De zon was reeds vroeg van de partij en na een simpel ontbijt in hotel Saint Jacques en het kopen van een belegd broodje en een drankje vatten we rond 9.15 onze eerste tocht aan. Ik wist dat de eerste dag de zwaarste van alle zou worden en na de brug over de Dourdou te hebben overgestoken wisten we direct waarom: we moesten van 240 m hoogte naar 545m op 2 km. Ongelooflijk steil en voortdurend balancerend tussen grote stenen en rotsen. Na een kwartier opperde mijn teerbeminde al van terug te keren en voor wie doe ik dít allemaal en allerhande opmerkingen in dezelfde aard. Ik besloot dan maar wijselijk van zoveel mogelijk te zwijgen - wat voor mij niet evident is- en gewoon verder te wandelen, ze moest wel achterkomen. Na een halfuur kwamen bij een prachtige kapel. Iedereen die wilde kon de klok doen luiden middels aan een koord te trekken; ik kon dít natuurlijk niet laten en na 2 slagen zweeg de klok in alle talen wat de opmerking opleverde: zelfs hier slaag je er in om iets voor de k... te helpen. Dat was dus de teneur van onze eerste dag . Gelukkig kwamen we na anderhalf-jawel- uur boven en van hier was het grotendeels bergaf voor de rest van de dag wat het humeur van mijn wederhelft deed omslaan. We arriveerden om 15.30 in hotel Foulquier een typisch hotel , niet al te proper dus maar alles was basic aanwezig. Brigitte heeft halverwege de tocht last gekregen van een beginnende blaar onder blaar kleine teen en wijselijk beslist om haar lichter schoenen aan te trekken. De schade valt mee en morgenvroeg zullen wij de teen zo goed mogelijk verzorgen,
Reacties op bericht (1)
14-05-2019
Zwijgen is de beste oplossing
Dag Dirk,
Zwijgen is inderdaad de beste oplossing want afzien doe je het best in stilte. Heel veel plezier daar in die fantastisch mooie streek. Geniet ervan.
