|
Opgestaan met uitgebreide en all-over-body ochtendknuffel. Ontbeten. Helena wou niet eten. Sporadisch gebeurt dat nog wel eens. Ik neem haar eetbak dan meteen weg om te vermijden dat ze enkele minuten later op eigen initiatief gaat eten.
En dan naar school. Op de parking trekt Lena uit alle macht, in de kantine ook, op weg naar de pisweide ook. Pipi doet ze normaalgezien aan de leiband maar dan laat ik haar wat losser dan doorgaans. De laatste weken doet ze meestal heel kort nadat we op de pisweide gekomen zijn haar plasje. Vandaag is ze aan de korte roedelriem. Ik maak de lijn los en stuur haar het weitje op. Ze blijft bij me in de buurt wat rondsnuffelen en plast niet. Ze komt een aantal keren vragen om de lijn vast te maken. Uiteindelijk roep ik haar bij me en doe de lijn weer vast en we gaan weg. Ik beloof mezelf dat ze dan niet zal plassen vooraleer we de hondenschool verlaten, m.a.w. niet op de oefenpleinen.
Eerst even overlegd met de hoofdinstructeur. Ze gaat er mee akkoord dat ik de roedelriem gebruik en tijdens de les werk volgens de methode waarover ik heb geleerd.
Ik help Dominique tijdens het lesgeven in de A-klas. Helena trekt met me mee en doet een poging om te plassen; ik loop stug door. De eerste 5 minuten op het plein riskeer ik verscheidene breuken, daarna kalmeert ze. Als ik stilsta, ook op vrij korte afstand van andere honden, staat, zit of ligt ze rustig naast me. Voor een bepaalde oefening kan ik haar niet bij me houden, dus maak ik haar ergens aan de omheining vast. Tot mijn grote verbazing begint ze te janken als ik haar daar achterlaat! Ik ben gewend dat het haar (schijnbaar?) koud laat en dat ze terwijl ze alleen is zichzelf entertaint met een takje of zo. Ze blijft janken. Ik toon wacht met mijn hand en ga door met de les. Is dit fout, vraag ik me af? Ben ik op een uitdaging ingegaan? In ieder geval zwijgt ze, ze gaat zitten en blijft naar me kijken.
Uit een andere klas is intussen een hond ontsnapt en die rent in volle vaart over de terreinen. Helena wordt hier nogal onrustig over. Ik ken de hond niet en Helena zit vast dus ik neem liever geen risico. Trouwens, ik moet haar meer steun geven? Ik ga bij haar staan tot de hond weer aangelijnd bij zn baasje is en dan ga ik terug naar mijn klas. Helena jankt deze keer niet maar houdt me wel strak in de gaten.
Na de les trekken we weer samen met plein af en het plein voor de B-klas, Helenas klas, op. Veel volgoefeningen vandaag. Hoera! Ik hou me wat aan de zijkant van de groep, maar ben eigenlijk toch wel vlakbij de andere honden. Helena volgt vrij behoorlijk en trekt weinig. Ongeveer de helft van de tijd gaat ze zitten als ik stop. Tijdens het zitten snuffelt ze wel over de grond. De oefening waarbij we de hond moeten laten liggen en enkele meters van hem weggaan, doe ik niet mee. Ik laat Helena naast me liggen; ik zeg het commando en voer de lichamelijke overheersing tegelijkertijd uit. Dat laatste doe ik erbij, omdat ik weet dat ze het commando de eerste keer vaak niet uitvoert. Ze pruttelt weinig tegen, meestal helemaal niet en blijft voor haar doen lang liggen. Eigenlijk is ze deze les globaal gesproken en volgens Heleniaanse normen rustig. Ze trekt nauwelijks tijdens het volgen, behalve als we voor de andere hondjes heen moeten stappen; dan trekt ze uit alle macht. Een ander moment waarop het even misgaat is als ze terechtkomt op de plaats waar eerder Bo zat. Bo, gewoonlijk vrij gedwee, wilde vandaag niet blijven liggen. Toen Helena Bos plaats innam, werd duidelijk waarom: mol gedetecteerd! J
Oefening voor-zit is een oefening die we nog maar nauwelijks hebben geoefend en die ze dus nog maar nauwelijks kent. Ik besluit de linkerbeen naar achteren stap te proberen. Helena komt telkens meteen in beweging. Ik zet mn rechterbeen intussen bij en ... Lena zit voor.
Spelen zonder speelgoed vindt ze ok, maar spelen met speeltje vindt ze veel fijner, zeker als ze ziet dat andere honden een speeltje hebben.
In feite praat ik tijdens de les nauwelijks tegen haar, maar we communiceren wel. Ik negeer haar getrek en gesnuffel. Ik gebruik mijn clicker niet en heb hem eigenlijk ook niet nodig; ik moet voorlopig ;-) Arjen gelijk geven; Helena is aandachtig, ze mist niks van wat ik doe.
Na de les naar het plein van de wedstrijdklas. Ik ken alle honden en alle baasjes uit die klas en ben dus helemaal gerust. Het plein is een goeie 100m lang en hier kan ik dus prachtige heen-en-weers maken! Ik stap gedurende ongeveer een uur heen en weer. In het begin trekt Lena nog vrij hard en duikt ze regelmatig weg om eikels en takjes op te rapen. Een keer probeert ze een kakje te doen, maar t baasje loopt door. Af en toe krijg ik een gelaten (?) blik van de andere baasjes, bijna allemaal instructeurs. Waar Melina gaat, gaat Helena ook, drukt Gert het uit. Maar na zon 3 kwartier lopen, merk ik nauwelijks nog dat ik een hondje bij me heb. Helena volgt netjes. Haar staart nog steeds fier omhoog gedragen en dikwijls kijkt ze me ook aan, maar we lopen door!!!
s Namiddags samen de strijk gedaan en gestofzuigd. Stofzuigen was een goeie oefening, hard Arjen gezegd, omdat ik dan de geuren verander. Maar t is geen sinecure om te stofzuigen met rond je middel een riem met aan het andere eind daarvan een hondje dat eigenlijk wel een beetje bang is van de stofzuiger en dan ondertussen een stofzuiger te hanteren met snoer en darm.
s Avonds maken we samen met Marc nog een korte wandeling naar de eik. Helena trekt de hele weg als een gek! Ik vraag me af; daagt ze Marc uit of daagt ze mij extra uit omdat Marc erbij is?? Zelfs vóór het roedelavontuur trok ze harder als Marc erbij was.
04-10-2009, 00:00 geschreven door pauwlina
|
