Op deze foto zie je onze mooie Nora, oftewel Eleanora Van 't Geystersveld! Tot ons immens grote verdriet zij op 12 april 2008 gestoren bij een verkeersongeval! Omdat zij zo'n geweldige vriendin was, verdient ook zij een plekje op dit blog, dat trouwens ook naar haar vernoemd is.
s Ochtends joggen. Bij vertrek maak ik haar nog een paar keer duidelijk dat ik geen streken wil. We lopen ongeveer 3 kwartier en onderweg geef ik af en toe een opmerking, maar doorgaans voel ik enkel wat licht getik van de leiband tegen mijn been en zie ik Lena niet. Op baantjes waar autos komen is het het moeilijkst; of de auto van voor of van achter ons komt, blijkbaar vindt ze het dan nodig om lichtjes te versnellen. Het is aandoenlijk hoe ze haar best doet zich te beheersen als er op een 20tal meters voor ons een vogeltje opvliegt en zelfs als er een kat zich zit te wassen bij de buren.
Naar de hondenschool. Ik vertrek extra vroeg en beloof mezelf dat ze netjes naast of achter me over de parking en door de kantine gaat lopen. Dat er op dit uur van de dag nog maar weinig mensen en honden zijn, helpt heel erg! Het gaat, alles in beschouwing genomen, goed. Als ik niks zeg, gaat ze trekken, maar als ik haar zeg dicht en achter te blijven, doet ze dat (meestal). Ik tart het lot door haar riem een ringetje losser te maken. Ik heb de indruk dat ze hierdoor nog beter gaat werken??? Eén keer probeert ze tijdens de les een kakje te leggen. Ik zeg nee en loop door. Achteraf merk ik dat ze er toch in geslaagd was om wat achter te laten.
s Namiddags in de tuin werken en de tuinmeubels afwassen en binnenzetten. Ze loop 90% van de tijd netjes achter (!) me mee, met losse riem.
s Avonds is ze doodop.
Voor het eerst in 3 weken durf ik stilletjes te denken dat er vooruitgang is. Eerlijk gezegd was ik vorige week vaak de wanhoop nabij. Volgens het boek duurt het enkele uren tot dagen voor een hond op de methode reageert; ... ik loop hier al 3 weken. Heeft de vooruitgang ook te maken met meer correctie van mijnentwege de laatste dagen? Of heb ik nog steeds geen correctierecht???
We gaan joggen. Het eerste stuk, langs de weg waar autos snel rijden, is altijd het moeilijkst. Ik voel me er niet op mn gemak en zij ook niet. Op rustige wegen gaat het vandaag goed, mag ik wel zeggen. Af en toe een opmerking niet te na gelaten, loopt ze heel de tijd naast of een beetje achter me.
We planten ook samen bloemen, ook in de bloembakken, dus veel heen en weer geloop met Lena aan de roedelriem. Nauwelijks getrek. Af en toe moet ik een enthousiaste sprong voorwaarts temperen met achter.
Idem. Ik merk dat ik haar onbewust achter heb geleerd. Als ze te ver voor me uitloopt (binnen, los) en ik zeg achter, doet ze een sprongetje of stapje naar achter.
Ze krijgt een uitbrander als ze uitvalt naar een van onze katten.
Vandaag maak ik een grote fout! Op een bepaald moment wil ik een en ander uit mn auto gaan halen. Helena mag met me mee; ik neem het risico en laat ze los lopen. Doorgaans is dit geen probleem. Ik had echter geen rekening gehouden met onze nieuwe ram in de wei. Ongetwijfeld heeft Helena zijn geur opgevangen. Plots zag ik haar extreem veel zin krijgen om naar de schapenwei te rennen (dat was tot voor enkele maanden een groot probleem; als ze de kans zag, rende Lena tussen de schapen in en genoot van hun angstige sprongen). Ik gebied haar, met mn handen vol, te blijven liggen. Ze gaat staan, twijfelt even (letterlijk, heen en weer) tussen blijven liggen en naar de ram rennen en kiest voor de ram. Ik doe precies wat ik niet mag doen en ren achter haar aan. Ik maak me nu vooral zorgen over de ram die niet vertrouwd is met zon dolle hond. Ik ben bang dat hij over de draad van de wei zou springen. Ik roep op Lena en beveel haar te komen, maar ze blijft vrolijk de schapen opjagen, die op hun beurt in hun oude paniek hervallen en als gekken rondrennen. Na ongeveer 5 minuten, schat ik, rennen de schapen hun hok in en daar volgt Lena hen (wijselijk) niet. Ze blijft wat rondsnuffelen met een oog op me gericht en laat zich door me oppakken. Ik vind niet dat ik nu het principe van de hondenschool moet heiligen (eens ze bij je is, belonen!); ze weet donders goed dat ze met mn voeten heeft gerammeld! (Is dit de mensenbril? Ze heeft toch een geweten?) Ze krijgt een uitbrander en gaat op haar rug op de grond liggen. Staart tussen haar poten, oren plat en kop opzij. Ze piept zachtjes. Ik pak haar op, draag haar naar binnen en zeg haar in de bench te gaan, voornamelijk om zelfs even af te koelen; ben boos op haar en op mezelf. Ik besluit dat ik toch maar wat moet doen om te proberen de schade te beperken. Ik lijn haar aan en neem ze opnieuw mee naar de auto. Ze loopt mee. Ik zeg haar te gaan liggen terwijl ik opnieuw mijn spullen neem en ga samen met haar terug naar huis.
s Ochtends naar de hondenschool. Traditioneel getrek. Enkel tijdens de les is ze relatief rustig en loopt ze relatief goed mee. De instructeur besteedt vandaag extra aandacht aan het begroeten van hondjes onder elkaar. Even snuffelen en dan weer verder oefenen met het baasje voor het er te wild aan toe gaat. Helena heeft er niet veel zin in en houdt zich wat afzijdig. Als ze dan toch even wil snuffelen, duurt het maar een paar seconden voor ze heel gek begint te doen.
s Namiddags mijn ouders, broer, schoonzus en nichtje Elke van anderhalf jaar op bezoek. Helena loopt aan de roedelriem en ik leg de laatste hand aan de vaat als iedereen arriveert. Eerst wat gemene opmerkingen van mijn broer en schoonzus over de barbaarse manier waarop ik met mn hond omga; vastgeketend aan het baasje! Elke en Helena zien elkaar niet zo vaak, maar er is nog nooit een probleem geweest. Helena wacht een beetje af. Elke is een beetje bang; hun eigen hond Luna heeft haar al drie keer gebeten en haar ouders hebben haar nu geleerd Luna niet aan te raken. Elke schijnt zich af te vragen of dat voor Helena ook geldt, vooral wanneer Helena graag Elke zou begroeten. Elke steekt haar handje uit en Helena likt eraan wat Elke behoorlijk vies vindt. Ze probeert toch Helena nog wat meer aan te raken. Helena reageert heel goed, ook later die namiddag als ze zonder riem loopt. Daar waar Helena volwassen gasten wild en springend begroet, doet ze met Elke heel voorzichtig. De hele namiddag verloopt prima voor hen tweeën. Elke pakt soms Helenas speelgoed (wat voor Helena geen probleem is, maar voor Elkes ouders wel) en Helena pakt soms Elkes speelgoed (wat voor Elke geen probleem is, maar voor haar ouders wel ;-) ). Als Elke weent, komt Helena dat bij me melden, lijkt het. Net zo als Elke binnen met een bal speelt; Helena mag binnen niet met de bal spelen ...
s Ochtends joggen. Ik ben het getrek en de striemen beu (wat moet dit zijn met een grote hond, vraag ik me af???). Vóór ik begon met de roedelmethode liep ze wel zonder trekken met me mee; nu lijk ik net een lappenpop die zich door een hond laat meesleuren. Ik geef haar het commando dicht vóór we vertrekken. Ik probeer te bedenken wat Arjen hierover zou zeggen en besluit dat ik echt nog te weinig inzicht heb in de methode. Hoe het ook zij, nadat ik een aantal keren dicht heb gegrommeld, kunnen we joggen zonder striemen.
Ik sta haar binnen ook niet meer toe dat ze voor me uit rent. Als ze dat doet, roep ik haar terug.
Idem als woensdag. Er is een kalfje geboren en terwijl ik dat verzorg en voed, maak ik Lena vast op enkele meters bij me vandaan. Ze snuffelt wat rond en wacht geduldig.
Marc is voor 3 dagen naar Nederland, dus zijn we van dienst. We want Helena gaat mee voor de koetjes en schaapjes zorgen, aan de roedelriem uiteraard. De reden dat ze nu vrij goed achter me volgt, is dat ik meestal met de kruiwagen rijd en daar is ze niet happig op. De tractor vindt ze wel geweldig! Ze zit op het kleine stoeltje naast me. Van zodra ik van de tractor afga, gaat ze op de bestuurdersstoel zitten; van zodra ik weer opstap, geef ik een gebaar met mn hand en springt ze weer op het passagiersstoeltje. Ik bewonder stiekem haar gevoel voor evenwicht; ondanks het gewiebel van de tractor slaagt ze er toch in op het krukje te blijven zitten. ;-)
Niks bijzonders. t Baasje moet pannenkoeken bakken voor het ontbijt s anderendaags op school, dus gaan we niet naar de hondenschool. Helena zit aan de riem terwijl ik bak.
Naar de hondenschool. Geen verandering. Trekken van de parking, door de kantine, naar de pisweide en dan naar het plein. Rustig naast me terwijl ik lesgeef. Dan trekkend naar de andere wei en vrij rustig en relatief weinig trekkend tijdens haar les.
We gaan joggen en Helena trekt de hele tijd. Ik ga hier niet op in, maar heb na afloop wel een rode striem op mn been daar waar de riem heel de tijd trekt.
Huishoudelijk werk doen we samen; de badkamer schoonmaken, afstoffen en stofzuigen in de woonkamer. Ook koken samen aan de riem. Ik heb de indruk dat Helena meestal haar best doet om me straal te negeren; als ik me verplaats, voel ik telkens een snok; ze loopt dus niet met me mee vooraleer de leiband gespannen is.
Ik lees ook nog eens de dominantieregels in boek 1 na; volgens mij pas ik ze goed toe.
Lange saaie dag voor Helena want ik moet de hele dag op school zijn en vertrek s ochtends extra vroeg omdat ik langs enkele weides wil rijden gezien de stortregens van afgelopen nacht. Ze jengelt voor haar ochtendwandeling maar die komt er dus niet.
s Avonds vlieg ik meteen weer aan de pc om nog snel een last-minute vergadering van vrijdagochtend voor te bereiden en we moeten op tijd op de hondenschool zijn.
Helena is dus helemaal uitgelaten als we op de hondenschool arriveren. Ik maak haar los voor haar plasje en deze keer gaat ze wel het weitje op en doet ze heel snel een minuscuul plasje. We helpen Rita in de puppyklas. Helena trekt naar het plein en dan op het plein, maar tijdens de les is ze rustig en loopt ze vrij goed met me mee. Ze snuffelt wel heel wat af. Als ik haar sporadisch een bevel geef, b.v. voet, lijkt ze heel tevreden dat ze ook wat mag doen. Ze moet een tijdje aan de kant als ik voedselweigering oefen met de pups, uit heel even haar ongenoegen, maar gaat dan rondsnuffelen en een putje graven.
Tijdens de les van de B-klas starten we met veel volgoefeningen; alle hondjes op een rij. Ze trekt de hele tijd. Dit is opvallend. Als we een volgoefening doen waarbij de honden en baasjes allemaal naast elkaar heen en weer lopen, doet ze het relatief goed en is er in ieder geval geen extreem getrek. Als we in een sliert lopen, trekt ze de hele tijd hard en maakt het ook niks uit of we vooraan, in het midden of achteraan lopen. Zelfs kris-kras door elkaar gaat meestal beter dan in een sliert.
De oefening waarbij er gewenning is aan de kattenloop, doe ik niet mee. Helena is hier niet bang van en ik trek in de plaats wat baantjes. We zijn dus redelijk in ons eentje en het gaat beduidend beter.
Ook de oefening waarbij een hond met baasje in het midden van de cirkel staat en de andere baasjes tot op een paar meter naderen en dan omkeren, doet ze vrij goed; ze trekt haast niet, mist wel elke keer haar bocht.
De laatste oefening maakt me duidelijk waar ik zeker ook werk moet van maken. We moeten bij onze hond op de grond gaan zitten en hem aaien oortjes, borstkas, buik, poten en als het kan hem laten liggen en verder knuffelen. Hoe lamlendig en tam Helena s morgens en s avonds bij me ligt als ik dat doe, zo zenuwachtig is ze nu. Ze wil enkel even knuffelen met kopje wrijven en borstkas, maar de hele body-massage wil ze niet! Ze kronkelt, hapt naar mn handen en gooit zich op de grond.
Dit is mijn vrije dag. s Ochtends doe ik schoolwerk en hangt Helena in de tuin rond. Daarna begin ik aan de grote schoonmaak van de badkamer, met Helena aan de roedelriem. Qua spelen met geuren kan dit tellen! Helena vindt er niks aan en sleept vaak achter me aan. Na de grote schoonmaak gaan we een toertje joggen met de roedelriem. Het is geen groot succes. Het is te laat op de dag en de voorbijrazende autos trekken zich weinig aan van ons. Helena wordt nogal zenuwachtig van de snelle verkeersstroom door onze anders rustige straat (meestal probeer ik dit uur te vermijden) en ze is hierbij niet alleen. Zodra we kunnen zoeken we rustigere baantjes op maar ik heb er geen zin meer in en zij ook niet.
s Avonds kijken we nog een keertje samen tv; dan ligt ze languit op schoot en laat ze zich al het strelen welgevallen.
We starten elke ochtend met een uitgebreide massage waar ze heel erg van geniet. Als ik dit op andere momenten van de dag doe, is haar houding dubbel; enerzijds vindt ze het wel fijn, anderzijds kronkelt ze soms weg of hapt ze naar mijn handen (heel zachtjes). Ik zeg dan nee en ga door met strelen. Ze laat zich regelmatig ook op haar rug vallen om me te laten ophouden. Het hangt af van het moment van de dag. Als we bv s avonds rustig in de zetel zitten, maakt het haar allemaal niks meer uit.
s Avonds bereid ik het eten met Helena aan de riem. Ze volgt vrij goed. Nadien gaan we naar de hondenschool. Normaalgezien Helenas tweede breitenles, maar ik zie er dus voorlopig even van af. Tijdens het eerste uur lopen we heen en weer op de parking. Ze trekt zo hard ze kan in de richting van de kantine; ze loopt vrij netjes van de kantine weg. Na een half uurtje gaat het stilaan wat beter, maar als er een vrouw arriveert met een pup is het hek helemaal van de dam; zowel in de richting van de kantine als van de kantine weg, trekt ze uit alle macht om bij het geurspoor van de pup te kunnen komen.
Tijdens de pauze even wat drinken met Helena nog steeds aan de riem. Ze doet veel moeite om Daryl (een witte herder) zn aandacht te trekken en Daryl doet net hetzelfde bij haar. Ze kennen elkaar en hebben al vaker samen gespeeld. Zolang ze het rustig houden, laten we hen begaan, maar als Helena begint te overdrijven (zoals in De Roedel met Rodger), zeg ik haar bij me te komen. Dat gaat niet zonder slag of stoot, ook niet van Daryls kant. Uiteindelijk kalmeren ze allebei en zitten ze toch nog een goeie 10 minuten op een meter of 2 van elkaar op een relatief rustige manier.
Het volgende uur ga ik baantjes trekken op het oefenplein. We oefenen ook nog een tijdje voor de spiegel zodat ik kan zien hoe ze stapt zonder haar aan te kijken. Het gaat OK, maar niet echt geweldig.
