’s Morgens Helena uit de bench gehaald met ons traditionele knuffelritueel. Opstaan is altijd een beetje moeilijk voor Lena. ;-) Vermits ze veel knuffels moet krijgen breid ik de Ochtendknuffel nog wat uit zoals ik op de foto’s in De Roedel de moederhond heb zien doen met haar pups. Helena geniet volop!

’s Ochtends alles nog eens nagelezen in het tweede boek van De Roedel. Riem vastgemaakt zoals beschreven; dus erg kort zodat haar trekkracht vermindert. Als ze nu heel netjes bij me blijft, ondervindt ze geen hinder van de korte leiband, maar of ze dat gaat doen ... We maken een wandeling van enkele kilometers aan een rustig tempo. Helena trekt de hele weg, voornamelijk voorwaarts, soms naar links, heel soms naar rechts. Ik heb de riem zodanig vastgemaakt dat hij haar sowieso eerder links dan rechts leidt. Ik probeer een aantal keren te blijven staan maar ze gaat haast nooit spontaan zitten. Ik wandel gewoon door en laat haar trekken en reageer ook niet als ze af en toe probeert een blad of een maïskolf of een tak te pakken.

Volgens het boek is het gedrag van Helena ‘Dominant oplettend sociaal’ (pg 36). (Btw, Nora was aanvankelijk duidelijk ‘Dominant uitdagend sociaal’) Soms is Helena ‘Dominant erkennend sociaal’. Het uitdagende heb ik bij Helena al gezien naar sommige andere honden toe of als ze bezoekers hoort.

Tijdens de wandeling volg ik de instructies voor een dominant oplettende hond (pg 196); zij is dus nog op zoek naar hoe de rangposities in elkaar zitten en gedraagt zich uitdagend op een aanvaardbare manier. Behalve de boven beschreven handelingen gaat ze ook snuffelen en een paar keer plassen. Hij kop is vrij laag, maar haar staart is hoog maar niet gekruld. Ik loop dus gewoon door en reageer niet.

Thuis laat ik haar aan de riem terwijl ik de was in de machine doe, de was aan de waslijn hang, middagmaal kook enz. Binnenshuis loopt ze veel beter met me mee en trekt ze haast niet. Meestal laat ze me als eerste door de deur gaan (dat wist ze al eerder dat het zo moest); in de weinige gevallen dat ze probeert voor te glippen corrigeer ik haar. Ik vraag me af of dat mag, want ik heb in feite nog geen correctierecht denk ik. Als ik stilsta, blijft ze staan. Als ik heel lang op dezelfde plaats sta, gaat ze zitten of liggen.

Tijdens de middag spelen we ook samen, zonder speelgoed en nadien doet ze een schijndutje in haar bench; zodra ik opsta van tafel om iets te nemen of zo, gaan haar ogen open. Ze weet dus ook precies wanneer ik van plan ben om te vertrekken voor de volgende ‘activiteit’.

We gaan hout halen met Marc. Alledrie op de traktor, tot haar grote vreugde. Marc zaagt de bomen om en in stukken; ik breng de blokken hout naar de kar. Helena is aan me vast met de riem. Als ze me hier netjes kan volgen, is ze geweldig goed! ;-) We zagen hier al een jaar of twee en het terrein ligt vol stronken, twijgen, omgewaaide bomen, nieuwe begroeiing, enz. Het lukt haar dus niet / Ze doet het dus niet. Veel gesleep van haar kant. Maar er is werk te doen dus ik stap gewoon door van de omgezaagde boom naar de kar en terug en weer en weer. Ze is ook soms wat ongerust over de vallende bomen en als ik stilsta gaat ze wel vaak zitten, meestal achter me en vaak tegen me. Tussendoor spelen we ook wat en als we pauzeren wordt ze geaaid.

Ik maak me wat zorgen over haar halsband. Soms sleept ze zodanig dat haar hoofd er bijna uitgaat. Ik wil niet dat ze dat truukje doorkrijgt. Haar BH-tuigje zou een oplossing zijn, maar daar is ze nog steeds bang van. Haar sporttuig is geen oplossing want daar kan ze achterwaarts heel makkelijk uit.

’s Avonds trekken we nog wat ‘baantjes’ op de koer thuis. Ik kies een rustig tempo en we lopen heen en weer en heen en weer en heen en weer. De eerste 10 minuten nog wat getrek en gesleep, nadien loopt ze netjes mee, doorgaans links, één keer rechts maar dan keer ik op het einde van de baan in de andere richting van haar weg en gaat ze zelf weer links lopen. Ze loopt niet achter, eerder naast me. In de weerspiegeling van het raam zie ik haar staart hoog heen en weer zwaaien tijdens het stappen. Na ca 20 minuten stappen maakt ze ook de bochten netjes (van haar wegdraaien); ze houdt dan haar kop duidelijk in de richting van mijn linkerbeen en past haar stappen aan. Soms duwt ze haar neus tegen mijn been. Tijdens de rechte stukken houdt ze haar eigen trippel aan; ze ziet er erg zelfingenomen uit maar ze hindert me niet tijdens het stappen.

Nadien nog samen pannenkoeken gebakken, meestal ging ze liggen als ik stilstond.

Daarna heb ik haar losgemaakt omdat ik wilde gaan douchen. Ze trippelde met me mee om buiten een handdoek te halen en binnen naar de badkamer ... tot ze blijkbaar doorkreeg dat er geen riem meer was. Toen is ze naar buiten gegaan.

Nadien Midsomer Murders in de zetel, uiteraard na netjes te hebben gewacht op een teken van ’t baasje.

03-10-2009, 00:00 geschreven door pauwlina