Sinds ik de laatste keer wat schreef, is Helena’s gedrag alleen maar bedroevender geworden. Ze trekt opnieuw vaker, ook als we maar met z’n tweeën zijn. Als we gaan joggen probeer ik zoveel mogelijk op sneeuwvrije straten te lopen, dat is een stuk comfortabeler, maar die keren dat ik dan toch door een straat met wat sneeuw moet, begint Helena meteen pogingen te doen om aan de leiband te trekken en ‘kan’ ze plots niet meer in een rechte lijn lopen.

Vandaag sloeg echter alles!

We gingen met z’n drieën wandelen; met Marc erbij dus! Een lange wandeling in de sneeuw, off road. De wandeling heeft 3 uren geduurd en Helena heeft al die tijd als een kleine duivel aan de leiband gerukt. Dit was niet meer gewoon trekken! Ze maakt regelmatig ook van die sprongen om echt aan de lijn te snokken. De eerste 2 uren hebben we dit allebei, marc en ik, gewoon genegeerd; het laatste uur heb ik mijn discs genomen. Ik heb een uur lang doorlopen, constant, elke seconde, met de discs gerammeld en ze laten vallen voor en op Lena! Gelukkig voor mezelf heb ik er intussen een touwtje aan geknoopt zodat ik niet meer elke keer moet bukken om ze op te rapen. Het ging echt van: laten vallen, oprapen, laten vallen, oprapen, laten vallen, oprapen, enzovoort, zonder 1 seconde rust.

En Helena? Die trok stug door! Ze trok zich zelfs niet meer opzij om de discs te ontwijken!

Eerder die dag had ze al voor het eerst de plantenspuit overwonnen.

Op Arjen’s aanraden was ik begonnen met haar met de plantenspuit te bejegenen elke keer ze langs binnen aan het raam of langs buiten tegen het poortje onze 7 katten het leven zuur maakt. Ik wil dit echt opgelost hebben! Ze trok al twee keer een pluk haar uit Dolfke’s vacht, terwijl die probeerde te ontsnappen! Ik vergeef het mezelf (en haar ook niet, vrees ik) nooit als ze ooit een van m’n katten wat kwaad doet!

Volgens Arjen is dit aandachttrekkerij en geen kattenhaat en moet ik haar corrigeren met de plantenspuit.

Ik heb niet heel erg veel de gelegenheid om dit te oefenen, want gezien het weer van de laatste weken, komen de katten maar een uurtje of 2 per dag buiten. De rest van de tijd zitten ze in hun stalletje. Maar de keren dat ik het kon oefenen, ging het goed. Helena heeft een hekel aan de plantenspuit en al na enkele keren ging ze op het stoofbankje zitten in plaats van tegen het raam tekeer te gaan.

Vandaag echter, terwijl Marc naar buiten aan het gaan was met het kattenvoer in z’n handen en ik in aanslag zet met de plantenspuit, schoot ze langs Marc heen naar buiten – waar de katten zich rond Marc verdrongen voor hun maaltijd – en haalde ze uit naar Charlotte die nog maar op het nippertje over het poortje kon springen. Al die tijd bleef ik maar met de plantenspuit tekeer gaan.

De ramen en de vloer zal ik de komende tijd moeten accepteren met vegen en spatten. ;-)

’s Avonds uit wanhoop naar Arjen gemaild. Heel snel kreeg ik een antwoord terug.

Volgens Arjen is haar gedrag te verwachten en dus normaal. Ze heeft twee weken geobserveerd en nu volgen twee weken ijkfase en net die periode kenmerkt zich door uitermate uitdagend gedrag. Zij wil dus nu tot in de puntjes testen of ik wel consequent ben.

Ik moet dus volhouden en blijven corrigeren. Helena negeert me niet; ze test me.

10-01-2010, 00:00 geschreven door pauwlina