Heb mn gsm terug ! Een vrouw zag hem liggen, maar dacht eerst dat het een speeltje was. Toen hoorde ze hem rinkelen, omdat mn broer hier zo de eventuele vinder te bereiken. Ze heeft hem meegenomen naar huis en haar broer heeft naar Harmke gebeld om te zeggen dat hij een gsm gevonden had. Ben hem dan 's avonds nog gaan halen. Ben hier niet voor niets in "het land van de integere mensen"! Ondertussen hebben mn ouders ook een manier gevonden om geld over te brengen naar mij via western union, dus dat probleem is ook al van de baan!
Het leven hier in Ouaga gaat ondertussen zn gewone gangetje. We leven hier allemaal onder een continu smogalarm! Het is echt niet te doen, je zou hier bijna een maskertje aandoen als je naar het stad moet! Ik begin nu goed de weg te kennen, de mensen in de buurt,... Ik ben trouwens geen "blanche" meer, zeggen ze Op het werk begin ik het ook al wat meer gewoon te worden. Er zijn wel nog regelmatig saaie momenten, omdat ze natuurlijk zelfs in Afrika niet aan de lopende band bevallen! Vanavond heb ik mn eerste nachtshift, van 17u tem 8.30u. Ik ben benieuwd wat dat gaat geven, maar denk wel dat we kunnen slapen als het kalm is.
Wat me hier wel al is opgevallen is dat ze hier bijna allemaal meconiaal vruchtwater en een navelomstrengeling hebben! De bevallingen gaan ook vlotjes. Gelukkig heeft nog geen enkele vrouw, waarvan ik de bevalling deed, een episiotomie nodig gehad want weet niet of ik dat wel wil doen. Die schaar is hier zo roestig en bot dat je niet in 1 keer een goeie knip kan zetten! Heb er al aan zitten denken om nieuwe te kopen, maar hoe lang blijven die dan goed?
Heb ook al veel gevraagd rond HIV en aids, want je ziet hier in het straatbeeld toch wel pogingen tot sensibilisering. Toch is er nog gigantisch veel werk aan de winkel. Zo beschermen de vroedvrouwen zich zelf wel door bv 2 handschoenen over elkaar aan te doen, maar als het gaat over andere zijn ze toch een pak minder voorzichtig. Vroeg ook naar het borstvoedingsbeleid bij vrouwen met aids. Een vroedvrouw vertelde me dat ze de eerste drie maanden mogen borstvoeding geven omdat er dan geen risico is op transmissie, nadien moeten ze overschakelen op kunstvoeding. Voordat ik ze hier de les ga spellen, dat klopt toch niet he???
Deze morgen zijn Babette en ik op bezoek gegaan bij Jorien en Edo. Het gaat gelukkig al veel beter! Ze heeft natuurlijk nog veel pijn, maar nu kan ze toch al gewoon praten zonder ineen te krimpen van de pijn. Terwijl ons bezoek hebben ze nog eens een foto van haar longen genomen, omdat ze vrezen dat daar toch nog iets zit. Ze heeft nu natuurlijk veel schrik dat ze opnieuw een drain moet krijgen, want dat deed verschrikkelijk veel zeer. Ze heeft me ook verhalen verteld over de toestanden in en rond het operatiekwartier, ongelooflijk! Zo moest ze even in de gang wachten net voor ze de operatiekamer binnen mocht, en zag ze in het bed naast haar een lijk liggen!!! Hier wil je echt niets tegenkomen! Nu zouden de dokters in Nederland eindelijk haar dossier gekregen hebben, dus weten ze gauw wanneer ze naar Nederland kan.
Zaterdag ga ik samen met Babette het CREN bezoeken om te zien wat we daar met ons geld kunnen doen. Ik hou jullie op de hoogte! Ik ga dan ook eens naar een internetcafe met USBpoort zodat ik wat foto's op de blog kan zetten.
Net mn gsm verloren Kan nu met niemand meer afspreken hier of naar huis bellen, want heb voorlopig ook geen geld meer omdat mn visakaart hier niet werkt!
Ons tripje naar Bobo Dioulasso en Banfora was super! Nu hebben we eindelijk het echte Afrika gezien: prachtige natuur, traditionele hutjes, ...! De eerste dag zijn we in Bobo, een grote stad gebleven. We hebben er de oude stad bezocht, was heel interessant. Maar het nadeel is dat we weer continu werden lastig gevallen, nog meer dan in Ouaga. Mannen die "gewoon" een praatje komen maken, maar aan het einde van de rit altijd wel iets willen (gidsen, ons meenemen naar hun winkeltje, geld,...). Ben dat ondertussen grondig beu. Ben in het begin altijd vriendelijk, maar eens ik 3 keer heb gezegd dat het genoeg is geweest (dan lopen ze ondertussen al 10 min achter je gat), negeer ik ze volledig. En daar kunnen die mannen niet tegen;-) Ze worden kwaad, beledigen ("ga terug naar je land, Afrika heeft je niet nodig"), roepen dat ik moet luisteren naar een man, ... Maar van mijn koppigheid winnen ze niet;-).
De tweede dag zijn we met een gids 2 dorpjes gaan bezoeken met de brommer. Veel leuker dan altijd bussen en taxi's nemen, maar had wel wat schrik na het accident van Jorien en Edo. In 1 dorpje hadden ze echt niets! Een mama heeft ons zelfs gevraagd of we hun baby wilden meenemen! 's Middags zijn we dan naar Banfora gegaan voor de volgende twee nachten. Banfora is een kleiner stadje met prachtige natuur! We hebben er ook brommertjes gehuurd, en zonder de weg echt goed te kennen, erop uit getrokken. Achteraf gezien waren we heel blij dat we onderweg geen pech hebben gehad en de weg relatief goed hebben gevonden, want we hebben bijna geen mensen gezien toen! We verbleven er in een campement met hutjes zonder electriciteit of stromend water en heel veel beesten! Een goede voorbereiding op mn laatste weken in Burkina Faso! Het was er wel super rustig, dus dat was zalig!
Zondag terug naar huis gekeerd, uitkijkend naar onze volgende trip!
Ondertussen is Jorien nog niet beter! Zaterdag hebben ze een drain moeten plaatsen omdat ze bloed heeft in haar longen. Ondertussen ligt ze ook op de intensieve zorgen. Ze heeft nog altijd verschrikkelijk veel pijn. Ze moet deze week sowieso nog hier blijven (en waarschijnlijk nog wel langer). Dus allemaal duimen voor haar!
Elke @ Burkina Faso
! Een vrouw zag hem liggen, maar dacht eerst dat het een speeltje was. Toen hoorde ze hem rinkelen, omdat mn broer hier zo de eventuele vinder te bereiken. Ze heeft hem meegenomen naar huis en haar broer heeft naar Harmke gebeld om te zeggen dat hij een gsm gevonden had. Ben hem dan 's avonds nog gaan halen. Ben hier niet voor niets in "het land van de integere mensen"! Ondertussen hebben mn ouders ook een manier gevonden om geld over te brengen naar mij via western union, dus dat probleem is ook al van de baan!
Op het werk begin ik het ook al wat meer gewoon te worden. Er zijn wel nog regelmatig saaie momenten, omdat ze natuurlijk zelfs in Afrika niet aan de lopende band bevallen! Vanavond heb ik mn eerste nachtshift, van 17u tem 8.30u. Ik ben benieuwd wat dat gaat geven, maar denk wel dat we kunnen slapen als het kalm is.
Kan nu met niemand meer afspreken hier of naar huis bellen, want heb voorlopig ook geen geld meer omdat mn visakaart hier niet werkt! 
