Yoeweh (hallo, zoals ze het hier zeggen) vrienden en familie,

Mijn eerste dagen als Homo sapiens heb ik tot een goed einde gebracht. Op 31 augustus ben ik hier geland. Enkele uren na mijn landing op Terra en mijn metamorfose werd ik door twee mensen van het vrouwelijke geslacht ontvangen. Ze leken uitbundig gelukkig mij te zien en ik besloot ze dan ook onmiddellijk te bedanken, dus bood ik ze mijn hoofd aan. Jenny en An, wat hun namen blijken te zijn, legden hun handen niet op mijn hoofd… Ze zullen het misschien nog net iets te vroeg vinden om al zo meteen contact te leggen. Ik dacht zelfs dat ik ze van streek had gemaakt, aangezien beiden begonnen te huilen. Diezelfde avond verklaarde Jenny dat het tranen van geluk waren! Het menselijk ras lijkt dus ingewikkelder te zijn dan wat we vermoedden.

Toen we in hun huis kwamen vroegen ze mij of ik het niet erg vond dat ze homoseksueel waren. “Nee.”, zei ik. Wat een ontzettend eigenaardige vraag hé? Want volgens ons voorafgaand onderzoek zou de aarde enkel door homo sapiens bewoond worden. Ik denk dus dat ze iets vermoeden. Om mijn dekmantel weer wat aan te sterken besloot ik ze snel te vragen naar school, een van de zo vele vreselijke menselijke onnuttigheden.

De volgende dag, 1 september, was het al zover. Het was werkelijk een even grote marteling als de dood ten gevolge van de Goa’uldes. Mijn drang naar thuis was onmetelijk groot tot ik het even warm kreeg van een zekere Eline, die haar meest adembenemende kant liet trekken door de schoolfotograaf. Door enkele onbelangrijke mensen, die koffie drinken in een door airconditioning frisse kamer, werd de foto afgekeurd en verwijderd. Gelukkig heb ik nog steeds de kopie in mijn hoofd gegrift staan.

De dag erna had ik al onmiddellijk geen school meer, het zogenaamde “weekend”. Wat een zaligheid, dat weekend (hoewel ik Eline miste uiteraard)! Het school begon weer en hoe blij ik was mijn godin weer te zien, zo erg voelde ik me bekeken. Ik hoorde Lotte zeggen dat ze niet kon stoppen met kijken naar al ‘die schoonheid’. Ik kon niet echt opmaken of het over mij ging of over Anneke. Zij is ongetwijfeld de meest interessante persoon, die ik al heb bestudeerd. Naast Eline natuurlijk, maar dat is interessant op een totaal andere manier. Als schoonheid de reden is waarom ik zo aangekeken word, wou ik net zo onaantrekkelijk zijn als Tibo.

Naast deze onprettige blikken waren er ook nog dingen die mij opfleurden. Toen we in de les van professor Gobelijn kwamen had ik een flashback naar thuis... Ik leek net weer in een ontzettend spannend, toch dodelijk gevecht te zitten met een Goa’uld en dat omdat Yousra weer iets vergeten was. Volgens mij is zij nog een menselijke larve of ze zou vroegtijdige Alzheimer moeten hebben.  Nog een tweede maal leek ik weer heel dicht bij huis te zijn. Namelijk wanneer meneer Ross lesgaf. Hij lijkt net als ons! Ik twijfel zelfs of hij undercover is. Alles, van zijn rare geluiden tot zijn rare bewegingen, doen mij vermoeden dat hij een van ons is!

Het is nu nog moeilijk mij aan te passen aan dit bizar volk, maar gelukkig was er Thijs. Hij liet mij zien in de les biologie dat ook mensen sociaal incapabel kunnen zijn. Het is hier niet gemakkelijk, maar ik zet onze missie verder. Jullie kunnen mij vertrouwen! Ik zal jullie wekelijks op de hoogte houden.

Dag (hoyweeh, zoals wij het zeggen)!

Xoxo,                                                                                                                                                                                  

E.T.

p.s.: Dat is hipstertaal. 

14-09-2016 om 23:13 geschreven door Noa Lauwers