16-10-2009, 00:00 geschreven door pauwlina

Idem als woensdag. ’s Avonds naar de hondenschool; ook idem.

15-10-2009, 00:00 geschreven door pauwlina

Marc is voor 3 dagen naar Nederland, dus zijn we van dienst. ‘We’ want Helena gaat mee voor de koetjes en schaapjes zorgen, aan de roedelriem uiteraard. De reden dat ze nu vrij goed achter me volgt, is dat ik meestal met de kruiwagen rijd en daar is ze niet happig op. De tractor vindt ze wel geweldig! Ze zit op het kleine stoeltje naast me. Van zodra ik van de tractor afga, gaat ze op de bestuurdersstoel zitten; van zodra ik weer opstap, geef ik een gebaar met m’n hand en springt ze weer op het passagiersstoeltje. Ik bewonder stiekem haar gevoel voor evenwicht; ondanks het gewiebel van de tractor slaagt ze er toch in op het krukje te blijven zitten. ;-)

14-10-2009, 00:00 geschreven door pauwlina

Niks bijzonders. ’t Baasje moet pannenkoeken bakken voor het ontbijt ’s anderendaags op school, dus gaan we niet naar de hondenschool. Helena zit aan de riem terwijl ik bak.

13-10-2009, 00:00 geschreven door pauwlina

’s Ochtends gaan joggen; striem.

12-10-2009, 00:00 geschreven door pauwlina

Naar de hondenschool. Geen verandering. Trekken van de parking, door de kantine, naar de pisweide en dan naar het plein. Rustig naast me terwijl ik lesgeef. Dan trekkend naar de andere wei en vrij rustig en relatief weinig trekkend tijdens haar les.

11-10-2009, 00:00 geschreven door pauwlina

We gaan joggen en Helena trekt de hele tijd. Ik ga hier niet op in, maar heb na afloop wel een rode striem op m’n been daar waar de riem heel de tijd trekt.

Huishoudelijk werk doen we samen; de badkamer schoonmaken, afstoffen en stofzuigen in de woonkamer. Ook koken samen aan de riem. Ik heb de indruk dat Helena meestal haar best doet om me straal te negeren; als ik me verplaats, voel ik telkens een snok; ze loopt dus niet met me mee vooraleer de leiband gespannen is.

Ik lees ook nog eens de dominantieregels in boek 1 na; volgens mij pas ik ze goed toe.

10-10-2009, 00:00 geschreven door pauwlina

Lange saaie dag voor Helena want ik moet de hele dag op school zijn en vertrek ’s ochtends extra vroeg omdat ik langs enkele weides wil rijden gezien de stortregens van afgelopen nacht. Ze jengelt voor haar ochtendwandeling maar die komt er dus niet.

’s Avonds vlieg ik meteen weer aan de pc om nog snel een last-minute vergadering van vrijdagochtend voor te bereiden en we moeten op tijd op de hondenschool zijn.

Helena is dus helemaal uitgelaten als we op de hondenschool arriveren. Ik maak haar los voor haar plasje en deze keer gaat ze wel het weitje op en doet ze heel snel een minuscuul plasje. We helpen Rita in de puppyklas. Helena trekt naar het plein en dan op het plein, maar tijdens de les is ze rustig en loopt ze vrij goed met me mee. Ze snuffelt wel heel wat af. Als ik haar sporadisch een bevel geef, b.v. ‘voet’, lijkt ze heel tevreden dat ze ook wat mag doen. Ze moet een tijdje aan de kant als ik voedselweigering oefen met de pups, uit heel even haar ongenoegen, maar gaat dan rondsnuffelen en een putje graven.

Tijdens de les van de B-klas starten we met veel volgoefeningen; alle hondjes op een rij. Ze trekt de hele tijd. Dit is opvallend. Als we een volgoefening doen waarbij de honden en baasjes allemaal naast elkaar heen en weer lopen, doet ze het relatief goed en is er in ieder geval geen extreem getrek. Als we in een sliert lopen, trekt ze de hele tijd hard en maakt het ook niks uit of we vooraan, in het midden of achteraan lopen. Zelfs kris-kras door elkaar gaat meestal beter dan in een sliert.

De oefening waarbij er gewenning is aan de kattenloop, doe ik niet mee. Helena is hier niet bang van en ik trek in de plaats wat baantjes. We zijn dus redelijk in ons eentje en het gaat beduidend beter.

Ook de oefening waarbij een hond met baasje in het midden van de cirkel staat en de andere baasjes tot op een paar meter naderen en dan omkeren, doet ze vrij goed; ze trekt haast niet, mist wel elke keer haar bocht.

De laatste oefening maakt me duidelijk waar ik zeker ook werk moet van maken. We moeten bij onze hond op de grond gaan zitten en hem aaien – oortjes, borstkas, buik, poten – en als het kan hem laten liggen en verder knuffelen. Hoe lamlendig en tam Helena ’s morgens en ’s avonds bij me ligt als ik dat doe, zo zenuwachtig is ze nu. Ze wil enkel even knuffelen met kopje wrijven en borstkas, maar de hele body-massage wil ze niet! Ze kronkelt, hapt naar m’n handen en gooit zich op de grond.

08-10-2009, 00:00 geschreven door pauwlina

Dit is mijn vrije dag. ’s Ochtends doe ik schoolwerk en hangt Helena in de tuin rond. Daarna begin ik aan de grote schoonmaak van de badkamer, met Helena aan de roedelriem. Qua spelen met geuren kan dit tellen! Helena vindt er niks aan en sleept vaak achter me aan. Na de grote schoonmaak gaan we een toertje joggen met de roedelriem. Het is geen groot succes. Het is te laat op de dag en de voorbijrazende auto’s trekken zich weinig aan van ons. Helena wordt nogal zenuwachtig van de snelle verkeersstroom door onze anders rustige straat (meestal probeer ik dit uur te vermijden) en ze is hierbij niet alleen. Zodra we kunnen zoeken we rustigere baantjes op maar ik heb er geen zin meer in en zij ook niet.

’s Avonds kijken we nog een keertje samen tv; dan ligt ze languit op schoot en laat ze zich al het strelen welgevallen.

07-10-2009, 00:00 geschreven door pauwlina

We starten elke ochtend met een uitgebreide ‘massage’ waar ze heel erg van geniet. Als ik dit op andere momenten van de dag doe, is haar houding dubbel; enerzijds vindt ze het wel fijn, anderzijds kronkelt ze soms weg of hapt ze naar mijn handen (heel zachtjes). Ik zeg dan ‘nee’ en ga door met strelen. Ze laat zich regelmatig ook op haar rug vallen om me te laten ophouden. Het hangt af van het moment van de dag. Als we bv ’s avonds rustig in de zetel zitten, maakt het haar allemaal niks meer uit.

’s Avonds bereid ik het eten met Helena aan de riem. Ze volgt vrij goed. Nadien gaan we naar de hondenschool. Normaalgezien Helena’s tweede breitenles, maar ik zie er dus voorlopig even van af. Tijdens het eerste uur lopen we heen en weer op de parking. Ze trekt zo hard ze kan in de richting van de kantine; ze loopt vrij netjes van de kantine weg. Na een half uurtje gaat het stilaan wat beter, maar als er een vrouw arriveert met een pup is het hek helemaal van de dam; zowel in de richting van de kantine als van de kantine weg, trekt ze uit alle macht om bij het geurspoor van de pup te kunnen komen.

Tijdens de pauze even wat drinken met Helena nog steeds aan de riem. Ze doet veel moeite om Daryl (een witte herder) z’n aandacht te trekken en Daryl doet net hetzelfde bij haar. Ze kennen elkaar en hebben al vaker samen gespeeld. Zolang ze het rustig houden, laten we hen begaan, maar als Helena begint te overdrijven (zoals in De Roedel met Rodger), zeg ik haar bij me te komen. Dat gaat niet zonder slag of stoot, ook niet van Daryl’s kant. Uiteindelijk kalmeren ze allebei en zitten ze toch nog een goeie 10 minuten op een meter of 2 van elkaar op een relatief rustige manier.

Het volgende uur ga ik baantjes trekken op het oefenplein. We oefenen ook nog een tijdje voor de spiegel zodat ik kan zien hoe ze stapt zonder haar aan te kijken. Het gaat OK, maar niet echt geweldig.

06-10-2009, 00:00 geschreven door pauwlina

’s Morgens neem ik Helena mee naar de wei. Het is een wei van een goeie 150m lang vol koeievlaaien en droge plukken gras waar Lena zo gek op is. Ze gedraagt zich evenredig. Ik loop een half uur heen en weer. Er zijn een paar gehoorzame volgmomenten hoewel die met een korrel zout te nemen zijn denk ik. Soms gaat ze als een showhond naast me lopen met haar kopje naar me opgeheven en ik vermoed dat ze dan hengelt naar een klik en beloning. Ik negeer dat en zij hervat haar getrek.

Nadien thuis houd ik haar nog bij me terwijl ik kool en aardappelen schoonmaak. Ze blijft moeilijk doen; ze laat zich hangen en rukt aan de lijn om ‘zogezegde’ dingen te kunnen pakken die net buiten haar bereik liggen.

05-10-2009, 00:00 geschreven door pauwlina

Opgestaan met uitgebreide en all-over-body ochtendknuffel. Ontbeten. Helena wou niet eten. Sporadisch gebeurt dat nog wel eens. Ik neem haar eetbak dan meteen weg om te vermijden dat ze enkele minuten later op eigen initiatief gaat eten.

En dan naar school. Op de parking trekt Lena uit alle macht, in de kantine ook, op weg naar de pisweide ook. Pipi doet ze normaalgezien aan de leiband maar dan laat ik haar wat losser dan doorgaans. De laatste weken doet ze meestal heel kort nadat we op de pisweide gekomen zijn haar plasje. Vandaag is ze aan de korte ‘roedelriem’. Ik maak de lijn los en stuur haar het weitje op. Ze blijft bij me in de buurt wat rondsnuffelen en plast niet. Ze komt een aantal keren vragen om de lijn vast te maken. Uiteindelijk roep ik haar bij me en doe de lijn weer vast en we gaan weg. Ik beloof mezelf dat ze dan niet zal plassen vooraleer we de hondenschool verlaten, m.a.w. niet op de oefenpleinen.

Eerst even overlegd met de hoofdinstructeur. Ze gaat er mee akkoord dat ik de ‘roedelriem’ gebruik en tijdens de les werk volgens de methode waarover ik heb geleerd.

Ik help Dominique tijdens het lesgeven in de A-klas. Helena ‘trekt’ met me mee en doet een poging om te plassen; ik loop stug door. De eerste 5 minuten op het plein riskeer ik verscheidene breuken, daarna kalmeert ze. Als ik stilsta, ook op vrij korte afstand van andere honden, staat, zit of ligt ze rustig naast me. Voor een bepaalde oefening kan ik haar niet bij me houden, dus maak ik haar ergens aan de omheining vast. Tot mijn grote verbazing begint ze te janken als ik haar daar achterlaat! Ik ben gewend dat het haar (schijnbaar?) koud laat en dat ze terwijl ze alleen is zichzelf entertaint met een takje of zo. Ze blijft janken. Ik toon ‘wacht’ met mijn hand en ga door met de les. Is dit fout, vraag ik me af? Ben ik op een uitdaging ingegaan? In ieder geval zwijgt ze, ze gaat zitten en blijft naar me kijken.

Uit een andere klas is intussen een hond ontsnapt en die rent in volle vaart over de terreinen. Helena wordt hier nogal onrustig over. Ik ken de hond niet en Helena zit vast dus ik neem liever geen risico. Trouwens, ik moet haar meer steun geven? Ik ga bij haar staan tot de hond weer aangelijnd bij z’n baasje is en dan ga ik terug naar ‘mijn’ klas. Helena jankt deze keer niet maar houdt me wel strak in de gaten.

Na de les ‘trekken’ we weer samen met plein af en het plein voor de B-klas, Helena’s klas, op. Veel volgoefeningen vandaag. Hoera! Ik hou me wat aan de zijkant van de groep, maar ben eigenlijk toch wel vlakbij de andere honden. Helena volgt vrij behoorlijk en trekt weinig. Ongeveer de helft van de tijd gaat ze zitten als ik stop. Tijdens het zitten snuffelt ze wel over de grond. De oefening waarbij we de hond moeten laten liggen en enkele meters van hem weggaan, doe ik niet mee. Ik laat Helena naast me liggen; ik zeg het commando en voer de lichamelijke overheersing tegelijkertijd uit. Dat laatste doe ik erbij, omdat ik weet dat ze het commando de eerste keer vaak niet uitvoert. Ze pruttelt weinig tegen, meestal helemaal niet en blijft voor haar doen lang liggen. Eigenlijk is ze deze les globaal gesproken en volgens Heleniaanse normen rustig. Ze trekt nauwelijks tijdens het volgen, behalve als we voor de andere hondjes heen moeten stappen; dan trekt ze uit alle macht. Een ander moment waarop het even misgaat is als ze terechtkomt op de plaats waar eerder Bo zat. Bo, gewoonlijk vrij gedwee, wilde vandaag niet blijven liggen. Toen Helena Bo’s plaats innam, werd duidelijk waarom: mol gedetecteerd! J

Oefening ‘voor-zit’ is een oefening die we nog maar nauwelijks hebben geoefend en die ze dus nog maar nauwelijks kent. Ik besluit de ‘linkerbeen naar achteren’ stap te proberen. Helena komt telkens meteen in beweging. Ik zet m’n rechterbeen intussen bij en ... Lena zit ‘voor’.

Spelen zonder speelgoed vindt ze ok, maar spelen met speeltje vindt ze veel fijner, zeker als ze ziet dat andere honden een speeltje hebben.

In feite praat ik tijdens de les nauwelijks tegen haar, maar we communiceren wel. Ik negeer haar getrek en gesnuffel. Ik gebruik mijn clicker niet en heb hem eigenlijk ook niet nodig; ik moet voorlopig ;-) Arjen gelijk geven; Helena is aandachtig, ze mist niks van wat ik doe.

Na de les naar het plein van de wedstrijdklas. Ik ken alle honden en alle baasjes uit die klas en ben dus helemaal gerust. Het plein is een goeie 100m lang en hier kan ik dus prachtige heen-en-weers maken! Ik stap gedurende ongeveer een uur heen en weer. In het begin trekt Lena nog vrij hard en duikt ze regelmatig weg om eikels en takjes op te rapen. Een keer probeert ze een kakje te doen, maar ’t baasje loopt door. Af en toe krijg ik een gelaten (?) blik van de andere baasjes, bijna allemaal instructeurs. “Waar Melina gaat, gaat Helena ook”, drukt Gert het uit. Maar na zo’n 3 kwartier lopen, merk ik nauwelijks nog dat ik een hondje bij me heb. Helena volgt netjes. Haar staart nog steeds fier omhoog gedragen en dikwijls kijkt ze me ook aan, maar we lopen door!!!

’s Namiddags samen de strijk gedaan en gestofzuigd. Stofzuigen was een goeie oefening, hard Arjen gezegd, omdat ik dan de geuren verander. Maar ’t is geen sinecure om te stofzuigen met rond je middel een riem met aan het andere eind daarvan een hondje dat eigenlijk wel een beetje bang is van de stofzuiger en dan ondertussen een stofzuiger te hanteren met snoer en darm.

’s Avonds maken we samen met Marc nog een korte wandeling naar de eik. Helena trekt de hele weg als een gek! Ik vraag me af; daagt ze Marc uit of daagt ze mij extra uit omdat Marc erbij is?? Zelfs vóór het roedelavontuur trok ze harder als Marc erbij was.

04-10-2009, 00:00 geschreven door pauwlina

’s Morgens Helena uit de bench gehaald met ons traditionele knuffelritueel. Opstaan is altijd een beetje moeilijk voor Lena. ;-) Vermits ze veel knuffels moet krijgen breid ik de Ochtendknuffel nog wat uit zoals ik op de foto’s in De Roedel de moederhond heb zien doen met haar pups. Helena geniet volop!

’s Ochtends alles nog eens nagelezen in het tweede boek van De Roedel. Riem vastgemaakt zoals beschreven; dus erg kort zodat haar trekkracht vermindert. Als ze nu heel netjes bij me blijft, ondervindt ze geen hinder van de korte leiband, maar of ze dat gaat doen ... We maken een wandeling van enkele kilometers aan een rustig tempo. Helena trekt de hele weg, voornamelijk voorwaarts, soms naar links, heel soms naar rechts. Ik heb de riem zodanig vastgemaakt dat hij haar sowieso eerder links dan rechts leidt. Ik probeer een aantal keren te blijven staan maar ze gaat haast nooit spontaan zitten. Ik wandel gewoon door en laat haar trekken en reageer ook niet als ze af en toe probeert een blad of een maïskolf of een tak te pakken.

Volgens het boek is het gedrag van Helena ‘Dominant oplettend sociaal’ (pg 36). (Btw, Nora was aanvankelijk duidelijk ‘Dominant uitdagend sociaal’) Soms is Helena ‘Dominant erkennend sociaal’. Het uitdagende heb ik bij Helena al gezien naar sommige andere honden toe of als ze bezoekers hoort.

Tijdens de wandeling volg ik de instructies voor een dominant oplettende hond (pg 196); zij is dus nog op zoek naar hoe de rangposities in elkaar zitten en gedraagt zich uitdagend op een aanvaardbare manier. Behalve de boven beschreven handelingen gaat ze ook snuffelen en een paar keer plassen. Hij kop is vrij laag, maar haar staart is hoog maar niet gekruld. Ik loop dus gewoon door en reageer niet.

Thuis laat ik haar aan de riem terwijl ik de was in de machine doe, de was aan de waslijn hang, middagmaal kook enz. Binnenshuis loopt ze veel beter met me mee en trekt ze haast niet. Meestal laat ze me als eerste door de deur gaan (dat wist ze al eerder dat het zo moest); in de weinige gevallen dat ze probeert voor te glippen corrigeer ik haar. Ik vraag me af of dat mag, want ik heb in feite nog geen correctierecht denk ik. Als ik stilsta, blijft ze staan. Als ik heel lang op dezelfde plaats sta, gaat ze zitten of liggen.

Tijdens de middag spelen we ook samen, zonder speelgoed en nadien doet ze een schijndutje in haar bench; zodra ik opsta van tafel om iets te nemen of zo, gaan haar ogen open. Ze weet dus ook precies wanneer ik van plan ben om te vertrekken voor de volgende ‘activiteit’.

We gaan hout halen met Marc. Alledrie op de traktor, tot haar grote vreugde. Marc zaagt de bomen om en in stukken; ik breng de blokken hout naar de kar. Helena is aan me vast met de riem. Als ze me hier netjes kan volgen, is ze geweldig goed! ;-) We zagen hier al een jaar of twee en het terrein ligt vol stronken, twijgen, omgewaaide bomen, nieuwe begroeiing, enz. Het lukt haar dus niet / Ze doet het dus niet. Veel gesleep van haar kant. Maar er is werk te doen dus ik stap gewoon door van de omgezaagde boom naar de kar en terug en weer en weer. Ze is ook soms wat ongerust over de vallende bomen en als ik stilsta gaat ze wel vaak zitten, meestal achter me en vaak tegen me. Tussendoor spelen we ook wat en als we pauzeren wordt ze geaaid.

Ik maak me wat zorgen over haar halsband. Soms sleept ze zodanig dat haar hoofd er bijna uitgaat. Ik wil niet dat ze dat truukje doorkrijgt. Haar BH-tuigje zou een oplossing zijn, maar daar is ze nog steeds bang van. Haar sporttuig is geen oplossing want daar kan ze achterwaarts heel makkelijk uit.

’s Avonds trekken we nog wat ‘baantjes’ op de koer thuis. Ik kies een rustig tempo en we lopen heen en weer en heen en weer en heen en weer. De eerste 10 minuten nog wat getrek en gesleep, nadien loopt ze netjes mee, doorgaans links, één keer rechts maar dan keer ik op het einde van de baan in de andere richting van haar weg en gaat ze zelf weer links lopen. Ze loopt niet achter, eerder naast me. In de weerspiegeling van het raam zie ik haar staart hoog heen en weer zwaaien tijdens het stappen. Na ca 20 minuten stappen maakt ze ook de bochten netjes (van haar wegdraaien); ze houdt dan haar kop duidelijk in de richting van mijn linkerbeen en past haar stappen aan. Soms duwt ze haar neus tegen mijn been. Tijdens de rechte stukken houdt ze haar eigen trippel aan; ze ziet er erg zelfingenomen uit maar ze hindert me niet tijdens het stappen.

Nadien nog samen pannenkoeken gebakken, meestal ging ze liggen als ik stilstond.

Daarna heb ik haar losgemaakt omdat ik wilde gaan douchen. Ze trippelde met me mee om buiten een handdoek te halen en binnen naar de badkamer ... tot ze blijkbaar doorkreeg dat er geen riem meer was. Toen is ze naar buiten gegaan.

Nadien Midsomer Murders in de zetel, uiteraard na netjes te hebben gewacht op een teken van ’t baasje.

03-10-2009, 00:00 geschreven door pauwlina