Op deze foto zie je onze mooie Nora, oftewel Eleanora Van 't Geystersveld! Tot ons immens grote verdriet zij op 12 april 2008 gestoren bij een verkeersongeval! Omdat zij zo'n geweldige vriendin was, verdient ook zij een plekje op dit blog, dat trouwens ook naar haar vernoemd is.
Naar de hondenschool. Ik vertrek extra vroeg en beloof mezelf dat ze netjes naast of achter me over de parking en door de kantine gaat lopen. Dat er op dit uur van de dag nog maar weinig mensen en honden zijn, helpt heel erg! Het gaat, alles in beschouwing genomen, goed. Als ik niks zeg, gaat ze trekken, maar als ik haar zeg dicht en achter te blijven, doet ze dat (meestal). Ik tart het lot door haar riem een ringetje losser te maken. Ik heb de indruk dat ze hierdoor nog beter gaat werken??? Eén keer probeert ze tijdens de les een kakje te leggen. Ik zeg nee en loop door. Achteraf merk ik dat ze er toch in geslaagd was om wat achter te laten.
s Namiddags in de tuin werken en de tuinmeubels afwassen en binnenzetten. Ze loop 90% van de tijd netjes achter (!) me mee, met losse riem.
s Avonds is ze doodop.
Voor het eerst in 3 weken durf ik stilletjes te denken dat er vooruitgang is. Eerlijk gezegd was ik vorige week vaak de wanhoop nabij. Volgens het boek duurt het enkele uren tot dagen voor een hond op de methode reageert; ... ik loop hier al 3 weken. Heeft de vooruitgang ook te maken met meer correctie van mijnentwege de laatste dagen? Of heb ik nog steeds geen correctierecht???
We gaan joggen. Het eerste stuk, langs de weg waar autos snel rijden, is altijd het moeilijkst. Ik voel me er niet op mn gemak en zij ook niet. Op rustige wegen gaat het vandaag goed, mag ik wel zeggen. Af en toe een opmerking niet te na gelaten, loopt ze heel de tijd naast of een beetje achter me.
We planten ook samen bloemen, ook in de bloembakken, dus veel heen en weer geloop met Lena aan de roedelriem. Nauwelijks getrek. Af en toe moet ik een enthousiaste sprong voorwaarts temperen met achter.
Idem. Ik merk dat ik haar onbewust achter heb geleerd. Als ze te ver voor me uitloopt (binnen, los) en ik zeg achter, doet ze een sprongetje of stapje naar achter.
Ze krijgt een uitbrander als ze uitvalt naar een van onze katten.
Vandaag maak ik een grote fout! Op een bepaald moment wil ik een en ander uit mn auto gaan halen. Helena mag met me mee; ik neem het risico en laat ze los lopen. Doorgaans is dit geen probleem. Ik had echter geen rekening gehouden met onze nieuwe ram in de wei. Ongetwijfeld heeft Helena zijn geur opgevangen. Plots zag ik haar extreem veel zin krijgen om naar de schapenwei te rennen (dat was tot voor enkele maanden een groot probleem; als ze de kans zag, rende Lena tussen de schapen in en genoot van hun angstige sprongen). Ik gebied haar, met mn handen vol, te blijven liggen. Ze gaat staan, twijfelt even (letterlijk, heen en weer) tussen blijven liggen en naar de ram rennen en kiest voor de ram. Ik doe precies wat ik niet mag doen en ren achter haar aan. Ik maak me nu vooral zorgen over de ram die niet vertrouwd is met zon dolle hond. Ik ben bang dat hij over de draad van de wei zou springen. Ik roep op Lena en beveel haar te komen, maar ze blijft vrolijk de schapen opjagen, die op hun beurt in hun oude paniek hervallen en als gekken rondrennen. Na ongeveer 5 minuten, schat ik, rennen de schapen hun hok in en daar volgt Lena hen (wijselijk) niet. Ze blijft wat rondsnuffelen met een oog op me gericht en laat zich door me oppakken. Ik vind niet dat ik nu het principe van de hondenschool moet heiligen (eens ze bij je is, belonen!); ze weet donders goed dat ze met mn voeten heeft gerammeld! (Is dit de mensenbril? Ze heeft toch een geweten?) Ze krijgt een uitbrander en gaat op haar rug op de grond liggen. Staart tussen haar poten, oren plat en kop opzij. Ze piept zachtjes. Ik pak haar op, draag haar naar binnen en zeg haar in de bench te gaan, voornamelijk om zelfs even af te koelen; ben boos op haar en op mezelf. Ik besluit dat ik toch maar wat moet doen om te proberen de schade te beperken. Ik lijn haar aan en neem ze opnieuw mee naar de auto. Ze loopt mee. Ik zeg haar te gaan liggen terwijl ik opnieuw mijn spullen neem en ga samen met haar terug naar huis.
