Vanmorgen waren we natuurlijk op half 5 al klaarwakker. Dat heb als je uitgeput je bed in moet kruipen om 19u. Maar de nacht was deugdvol. De jetlag voelt nu meer als een algemene vermoeidheid en wat mindere concentratie maar doenbaar. 

Om 6u kan je hier al ontbijten, met lekkere rundsbouillon blijkbaar. 😳 Echte pure broth. Alles tiptop verzorgd. De koffie is zeer straf, tot op het bittere toe. 

Onze eerste Uber is ook een feit. Super handig, aangezien zomaar een taxi aanhouden een hachelijke zaak kan zijn. Waarschijnlijk gebeurd er niets maar word je wel het driedubbele van de normale prijs aangerekend, zelfs al heb je op voorhand een prijs afgesproken. Ook overvallen gebeuren wel eens. Bij Uber is elke persoon geregistreerd en alles verloopt automatisch via de kredietkaart. Je kan op het einde nog kiezen of je een fooi van een halve euro of meer geeft. Een taxirit van een tiental km kost je nog geen vijf euro. 

Ik heb de indruk dat Colombianen vroege mensen zijn. De botanische tuin was al open om 8u, dus zijn we dan maar gaan bezoeken. Het overdekte tropische gedeelte stelde wel teleur. Als ze je een dome vol met 200 soorten orchideeën belooft en er staan er 2 in bloei, dan voel je je opgelicht. Dan is de plantentuin van Meise een pretpark. We hebben wel onze eerste kolibries gezien. Zo'n snelle kleine beestjes. Gelukkig gaan we die nog meer zien.

Op de Uber richting het centrum hebben we wel dik twintig minuten moeten wachten. Het duurde lang voor een chauffeur onze rit aanvaardde. Rijden met gsm... No problema... Stoppen aan het roodlicht en de gsm bovenhalen? No problema. 

La Candelaria is het bruisende centrum van de stad Bogota en dat was duidelijk te zien aan de drukte. Een lange rij aan het goudmuseum. Voor nog geen 1,5 euro een groot museum over de Colombiaanse goudschatten. De aanvankelijke drukte viel in het museum uit elkaar. Het was aangenaam, maar op zo'n momenten voel je de vermoeidheid toeslaan. Drie verdiepingen met allerlei gouden voorwerpen. Gouden maskers, juwelen, alle mogelijke dieren, armbanden, kronen... De één al meer uitgewerkt en petiterig dan de andere. 

Voor ons middagmaal zijn we dan maar bij de locals gaan zoeken. Die keken wel vreemd. In eerste instantie wilde ik buiten gaan omdat het héél erg rook naar kaas. Maar waar volk zit, is het lekker en goed weten we uit ervaring. Steven ging voor de vlees empanadas en ikke voor eentje met kip en een kaasbroodje. Was dat laatste een verrassing, zeg. En de verklaring van de geur. 😁 Een ringvormig broodje met een sterke kaas die echt in het deeg zat. Niet brood met kaas erin maar echt kaasdeeg. Echt iets speciaals. De empanada met kip en aardappel was stukken lekkerder dan de vleesversie.

Op een viertal minuten wandelen wisten we een hoedenwinkel liggen die Steven graag wilde bezoeken. Uiteindelijk is hij buiten gekomen met een mooi geweven rieten hoed met zwarte band... Al la maffia dus. Liever dat op je hoofd in het regenwoud dan zijne zware leren hoed. Veilig thuis krijgen is een ander verhaal. 

Na een wilde, bumperklevende cowboy rit terug naar het hotel, wordt een namiddagje uitrusten. Het weer is aangenaam, afwisselend zo'n en wolken. Af en toe een spatje motregen maar niet storend. Hoewel de Colombianen in hun dikke jassen rond lopen. Om 9u heb ik mij trui al in de rugzak gestoken en in t-shirt rondgelopen. 

Morgenvoormiddag een nationale vlucht richting Cali en een hitte van 31 graden en grote vochtigheid. Maar we zijn getraind na die paar dagen van 38 graden thuis. 😜