Het verhaal van mijn pelgrimstocht juli/augustus 2015
17-07-2015
Dag 7 Troyes - Auxerre
Dag 7 Troyes Auxerre 85 km
Alweer een snoerhete dag vandaag, temperatuur 34 graden en
op sommige plaatsen 36 graden, maar wij zijn er geraakt. Vanavond slapen wij
(dat gaan we tenminste proberen, hier boven op de kamer nog 30 graden) in
tegenstelling tot gisteren zonder airco.
Vanmorgen stonden wij om 7 uur al gepakt en gezakt aan de
bakker om snel wat broodjes en koffiekoeken te kopen om dan dadelijk te
vertrekken om zover als mogelijk te geraken voordat de hitte de benen weer gaan
afsnijden.
Nadat wij uit Troyes waren gereden hebben wij dan op een
pleintje na goed 5 km onze broodjes opgegeten en ja koffie hadden wij ook bij
en dat omdat nonkel Leon mij voorzien heeft van een camping thermos en een
spiraal om het water erin te laten koken (dat hebben wij natuurlijk vanmorgen
op de kamer gedaan gezien dat het spiraal stroom nodig heeft). Arlette heeft
gisteren oplos cappuccino gekocht en ik moet zeggen dat het ons gesmaakt heeft.
Merci Leon en José voor de tip en de thermos, dit is voor herhaling vatbaar.
Na ons ontbijt zijn wij dadelijk verder gereden en al vrij
snel zag je dat het landschap aan het veranderen was, eerst nog de enorme graanvelden
die geleidelijk aan meer en meer overgingen naar meer boerderijen en de velden
maakten plaats voor weiden en bossen.
Het parcour van gisteren kan ik nu plaatsen als een overgangsrit
( voor zij die niet weten wat dat is; dit is een rit tussen twee bergritten in)
al kan ik moeilijk zeggen dat wij vandaag en eergisteren een bergrit hadden
maar de rit was duidelijk zwaarder dan gisteren.
In de voormiddag hebben wij een markt bezocht in Ervy le
Chatel na 42 km(zie foto in 1ste bijlage), zeer mooi authentiek
marktplaatsje. Enfin Arlette de kleine markt en het terras.
Daarna onze tocht verder gezet tot Ligny le Chatel op de camping waar
wij nog iets te drinken vonden, want in deze streek moet je s middags nergens
stoppen aan een winkel want alles is daar dicht en een terras of café is zeer
zeldzaam. Dit is ook de streek waar Champagne en Ardenne ophoud en de aanvang
van de Bourgondische streek Chablis aanvangt ( zie foto in de 2de
bijlage). Daarna rechtdoor gereden naar Auxerre ( foto in 3de
bijlage) en dat waren niet bepaald de gemakkelijkste kilometers, wonderwel is
Arlette ondanks het zwaardere parcours nu wel overeind gebleven, die is gelijk
een Franse wijn hoe ouder hoe beter J.
Nadat wij ons uitgebreid verfrist hadden zijn wij naar het
stadscentrum gewandeld en vanavond gaan eten in een zaak dat door onze uitbater
van de B&B is aangeprezen. Ik moet eerlijk zeggen dat het zeer lekker was,
achteraf zijn wij nog naar een muziek en licht show gestapt maar daar zijn we
gaan lopen. Het ging over de patroonheilige van de Kathedraal en wat
lichtveranderingen in de Kathedraal maar een tape of CD afspelen is voor ons
geen show, dus vlug naar de B&B voor deze blog en dan slapen.
Morgen een korte rit (65 km) naar Vezelay en als ik de
weersvoorspelling mag geloven wordt het serieus frisser (27 graden). Sint
Jacobus zorgt hopelijk ervoor dat dit uitkomt tot morgen.
Voordat ik ga afsluiten wil ik iedereen alvast bedanken voor de vele reacties die ik tot nog toe heb mogen ontvangen, het zij via deze blog het zij via e-mail of sms .Dit is echt een steun van onschatbare waarden voor mij, blijven doen hé! Hopelijk begrijpen jullie ook dat ik dit niet alles kan beantwoorden want dan ga ik niet meer slapen en Arlette die blijft maar roepen, sluit nu af Eddie en rust wat.
Na alweer een vrij korte nacht en dat heeft niets te maken
met deze blog, warmte of muggen maar alles met een optreden van een of meerdere
coverbands die tegenover ons hotel een zomerconcert aan geven waren. Het was
bijna twaalf uur toen Arlette en ik tegen mekaar zeiden laat ons ondanks de
warmte (toch nog altijd) en een 22 graden buiten toch maar gaan slapen met de
venster dicht want morgen is het vroeg dag gezien de weersvoorspelling. Na de
aanpassing op de kamer ben ik uiteindelijk toch in slaap gesukkeld.
Rond drie uur ben ik dan de venster gaan openzetten en ben
dan terug gaan slapen tot de gsm heeft afgelopen om 6uur. Laatste spullen de
tas in en dan vertrekken, eerst de bakker waar wij ook hebben kunnen ontbijten
en dan vrij gemakkelijk de stad verlaten op weg naar Troyes. Het golvend
parcour is gebleven doch de bulten zijn veel minder zwaar, je kan het al
vergelijken met een vlakke rit met eindeloze graanvelden met hier en daar de
eerste zonnebloemvelden. Het eerste zonnebloemveld had meer oog voor de zon dan
voor Arlette en mij want zij keken allen van ons weg. Het tweede ging al iets
beter maar toch ben ik nog van mijn fiets gemoeten (zie bijlage)vooraleer ik ze
recht in hun hart kon zien.
Wat de velden betreft daar zijn de boeren volop bezig met de
graanoogst en volgens mij moet dat graan genoeg zijn voor heel Europa zie 2de bijlage, alhoewel
Oekraïne blijkbaar de graanschuur van Europa is, maar dit ter zijde.
Om terug te komen op het landschap met haar soms immens
mooie kleurenschakeringen soms vijf zes
verschillende kleuren langs elkaar, echt de moeite waard. Ook hebben wij in de
verte een ree zien het gedorste veld oversteken en wat
verder twee hazen (lapin vitesse) die dachten dat wij hun niet gezien hadden en
gingen plat in het veld liggen totdat wij gepasseerd waren. Even later een vos
in het dorp gezien (die durft)!
Wat de dorpen betreft, deze
zijn mooier verzorgd dan deze in de verlaten Frans Ardennen waar
blijkbaar iedereen stilaan aan het vluchten is. Maar het bewijs dat de dorpen hier toch
nog enige achterstand hebben, hebben zij vandaag aan mij bewezen. Ieder dorp dat wij
binnengereden zijn heeft een rouwband rond het bord van de plaatsnaam gebonden
en weten jullie waarom? Awel die zijn tegen de fusionering, iets wat bij ons al eind jaren 70(dacht ik)is
doorgevoerd. Maar ere wie ere toekomt zij hebben hier iets dat zouden de postbodes
bij ons ook kunnen appreciëren, namelijk men zet hier op elke hoek van de
straat de brievenbussen van de straat tezamen, zo moet de postbode niet elke
straat meer in. Dat wij daar nog niet opgekomen zijn!
Nu effe terug naar de actualiteit, het was vandaag broeiend
heet (36 a 37 graden) en nu kan ik redelijk goed tegen de hitte, maar Arlette
dus niet, de laatste kilometers heeft zij dan ook op puur karakter gereden.
Goed dat er airco op de kamer is, zo kan ze terug recuperen voor morgen en dat
zal nodig zijn volgens de weersvoorspellingen hier.
Ja en ik hoop dat wij vanaf nu minder ver moeten rijden om
eens een terrasje te doen waar wij iets kunnen eten en drinken, vandaag hebben
wij er liefst 80 gereden vooraleer wij eten hebben gevonden, de vorige km
hebben wij op (Prince) koeken en krachtrepen en warm water gedaan ergens onder
een boom of langs de kant van de weg, oh ja op km 70 zijn wij van ellende met
onze sandalen door een riviertje gelopen om wat verkoeling, na 5 minuten
fietsen was die verkoeling al volledig weg.
Uiteindelijk zijn wij rond drie uur hier aangekomen om ons
daarna uitgebreid te douchen met koud water, Arlette stond er al onder
vooraleer ik met mijn fietstassen op de kamer was.
Een uur of twee later zijn wij dan in het zeer mooie
authentieke Troyes gaan wandelen. Dadelijk wat eten en dan (hopelijk) een
verkwikkende nachtrust.
Zoals gisteren vermeld hebben Guido en Patrick zoals
afgesproken mij verlaten en zijn naar huis gegaan met Carine (vrouw van Guido).
Arlette heeft dan haar spullen nog gesorteerd en ik heb mijn
blog onderhouden, daarna rond kwart na tien zijn wij dan nog in de Jacuzzi
gestapt met ons tweetjes. Heerlijk !!!
Vanmorgen waren wij om 8 uur gaan ontbijten om dan tegen
kwart voor negen gepakt en gezakt te vertrekken. Patrick en vooral Guido gaan
het niet graag horen maar binnen de twee km hebben wij eerst 2 jonge vossen
gezien die met elkaar aan het ravotten waren en effe verder dook een vos het
maïsveld in toen hij ons gehoord had. Ja verschil moet zijn hë!
De rit verder zijn wij dan nog eens gestopt aan een
Amerikaans Pompeus geschenk aan het Frans dorpje Varennes en Argonne (zie bijlage 1) ter
nagedachtenis van de Amerikaanse overwinnaars uit de eerste wereldoorlog,
achter een groot grasveld brandt normaal het eeuwige vuur tussen twee
gigantische rijen pilaren maar blijkbaar niet vandaag.
Daarna hebben wij onze tocht verder gezet en gelukkige
hadden we voldoende drank mee want tegen de middag was het al 30 graden en geen
terras of winkel te bespeuren. Tegen de middag hebben wij dan maar halt
gehouden ergens te midden van de uitgestrekte koolzaadvelden met langs de kant
zo nu en dan wat struikgewas en dat zou ons plaatsje worden gezellig met de
slaapzak als dekentje om op te picknicken maar dat was zonder rekening te
houden met de dazen die zich daar schuil hielden tegen de hitte en onze bezwete
armen en benen beschouwden als hun doel. We hebben nog geprobeerd met een
anti-insecten spray maar blijkbaar werd daar iedereen verwittigd dat wij in
volle strijd de fiets terug hebben moeten nemen en al slaande zijn moeten
vertrekken, na 100 meter heb ik de laatste kunnen afslaan.
Dan maar ergens in het volgende dorp op een pleintje met
bank om opnieuw te beginnen, ook dat heeft niet lang geduurd want een groot
borstel toestel om de stoepen en goten te kuisen ontwikkelde zoveel stof zodat
wij daar ook zijn moeten gaan vluchten. Dan maar doorrijden tot km 70 in
LEpine met een bezoek aan de Notre Dame (zie bijlage 2)uit de 16 en 17 eeuw. Daar hebben wij
uiteindelijk ons eerste terras gevonden. Na een uitgebreide babbel met Belgen
en het tussendoortje hebben wij de laatste 13 km afgemaald om om 3 uur het
hotel binnen te stappen.
De rit van vandaag omschrijf ik als de ideale start ( niet
teveel hoogtemeters) voor mijn moedig vrouwke die zonder moeite mijn wiel heeft
kunnen houden en zelf nog voldoende energie over had om uitgebreid over de
granen en hun onbeschrijfelijke geuren te
praten. Ook de talloze van geuren van ganse kruidenvelden en lindebomen maakte
onze tocht zeer aangenaam.
Na de was en de plas zijn wij dan Chalon en Champagne gaan
verkennen, wij zijn gaan schoppen, terrassen en uiteindelijk gaan eten.
Na het beëindigen van dit verslag gaan wij nog vlug iets
drinken op terras hieronder (ondertussen 21u:45 en nog 29 graden)en dan vlug naar
bed want morgen vertrekken wij gezien de hitte om 07 uur.
Na een zeer aparte ervaring gisteravond en deze morgen zijn
wij rond kwart voor negen vertrokken in B&B Bois Le Comte in Orval.
Man, man heb ik daar iets geboekt. Toevallig zaten wij
gisterenavond bij aankomst aan de abdij in Orval op een terras te degusteren
toen ik mijn notities eens ter handen nam over de locatie waar wij gingen
overnachten en wat stel ik vast? De B&B is een Bio en vegetarische locatie
met duizend en 1 huisregels zoals het is eten is klaar rond kwart voor zeven en
er wordt gebeld als het eten gereed is. Schoenen uit om de trap op te gaan, geen
gsm en internetgebruik (omwille van de stralingen). Wij
werden ingedeeld aan een tafel van de gasten en de rest wat daar zat was lid
van de yogaclub.
s Morgens gezamenlijk
ontbijt om kwart na acht en als menu, pap (soort haver zonder suiker) soep en
groenten en fruit, bio producten zonder melk zoals choco, enfin op tafel stond
er dan toch beperkt brood dat wij vrij snel ophadden en hebben die dan van de
overburen dan ook nog maar gevraagd want op is op zeggen ze vanuit de keuken.
Oh ja na het eten moet iedereen zijn bord en bestek afruimen en naar de keuken
brengen. Gelukkig hebben wij niet moeten afwassen.
Dan de slaapkamer een eenpersoonsbedje zelf op te maken,
dekens en lakens dus gewoon er boven op en als top of de bill de kamers zijn
nooit af te sluiten wat betekent dat iedereen zomaar de kamer op kan, maar
volgens de verantwoordelijke ( ong. 24 jarige juffrouw) zijn er nog nooit problemen
van diefstal geweest. Guido (mijn kamergenoot) heeft ondanks de garanties toch
maar een leeg blikje op de deurklink gezet voor wij gingen slapen. Ik moet het
niet vertellen wat een leute wij hier gehad (en nog)hebben.
Wat de rit betreft vandaag hebben wij eerst enkele pittige
klimmetjes moeten overwinnen om daarna op een golvend parcour te geraken met de
ene bult al iets zwaarder dan de andere en een stevige tegenwind. Wat het weer
betreft heeft het tot deze middag geduurd vooraleer de zon doorgebroken is en
vanaf dan gaan de temperaturen hier snel omhoog, ik denk (want heb vergeten te
kijken) dat wij namiddag om en om de 25
graden nog hebben gehaald, wat een verademing na 48 uur slecht weer. We hebben
vandaag ook een bezoek gebracht aan een Amerikaans kerkhof waar meer dan 14000
soldaten liggen allen omgekomen op 6 weken tijd.
Wat het eten en drinken onderweg betreft kan ik jullie
vertellen dat wij net als gisteren bijna 50 km hebben moeten fietsen om eten en
drinken te vinden en dat was in Dun sur Meuse. In totaal staat nu 304 van de
2733 km op de teller. Wij zijn dan omstreeks half vijf gearriveerd waar Arlette
en Carine ons stonden op te wachten, want deze avond is Guido en Patrick naar
huis vertrokken met Carine en is Arlette nu bij tot volgende week zondag.
Ja Guido en Patrick zijn na vier intense dagen vertrokken,
mannen van éën stuk, daar kan ik de wereld mee rond, helaas hebben zij niet de
mogelijkheden om 6 weken van huis te gaan. Ook zij hadden liever na deze toch
unieke belevenissen verder willen meegaan doch aan alles komt een einde. Guido
en Patrick bedankt voor deze mooie tijd, ik ga ook jullie missen.
Nu ga ik dadelijk nog de jacuzzi in want die staat hier, het
zal goed doen aan de spieren en dan slapen want morgen loopt de wekker om kwart
voor zeven af en gaan wij (Arlette en ik) naar Chalon en Champagne.
Na alweer een korte nacht ( tot half drie liggen te fo . aan de blog) zijn wij vanmorgen omstreeks 9 uur vertrokken richting Orval in eerst motregen en daarna iets meer, wat je moeilijk een mooie start kan noemen. Doch zonder te morren hebben wij dat op ons genomen met in het achterhoofd dat het slechts 61 km is met aankomst in Orval ( en de mannen weten wat ik hiermee bedoel).
Veel viel er onderweg niet te nuttigen, iets wat wij de eerste twee dagen wel hadden. We hebben wel geteld 53 km gefietst alvorens ergens een tas koffie te kunnen drinken.
Veel mooier was de overgang van Noord Ardennen naar Zuid Ardennen na 7 km werden de heuvels minder steil en het landschap uitgestrekter, spijtig van de lage bewolking en mist waardoor wij het verzicht miste maar ons humeur heeft er zeker niet onder geleden.
Onderweg net voor Rossignol zijn wij in volle afdaling gestopt aan een militair kerkhof van Franse soldaten van de eerste wereldoorlog van de slag aan de grenzen liefst 2500 Franse soldaten stierven op dezelfde dag (22augustus 1914) op dit slagveld, liefst 2379 daarvan werden nooit geïdentificeerd een mens word voor minder stil.
Onze eerste koffie hebben wij uiteindelijk gedronken in Pin na 53 km, de cafébazin leek enorm op Olivia Newton John vooral haar haar en kleding stijl, een flinke uitdaging voor Jani Kazalski!
Om aansluitend omstreeks drie uur in Orval te arriveren, zeer mooie abdij en lekkere streekproducten.
In tegenstelling tot gisteren hoop ik dat het vanavond beter
lukt met wat op deze blog te plaatsen tegenover gisteren, ik heb namelijk vanaf
22 uur tot 01 uur liggen te fokken om uiteindelijk al de volgers op de hoogte
te houden van mijn (ons) reilen en zeilen.
Na een (te)korte nacht , want ik was alweer wakker om 06 uur
zijn wij vanmorgen na een goed ontbijt om 8u20 vertrokken te Theux en wij
hebben dadelijk de draad weer opgenomen met gisteren en dat wil zeggen de
eerste 15 km berg op om na 17 km even te pauzeren voor een tas koffie. Tot dan
goed weer, weliswaar niet de temperaturen van gisteren, maar 20@21 graden om 10
uur kan je moeilijk slecht noemen. Vervolgens hebben wij onze tocht verder gezet
richting Lernieux met alweer dadelijk km
klimmen, om uiteindelijk rond de middag in Lierneux te stoppen na 43 km om een friet te eten. Vanaf dan
hebben wij nu en dan wat lichte regen gehad maar toch niet de moeite om een
regenvest aan te trekken. Ook daarna hebben wij weer flink wat hoogtemeters
gemaakt om uiteindelijk in Cherain (km 61) een welgekomen rust in te leggen. Na enkele Amstel Radler 0% hebben
wij in lichte regen de tocht verder gezet om uiteindelijk het laatste uur in de
gietende regen onze laatste km af te leggen tot Bastenaken.
Gisteren hadden wij in totaal 658 hoogtemeters vandaag
hebben wij er liefst 1282 hoogtemeters bijgedaan, of beter gezegd, stel dat wij
die hoogtemeters aan 6% stijgingspercentage zouden gedaan hebben dan hebben wij
vandaag 21 km bergop gefietst met pak en zak, in mijn geval met 20 kg ballast.
Tegen half zes hebben wij dan goed doorweekt ons hotel Leo
Wagon te Bastenaken bereikt. Na een warm bad zijn wij dan bij de Italiaan gaan
eten om daarna afscheid te nemen van
Mil.
Mil nog eens bedankt voor u goed en warm gezelschap en ik
hoop dat je ondanks de moeilijke afgelopen periode toch eens je zinnen hebt
kunnen verzetten.
Morgen zal de rit een stuk korter zijn maar dat is voor
ieder van ons welkom. De tocht gaat naar Orval over 65 km, ik hoop dat ik
morgen na het degusteren van de verschillende plaatselijke bieren nog in staat
ben om een verslag te makenJJ
Vanavond ga ik alvast vroeg slapen.
Groetjes en tot morgen
Â
Als eerste wil ik iedereen bedanken die mij vandaag via sms
het allerbeste heeft toegewenst op mijn tocht naar Compostella, het waren er
teveel om te beantwoorden, langs deze weg hoop ik dat zij mij dat vergeven.
Deze morgen zijn ze met velen naar thuis afgezakt om mij uit
te wuiven en anderen hebben de eerste 36 km met mij gefietst waarvoor dank.
Eerlijk gezegd veel meer dan ik ooit had verwacht, een kippenvel moment.
Na het nemen van enkele fotos door de plaatselijke pers
(zie daarvoor naar de website
In Maastricht heb ik dan mijn allereerste stempel gehaald in
de Onze Lieve Vrouwkerk, vanaf dan ben ik dan ook officieel pelgrim. Na het
eerste terras aldaar zijn wij dan met zijn allen doorgefietst naar Val Dieu
waar wij met zijn allen dan iets hebben genuttigd om aansluitend het tweede
afscheidsmoment te nemen, afscheid van mijn vrouwke die ik volgende dinsdag
terugzie in Apremont, ook afscheid van mijn zoon Joris en alle fietsvrienden en
dan verder met Mil, Patrick en Guido richting Theux (zie fotos in bijlage).
Vanaf dan werden wij ook dadelijk geconfronteerd met de realiteit dat deze
tocht toch niet te onderschatten valt. In totaal hebben wij al een 658 hoogte
meters gemaakt en een 72 km.
Door de warmte (30 graden) zijn wij ook enkele keren gestopt
om wat te drinken o.a. in Limbourg om dan om kwart voor 6 in Theux te
arriveren. Na een frisse douche en een heerlijke pasta in een plaatselijk
restaurant nog vlug mijn blog bijwerken en dan het bed in want morgen loopt om
7 uur de wekker af om na het ontbijt om 8 uur te vertrekken richting
Bastenaken.
Nog 1 week en dan is het zover. Lang over gedroomd, lang
over nagedacht en lang over gepraat tot vervelling toe voor mijn omgeving en
mijn huisgenoten.
Kaarten bestudeerd, kaarten en routes uitgestippeld,
dagschemas opgesteld, God uren en uren heb ik er aan gewerkt.
Fiets laten in orde zetten, reservemateriaal aangeschaft,
via een goede kennis (zeg maar vriend) een systeem laten installeren om tijdens
de fietstochten mijn GPS/GSM op te laden, waarvoor dank. Laatste training met
pak en zak vorige week zaterdag gedaan, laatste afspraken gemaakt met zij die
mij de eerste twee weken vergezellen, woensdag nog een interview afgelegd voor
Kerk en Leven (verschijnt 22 juli) en tussendoor de tuin in orde zetten en hier
en daar al afscheid genomen.
Ja, nu wordt het serieus, als ik begin na te denken dat ik volgende
week rond deze tijd al aan het pakken ben en alles al drie keer heb
gecontroleerd dan begint het binnen in toch te kriebelen. Doch de
geruststelling die ik van Leon (mijn oom) en José (zijn echtgenote) heb
gekregen dat ik goed voorbereid ben en zij kunnen het weten want zij zijn
ervaren reizigers te voet of met de fiets stelt mij iets geruster. Al zal het moment dat ik volledig alleen mijn tocht (4 weken)ga verder zetten een moeilijk moment zal worden de eerste dagen. Opnieuw mijn draai vinden en dan gaat dat wel lukken.
Enfin ik durf het niet hard op te zeggen maar ik ben er
klaar voor. Nog effe wachten en dan begint mijn grote Camino. Een tocht van 6
weken lang, ook lang voor het thuisfront want ook daar bespeur ik stilaan maar
zeker wat nervositeit, ongerustheid, bezorgdheid. Maar wij gaan dat goed doen,
hé!
Ook besef ik maar al te goed dat velen die dit hier vandaag
en morgen zullen lezen jaloers zijn op deze kans die ik krijg om mijn droom waar
te maken. Daarom dank aan mijn vrouwke voor haar steun ondanks haar
ongerustheid en duizend en één onbeantwoorde vragen.
Wellicht is dit het laatste bericht vóór mijn vertrek op
zaterdag 11 juli om 09 uur. Zoals afgesproken is het dan de bedoeling om
dagelijks een kort (toch zeker de eerste 2 weken gezien het gezelschap) verslag
hier neer te schrijven. De avond(en) dat ik geen internet heb zal er toch een
verslag gemaakt worden en de dag nadien dan mee verstuurd worden.
Zoals de titel al verklapt heb ik het deze week bewust wat rustiger aan gedaan, rustiger om twee redenen.
Ten eerste de conditie is vrij goed en er resten nog 35 dagen voor het vertrek en de pijlen moeten niet op voorhand verschoten zijn, hé!
De knie heeft het tot nu toe goed doorstaan (en laat ons dat zo houden).
Ten tweede maak ik van de gelegenheid gebruik om mijn tuin in orde te zetten (snoeien en nog eens snoeien) want dit moet ook gebeuren.
Afgelopen zaterdag heb ik nog de Bilzen Classic gereden, goed voor in totaal 123 km en ik moet zeggen dat ging vooruit!! Dus wat gas terugnemen kan gene kwaad.
Volgend weekend staat er enkel de zondagrit met de fietsclub naar Saint André op programma en volgende week zal afhangen van mijn vorderingen in de tuin. Daarna gaan we de kilometers weer lichtjes opdrijven.
Bij het overlopen van mijn vorige verslagen merk ik dat ik vergeten ben te vermelden dan Myriam en Jan (bevriend koppel) Arlette en mij komen vervoegen vanaf vrijdagavond 17 juli tot en met zaterdag 25 juli om dan op zondag 26 juli allen (Arlette, Myriam en Jan) mij te verlaten en naar huis te keren. Vanaf dan zal ik mijn tocht (4weken) alleen verder zetten.
Ook heb ik alles nog eens (wellicht de 20ste keer) op een rijtje gezet en heb besloten om alsnog Lourdes aan te doen, wat ook betekent dat ik een rustdag minder heb maar dit moet wel lukken. Zie nieuwe 2de kaart hieronder in bijlage vanaf Nevers.
Zoals ik vorige week al heb geschreven probeer ik nu iets regelmatiger een verslag te maken. Vorig weekend heb ik voor het eerst de kaap van 100 km overschreden, al is het dan met mijn koersfiets. Ik ben de Frans Schoubben Classic in Tongeren gaan rijden in totaal goed voor 130 km en dat was op het einde meer dan voldoende. Zondag dan onze rit van 70 km naar Zolder met de fietsclub 't Jonckholt Clubke en maandag in totaal 60 km, waarvan 30 km met Arlette per koersfiets en 30 km met trekkingsfiets naar Voeren voor het werk (vakbond).
Op weg naar Voeren, in Zichen-Zussen-Bolder op een doodlopende straat om precies te zijn heb ik dan oog in oog gestaan met een Duitse herder die uitzinnig van woede was, natuurlijk geen baas van die hond in de buurt zodat ik van de fiets moest afspringen om niet verscheurd te worden. Ik ben dan maar achter mijn fiets gaan schuilen en heb al mijn overtuigingskracht (vloeken en tieren) moeten boven halen om die hond tot bedaren te krijgen, dit heeft wel even geduurd, maar uiteindelijk is hij dan toch terug het gazon opgetrokken en ik zo snel als mogelijk mijne fiets op en weg. Achteraf bekeken denk ik dat de hond even fel van mij als ik van hem verschoten was en vandaar zijn en mijn optreden.
Dinsdag dan met de trekkingsfiets teruggekomen van Voeren via Noorbeek, Libeek terug de Voer in om dan via Visé en de Hallembay naar huis te rijden (tussen Riemst en Spouwen nog getuige geweest van een frontale aanrijding). Het waren 50 zware kilometers met als gevolg woensdagmorgen met zware benen en een ambetante rug naar het werk gefietst (30 km) een marteling....
Ik ben dan ook na het werk via de kortste weg naar huis gereden en heb daar maar wat in de tuin gewerkt (dat moet tussendoor ook nog gebeuren hé).
Donderdag heb ik enkel 's morgens mijn 30 km gefietst naar het werk, en 's middags terug de korte weg naar huis. Vandaag neem ik twee maal de kortste weg want morgen (zaterdag) is de Bilzen Classic en zal ik de 105 km gaan rijden, tel daar nog het aantal kilometers van thuis tot Bilzen en terug bij dan kom ik al snel weer op een 125 km in totaal.
De benen voelen ondertussen weer wat frisser terwijl de onderrug toch nog ambetant blijft doen.
Een van de volgende dagen gaat een goede kennis mij helpen om op mijn (fiets) naafdynamo een systeem aan te sluiten zodat ik tijdens mijn fietstochten mijn gps en gsm kan opladen, van energie besparing gesproken...
Zo valt alles langzaam maar zeker in zijn plooi en zal ik op 11 juli kunnen vertrekken. Nog 42 dagen heb ik vandaag gezien op deze blog (net het aantal dagen dat ik ook weg zal zijn), maar goed dat dit geen 150 dagen meer duurt want ondertussen heb ik vernomen dat ook de hele fietsclub op 11 juli de eerste uren mee gaat rijden (straks heb ik anders het hele dorp nog achter mij ). Enfin ik moet toegeven dat het toch iets doet met ene mens.
Na 2 maanden eindelijk nog eens een poging om mijn Blog up to daten. Na enkele mislukte pogingen (beter nu dan straks onderweg, ondertussen vierde poging) om al eerder deze Blog aan te vullen en wat leergeld moet dit nu lukken.
De voorbereiding/training is zoals hierboven in de titel aangegeven, een met vallen en opstaan. Niet dat ik gevallen ben maar wel omdat ik al tweemaal mijn trainingen heb onderbroken, eenmaal voor een weekje zaaaalige vakantie in Gran Canaria met vrouwtje en 2 vrienden (Jurgen en Ruben) en eenmaal een weekje Detroit (voor het werk) en daartussen nog een weekendje Champagne (heeeerlijk, toch?).
Man, man heb ik mij daar vergrabbeld in Gran Canaria, ik die dacht dat een weekje vakantie met alles erop en eraan (alcohol, zon, eten en luieren) mij niet zou deren en dat ik daarna gewoon de draad (training) weer kon oppikken. NIET DUS.
Ik ben dus opnieuw van (bijna) nul moeten beginnen. Dit zal mij geen tweede keer meer gebeuren dus voor de trip naar Detroit heb ik mijn fietsbroek maar meegenomen en op een enkele keer na elke dag een uur op de fiets in de fitness gezeten.
Enfin, gelukkig moet ik vanaf nu geen meerdere dagen meer weg waardoor ik mij volledig kan toeleggen op de resterende voorbereidingen.
Ondertussen heb ik toch al wat trainingen met pak en zak (zie bijlage Trekkingsfiets onderaan deze mail) achter de rug en ik kan u verzekeren 20 kg bagage meesleuren is geen lachertje.
Ik hoor u al denken, wat stopt die Eddie dan in die fietstassen? Je zal het wellicht niet geloven maar dat gaat van een groot pak waspoeder, tot waterflessen van alle maten en gewichten tot frituurolie, maar goed dat de mensen die ik gepasseerd ben de inhoud van de tassen niet konden zien.
De laatste training met (gevulde) tassen was er een van 80km van thuis naar Maastricht dan richting Gronsveld en van daar uit naar Gulpen om terug tekeren via de afdaling van de Keutenberg (de remmen deden het uitstekend, maar goed ook) en dan via de Sibbe groeven terug omhoog, terug naar Maastricht en thuis.
Een les die ik al effe begrepen heb is dat als je geladen met de fiets (20kg) vertrekt je niet meer moeten kijken naar je snelheid maar naar je omgeving, dat helpt.
Ondertussen probeer ik dagelijks wanneer ik ga werken een 50 à 60 km (25 à30 's morgens en 25 à 30 's middags) te fietsen en natuurlijk de weekends ook.
Ik heb voor al diegene die mijn traject en Blog willen volgen vanaf 11 juli, 2 kaarten (in bijlage onderaan dit verslag) toegevoegd met de verwachte overnachtingsplaatsen (overal waar een blauw vlagje staat). Als je het aantal (blauwe) vlagjes telt dan kom je aan 36 slaapplaatsen/ritten (opgelet tel Nevers niet dubbel want dit staat op beide kaarten), tel daar 5 rustdagen bij dan kom je uit op aankomst in Compostela op 20 augustus, waar mijn vrouwtje mij staat op te wachten om te verwelkomen.
Op zaterdag 22 augustus nemen wij dan de vlucht terug naar huis.
Zo nu hoop ik dat jullie wat bij zijn gepraat/geschreven, het is de bedoeling dat ik vanaf nu tot 11 juli toch nog enkele keren iets probeer hier neer te schrijven. Vanaf 11 juli zal dat dagelijks zijn (als ik tenminste wifi of een internetaansluiting heb).
Aanmoedigingen zijn altijd een stimulans en reageren kan je ten aller tijden via de knop "E-mail mij!" in de rechterbalk van deze pagina.
Langzaam maar zeker begint alles in zijn definitieve plooi te vallen, ondertussen zijn er al verschillende knopen doorgehakt. Zo heb ik op de infodag voor Compostela gangers te Hasselt toch het één en ander opgestoken zoals de raad om de nodige tijd te nemen om vooral te kunnen genieten van de tocht omdat ik ook niet van plan ben om volgend jaar al terug te gaan.
Daarom dat ik na overleg met het thuisfront beslist heb om de tocht niet in 5 maar in 6 weken tijd te maken. De vertrek datum 11 juli is definitief en de vlucht terug gaat gebeuren in het weekend van 22 en 23 augustus.
Het tweede hete hangijzer was de vraag alleen of met twee? Ook dit is ondertussen uitgeklaard. na mijn oproep via het maandblad "Hola" van het Compostela Genoodschap heb ik enkele reacties gehad, maar kwam al snel tot het besef dat vertrekken met een vreemde, niet echt iets is voor mij. Toch dank aan zij die gereageerd hebben.
Maar alleen vertrek ik nu ook weer niet (enfin toch niet de eerste twee weken).
De eerste vier dagen fietsen drie vrienden, Guido, Patrick en Mil mee tot aan de Franse grens, vandaar worden zij afgelost door mijn echtgenote Arlette die dan 11 dagen mee fietst en als alles goed verloopt zijn wij dan in Rocamadour.
De fietstassen heb ik ondertussen ook al aangekocht, en dankzij de raad op de infodag heb ik ook de fietstassen voor erbij genomen want dan verdeel je het totale gewicht over je ganse fiets in plaats van enkel achter wat zorgt voor meer stabiliteit en zeker bergop geeft dit voordelen.
Wat de route betreft stond ook al even vast dat ik via "Langs Oude Wegen" naar Compostela fietste met een ommetje om ook Lourdes aan te doen en dan via Saint Jean-Pied-de-Port en Compostela naar Finesterre te fietsen om daarna pas te arriveren in Compostela rond 20 à 21 augustus. (zie de route tot Saint Jean-Pied-de-Port onder aan dit bericht)
Ook de GPS route staat op punt zodat ik vanaf nu mij enkel nog moet focussen op de fiets voorbereidingen, alhoewel ik daar ook weer geen ritten van 100 km moet trainen, doch een rustige opbouw van de conditie. De fiets voorbereiding is trouwens het minste van mijn zorgen, mijn knie moet stand houden en dat is voor mij de grootste struikelblok, dus voorzichtig zijn is hier de boodschap.
Het goede weer komt er aan, dus morgen mijn eerste fietstocht met de trekkingfiets.
Het moet zowat midden 2013 geweest zijn dat ik op het idee
kwam om ergens midden 2015 met mijn fiets op pelgrimstocht te trekken naar
Santiago de Compostella.
Waarom midden 2015, waarom Compostella?
2013 was al even heftig begonnen als 2012 ge�indigd was
(aankondiging sluiting van Ford Genk), De onderhandelingen over de CAO waren
afgelopen en het besef dat eind 2014 alles gedaan was drong tot mij door. Ik
zou een nieuwe uitdaging nodig hebben om niet in een zwart gat te vallen en de
drang om ooit nog eens met de fiets een grote tocht te maken door het mooie
Frankrijk bracht mij al vrij snel op een idee : Santiago de Compostella. Na de
sluiting op 31/12/2014 zou ik de eerste 6 maanden gebruiken als voorbereiding
en aansluitend de tocht naar Santiago Compostella starten.
Een tocht om mijn hoofd volledig leeg te maken, een
tocht door de uiterst mooie natuur met zijn talloze middeleeuwse ru�nes. Alleen
al het idee dat deze tocht via een middeleeuwse pelgrimsroute loopt en al door
de eeuwen heen door honderden, zelfs duizenden pelgrims gelopen /gefietst is geeft
een enorme kick.
Ik ben dan beginnen te zoeken en te lezen op internet (soms
tot ergernis van mijn huisgenoten). Hoe meer ik las hoe groter de honger werd
naar de Camino. Er moesten veel beslissingen genomen worden zoals; welke route,
alleen of met twee of drie, fietstassen enkel achter, of toch ook van voor,
hoeveel dagen heb ik nodig, vind ik steeds een bed (slaapplaats), kan ik de
bergen aan met de huidige versnellingen of zou ik toch maar een bergversnelling
opleggen, hoe kom ik (en de fiets) terug? Beslissingen nemen en vragen genoeg
om even zoet mee te zijn.
Ondertussen ben ik lid geworden van het Vlaams genootschap
voor Compostella gangers, heb ik mijn vertrekdatum 11 juli 2015 (indien er een
vlucht terug mogelijk is op 15 augustus) geprikt en ga ik de tocht maken in 35
dagen via de route "Langs oude wegen" die vertrekt vanuit Maastricht.
Zaterdag 24 januari 2015 is er een infodag te Hasselt, mijn eerste kennismaking
met Camino gangers.
De grote dag zal er snel zijn (nog 169 dagen), ondertussen
verder werken aan de voorbereiding van deze 2800 km lange fietstocht.
In gedachten heb je de hele tocht al eens gefietst nog voor de eerste effectieve pedaalslag....
Hier breng ik het verhaal van mijn voorbereiding en mijn uiteindelijke tocht naar Santiago de Compostella in juli-augustus 2015.
Ik schrijf dit dagboek in eerste instantie voor mijn naaste familie, vrienden en kennissen zodat zij straks (indien mogelijk, dagelijks) mijn tocht kunnen volgen en kunnen kijken hoe ik vorder in goede (en wellicht ook minder goede) dagen.
Hopelijk kan deze blog ook voor iedere toekomstige Compostella ganger(s) een bron van inspiratie en ideeën zijn. Het laatste bericht vind je steeds hier vlak onder. De vroegere berichten vind je via het "Archief".
Aanmoedigingen, reacties en ideeën zijn steeds welkom!
Langzaam maar zeker begint alles in zijn definitieve plooi te vallen, ondertussen zijn er al verschillende knopen doorgehakt. Zo heb ik op de infodag voor Compostela gangers te Hasselt toch het één en ander opgestoken zoals de raad om de nodige tijd te nemen om vooral te kunnen genieten van de tocht omdat ik ook niet van plan ben om volgend jaar al terug te gaan.
