Het verhaal van mijn pelgrimstocht juli/augustus 2015
20-08-2015
Dag 41 Negreira - Santiago de Compostela
Dag 41 Negreira Santiago de Compostela 30 km. Totaal =
2833 km
Na een goede nachtrust en het ontbijt dat bestond uit
beschuit en water en een banaan ben ik vanmorgen vertrokken omstreeks 9u10. Ik kan
niet zeggen dat het vlot ging want ik heb mijn tijd genomen.
Alles rustig aan zonder te forceren in de mate van het
mogelijke. Onderweg was er niets meer
dat ik nog niet gezien had, doch deze foto heb ik genomen omdat die er vorige
passage niet stond (bijlage 1).
Even verder op het eerste beeld van de kathedraal van
Santiago, ze staat in de stijgers voor restauratiewerken (bijlage 2).
Omstreeks 11u30 ben ik dan aan de kathedraal aangekomen
(bijlage3), de verwachte emoties heb ik hier niet gehad. Komt dit door de
drukte, of omdat ik die al in Fisterra had . Ik zal het wellicht nooit weten .
Nadat ik Arlette ben gaan halen aan de luchthaven zijn wij
samen mijn Compostelaat gaan afhalen (bijlage 4). Om dan samen voor de
kathedraal de finale foto te maken (bijlage 5). Kijk eens hoe blij Arlette er mee is (bijlage 6), of zou het zijn
omdat het eindelijk afgelopen is. Ik zal het haar seffens eens vragen .(maar
denk het antwoord al te kennen).
Nu zaterdag de kinderen nog terugzien en wij zijn eindelijk
weer compleet J
Groetjes van twee heel gelukkige verenigde mensen. Arlette
& Eddie
Dag 39 Fisterra Muxia 34 km. Totaal is 2803,2 km
Met een dag vertraging dan hier toch het door jullie
verwachte verslag.
De reden waarom ik gisteren niets gepost heb is dat ik ziek
ben geworden (buikloop) in de rit naar Muxia. Jongens, jongens heb ik afgezien
om er toch te geraken. Ik ben op goed anderhalf uur drie keer moeten stoppen
voor het toilet (enfin we zullen het zo maar noemen). En dan die krampen steeds
in de onderbuik, op het laatste was iedere hobbel in de weg er teveel aan.
Ik ben dan ondanks het kleine aantal km omstreeks half drie
aangekomen in Muxia, wat een calvarietocht.
Dan alle hotels volzet dus maar naar de Albergue. Maar ik
moet zeggen die mensen zijn daar heel behulpzaam geweest tot vandaag toe. Ik heb
dan ook de rest van de dag op mijn bed gelegen en op de pot gezeten. Op aanraden
van ben ik dan toch vanmorgen naar het plaatselijk medisch centrum gestapt voor
assistentie. Geen lachertje bij die Spaanse medisch assistente die mijn
gegevens en dergelijke moest hebben. Gelukkig de dokter sprak wel Engels.
Na wat tips en een doos poeders om in 1 liter water op te
lossen ben ik dan toch even het dorpje binnengewandeld omdat het eigenlijk een
mooi en rustig kustdorpje is met alle voorzieningen.
Ok laten wij beginnen
met rit 39 Finisterra Muxia. Na het plaatselijk ontbijt, wat weer niet veel voorstelde
maar de vrouw had haar best gedaan ben ik omstreeks 10 uur vertrokken. Voor dat
ik in Cee was (15 km verder) was er langs deze weg eigenlijk weinig te zien en
ook de bewolking stond in de weg voor fotos te maken. Vandaar dat mijn eerste
foto er eentje is uit Cee (bijlage1). Na mijn gebruikelijke stempel te hebben
afgehaald heb ik gewoonte getrouw ook nog een tas koffie gedronken. Tot daar
geen vuiltje aan de lucht, alhoewel achteraf gekeken het eigenlijk niet vlotte.
Op een bepaald moment belde Arlette in de middag en tot mijn
eigen verbazing had ik nog maar 22 km afgelegd. Ik ben even daarna nog een stuk
cake en koffie gaan nuttigen en een half uur daarna is de miserie begonnen.
Buikkrampen en dan maar zoeken naar een WC, uiteindelijk na een oponthoud
wegens wegenwerken ben ik het eerste beste paadje langs de weg ingereden. De
details daarvan bespaar ik jullie.
Verder dan maar richting Muxia, maar lang heeft het niet
geduurd of ik stond opnieuw in een bosje.
Dan kwam ik in de buurt van Muxia en heb nog vlug deze foto
gemaakt (bijlage2), de zon was ondertussen wel doorgekomen. De volgende foto toont
nogmaals aan hoe het parcours vandaag was (bijlage 3).
Dan is er ineens wel een dorpje maar een café of iets
dergelijks was er niet. Toch
niet kunnen laten om jullie deze 2 fotos te tonen van de typische dorpjes (bijlage
4 & 5).
Hier was ik op 2 km van Muxia en snel een eerste indruk
geven van het mooi strandje en de fel blauwe water (bijlage 6) lijkt bijna op
Blue Lagoon, een paar honderd meter verder zie ik dit bordje nog staan (bijlage
7). Dit teken zal mij de rest van mijn
leven bij mij blijven, en dan vlug naar de eerste beste café naar binnen
spurten. Na het kort cafébezoek en een glas water uit beleefdheid ben ik dan op
zoek gegaan naar eerst een hotel en daarna toch in een Albergue gaan slapen. Ik
ben de rest van de dag niet meer buiten geweest.
Na het doktersbezoek ben ik dan toch even wat fotos gaan maken
want ik moest toch langs bij de apotheek en naar een winkel voor bananen,
appels, rijst en water mijn rantsoen voor vandaag.
(bijlage 8) toont de berg waar dat iedere pelgrim die zijn
camino hier eindigt naar toe wandelt en afsluit. Ik heb mij deze inspanning bespaart.
Als je inzoomt zie je ze staan. In (bijlage 9) zie je tot hoe kort ik ervoor
ben geweest.
Dan nog even naar de andere kant gewandeld om eens te kijken
of dit de moeite waard was, kijk zelf maar (bijlage 10) en (bijlage 11).
Namiddag heb ik dan de bus met fiets en alles erin genomen
tot Negreira. Morgen ga ik met alle krachten die mij nog resten de laatste 22
km af spartelen om toch maar met de fiets aan te komen.
Daar zal mijn camino eindigen, een enig mooie ervaring die
mij niemand zal kunnen ontnemen. Ik had wel niet gedacht dat de laatste week
nog zo zwaar ging worden, maar ik heb van alle dagen genoten iedere dag
weliswaar op andere manieren maar oh zo speciaal, de mensen met verschillende
culturen en andere gewoontes, maar allen slechts 1 doel de camino
lopen/fietsen.
Ik kijk er al naar uit om Arlette morgen te zien die morgen
de vlucht neemt naar Santiago, toch mooi hé! Dan gaan wij samen het
Compostelaat afhalen en vrijdagavond gaan wij naar de afsluitende dienst in de
kathedraal waar dan met het groot wierookvat zal gezwaaid worden. Ik krijg het
al moeilijk als er alleen al denk.
Gezien dat Arlette morgen arriveert heb ik iets beter te
doen dan te schrijven. Alle gekheid op een stokje, ik heb uitgemaakt voor
mijzelf dat ik morgen of vrijdag nog wel een foto zal plaatsen van mijn
aankomst maar de rest vertel ik jullie wel bij gelegenheid.
Ik vond het fijn dat ik zovele reacties heb gekregen van
jullie en ben er jullie ook dankbaar voor. Het was voor mij een enorme steun om
blijven te schrijven want heb daar toch veel tijd ingestoken, maar ik heb het
mij zeker niet betreurt.
Dag 38 Olveiroa Fisterra 45 km . totaal = 2768,6 km
Na een heerlijke nacht in de eenpersoonskamer ben ik een
eerste omstreeks 6u30 wakker geworden en heb toen mijn gsm-wekker afgezet en
verder geslapen tot 8u20. Heerlijk!!
Totdat ik de venster en het rolluik omhoog trok, alweer
zwaar bewolkt en alles nat, het had dus weer pas geregend en het zag er niet
dadelijk uit dat het ging beteren.
Na het ontbijt ben ik dan omstreeks 09u20 vertrokken en ik
moet zeggen het was droog en een aangename temperatuur 18 graden. Al dadelijk
mocht ik beginnen met klimmen of wat hadden jullie gedacht (bijlage 1).
Na ongeveer 10 km even van de route af in Buxantes voor deze
foto (bijlage 2), om dan verder te gaan richting Cee waar ik de eerste glimp
kon opvangen van de Atlantische Oceaan (bijlage 3).
Cee op zich vond ik niets bijzonder, heb daar een stempel
afgehaald in een Albergue en na een koffie ben ik dan doorgereden en het weer
beterde met de km. Deze foto heb ik genomen met het buitenrijden van Cee vlak
aan de oceaan (bijlage 4).
Verder op kwam dan Cabo Fisterra al in zicht, voor zij die
inzoomen zien de Cabo uiterst links op de berg ( bijlage 5). En de zon kwam
meer en meer de bovenhand nemen. Wat duidelijk wordt op de volgende foto (bijlage
6) Eindelijk zon!! Ik voel mij beter met de minuut!
En dan Fisterra, wat een moment. Je hebt er zoveel van
gedroomd, zolang aan gewerkt, voorbereid en nu sta je daar. Ik kan u vertellen
ik heb meer dan 1 keer de krop in de keel gehad. De eerste keer in de laatste
km voor de Cabo daarna het arriveren. Het vastnemen van de mijlpaal (bijlage
7).
Daarna verder gewandeld want fietsen is daar onmogelijk en
niet toegestaan naar de plaats waar pelgrims hun schoenen of iets anders
verbranden (bijlage 8).
Daarna heb ik een tijdje op een rots gezeten om wat na te
mijmeren en na te genieten van de afgelopen weken, ik denk mijn overbuur
(bijlage 9) hetzelfde. Ook een moeilijk moment, dat kan ik u verzekeren. De stoere
wordt dan een softie was Arlette maar op dat moment bij mij geweest, ik had er
veel geld voor over gehad!
Na de bezinning en vooral het genieten, nagenieten op weg
terug naar de werkelijkheid dan deze vlinder die zich voor mij heeft gezet. Is
dit toeval? Soortgelijks is mij op de Mont Ventoux ook al over komen. Arlette
weet wat ik bedoel!
Na het emotionele moment heb ik mij terug naar het stadje begeven
voor een slaapgelegenheid, daarna ben ik even naar het strandje geweest om even
uit te rusten al is dat relatief. (bijlage 10) Geeft een zicht op zee en de
overkant.
Als laatste foto natuurlijk een foto van de Albergue waar ik
vanavond verblijf. (bijlage 11)
Morgen ga ik door naar Muxia niet zo heel ver vandaan.
Hopelijk kunnen jullie van de fotos evenveel genieten als
ik. Ik heb er natuurlijk meer gemaakt maar denk dat dit de belangrijkste waren.
Slaap wel allemaal, en hopelijk lukt de wifi vandaag beter!
