Veel gebeurd, veel te vertellen, dus begin ik er maar meteen aan! Het weekend van 8 oktober is Lotte op bezoek gekomen, en laat het nu voorvallen dat die zaterdag en zondag de enige dagen zijn dat het hier heeft geregend in oktober (tot nu toe toch). Maar echt, zaterdagvoormiddag was het ergste, het was lang geleden dat ik zelfs in België zo'n grijze hemel had gezien. In de namiddag is het dan toch opgeklaard en zijn we de stad ingetrokken. Zondag was het ongeveer hetzelfde, alleen met minder regen in de voormiddag. We hebben samen appelmoes met puree gemaakt, een volledige nieuwigheid voor mijn Italiaanse flatgenoot, maar hij vond het zeer lekker. Zo lekker zelfs dat hij erover verteld heeft tegen een paar Duitse meisjes, en nu verwachten zij ook eens appelmoes op hun bord :). Woensdag ben ik dan ook mijn fiets gaan halen, een mooie oranje mountainbike met alles erop en eraan :). En donderdag ben ik me gaan inschrijven in de universiteit. Het systeem hier is dat je een nummer moet gaan halen aan de consjería en dan moet gaan aanschuiven aan het secretariaat. Maar donderdag was de voorlaatste dat om in te schrijven en ik had al indianenverhalen gehoord van mensen die om half acht aan de consejería staan (wat om acht uur opengaat) en geen nummer meer hadden, omdat er zoveel volk stond. Dus ik ben om kwart na zes opgestaan om om zeven uur stipt in de faculteit te staan (zwaar!, en het blijft hier donker tot acht uur!) en ik had gelijk, want in tien minuten tijd is er nog een heleboel volk achter mij gaan staan. Na lang wachten was ik tegen half één 's middags ingeschreven, oef! Ohja, die vrijdag ben ik voor het eerst naar de Franse les gegaan. Niveau 1 leek me toch net iets te laag (de vorige les hadden ze net leren tellen...) en dus mocht ik al een verandering doorvoeren in mijn inschrijving, maar dat kon pas de volgende maandag. Het weekend van 16 oktober stond de trip naar Granada op het programma. Na wat geregel hadden Alessandro en ik dan toch nog tickets voor de tuinen van het Alhambra kunnen bestellen. Mijn algemene indruk van de stad: mooi, met mooie gebouwen en één spectaculair uitzichtpunt, vanwaar je een zicht had over de vallei, over het Alhambra en je kon zelfs de besneeuwde bergtoppen van de Sierra Nevada zien, maar ik denk dat ik blij ben dat ik in Córdoba studeer in en niet in Granada, omdat deze laatste me net iets te groot leek. Er liep altijd een massa volk op straat en het leek me gewoon minder gezellig. Zaterdagavond hebben we sangría gekregen van de organisatie (ESN, je weet het, erasmus = party) en hebben we een botellón gehouden (maar eerst hebben we zeker drie kwartier gestapt naar die plaats). We hebben daar lang gezeten, tot de politie kwam opdagen en we ons uit de voeten moesten maken. Dan zijn we maar in de rij gaan staan om een discotheek binnen te gaan. Toen ik de discotheek verliet om terug naar de hostel te gaan, kwam ik tot mijn grote verrassing Silke tegen, die blijkbaar op erasmus is in Madrid en puur toevallig ook dat weekend in Granada was. Dat was echt wel een verrassend/vreemd momentje :). Zondag zijn we dan het Alhambra gaan bezoeken, en dat is zeker de moeite waard! Schitterende gebouwen, tuinen waar nog steeds enorm veel bloemen in staan en fonteintjes om de vijf meter. We zijn drie uur binnen geweest, maar ik had er een hele dag in kunnen spenderen :) Jammer genoeg vond de batterij van mijn fototoestel het net dan het gepaste moment om het te begeven. We zijn dan nog snel iets gaan eten in de stad, een zeer simpele tapa, maar ongelooflijk lekker! En plus, ze hadden daar de beste frieten die ik in Spanje gegeten heb (tot nu toe), en dat vind ik een verdienste :). De volgende week was ik lekker verkouden, dankzij de grote temperatuursverschillen in Granada (die nu ook in Córdoba zijn): in de namiddag in de zon is het echt warm, maar in de voormiddag en 's nachts is het vrij tot zeer koud. Die verkoudheid blijkt nu trouwens een virale infectie te zijn, maar daar kom ik nog op terug. Het voorbije weekend zijn mijn ouders dan afgekomen. Donderdag en vrijdag in de voormiddag hebben ze Sevilla bezocht, van vrijdagnamiddag tot zondagmiddag waren ze dan in Córdoba en ze zijn zondag en maandag dan nog naar Granada gegaan. Hier in Córdoba hebben we goed veel rondgestapt en gezien, ik was op veel plekken nog niet geweest. Ik heb mama en papa ook de goede tapa's laten proeven in een echte, luidruchtige Spaanse tapasbar. Zondag wouden we Medinat Al Zahara gaan bezoeken, een ruïne van een Moorse paleisstad, maar dankzij de feestdag van San Rafael (de beschermengel van de stad) bleek dat onmogelijk. We zijn dan maar wat verder gereden in de bergen, en de natuur hier, die echt niet ver buiten de stad ligt, lijkt me heel mooi. Maandag kreeg ik veel pijn aan mijn sinussen, dus ben ik gisteren naar de dokter gegaan, maar wat een gedoe! Je moet hier (als het niets ernstig is) naar een medisch centrum gaan, waar je je beurt moet afwachten aan een soort van loket. Daar bepalen ze dan welke dokter je te zien krijgt en wanneer. Ik heb gehoord, dat als het voor iets specifiek is, je lang kan wachten voor een afspraak. Maar omdat veel mensen daar dan naartoe gaan voor onderzoeken, was het daar precies de ontmoetingsplaats voor ouderen. Veel volk, en luid! Na een uur wachten was ik dan eindelijk aan de beurt, en ik mocht meteen naar de dokter toe gaan. Die wist me te vertellen dat ik een virale infectie heb die hier aan de ronde doet. Er valt niets aan te doen, behalve veel drinken, dafalgan nemen tegen de pijn, iets siroopachtig om mijn sinussen uit te kuisen (denk ik) en afwachten tot het over gaat. Na anderhalf uur was ik eindelijk buiten. Nog iets over de luidheid van Spanjaarden: we hebben onderburen die ook gereld veel lawaai maken. Met lawaai bedoel ik echt lawaai: die schreeuwen, zetten luide muziek op en gisterennacht vonden het blijkbaar het ideale moment om nekeer potten en pannen tegen elkaar te slaan en erbij te roepen (gelukkig vonden ze het niet leuk genoeg om het veel te doen). Zo, met deze vrolijke noot besluit ik mijn relaas van vandaag. Vele groetjes aan iedereen hasta la próxima!
