Op deze foto zie je onze mooie Nora, oftewel Eleanora Van 't Geystersveld! Tot ons immens grote verdriet zij op 12 april 2008 gestoren bij een verkeersongeval! Omdat zij zo'n geweldige vriendin was, verdient ook zij een plekje op dit blog, dat trouwens ook naar haar vernoemd is.
Le moment suprême! School! Ik vertrek extra vroeg om de eerste te zijn! Het lukt! Enkel de voorzitster en haar man zijn er zonder honden! Ik slaag er dus makkelijk in om Helena, mits een paar kleine correcties met de discs, fatsoenlijk in de kantine te krijgen. Ik loop daar wat rond met haar tot ik de indruk heb dat ik haar echt onder controle heb. Dan naar buiten; eerst naar de pisweide, dan op het veldje; daar ligt nog behoorlijk wat sneeuw. Ze doet een beetje moeilijk, maar al na enkele meters en correcties loopt ze netjes. Ik heb speciaal dit plein gekozen omdat het tegen de parking ligt. Algauw arriveren andere instructeurs met hun honden. Helena probeert een aantal keren naar de draad te springen; dan rammel ik en loop ik door. Ze gedraagt zich dan gauw weer zoals het hoort. We gaan naar binnen en ik laat ze naast me zitten. Daar komt Ziva, dan Irpa en tot slot Shana! Irpa en Shana doen wat ze kunnen om Helena uit haar tent te lokken! Tot mijn grote verbazing blijft ze netjes zitten! Ze lijkt zelfs vrij rustig! We staan daar zo'n tiental minuutjes en al die tijd blijft ze zitten. Eén keer staat ze recht als er achter ons een pup kabaal maakt. Ik moet dan wel verscheidene keren de discs laten vallen vooraleer ze weer gaat zitten. Ze gaat een uurtje de bech in terwijl ik lesgeef. Daarna is het haar beurt! Uit de bench halen is al niet makkelijk. Rita is vlakbij en Helena is dan in blijde verwachting van Bessy, maar die is er vandaag niet bij. Het duurt even voor ik haar weer onder controle heb. Op het plein waar Helena's klas les heeft, zijn maar 2 baasjes met hond aanwezig vandaag; dat valt mee. Maar het zijn wel twee van de drie grootste en zenuwachtigste druktemakers en tegen de tijd dat wij arriveren, is het 'vrij' spel en lopen de twee honden + Chica van de instructeur los op het plein te spelen. Ik vind dat Helena eerst moet kunnen bewijzen dat ze flink kan zijn. Ik stap met haar het plein op en begin te stappen. Tot mijn verbazing gedraagt ze zich al na naar schatting een halve minuut min of meer zoals het hoort. Ik loop nog een paar minuten verder en ga dan staan; ze gaat zitten. De andere honden komen naar haar toe - doorgaans is zij de gangmaker - besnuffelen haar en zij blijft zitten! Heel de tijd zelfs! Nu mag ze wel spelen, vind ik! Bandje los, "ga maar" en showtime!! Tussendoor komt ze even naar me toe om te snuffelen aan haar leiband en discs. Als het speelmoment voorbij is, is ze als eerste bij me. De rest van de les verloopt goed! Ik moet nog regelmatig wat corrigeren, maar dan enkel omdat ik spanning voel op de lijn (ze schiet geen enkele keer naar voren) en een keer omdat ze gaat staan terwijl ik nog niet had gezegd dat ze mocht gaan staan. Dat laatste was toen ook Shana op het plein kwam; en dat ontregelt haar elke keer erg. Ze vertikt ook twee keer om van de eerste keer op het tafeltje te springen, ook weer vlak na Shana's komst. Al bij al heel tevreden over deze training!
De voorbije dagen heeft Helena elk moment dat ik thuis was aan de riem gelopen. Zolang we onder ons tweetje zijn, gaat het erg goed. Woensdag bij voorbeeld zijn we niet gaan wandelen of zo. Ik heb veel aan de pc gezeten voor schoolwerk en ook de vaat gedaan, gepoetst en zo. Ze liep netje mee, achter me aan en als ik aan de pc zat was er even wat gezeur, maar dan ging ze telkens in een bolletje aan mijn voeten liggen. Donderdag en vrijdag zijn we wel gaan wandelen en joggen. Ik moet wel onderweg telkens een aantal keer 'herinneren' aan onze afspraken, maar meestal loopt ze netjes. Als ik al moet rammelen, is het omdat ze zachtjes begint te trekken, uiterst zelden omdat ze echt aan de lijn rukt. Sinds gisterenavond, vrijdag, doet ze wat vervelender; blijkbaar is ze nog niet overtuigd. Ik blijf rammelen en accepteer geen enkele overtreding, hoe klein ook (tenminste, dat probeer ik). Als Marc thuiskomt, stelt ze zich wat meer aan; blijven liggen als ik begin te stappen, voor m'n voeten gaan lopen, trekken naar denkbeeldige kruimels, enz. Vanmorgen was hier een collega van me. We hebben aan een project gewerkt aan de pc. Helena aan de roedelriem heeft zich drukgemaakt over de katten, zachtjes gejankt, luid gejankt, op haar rug onder tafel gelegen, aan Sara's been gekrabt, enz. We hebben haar kuren genegeerd. Daarnet tijdens het strijken, ging ze telkens staan terwijl ik stilstond. Marc was toen in de buurt, maar het kan misschien ook naar mij toe geweest zijn. Nu zijn we weer met ons tweeën; ze ligt zoetjes in een bolletje bij m'n voeten. Morgen voor het eerst in een drietal weken hondenschool! Phew!
Meteen als we buitenkomen, gooi ik de discs op de grond omdat ze aan de riem trekt terwijl ze naar buiten springt. De boodschap komt blijkbaar over en we vertrekken in alle rust.
Onderweg: nieuwe techniek.
Helena trekt niet uit alle macht; ze trekt meestal helemaal niet, maar terwijl we lopen voel ik stilaan, héél stilletjes aan, heeeeeeel zachtjes aan, wat meer spanning op de leiband komen. Haar staartje hoog in de lucht; ze kan er wat van!
Maar neen = neen, dus BAF, de discs op de grond.
We joggen een half uur; twee keer moet ik de boodschap herhalen.
Nadien hele dag gaan werken.
Vooraleer ik vertrek, ga ik met haar langs de bank en het tafeltje waar ze tijdens mijn afwezigheid vaak aan knabbelt. Ik wijs ernaar, zeg heel streng MAG NI en rammel intussen met de discs. Ze gedraagt zich alsof ik met een gloeiende pook in haar oog prik. Ik vraag me af of dit helpt.
Probleem is dat ik niet echt kan controleren of ze ja dan neen knabbelt. Ik kan de minieme knabbelvariaties niet echt goed zien.
s Avonds bij thuiskomst meteen aan de riem. Boodschappen wegzetten, eten maken, enz. Helena besluit me doorheen de keuken te trekken. Haar verbazing is groot als blijkt dat ook binnen de discs hard kunnen vallen. Vanaf dan gaat ze ook braaf zitten als ik stilsta.
Etenstijd!
Marc en ik zitten aan tafel, Helena aan de riem onder tafel. Het zint haar niet. Ze ligt op haar rug en trappelt met haar poten tegen onze voeten. Omdat dat niks oplevert gaat ze over onze voeten heen lopen. Als dat nog niet helpt, gaat ze met haar hele gewicht over mijn ene voet hangen die in de lucht hangt (ik zit met gekruiste benen). Ik gooi de discs op de grond. Ze rolt zich op een bolletje neer naast me. Ze trilt zachtjes.
Nadien nog wat opruimen en dergelijke. Ze volgt netjes al mn bewegingen mee en gaat zitten als ik stilsta.
Dan nog een uurtje tv kijken. Ze heeft daar wel zin in, maar wil voor de stoof liggen. Dat gaat niet want ik wil haar aan de riem houden en ik wil dus dat ze naast me in de zetel op het dekentje ligt. Dat wil ze niet! Ze begint rond te draaien in de zetel en over me heen te kruipen, aan marc zn arm te krabben en raakt helemaal verstrikt in de riem. Groot is haar verbazing als blijkbaar ook hier discs werken! Ze gaat rustig op het dekentje liggen.
Na Helenas stunt van gisteren en Arjens e-mail, raap ik s ochtends al mn moed bijeen en ga ik met Helena wandelen. Ik verwacht geen taferelen zoals gisteren, aangezien Marc er niet bij is, maar niets is minder waar!!! Helena is een furie! Loopt, springt en trekt van links naar rechts. Op stukken met veel sneeuw, kan ik me soms maar met moeite staande houden; ik weeg 50 kg meer, maar ik moet me schrap zetten! Ik rammel doorlopend met de discs en laat ze op haar kop vallen, maar ze blijft onvermoeibaar doorgaan. Dit is oorlog!
Na een half uur heb ik het echt wel helemaal gehad. Ik gooi de discs zo hard ik kan voor haar neer op de grond. Ik zeg hierbij niks, ik doe niks, behalve de discs uit alle macht neergooien!
En de rest is ...
rustttttttttt ....
Ik begin weer te stappen en Helena volgt zoetjes achter me. Trippelend als een gehoorzame pup! Ik kan mn ogen niet geloven!!!! Wat een extreme ommekeer!
Hierdoor besef ik dat ze blijkbaar wel mijn bedoelingen begrijpt. Als ze echt niet begreep waarom ik met die discs tekeer ga, zou ze, zelfs niet na een grote uitbrander, dan nog niet perfect gedrag gaan vertonen. Vermoed ik.
We wandelen ongeveer nog een half uur. Twee keer voel ik wat licht getrek, maar ik accepteer niks en gooi de discs weer neer. Twee keer herstelt ze zich meteen. Als ik stilsta, gaat ze zitten. Soms zie ik vanuit mn ooghoeken hoe ze oogcontact probeert te maken: Kijk eens naar me, ik doe het goed he!?!.
Mijn besluit staat vast; vanaf nu hou ik haar ook binnen zoveel mogelijk aan de riem.
Ik probeer ook wat gedachten te ordenen. Toen ik aanvankelijk de discs begon te gebruiken, gedroeg ze zich ook als een watje, zelfs op school.
Nu doet ze dat weer (op school weet ik nog niet), maar voor hoelang. Ik moet dus proberen ELKE nakende overtreding van haar kant de kop in te drukken; haar geen enkel privilege, hoe miniem ook, te gunnen.
Hm, nu klink ik hard. Ik moet onthouden: ja = ja en neen = neen. Dus: trekken = trekken, ook als t maar een heel klein beetje is.
Van zodra ik s avonds thuiskom, doe ik haar de riem aan. Terwijl ik kook en nadien nog enkele uurtje voor school aan de pc zit, zit ze ook bij me aan de riem. Ze doet moeilijk als ik zit en blijf zitten. Ze volgt dan telkens hetzelfde patroon: eerst probeert ze zo ver mogelijk bij me vandaan te gaan hangen, na een tijdje legt ze zich bij de zaken neer en komt ze rustig liggen, maar dan wel tegen me aan.
Tussendoor komt ze even naar me toe om te snuffelen aan haar leiband en discs. Als het speelmoment voorbij is, is ze als eerste bij me. De rest van de les verloopt goed! Ik moet nog regelmatig wat corrigeren, maar dan enkel omdat ik spanning voel op de lijn (ze schiet geen enkele keer naar voren) en een keer omdat ze gaat staan terwijl ik nog niet had gezegd dat ze mocht gaan staan. Dat laatste was toen ook Shana op het plein kwam; en dat ontregelt haar elke keer erg. Ze vertikt ook twee keer om van de eerste keer op het tafeltje te springen, ook weer vlak na Shana's komst.
