Het is officieel bevestigd: Colombianen zijn verslaafd aan hun gsm. Op de luchthaven of op de vlieger, ze kunnen hun gsm niet met rust laten. Oortjes? Waar heb je die voor nodig? Pffff, hoe onbeleefd is dat?

De laatste vlucht was maar kort, een dikke drie kwartier. De man naast ons, zat niet op de juiste plaats. Hele heisa, maar uiteindelijk mocht ie blijven zitten. Aan die vent waren toch schroeven los: in zichzelf babbelen, zijn hand op steken naar de lucht naast hem, flapperen met zijn handen als een vogel, spelen met het kleine meisje voor hem...Vreemd allemaal. Steven was de enige die toch een plasje moest gaan doen, net toen er hevige turbulentie ontstond. Achteraan duwde de stewardess hem in een stoeltje van hen. Ze zat bijna op zijn schoot. Heb ik van horen zeggen... 

Jamillio, de driver stond ons al op te wachten. Een uur en een kwartier richting de eerste lodge, door de stad Cali. Over één van de drie grootste rivieren, de Cauca waarnaar de vallei ook genoemd is. Het is ook die vallei die als 'gevaarlijk' wordt beschouwd door de overheid en best geleden kan worden. Hier is een presidentskandidaat neergeschoten geweest, die het gelukkig nog kan navertellen. 

De trip leidde ons via een weg, die uiteindelijk aan de oceaan uitkomt, over een bergtop van 2000m om nadien af te zakken tot 1500m waar de lodge zich situeert. Die weg zullen we over een paar dagen volgen als we naar het kleine dorpje San Cipriano gaan, midden in de jungle. Met weer andere soorten vogels en natuur. 

Plots stopt de driver aan een grote bamboe-poort. Aan niets zie dat hier een hotel ligt, natuurlijk ook de bedoeling. Ik zeg stilletjes tegen Steven: ' Ze zijn de jungle vergeten.' De eigenaars wonen hier al meer dan 50 jaar en hebben de finca, boerderij, omgevormd tot een duurzame lodge. Ze proberen zoveel mogelijk zelfvoorzienend te zijn en hebben daarom ook een grote moestuin en serres. Ook cactussen, verplantjes en orchideeën worden er gekweekt om te verkopen. De orchideeën zijn hier de tafelversiering. Hoe tof. Het is veeleer een doorgangslodge van waaruit je allerlei trips onderneemt. 

We kregen een reusachtige lunch voorgeschoteld. Een groot bord Colombiaanse kippensoep met maïs en aardappel. Een bord met rijst, bakbanaan en sla. Veel en veel te veel. De Bogotaanse soep  moest je pimpen met zure room en kappertjes. Om mijn buik te sparen heb ik dat maar wijselijk vermeden. Als dat nog niet genoeg was, kregen we ook nog een lekker stuk chocolade-cake. Honger gaan we hier zeker niet leiden. Misschien morgen maar telkens een halve portie vragen...

Onderweg waren er veel panaderias, of bakkers, met van die grote versierde taarten in de toog. Die kenden we nog van Peru, hoe armer de buurt, hoe groter de taarten, lijkt het wel. Dus de driver dacht dat ik zot was van cake en ook de manager werd ingelicht. Ikke die eigenlijk niet zo'n zoetekauw ben... Dat wordt het grapje van de komende dagen. Twee keer een toetje per dag is misschien te veel van het goede. 

Er lopen hier ook twee huishonden rond. Een ronde teckel en een wit zwarte hond die we natuurlijk uitgebreid hebben gefletst.

De familie van de eigenaar is op bezoek, wat het toch wel druk en lawaaierig maakt in de gemeenschappelijke ruimtes. Steven heeft net de Sonos-box al stiller gezet. We krijgen dadelijk pizza als diner...

Na de middag hebben ze ons het bird-feeding-station getoond. Zo chique. Er hangen 3 kolibrie-feeders met suikerwater op, aan het dak van een open hut. De kleine vogeltjes komen met tientallen gelijkertijd snoepen van het goedje. Het zoemen van de vleugels is soms echt luid. En zoveel verschillende soorten: helgroen, paarse en blauwe vlekken, bruine staarten... Sommigen niet groter dan een duim. Tegen de boom hebben ze bananen hangen die de grote vogels komen opeten. Felblauwe, gele, groene, vogels komen er zich te goed doen. Elk half uur krijg je wel een nieuwe soort voor de verrekijker. Ze daarna opzoeken in de vogelboek, die 1.2 kg weegt, is bijna terug onbegonnen werk. Enkel de echte bekende en de speciale les kunnen we determineren. Zelfs een app is niet altijd een hulp. Gelukkig hebben we daarvoor gidsen de komende dagen. 

Het weer is aangenaam, niet te warm. Bewolkt met af en toe een heet zonnetje. Vanaf een uur of 5 wordt het best wel fris, waarschijnlijk door de hoogte. Een trui is dus echt wel aangewezen. Laten we zeggen dat ik vooral luchtige kledij bij heb en weinig warme... Tja, niks aan te doen. Als je dan van de hittegolf thuis komt, steekt het een klein beetje. 

05-07-2025 om 23:29 geschreven door elentaria  

Bogota is best wel een moderne stad. Veel groen, modern openbaar vervoer, voetgangersbruggen en breede fiets-o-strades op bepaalde plaatsen. Veel brommertjes en fietsers die door elkaar op straat rijden, altijd spannend. Als je tussen de lanen door keek zag je wel wat armoede. Ook tentenkampen onder bruggen of totaal van de wereldzijnde druggebruikers die op de middenberm lagen. Het centrum was eigenlijk het vuilste. 

Van verscheidene mensen te horen gekregen dat we best niet met de gsm op straat liepen, ogen op de rug moesten hebben en zeker een Uber te bestellen. Ik heb me tot nu toe op geen enkel moment onveilig gevoeld. Niet in de Uber of in het centrum. Het centrum kan je het best vergelijken met de Ramblas in Barcelona, grote lanen met overal kraampjes, de ene al opdringeriger dan de ander. Overal staan politieagenten of security. Het is dus vooral een beetje uitkijken voor zakkenrollers. Om Steven zijn hoedenwinkel te vinden heb ik met de gsm in de hand en Google maps genavigeerd. Het houtouwtje natuurlijk extra rond mijn hand gedraaid. ;-)

Zo goed als alles is te betalen met bankkaart. De gewone taxi voor 5 euro, wat frisdrank, souveniers, restaurant, de tuin... Zalig. Enkel de hoedenwinkel had geen bankcontact, gelukkig was Steven zijn hoesje maar een €25. Bij een duurder model, hadden we mss nog geld moeten gaan zoeken. Vreemd bij zo'n specifieke winkel. Bij aankomst hebben we 900.000 COP uit de muur gehaald wat het maximum was bij die bepaalde bank. 900.000 COP komt overeen met een €180. Je betaalt een 5 euro aan kosten aan de bank per afhaling. Vandaar dat we gewacht hebben tot vandaag op geld af te halen bij de juiste bank. Daar kan je 2.000.000 COP per keer halen, een €415 en betaal je evenveel kosten. Dat scheelt natuurlijk. Een Colombiaan verdiend een gemiddeld loon van €400 per maand. Logisch dan dat de meeste automaten niet veel centjes geven. Helaas gaven de Argenta kaarten er vanmorgen de brui aan en heeft Steven zijn MasterCard van Keytrade extra moeten gebruiken. Vervelend, stel dat je maar bij 1 bank bent. Het strafste van dit verhaal is, dat we dus bijna €800 afgehaald hebben voor... fooien. Elke gids, chauffeur, lodge-staff moet je tippen. Een Engelse gids verwacht tussen de 12 en 25 euro per persoon fooi en betaal je al €100 voor één dag . Hoe level steekt de lodge dan zelf in de zakken. Een lokale gids en de staff is de helft goedkoper, net zoals de drivers. Dat maakt dat er toch een behoorlijk bedrag extra uitgegeven wordt, bovenop de al betaalde logies en activiteiten.

Colombianen zijn geen praatjesmakers. Zo'n taxirit is dus best wel saai. Het is niet dat je de mensen kunt uitvragen over het land. Steven zijn favoriete bezigheid. Het Spaans is heel moeilijk te verstaan. De tv versta ik gedeeltelijk en de ondertitels vallen mee. Alles is natuurlijk gedubd. Het Spaans dat de mensen spreken voelt aan als West-Vlaams...Verstaan doen ze me ook niet goed. Daar heb ik in het verleden zeker minder last van gehad. Terwijl ik me veel langer en beter heb kunnen voorbereiden. Lang leve Duolingo.

We hebben ons deze morgen volgestopt met waarschijnlijk het laatste brood voor de komende weken. Rijst, ei, advocado en bak bananen zullen onze maaltijden worden. Zeker niet slecht, maar na een tijdje verlang je toch naar een boke. Steven zal moeten afkicken van de choco en ikke van de mayonaise. 

05-07-2025 om 13:55 geschreven door elentaria  

Vanmorgen waren we natuurlijk op half 5 al klaarwakker. Dat heb als je uitgeput je bed in moet kruipen om 19u. Maar de nacht was deugdvol. De jetlag voelt nu meer als een algemene vermoeidheid en wat mindere concentratie maar doenbaar. 

Om 6u kan je hier al ontbijten, met lekkere rundsbouillon blijkbaar. 😳 Echte pure broth. Alles tiptop verzorgd. De koffie is zeer straf, tot op het bittere toe. 

Onze eerste Uber is ook een feit. Super handig, aangezien zomaar een taxi aanhouden een hachelijke zaak kan zijn. Waarschijnlijk gebeurd er niets maar word je wel het driedubbele van de normale prijs aangerekend, zelfs al heb je op voorhand een prijs afgesproken. Ook overvallen gebeuren wel eens. Bij Uber is elke persoon geregistreerd en alles verloopt automatisch via de kredietkaart. Je kan op het einde nog kiezen of je een fooi van een halve euro of meer geeft. Een taxirit van een tiental km kost je nog geen vijf euro. 

Ik heb de indruk dat Colombianen vroege mensen zijn. De botanische tuin was al open om 8u, dus zijn we dan maar gaan bezoeken. Het overdekte tropische gedeelte stelde wel teleur. Als ze je een dome vol met 200 soorten orchideeën belooft en er staan er 2 in bloei, dan voel je je opgelicht. Dan is de plantentuin van Meise een pretpark. We hebben wel onze eerste kolibries gezien. Zo'n snelle kleine beestjes. Gelukkig gaan we die nog meer zien.

Op de Uber richting het centrum hebben we wel dik twintig minuten moeten wachten. Het duurde lang voor een chauffeur onze rit aanvaardde. Rijden met gsm... No problema... Stoppen aan het roodlicht en de gsm bovenhalen? No problema. 

La Candelaria is het bruisende centrum van de stad Bogota en dat was duidelijk te zien aan de drukte. Een lange rij aan het goudmuseum. Voor nog geen 1,5 euro een groot museum over de Colombiaanse goudschatten. De aanvankelijke drukte viel in het museum uit elkaar. Het was aangenaam, maar op zo'n momenten voel je de vermoeidheid toeslaan. Drie verdiepingen met allerlei gouden voorwerpen. Gouden maskers, juwelen, alle mogelijke dieren, armbanden, kronen... De één al meer uitgewerkt en petiterig dan de andere. 

Voor ons middagmaal zijn we dan maar bij de locals gaan zoeken. Die keken wel vreemd. In eerste instantie wilde ik buiten gaan omdat het héél erg rook naar kaas. Maar waar volk zit, is het lekker en goed weten we uit ervaring. Steven ging voor de vlees empanadas en ikke voor eentje met kip en een kaasbroodje. Was dat laatste een verrassing, zeg. En de verklaring van de geur. 😁 Een ringvormig broodje met een sterke kaas die echt in het deeg zat. Niet brood met kaas erin maar echt kaasdeeg. Echt iets speciaals. De empanada met kip en aardappel was stukken lekkerder dan de vleesversie.

Op een viertal minuten wandelen wisten we een hoedenwinkel liggen die Steven graag wilde bezoeken. Uiteindelijk is hij buiten gekomen met een mooi geweven rieten hoed met zwarte band... Al la maffia dus. Liever dat op je hoofd in het regenwoud dan zijne zware leren hoed. Veilig thuis krijgen is een ander verhaal. 

Na een wilde, bumperklevende cowboy rit terug naar het hotel, wordt een namiddagje uitrusten. Het weer is aangenaam, afwisselend zo'n en wolken. Af en toe een spatje motregen maar niet storend. Hoewel de Colombianen in hun dikke jassen rond lopen. Om 9u heb ik mij trui al in de rugzak gestoken en in t-shirt rondgelopen. 

Morgenvoormiddag een nationale vlucht richting Cali en een hitte van 31 graden en grote vochtigheid. Maar we zijn getraind na die paar dagen van 38 graden thuis. 😜

04-07-2025 om 19:30 geschreven door elentaria  

Half 3 's morgens opstaan is geen lachertje en dan ook nog een stijve nek hebben ook niet. Waarschijnlijk opgedaan in de auto tijdens het wegbrengen van Grim naar zijn oppasplek bij Innez en Jimmy.

Voor de eerste keer in ons leven tijdens de rit richting Zaventem, de 'lichtende nachtwolken' gezien die bestaan uit ijskristallen en zo een zomernacht soms oplichten. Voor diegenen die weten hoe vroeg ik in bed lig een hele prestatie. De moeite waard om 's nachts voor op te staan. En nee, het was niet de zonsopgang. ☺️

Stipt om 4u de parking opgereden en de focus achtergelaten om een super rustige departure-hal te betreden. Vlot door security en boarding. Met een kwartiertje vertraging richting Madrid. Een patat van een luchthaven, die we gelukkig al gebruikten. De metro die je naar het internationale gedeelte brengt. Druk druk druk...

Om half 12 boarding voor Bogota en pas een slot rond 13u, dan wordt zitten vervelend als je dan nog 10u moet vliegen. Op een cola-accidentje na, waarbij Steven zijn gsm, broek en sokken geraakt worden een rustige vlucht. Ook eerder geland dan voorzien, een meevaller. Ook bij de immigratie ging het behoorlijk vlot. Onze eerste stempel in ons nieuwe paspoort. 

Een betrouwbare taxi bracht ons 3km verder naar het Hilton Garden Inn. Een ruime kamer met balkon op 13 km van het echte Bogota. Maar als je weet dat je daarover wel eens een uur kan rijden, blijf ik liever aan de rand van de stad. 

Na een traditionele kippensoep voor Steven en empanadas voor mij is het nu 19u lokale tijd en al donker. Zonsondergang rond 6u en morgenvroeg ook weer tegen 6u licht. 

De jetlag slaat toch toe. Een duizelingetje bij het opstaan hoort erbij. Hopelijk vannacht een goeie nachtrust en morgen zo fris als een hoentje. 

03-07-2025 om 00:00 geschreven door elentaria  

De voorbereiding van onze nieuwe reis zijn volop aan de gang. De laatste betalingen aan de lodges en de tours zijn gebeurd. De nummers van de chauffeurs zijn opgeslagen. 

Vandaag zondag 29 juni hebben Ems en ik Fran weggebracht naar haar pension in Meeuwen. 17 km in 3,5 uur tijd is zeker een vlotte stap. Jonge schaapjes waren akeliger dan groepen wielertoeristen of auto's... Typisch. 

Grim vertrekt woensdag naar zijn oppasplekje waar hij ongetwijfeld rotverwend gaat worden. 

Tickets zijn reeds afgedrukt en rest enkel nog de koffers pakken. Donderdagochtend vroeg de vlieger richting Madrid. Om 12u 's middags de tweede vlieger richting Bogota. Landing gepland om 16u, zelfde dag. Handig toch, tijdreizen? 😁

02-05-2025 om 00:00 geschreven door elentaria