In plaats van mijn Nieuwjaarswensen via sms of mail te versturen (dat gaat immers zo snel) heb ik het dit jaar op de ouderwetse manier gedaan. Met een creatieve toets...Tijdens het schrijven van de vele kaartjes stond er immers een lekkere kop Rooibos kruidenthee langs mij op tafel. Onbewust had ik het papieren labeltje van m'n theezakje al van het touwtje gepruts. En zo kwam ik op het idee échte Back to Basics theezakjes te maken.
Die werden dan met een kaartje in een mini-envelopje gestopt: 'Een gezellig en warm 2014 gewenst!' zijn toch de best passende woorden die ik hier aan kon toevoegen. Aangevuld met een persoonlijke boodschap. Want dankzij deze opdracht heb ik oprecht enkele mensen bedankt voor datgene wat ze het afgelopen jaar voor mij betekend hebben. Onvoorstelbaar wat een reacties ik mocht ontvangen! Hoe een kleine boodschap op papier een wereld van verschil kan maken.
Ik moet wel toegeven dat ik heel wat inspanningen heb mogen leveren om aan bepaalde mensen hun postadres te geraken. Het nadeel van ons digitale tijdperk zeker...
Daarnaast hebben we dit jaar de peter en meter eens extra in de bloemetjes gezet bij de feestdagen. Net zoals Karin, onze poetsvrouw. Echt eentje met een hart van goud! We hebben bovendien voorgesteld het Nieuwjaarsfeest van de vrienden bij ons thuis laten door gaan. In plaats van bij de vrienden die het ieder jaar al organiseren omdat ze toevallig een grote garage met alles op en aan hebben. Iedereen was tevreden met dit voorstel en het werd een super avond!
Met ons Anouk heb ik misschien wel 30 zoutdeeg paardjes gemaakt voor Godelieve, de uitbaatster van de manège waar ze aan paardrijden doet. Haar man Louis is overleden, hij was net de 80 gepasseerd. En Anouk wou iets knutselen speciaal voor hem. Want als er één plaats is waar onze dochter zich goed voelt is het wel op die manège...Bovendien hebben Anouk en ik in naam van de Ruiterschool een tekst geschreven en deze gelezen op de begrafenis, beurt om beurt. Ongelooflijk om te ervaren hoe mijn 8 jarige dochter dit zo rustig en vol vertrouwen aan mijn zijde kon doen. Zonder een traan weg te pinken of enige aarzeling. Ze had immers nog nooit een begrafenis mee gemaakt. Het was een intens moeder-dochter moment dat ik nog lang zal koesteren. Samen met Huberte, die deze opdracht heeft gekozen, hebben we ervoor gezorgd dat alle kinderen in ruiterkledij in de kerk aanwezig waren en een roosje konden neerleggen bij de kist. Na de dienst vormden zij een erehaag als dank. Een echt kippenvel moment! En weet je wat zo straf is...ondanks Louis er zelf niet meer bij was is hij er toch in geslaagd onze dochter een gigantische boost in zelfvertrouwen te geven. Net zoals hij vroeger bij het paardrijden deed. Het is dankzij hem dat zij absoluut wou lezen in de kerk. Iets wat ze anders nooit had durven doen!
Ruiterschool Bammens...
Een plaats waar je als ouder
je kind vol vertrouwen
naar toe bracht.
Een plaats waar ik als kind
verliefd werd op Laïca, Quinta, Sorella
Beauty, Chess, Valentijn en
mijn lievelingspony Pinkie.
Een plaats waar liefde tussen
mens en dier centraal stond
waar de kachel brandde
en er warmte was voor iedereen.
Een plaats waar kinderen op kamp gingen,
buiten speelden en paarden verzorgden.
Waar ik meestal blij,
maar ook eens bang mocht zijn.
Een plaats waar ouders elkaar ontmoeten,
aan de toog bij Godelieve of aan de piste bij Louis.
Waar haar kalmte en zijn energie
samen liefde konden zijn.
Louis...
Hij was een opa voor alle ruiters.
Bezorgd en lief. Soms wat streng, dan weer grappig.
Maar vooral zot van paarden en zot van ons!
Louis...
Hij was een vriend voor al de ouders.
Gepassioneerd en wild enthousiast. Soms wat dicht , dan weer ver.
Maar vooral zot van zijn familie en zot van zijn Godelieve!
Godelieve,
het is dankzij jou en Louis
dat wij kinderen zot zijn van paarden.
En dat onze ouders zot worden van ons.
We gaan ermee slapen en staan ermee op.
Godelieve,
het is dankzij Ruiterschool Bammens
Dat Louis nooit zal vergeten worden.
We horen hem in draf en in galop.
We ruiken hem in de piste en in de wei.
We voelen hem bij elk paard dat we aaien.
We zien hem in de ogen van elke ruiter hier aanwezig.
Daarom geven we een rode roos.
Symbool van warmte en liefde.
Geloof me, Louis is nu veilig bij ons
In het hart van elke ruiter.
Doe minstens vijf kleine, lieve dingen voor iemand anders.
Zondag 22 december 2013, week 10
