Natuurwandeling - Stuivekenskerke.
Ligging / start: aan de kerk van Stuivekenskerke.
Het piepklein West-Vlaamse polderdorpje met minder dan 200 inwoners is een deelgemeente van Diksmuide.
Parking: parking voor de kerk.
Afstand: rondwandeling van 8,4 km.
Wandelwegen: breed graspad in het natuurgebied en asfaltwegen.
De wandelroute met wandelplannetje staat beschreven in de Natuurwandelboek Vlaanderen van uitgeverij Lannoo (wandeling 38, blz. 287).
Geschiedenis: de vorige kerk van Stuivekenskerke is in de Eerste Wereldoorlog door de Belgische officieren gedeeltelijk afgebrand, ze wilde beletten dat de Duitsers de kerktoren als uitkijkpost gebruikte.
In de hevige Slag om de Ijzer is door de aanhoudende beschietingen de kerk volledig in puin gelegd.
De huidige Sint-Pieterskerk die heropgebouwd is in neogotische stijl is gebouwd tussen 1925-1930.
Door zijn ligging in het frontgebied wordt niet alleen de kerk maar heel Stuivekenskerke tijdens de Eerste Wereldoorlog volledig verwoest.
Met de rug naar de kerk wandelen wij helemaal rond de kerkhofmuur en komen zo uit aan een splitsing van twee straten.
Wij nemen hier rechts de Kasteelhoevestraat, waarvan de eerste 200 meter uit kasseiweg bestaat.
Via een rondbogige toegangspoort met rechts een kapel toegewijd aan de H.Theresia van Lisieux bereiken wij kasteelhoeve Viconia.
De hoeve word ook wel Vicogne hoeve genoemd, heeft zijn naam te danken aan de norbertijnenabdij van Vicogne te Frankrijk die hier een abdijhoeve lieten bouwen in de 12de eeuw als belangrijk centrum voor schapenteelt.
Tijdens de Slag om de Ijzer (WO 1) werd de hoeve volledig vernield.
De hoeve werd weder opgebouwd in de vorm van een kasteelhoeve in 1925 en is tegenwoordig ingericht als hotel.
Even verder langs de Kasteelhoevestraat bevindt zich de ingang van het prachtige natuurgebied Viconia Kleiputten (infobord).
Tussen 1945 en 1976 ontgon men hier op een 20 ha groot gebied klei voor een steenbakkerij in Nieuwpoort.
Hierdoor ontstonden hier zes ondiepe putten (plassen) die vandaag voor talrijke vogelsoorten een waar vogelparadijs zijn.
In de winter is het de geliefde rustplaats voor eenden zoals kuifeend, slobeend, wintertaling.
In het voorjaar is het een komen en gaan van doortrekkende steltlopers zoals de wulp, watersnip, grutto, lepelaar en grote zilverreiger.
Elk seizoen strijken er hier weer andere vogels neer en talrijke vogels komen hier broeden in het voorjaar.
Aan de tweede plas staat een vogelkijkhut, de vogelspotters kunnen vanuit de hut vogels observeren zonder ze te verstoren.
Na ons bezoek aan de kleiputten wandelen wij de Kasteelhoevestraat verder af tot op de geasfalteerde Ijzerdijk.
De Ijzer die hier loopt is de kortste Belgische rivier, 78 km lang.
De rivier ontspringt in Frans-Vlaanderen (Frankrijk) en mondt uit in de Noordzee bij Nieuwpoort aan zee.
Wij volgen de Ijzerdijk en passeren onderweg het gehucht Terva(e)te, bestaat uit een 10 tal huizen en grote hoeve.
Ter hoogte van het gehucht ligt over de Ijzer de nieuwe Tervatebrug een ophaalbrug.
Hier hebben al heel wat bruggen gestaan, enkele door oorlogsgeweld vernield tijdens WO 1 en 2 en de vorige door betonrot aangetast.
Iets voorbij het gehucht staat de gedenkzuil ter ere van majoor dOultremont, hij sneuveld hier tezamen met zijn grenadiers tijdens de Slag om Tervate (1914).
Verderop staat de witgeschilderde bakstenen Ijzerkapel die naar verluidt de Eerste Wereldoorlog zou hebben overleefd.
Er hangt een opschrift: "ga hier nooit voorbij o mensen voet zonder dat ge Maria eerbiedig groet".
De kapel ligt hier aan de Tervatebocht, de Ijzer maakt hier een grote bocht.
Aan de Tervaetebocht is het dat de Duitsers tijdens WO 1 vier jaar lang stand hielden op de linkeroever, hier is destijds zwaar gevochten.
Na nog wat stappen komen wij aan de kunstmatige paaiplaats, afgeschermd door gevlochten wilgenmatten zodat de vissen niet gestoord worden (infobord).
Wij verlaten iets verder de Ijzerdijk en nemen de Viconiastraat terug richting Stuivekenskerke.
Het is op de terugweg genieten van het eindeloos uitzicht op het vlakke polderlandschap rechts en op de uitgestrekte Ijzervlakte links.
Voor ons helemaal in de verte staat in het landschap de Ijzertoren van Diksmuide.
Via de Viconiastraat bereiken wij na een dikke drie km terug de kerk.
Tips / opmerkingen: mooie gevarieerde wandeling.
Een gemakkelijk te volgen wandeling die uitstekend staat beschreven in het wandelboek.
Voor wie liever een korte natuurwandeling maakt is het Viconiapad een aanrader, startplaats aan de kerk (wandelbord aan de kerkhofmuur, rondwandeling van 2,1 km).
Een tweede vogel kijkhut met uitkijk op de kleiputten staat bij het betreden van de Ijzerdijk honderd meters naar rechts (niet bezocht).
