Dit weekend was geen weekend zoals de anderen, we hadden
namelijk een verlengd weekend. Omdat ik totaal geen idee had waarom dit zou
kunnen zijn, ging ik, toch een beetje onzeker, uitleg vragen aan Ilke. Ze zei
me dat we een dag extra weekend kregen omdat het Boom Jaarmarkt is. Toen ik
haar niet veel begrijpend aankeek, keek ze me toch even vreemd aan maar legde
het concept verder uit. Het komt er dus op neer dat de homo sapiens het
geweldig vindt één keer per jaar samen naar koeien, schapen, geiten en paarden
te gaan kijken en te aaien. Vervolgens gaan ze, sommige nog meer dan anderen,
veel geld opdoen op de kermis. De kermis, hoe kan ik dit het beste uitleggen?
Ik denk dat ik het, het best kan omschrijven als een plaats waar verschillende
attracties (grote machines waarin je helemaal door elkaar geschud wordt),
lunaparken ( kleinere machines waar je geld moet in steken en zo, als je geluk
hebt, een knuffel of andere prijs kan winnen), en veel etenskraampjes bij
elkaar staan. Naar wat ik heb gehoord, is het blijkbaar toch zeer amusant. Toen
Jenny en Ann me echter vroegen of ik zin had samen met hen te gaan, durfde ik
me er toch nog niet aan wagen. Misschien dat ik het een volgende keer wel durf.
Als uitvlucht had ik maar gezegd dat ik de extra tijd goed kon gebruiken om
door de gigantische stapel taken en testen te raken, dit was niet eens leugen.
Wat het anonieme, angstaanjagend briefje betreft, weet ik
echt niet wat ik moet doen. Ik heb helemaal geen idee hoe ik erachter kan komen
wie het geschreven heeft of hoe ik er voor kan zorgen dat ik niet op een dag op
school kom en iemand me vertelt dat één van mijn klasgenoten ontploft is. Ik
heb er dus al aan gedacht om iemand uit de klas hulp te vragen maar wie dan?
Het belangrijkste blijft natuurlijk dat mijn dekmantel volledig intact blijft.
Ik was eerst aan Lotte aan het denken maar die trekt ook weer veel op met Eline
en Anneke ( nog steeds mijn twee hoofdverdachten). Misschien moet ik dan toch
maar iemand anders nemen.
Lieve vrienden en familie bij deze zeg ik (zoals de echt
bloggers) Ill keep you posted!
Cavakes met de homies? Zoals jullie kunnen horen, ben ik na
een maand al helemaal mee met de standaardtaal die in deze aardregio gesproken
wordt. Hipsertaal, hashtags, Engelse boeventaal, noem maar op, ik spreek het
allemaal. Maar al begrijp ik al iets van het hoe en wat van het aardleven, toch
moet ik bekennen dat ik maar niet uitgekeken raak op de hoogstbijzondere soort
die de homo sapiens is. Hashtag whereamI hashtag hierisdelijn. Deze week
bijvoorbeeld heb ik alweer een spectaculaire ontdekking gedaan. Het heet
tinternet. Echt ge-wel-dig ding. In de lucht zweven allemaal woorden en
fotos en op sommige plaatsen kun je die opvissen met een gsm of computer.
Tinternet. Dat kan alleen een homo sapiens uitvinden. Ik had op school wel al
gezien dat zoiets bestond, maar nu heb ik ontdekt dat het tegelijkertijd een
enorme bibliotheek is waar je alles kunt vinden wat je zoekt. Hashtag yoloswag.
Je typt gewoon een woordje in en dat vliegt dan direct je computer binnen.
Hashtag meendedees. Hashtag ja. Eigenlijk was het best een bewogen week. Wat ik
zeker niet snel zal vergeten was dat Marie opeens de speelplaats op kwam
gelopen met een been van een vrouwelijke homo sapiens. Zij moet wel een
ernstige psychische stoornis hebben die Marie, hoewel ik daar niet zeker van
ben aangezien mijn medeleerlingen en zelfs onze leerkrachten er smakelijk om
moesten lachen. Wat een verschrikkelijke, sadistische vorm van humor hebben ze
hier op Terra. Misschien moet ik er maar beter voor zorgen om met niemand in
conflict te komen. Nu herinner je je vast nog wel dat ik al twee weken rondloop
met de geheime boodschap die ik heb ontvangen in de klas en er maar niet wijs
uit raakte. Welnu: ik heb de boodschap ontcijferd. Allemaal dankzij Tinternet.
Ilysmtiflige, het woord waar ik dagen en nachten op heb zitten staren, waarvan
ik alle letters duizendmaal door elkaar heb geschud, blijkt geen woord, maar
een combinatie van woorden. Hashtag saywhat?! Je geeft het gewoon in in goegel
en dan verschijnt daar direct de betekenis: I. LOVE. YOU. SO. MUCH. THAT. I.
FEEL. LIKE. IM. GONNA. EXPLODE. Eerst vond ik het nog eigenaardiger dan
voorheen, maar toen zag ik dat het een Engelse uitdrukking was en mijn
medebewoner Jenny had al uitgelegd dat je daarvoor goegel vertaal hebt. En wat
blijkt? Iemand heeft mij de volgende boodschap gestuurd: ik houd zo veel van u
dat ik ga ontploffen. Natuurlijk sloeg de schrik me meteen om het hart: nu vind
ik het niet erg als mensen van mij houden, want dat krikt mijn zelfvertrouwen
weer wat op, maar dat ze daarom nou per se willen ontploffen, dat vind ik dan
toch wel wat te veel van het goede. Hashtag funnynotfunny. Je begrijpt dat ik
moet weten wie van de klas dit heeft gestuurd zodat een ramp voorkomen kan
worden. Hashtag seriousshizzle. Dinsdag was ik na school aan het chillen met
Joppe en Thijs en ineens zegt Joppe dat die beauty van een Eline aan hem had
gevraagd of ik altijd boodschappen negeer. Ik was meteen in alarmmodus. En
alsof dat nog niet genoeg is, voegt Thijs eraan toe dat Anneke net hetzelfde aan
hem heeft gevraagd. Hopla, ik zie mijn wereld instorten. Nee Terra, niet
instorten! Ik bedoelde het figuurlijk. Maar ik schrijf dit verhaal en wat ik
schrijf, gebeurt. In het verhaal. Begrijpt u. Dat is een verhaal. Hashtag
ETinception. Eline of Anneke, of misschien Kato of Aisha? Wie zal het zeggen?
Hoe kan ik ervoor zorgen dat ze niet ontploffen zonder dat ik mijn eigen
identiteit bekend maak? En waarom zou je ook ontploffen als je van iemand
houdt? Echt nergens voor nodig. Die homo sapiens, het zal toch nog even duren
voor ik ze volledig doorgrond. Maar ik werk naarstig verder, wees daar maar
zeker van! Zeker nu er iemand dreigt te ontploffen door mijn charmes
See ya next week vrienden, voor meer crazy adventures!
