Heb foto's gezet op elkemoens.waarbenjij.nu. Voorlopig staan er nog maar een stuk of 10 op, maar het duurt hier echt eindeloos. Ga morgen naar het centrum, daar is een beter cybercafe want word gek van die trage internetconnectie!
Het staat nu vast: ik ga begin november, na ons reisje naar de woestijn, naar een traditioneel dorpje. En het beloofd een cultuurshock te worden! Als ik naar het dorpje ga, moet er eerst iemand van mn gezin naar ons toekomen zodat we samen het dorpje kunnen betreden. Je kan daar nl niet zomaar binnenstappen en bonjour zeggen. Eerst moet je naar de dorpchef om hem te groeten en colanoten te geven. Zo zijn er nog tal van gebruiken!
In het dorpje is er dus geen internet, electriciteit of stromend water. Gsmbereik heb je misschien in de hoogste boom;-) Ik krijg een gasvuurtje mee om mn water te koken vooraleer ik het kan drinken. Ze hebben er dus echt niets! Geen Marina Market waar ik een lekker koekje kan kopen als ik het eten niet lekker vond! De kans dat ik daar ziek word is heel groot. Gelukkig heb ik een hele medicatievoorraad mee!
Toch raar dat je op 45 min rijden van de hoofdstad in zo'n andere wereld kan terechtkomen! Harmke zei me ook dat ik dus gerust in het weekend naar Ouaga kon komen omdat het niet ver is, maar denk niet dat ik daar zomaar een taxi kan nemen!
Het cliché van de immer vriendelijke, solidaire Afrikaan en de individualistische, egoïstische Westerling laten ze hier maar al te graag horen! Maar voorlopig ben ik toch nog niet volledig overtuigd! Op zich zijn ze hier idd wel vriendelijker en meer open, maar volgens mij is het niet altijd even oprecht! Ze hebben hier best een breed sociaal netwerk, maar toch voor een groot deel uit eigenbelang! Als er iemand problemen heeft, gaan ze die snel helpen (geldnood, hulp aan de familie van een overledene,...) maar toch vooral omdat ze dan weten dat ze, als ze zelf iets nodig hebben, bij hen terecht kunnen. Wij hebben dan mss minder sociale contacten, maar ik vind het wel eerlijker bij ons! Wij kiezen bewust om met iemand om te gaan, omdat we die graag hebben en niet omdat die ons wel eens van pas zou kunnen komen.
Op het eerste zicht zijn ze hier idd vriendelijker: veel mensen zeggen goeiedag en vragen hoe het gaat (ook al is dat heel standaard: bonjour, cava? cava la famille? en ze verwachten dat je dan ook zegt dat alles goed gaat), maar ik vind ze in de omgang toch ook heel bruut tegenover elkaar. Alles w hier gevraagd in gebiedende wijs: wil je aub ... kennen ze hier niet! Hier hoor je "doe dat", "blijf eraf",... Ook de kinderen worden hier best hard behandeld: wenen mag niet en een pak slaag is hier eerder de regel! Ze slaan met hun knokels op het hoofd, auw! Ook kinderen onderling: de oudere kinderen geven de kleintjes regelmatig een goeie klop!
Hier zou respect ook veel belangrijker zijn dan bij ons. Maar wat ze hier verstaan onder respect, komt bij mij vaak over als profiteren! Als je ouder bent, dan verdien je hier meer respect. Op zich een mooie gedachte, maar hier vertaald dat zich toch dikwijls anders. Sandrine is de jongste bij ons thuis, en daarom is ze ook gelijk iedereens sloofje. Constant hoor je haar naam roepen om iets te doen. Zo zat ik laatst in de zetel met Yannick, haar oudere broer. Hij riep haar en vroeg iets in het Mooré. Een tijdje later kwam ze terug met zn gsmlader. Is ze dus helemaal van de ene kant van het huis naar het andere gelopen omdat hij iets nodig heeft. Hij vind dat ze dat moet doen als teken van respect, ik vind dat pure luiheid van zijn kant!
Je ziet, ik ben voorlopig nog niet van plan om te blijven;-) Ook al klinkt het nu waarschijnlijk wel iets te negatief, want het is natuurlijk niet altijd zo!
Op de verloskamer werken er mensen met 3 verschillende niveau's van opleiding: "sache-femme", "accoucheuse" (die twee zijn vergelijkbaar met een respect A1 en A2 diploma, denk ik) en dan heb je nog "filles de salle". In het begin dacht ik dat dat verpleeghulpen/poetsvrouwen waren, totdat ik er ineens één een handschoen zag aandoen om een vaginaal onderzoek te doen! Of ze enige wettelijke opleiding hebben, ik vrees ervoor want ik weet alleszins van 1 fille de salle dat ze niet kan schrijven. Hoe dan ook, iedereen kan hier een bevalling doen als het nodig is! De consultaties van zwangere vrouwen en kinderen tot 1 maand, w uitsluitend door de accoucheuses en sache-femmes gedaan. Alhoewel mij dat hier ook niet zo moeilijk lijkt: bijna iedereen krijgt hier dezelfde medicatie! En vaak is de behandeling volgens mij toch met de natte vinger! Er worden hier amper onderzoeken uitgevoerd, af en toe worden ze eens doorverwezen voor een echo of zelden voor een bloedonderzoek.
Hoe hoger je niveau, hoe meer je de baas bent. En geloof me, dat steken ze hier niet onder stoelen of banken!
Elke @ Burkina Faso
