zo ongeveer al. Het enige dat ik echt heb ontdekt is dat niet veel Spanjaarden afweten van het bestaan van de Nederlandse taal. In de les geschiedenis van de morfosintaxis werd het schema van de indo-europese talenfamilie op bord geschreven en het Nederlands stond er niet in. Toen ik er naar vroeg, dacht één meisje dat ik het Iers bedoelde en ze duidde dus aan waar dat wel stond (want het gealic was wel gespecifieerd), en van andere studenten kreeg ik de reactie: el qué? En meer aandacht werd daar dan ook niet aan besteed. Gisteren had ik twee lessen in verband met poëzie, best wel interessant. Ik heb dus vier vakken in de faculteit van letras y filosofías, en elk vak wordt vier uur per week gegeven, in blokken van twee uur. Vandaag en morgen heb ik dus opnieuw de vakken die ik respectievelijk maandag en dinsdag had. Maar daar doen we hier deze week niet aan mee. Vandaag is het algemene staking van de openbare diensten (of zoiets), en dus gaan de meeste lessen ook niet door. De proffen zeggen zelf of ze komen of niet + de studenten zijn ook vrij om te komen of niet. Bijgevolg heb ik dus vandaag geen les :) Morgen is ook een vakantiedag, want het is inauguratie van de decaan (of zoiets). Vrijdag heb ik hopelijk Frans, daarvoor wacht ik nog op een antwoord van Roger, mijn erasmuscoördinator in Leuven. Dit weekend zouden normaal gezien de mama en de papa op bezoek komen, maar dankzij de nationale staking hier, waar ook de bagagediensten in de luchthavens aan meedoen, en blijkbaar ook een staking in België, werd het wijzer geacht de reis te verplaatsen naar het weekend van 22 oktober. Een positieve noot daarbij is dat het tegen dan waarschijnlijk toch al minder zomers weer zal zijn, en dat ik dus al meer zomerkleren zal kunnen meegeven :p. We halen hier nu overdag en in de zon nog gemakkelijk de dertig graden, maar 's nachts koelt het hier wel al gevoelig af.
Ziezo, dit was het voor deze keer, hasta la próxima!
Uiteindelijk heb ik dan toch beslist om een blog te schrijven, dat leek me handiger dan om de zoveel tijd naar iedereen een mail te sturen. Ik kan niks beloven, maar ik ga toch proberen om regelmatig iets van me te laten horen :) Dit bericht is dan ook meteen m'n verslag van de eerste anderhalve week in het warme Córdoba.
Ik vertrok dus maandag 13 september met een verbazend gerust gevoel en met m'n 19,9 kg zware valies richting Málaga. Na twee weken van afscheid nemen en alles voor de laatste keer doen, was ik best wel blij dat ik mocht vertrekken. Het was nog lekker fris 's ochtends, en bleek dat ik diezelfde avond alleen nog maar van die frisheid kon dromen. Eenmaal aangekomen in Málaga begon deel twee van de reis. In het station María Zambrano heb ik anderhalf uur mogen wachten op de trein naar Córdoba, maar het bleek het wachten waard. Vanuit een zeer comfortabele, en vooral zeer frisse, trein kreeg ik voor het eerst het Andalusische landschap te zien. Een bergachtig gebied met droge plekken en tussenin hele plantages met olijfbomen, best wel mooi. In Córdoba zelf moest ik nog een bus nemen en tegen vijf uur was ik op mijn eindbestemming: The Terrace backpackers hostel, Córdoba. Ik heb me meteen omgekleed, want een jeans en T-shirt was onverdraaglijk in die warmte. De eerste twee-drie dagen van mijn verblijf werd het gemakkelijk 38° en dat is too hot to function. Ik had best wel honger, en ben dan maar een spaghetti-uit-pakje gaan kopen in een lokaal winkeltje. Daarna heb ik nog wat gesocialized met twee Waalse jongens (waarvan één hier ook op erasmus zit) en twee Britse meisjes. Die Waalse jongen, Alex, had een piso gevonden die dag en zou de volgende dag verhuizen. 's Avonds ben ik nog iets gaan drinken met die twee Brites meisjes, om toch al iets van de stad gezien te hebben. De volgende dag, dinsdag, begon de actie: naar de universiteit gaan en op zoek gaan naar een piso. Op de faculteit hadden ze niet veel te zeggen behalve: je hebt al de tijd om je lessenrooster bij elkaar te zoeken, vul daarna deze formulieren (een hele stapel, natuurlijk) in en je bent ingeschreven. Op het eerste gezicht lijkt dat allemaal simpel, maar nu blijkt dat niet helemaal zo te zijn. In de faculteit zelf hingen heel wat papieren op van studenten die nog op zoek zijn naar flatgenoten, dus ik had maar papiertjes af te scheuren en nummers op te schrijven. Ik had ook al eerste contacten gehad met een Spanjaard die zijn flat verhuurd via facebook, dus ik had al één nummer waar ik naar kon bellen. In de namiddag ben ik me eerst een Spaanse gsm en telefoonnummer gaan aanschaffen, om dan met veel enthousiasme al die nummers te bellen. Slechte timing, want tussen 3 en 6 in de namiddag wordt hier geen telefoon opgenomen, zo blijkt. Dus heb ik maar een kleine siesta gehouden om de tijd te doden (het was toen nog altijd ontzettend warm). De volgende dag 's ochtends heb ik met Katja, een Duits meisje dat ik heb leren in de hostel, naar nog een aantal nummers gebeld en we hadden drie afspraken kunnen maken. De eerste voor mij was een eindje stappen van het centrum, het appartement van die Spaanse kerel waarmee ik al contact had via facebook. Toen ik aanbelde, deed Alex de deur open en hij heeft me het appartement laten zien, want Paco was blijkbaar vergeten dat ik zou langskomen. Het beviel me wel, maar het was wat ver weg van de faculteit (20 minuten is voor mij echt wel ver :)). De volgende afspraak was ook een deftig appartement, maar een kleinere kamer. Voor de derde afspraak hebben Katja en ik drie kwartier gewacht, maar er is niemand komen opdagen. Dat vond ik wel jammer, maar ik had aan Alex gezegd dat ik tegen de avond een beslissing ging nemen (ik was toen nog in de veronderstelling dat ik nog veel andere appartementen ging zien) en dus heb ik maar besloten dat appartement te nemen. 's Avonds heb ik nog boven op het terras van de hostel (met een mooi zicht op de verlichte Mezquita) kennis gemaakt met andere erasmussers, een Duitse (het zit hier vol Duitsers), een Belg en een Britse. Donderdag was verhuisdag en van die dag tot woensdag de 22e, wanneer de lessen begonnen, heb ik de buurt hier wat verkend, kennis gemaakt met mijn flatgenoten en genoten van het zomerse weer. Gelukkig was het ondertussen al wat meer afgekoeld, naar de 30° toe (na een immense stortbui is de temperatuur gezakt en Helen en ik hebben het geweten, we waren behoorlijk nat). Nu is het overdag gemiddeld tussen de 25 en de 28 graden, en soms kan dat zelfs behoorlijk fris aanvoelen :p. Woensdag zijn dus de lessen begonnen, maar hier een lessenrooster samenstellen is echt niet simpel. Als je een jaarvak wilt volgen, moet je persoonlijk aan de prof gaan vragen of die erasmussers die maar één semester blijven aanvaardt. Want het systeem hier is dat als een vak een jaar duurt, er maar 1 examen is en dat is op het einde van het jaar. Zo ben ik dus naar twee verschillende lessen gegaan waarvan de proffen zeiden dat ze dat niet meer wouden doen, wegens te veel administratieve problemen. Ik was daardoor wel behoorlijk gefrustreerd. Gelukkig heb ik ondertussen al minstens 1 vak van Spaanse literatuur dat ik kan volgend, die prof maakte er geen probleem van. Maandag zien we wel verder! Nog iets korts over mijn flat en flatgenoten: ik zit in een woonbuurt, en mijn raam geeft uit op een speelplaats van een lagere school waar ook veel buitenschools gesport wordt, dus het is hier niet altijd stil :) We wonen op de vijfde verdieping, en dat staat gelijk aan lekker veel trappen. Ik zit dus, zoals gezegd, op zo'n 20 minuten van de faculteit letteren en ben nog steeds op zoek naar een fiets. Mijn flatgenoten zijn twee jongens, een fransman en een waal, wonderwel allebei Alexandre genaamd... Het zijn propere en aangename jongens, ik had het veel slechter kunnen treffen.
Ziezo, dat was het voor vandaag, ik hoop dat iemand het volledig heeft kunnen lezen :) Nog om af te sluiten mijn adres en telefoonnummer: Ellen Van Cauteren Avenida Virgen de los Dolores 15, 5°C 14004 Córdoba España
